γράφει ο Σάββας Ιακωβίδης Η ατομική και συλλογική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού εξαρτάται από ισχυρή άμυνα ως παραγωγού ασφάλειας έναντι...
Ποιος Έλληνας, της Κύπρου ή της Ελλάδος, διαφωνεί με την πιο πάνω σοβαρή επισήμανση;
Ανήκει στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ν. Χριστοδουλίδη.
Μιλώντας σε χοροεσπερίδα του Συνδέσμου Αξιωματικών Κυπριακού Στρατού (30/1/2024), είπε: «Η ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμης της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι ένα θέμα στο οποίο υπάρχει η οποιαδήποτε διαφωνία ανάμεσα στην Κυβέρνηση και τα κόμματα, είναι ενδεχομένως το μόνο θέμα στο οποίο υπάρχουν κοινές θέσεις, κοινές προσεγγίσεις. Και αυτή είναι η ορθή προσέγγιση, διότι μιλάμε για ένα κράτος που βρίσκεται υπό κατοχή τα τελευταία 50 χρόνια».
Ένα κυπριακό ευρωπαϊκό κράτος, που «επιδιώκει όχι με λόγια αλλά με πράξεις να βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, ο οποίος περνά μέσα από την ενίσχυση των αμυντικών ικανοτήτων της ΕΕ, κάτι που η Κυπριακή Δημοκρατία υποστηρίζει ένθερμα».
Ποιος διαφωνεί και πάλι με τα πιο πάνω;
Αναφερόμενος στην προηγούμενη θέση του ως Υπουργός Εξωτερικών, και πόση περηφάνια ένιωθε όταν συναντούσε ομολόγους του της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Ιορδανίας, και του μιλούσαν για το υψηλό επίπεδο των Κυπρίων αξιωματικών, ο Ν. Χριστοδουλίδης πρόσθεσε: «Δεν μπορείς να έχεις μιαν ισχυρή, μιαν αξιόπιστη εξωτερική πολιτική αν αυτή δεν συνοδεύεται από μιαν ισχυρή αποτρεπτική ισχύ. Και στο σημερινό μεταβαλλόμενο περιβάλλον η εξωτερική πολιτική ταυτίζεται άμεσα με την αμυντική πολιτική, με τις ικανότητες του κράτους στα θέματα της άμυνας και της ασφάλειας».
Αλληλούια!
Ηχήστε οι σάλπιγγες για ορθές θέσεις του Κύπριου Προέδρου για την άμυνα.
Προεκλογικά, είχε εξαγγείλει (29/11/2022) όχι μια, όχι δυο, αλλά 26 προτάσεις για την άμυνα και την ασφάλεια της Κύπρου.
Αυτές κωδικοποιούνταν σε πέντε πολιτικές:
1.- Ενίσχυση Αποτρεπτικής Ικανότητας,
2.- Ισχυρές Συνεργασίες - Αναβαθμισμένος Ρόλος της Κύπρου,
3.- Σύγχρονος Ημιεπαγγελματικός Στρατός,
4.- Ουσιαστική Εφεδρεία και Εθνοφυλακή και,
5.- Αντιμετώπιση Εκτάκτων Αναγκών.
Ο Κύπριος Πρόεδρος δεσμεύτηκε ότι θα εκπονηθεί Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας, που θα συνταχθεί από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, με στόχο «την υλοποίηση του εξοπλιστικού προγράμματος της Εθνικής Φρουράς, στοχεύοντας σε θεσμοθετημένες σταθερές δαπάνες επί του ΑΕΠ ύψους τουλάχιστον 2%.
Με εκσυγχρονισμό ή και αντικατάσταση παλαιών οπλικών συστημάτων της Εθνικής Φρουράς, παράλληλα με την προμήθεια καινούργιων συστημάτων που θα ενσωματώνουν τις νέες τεχνολογίες, με προτεραιότητα την ενίσχυση του πολεμικού ναυτικού και της πολεμικής αεροπορίας της Εθνικής Φρουράς».
Τέτοια Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας ακόμα να δούμε… Ούτε βλέπουμε υλοποιούμενη την άλλη δέσμευσή του ότι ΘΑ μελετήσει «σε συνεργασία με την Ελλάδα την προοπτική ουσιαστικής αναβίωσης του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου-Ελλάδας, σε επιχειρησιακό επίπεδο».
Προεκλογικά φούμαρα αναξιότητας!
Θα ανατρέξουμε σε έναν βαθύτατο γνώστη των αμυντικών θεμάτων, τον Φοίβο Κλόκκαρη, αντιστράτηγο ε.α., πρώην υπουργό Άμυνας επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου.
Σε μόλις πρόσφατη ανάλυσή του (26/1/2024), επισημαίνει για πολλοστή φορά ότι η στρατιωτική ισχύς της Κυπριακής Δημοκρατίας «είναι αποδυναμωμένη».
Αναφέρει, επίσης, τη μεγάλη συμπίεση των προϋπολογισμών άμυνας, την αδικαιολόγητη μείωση της θητείας σε ένα κράτος υπό κατοχή και την ολέθρια σύγκλιση στις συνομιλίες «να αφοπλισθεί το κυπριακό κράτος μετά τη λύση, όπως προέβλεπε και το Σχέδιο Ανάν.
Το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΔΕΑΧ) είναι ανενεργό από το 2000 και η Τουρκία κυριαρχεί στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κύπρου-Ρόδου».
