Τί πας να διαπραγματευτείς με τον Τούρκο;

Τί πας να διαπραγματευτείς με τον Τούρκο; Μέσα στη δίνη των τραγικών γεγονότων, που απειλούν να εμπλέξουν σε πολεμική σύγκρουση όλο τον πλαν...

Τί πας να διαπραγματευτείς με τον Τούρκο;

Μέσα στη δίνη των τραγικών γεγονότων, που απειλούν να εμπλέξουν σε πολεμική σύγκρουση όλο τον πλανήτη, ξεκίνησαν στην Αθήνα οι συνομιλίες με την Τουρκία, με πολιτικό διάλογο σε επίπεδο αξιωματούχων των Υπουργείων Εξωτερικών των δύο χωρών, προκειμένου να δομηθεί η λεγόμενη «θετική ατζέντα» για το «Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας», που προγραμματίζεται να λάβει χώρα στη Θεσσαλονίκη στις 7 Δεκεμβρίου, με την παρουσία Ερντογάν και Μητσοτάκη.

Ξεκινούν λοιπόν και πάλι οι διαπραγματεύσεις, με την χώρα μας να διακατέχεται από φοβία, γεωπολιτική ατολμία και την γνωστή πολιτική του «κατευνασμού», απέναντι «στον πονηρό λύκο που ουρλιάζει» και που «δεν λέει να σταματήσει»!

Ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις, με τον ίδιο τον Έλληνα πρωθυπουργό να έχει κάνει απίστευτες δηλώσεις περί γεωπολιτικής συγκυρίας (!) αντί του εθνικού συμφέροντος και να έχει προαναγγείλει υποχωρήσεις στα εθνικά μας δίκαια, ακόμη και με «εδαφικό» χαρακτήρα!

Ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις, με τους Τούρκους να έχουν τις γνωστές τρελές απαιτήσεις, επιμένοντας σε διάλογο «χωρίς προϋποθέσεις», κάτι το οποίο οι δικοί μας πολιτικοί αντιμετωπίζουν ψελλίζοντας το αυτονόητο περί σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας.

Ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις, με την Τουρκία να επιμένει για διαφορές στο Αιγαίο (δηλαδή τις γνωστές τουρκικές απαιτήσεις της Γαλάζιας Πατρίδας) και να «τουρκοποιεί», αδιαμαρτύρητα από εμάς, τους Έλληνες Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης.

Δηλαδή, πάλι ο Τούρκος στην επίθεση ενώ εμείς πάλι στην άμυνα!

Και μοιραίως γεννάται μια εθνική κραυγή απορίας προς τον πρωθυπουργό της χώρας μας: «Πού πας κ. Πρωθυπουργέ, που σε ψήφισε για δεύτερη φορά ο λαός για να υπηρετείς τα συμφέροντά του;
Τί και με ποιόν πας να διαπραγματευτείς;».

Τί πας να διαπραγματευτείς;
Τα κεκτημένα μας; Την εθνική μας κυριαρχία;
Την ιερή υποχρέωση να διαφυλάττουμε ακέραια την ευρύτερη εθνική μας επικράτεια;
Το δικαίωμα και την δυνατότητα να εξοπλιζόμαστε ανάλογα με τις υπάρχουσες απειλές;
Τα δίκαια του Ελληνισμού, που κατακτήθηκαν με ποταμούς αίματος στους απελευθερωτικούς μας αγώνες;
Αν κάποιος χρωστά σε αυτή τη γειτονιά της γης, αυτός είναι ο Τούρκος και όχι εμείς.

Με ποιόν πας να διαπραγματευτείς; Με τον Τούρκο;

-Με αυτόν που βρυχάται καθημερινά με απίστευτες απειλές άσκησης βίας και πολέμου, επιδείξεις στρατιωτικής δύναμης, καθώς και παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου και των χωρικών μας υδάτων;

-Με αυτόν που αμφισβητεί ευθέως την εθνική μας κυριαρχία και διεκδικεί απροκάλυπτα περιοχές, χερσαίες και θαλάσσιες, όπως τη Θράκη, τα Νησιά, το Αιγαίο και την Κύπρο;

-Με αυτόν που μεταφέρει σωρηδόν παράνομους μετανάστες στη χώρα μας και διεκδικεί την άμεση υποστήριξη αυτών, ως αυτοανακηρυγμένος προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων;

-Με αυτόν που δεν αναγνωρίζει τα εθνικά μας δίκαια, τα κατοχυρωμένα από τις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις;

-Με αυτόν που έχει διογκώσει άκρως επικίνδυνα και επιπλέον έχει ευρέως διεθνοποιήσει την ατζέντα διεκδικήσεων εναντίον μας, εκμεταλλευόμενος την αδράνειά μας;

-Με αυτόν που βαδίζει σύμφωνα με το νεοθωμανικό όραμα να ανακηρυχθεί ηγέτης όλου του ισλαμικού κόσμου και μέσω αυτού να καταστεί η Τουρκία μεγάλη δύναμη ή ακόμη και υπερδύναμη στο διεθνές σύστημα ισχύος;

Κύριε Πρωθυπουργέ!

Οι διεθνείς διαπραγματεύσεις δεν είναι πεδίο προσωρινού κέρδους χρόνου εξουσίας, ούτε, πολύ περισσότερο, απεμπόλησης των εθνικών συμφερόντων.

Στο τραπέζι τέτοιου είδους διαπραγματεύσεων επιβάλλεται να θέτεις το μέγιστο των εθνικών σου απαιτήσεων και όχι να παρουσιάζεσαι σαν ο αδύναμος κρίκος της όλης διαδικασίας.

Αν θέλεις να συζητήσεις με τον Τούρκο, ως γείτονα, με γνώμονα την ειρηνική συμβίωση και συνακόλουθα την ευημερία των δύο λαών, τότε, αφού ενστερνιστείς ως πρώτο και κύριο Πρόταγμα το μέγιστο Εθνικό Συμφέρον και αυτό το καταστήσεις σαφές στο διεθνές περιβάλλον, πριν από κάθε συζήτηση πρέπει να θέσεις ως προϋποθέσεις για την Τουρκία:

-Να άρει την ευθεία απειλή πολέμου (casus belli) για την αύξηση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.

-Να δηλώσει ότι σέβεται τη Συνθήκη της Λωζάνης και τα ισχύοντα σύνορα, καθώς και τις Διεθνείς Συμβάσεις της Γενεύης του 1958 και του Montego Bay της Τζαμάικας του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας.

-Να αποσύρει την διεθνώς παράνομη συμφωνία της ΑΟΖ με τη Λιβύη.

-Να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, που αποτελεί και κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρο, σύμφωνα με τις υπάρχουσες αποφάσεις του ΟΗΕ.

Συγχρόνως ενισχύεις ΑΜΕΣΑ τις Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες με λίγη «κυβερνητική φροντίδα» σε ανθρώπινο δυναμικό και οπλικά συστήματα, καθίστανται ανίκητες!

Έτσι γίνονται οι διαπραγματεύσεις με ένα γείτονα που διακατέχεται διαχρονικά από άκρατη αλαζονική και αρπακτική νοοτροπία! Έτσι προωθούνται τα εθνικά συμφέροντα!

Νικόλαος Ταμουρίδης
Αντγος (ε.α) - Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ

.