Και προσθέτει καταγγελτικά:
«Στον τομέα της άμυνας και ασφάλειας, η παρούσα Κυβέρνηση δεν τήρησε την προεκλογική δέσμευση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας να ενισχύσει την αποτρεπτική ικανότητά της :
(1) Δεν τηρήθηκε η δέσμευση για αύξηση του προϋπολογισμού άμυνας σε ποσοστό 2% επί του ΑΕΠ. Ο ΠΥ άμυνας του 2024 περιορίσθηκε στο ανεπαρκές ποσοστό του 1,8%.
(2) Με πρόταση νόμου της Κυβέρνησης, που υπερψηφίσθηκε από τη Βουλή (μόνο δύο βουλευτές ενός κόμματος την καταψήφισαν), μειώθηκε ο συντελεστής έκτακτης εισφοράς για την άμυνα από το 30% στο 17%, σε μια περίοδο που η τουρκική απειλή μεγεθύνεται και οι ανάγκες εκσυγχρονισμού των μέσων της ΕΦ αυξάνονται.
(3) Έγινε λανθασμένος χειρισμός της κρίσης στην περιοχή του χωριού Πύλα».
Τι πρέπει να γίνει, που μέχρι σήμερα δεν έγινε, ώστε να ανακοπεί η πορεία τουρκοποίησης της Κύπρου; Ο Φ. Κλόκκαρης εισηγείται:
«(1) Να ενισχυθεί επειγόντως η στρατιωτική ισχύς της Κύπρου (ΕΦ-ΔΕΑΧ-συμμαχίες), (2) να απορριφθεί η λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, να επανατοποθετηθεί το Κυπριακό στην ορθή βάση του ως θέματος εισβολής, κατοχής, εποικισμού, εθνοκάθαρσης και (3) να τεθεί φραγμός στη δημογραφική αλλοίωση.
Προϋποθέσεις για την αναθεώρηση: (1) Η συνειδητοποίηση των θανάσιμων κινδύνων από την επιθετικότητα της Τουρκίας και την υποστήριξη εφαρμογής λύσης ΔΔΟ, (2) η κατανόηση της αξίας της στρατιωτικής ισχύος (παραγωγός ασφάλειας) για την επιβίωσή μας και η αύξηση των χρηματικών πόρων προς ενίσχυσή της.
Η μόνη ελπίδα να απαλλαγούμε από την τουρκοβρετανική ΔΔΟ, στην οποία είναι εγκλωβισμένες η Κυβέρνηση και οι πολιτικές ηγεσίες των περισσοτέρων κομμάτων, είναι η αφύπνιση του λαού.
Αν ο λαός ενημερωθεί αντικειμενικά και διαλυθούν οι ψευδαισθήσεις που του καλλιεργούν ότι “η ΔΔΟ επανενώνει την Κύπρο και αποτρέπει την διχοτόμηση”, θα ανατρέψει αυτήν τη λύση, που οδηγεί στην τουρκοποίηση της Κύπρου».
Ποιοι θα αφυπνίσουν τον λαό;
Η Αννίτα Δημητρίου, πρόεδρος του πάλαι ποτέ εθνικόφρονος ΔΗΣΥ, που θα μας κάνει μαθήματα για τα… «θετικά» της αγγλοτουρκοδιζωνικής ανωμαλίας;
Ή μήπως ο διζωνιστής ΓΓ του ΑΚΕΛ ή ο με «σωστό περιεχόμενο» πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Ν. Παπαδόπουλος;
Ο διζωνιστής Πρόεδρος Χριστοδουλίδης δεν έχει υλοποιήσει τίποτε από όσα με αταλάντευτη συχνότητα και αγωνία προειδοποιεί ο Φ. Κλόκκαρης.
Αντίθετα, παρά τις προεκλογικές διακηρύξεις του και για πέντε πυλώνες της εξωτερικής πολιτικής (17/12/2022), πρότεινε 14 μονομερή ΜΟΕ προς τους Τ/κυπρίους, για να τους δελεάσει και να κατευνάσει το ερντογανικό θηρίο, επειδή καίγεται ασυγκράτητα για συνομιλίες «από εκεί που μείναμε στο Crans Montana».
Η εξωτερική πολιτική είναι στο μεταίχμιο της εσωτερικής πολιτικής και των διεθνών σχέσεων (Hill, Foreign Policy in International Relations). Και όπως ο Raymond Aron προσδιόρισε: «Το πρόβλημα της εξωτερικής πολιτικής είναι το διπλό πρόβλημα της ατομικής και συλλογικής επιβίωσης».
Η ατομική και συλλογική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού εξαρτάται από ισχυρή άμυνα ως παραγωγού ασφάλειας έναντι της τουρκικής επιβουλής. Ισχυρή άμυνα στηρίζει και ενισχύει αξιόπιστη και σοβαρή εξωτερική πολιτική.
Αυτές τις απλές αλήθειες η πολιτική ηγεσία της Κύπρου αρνείται να τις κατανοήσει.
Δεν θέλει ισχυρή άμυνα, επειδή δεν είναι ικανή να ασκήσει αξιόπιστη, σοβαρή εξωτερική πολιτική.
Βολεύεται με την αγγλοτουρκοδιζωνική τερατουργία, που οδηγεί στην τουρκοποίηση της Κύπρου.
simerini.sigmalive.com
