Οι βασικοί δρώντες στην κρίση στο Ισραήλ όπως και οι μεγάλες δυνάμεις μπορεί να μην επιθυμούν κλιμάκωση της σύγκρουσης αλλά αυτά που γίνοντα...
Οι βασικοί δρώντες στην κρίση στο Ισραήλ όπως και οι μεγάλες δυνάμεις μπορεί να μην επιθυμούν κλιμάκωση της σύγκρουσης αλλά αυτά που γίνονται στο Ισραήλ μπορεί να οδηγήσουν σε 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο κατά λάθος σημειώνει ο Καθηγητής της Σχολής Ευελπίδων, Κύριος Κώστας Γρίβας φέρνοντας και το παράδειγμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου σαν παράδειγμα.
Ο Κύριος Καθηγητής μεταξύ άλλων αναφέρει
Δυστυχώς το Ισραήλ φαίνεται ότι έχει εγκλωβιστεί σε μία λογική οριστικής λύσης του παλαιστινιακού ότι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα και ουσιαστικά επιδιώκει την, την εξάλειψη του παλαιστινιακού πληθυσμού από τη λωρίδα της γάζας. Pέραν του ότι αυτό, πέραν των άλλων έτσι προβλημάτων, ότι είναι μία εθνοκάθαρση που αγγίζει τα όρια της γενοκτονίας, πέραν του ότι θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα στις χώρες της περιοχής, δεν συζητάμε να ερχώνταν εδώ και στην Κύπρο μεγάλο μέρος αυτού του πληθυσμού, θα ήταν καταστροφικό για τη χώρα ήδη έχουμε κολοσσιαίο πρόβλημα, θα γινόμασταν στην καλύτερη περίπτωση να το πούμε έτσι θα είχαμε τη μοίρα του Λιβάνου, και κλείνω με αυτό, στην καλύτερη των περιπτώσεων αλλά και το καθεστώς αλ-Σίσι πολύ δύσκολα μπορεί να ανταπεξέλθει σε μία τέτοια πρόκληση, όσον αφορά τη διαχείριση αυτού του πληθυσμού και την ενσωμάτωση του, αυτά τα προβλήματα θα ήταν τεράστια και για αυτό λοιπόν φοβάμαι και εγώ από τη στιγμή που το Ισραήλ έχει εγκλωβιστεί σε μία λογική έτσι, ολοκληρωτικών λύσεων ότι μπορεί να επιδιώκει και μία επέκταση του πολέμου, εναντίον του Ιράν να συμπαρασύρει και τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτό τον πόλεμο, δεδομένο ότι θεωρεί το Ιράν υπαρξιακή απειλή για αυτό.
Όχι ότι έχει άδικο σε πολλά, αλλά έχει άδικο σε ότι εάν οδηγηθεί σε αυτή την την επίθεση μπορεί πλέον να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και να πάμε σε πάρα πάρα, πάρα πολύ ακραίες καταστάσεις. Κοιτάξτε νομίζω ότι το Ισραήλ έχει υποστεί ένα είδος γεωπολιτικής κόπωσης όλα αυτά τα χρόνια, έχει εγκλωβιστεί σε μία παγίδα που δημιούργησαν οι ίδιες του οι στρατιωτικές επιτυχίες, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο ξεκίνησε ήδη δηλαδή από τον πόλεμο των έξι ημερών όταν το, η σαρωτική του νίκη του επέφερε ένα αποτέλεσμα την ολοκληρωτική κατάληψη Χερσονήσου του Σινά δηλαδή, την οποία δεν μπορούσε να διαχειριστεί, αυτό προκάλεσε τον πόλεμο φθοράς, μετά τον πόλεμο του γιομ κιπούρ και μετά μία σειρά από, από προβλήματα στα οποία το Ισραήλ συνεχώς να δώσεις στρατιωτικές λύσεις και συνεχώς αποτυγχάνει. Νικάει στα πεδία των μαχών, αλλά η μία νίκη φέρνει την αντεπίθεση κατά κάποιο τρόπο, την αντίδραση.
Οπότε νομίζω ότι έχει εγκλωβιστεί σε αυτό, είναι μία χώρα που έχει πλέον σε μεγάλο βαθμό έχει αλλάξει και δημογραφικά δηλαδή τα πιο ακραία στοιχεία έχουν μεγαλώσει σε ποσοστό του πληθυσμού, οπότε είναι κατά κάποιο τρόπο εντός ή εκτός εισαγωγικών φυσιολογική αυτή του, αυτός ο φανατισμός δεν σημαίνει όμως αυτό ότι δεν αποτελεί πάρα πάρα πολύ μεγάλο κίνδυνο, εγώ θα έλεγα όχι μόνο για την ειρήνη στην περιοχή, γενικότερα για την παγκόσμια ειρήνη, χωρίς να σημαίνει αυτό επαναλαμβάνω ότι το Ισραήλ δεν έχει πάρα πολλά δίκια και δεν είναι, είναι πολύ δύσκολο και είναι πάρα, πάρα πολύ μεγάλο λάθος να εγκλωβιστούμε σε μία λογική Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα καλοί, κακοί.
Ευτυχώς υπάρχει μία πολύ πιο μετριοπαθή στάση και στις Ηνωμένες Πολιτείες και από τους αντιπάλους του Ισραήλ όπως είναι το ΙΡΑΝ, το ΙΡΑΝ είναι ένας πολύ έτσι κυνικός μεν, αλλά πολύ ψυχρός και ρεαλπολιτίκ έτσι, παίκτης πολύ δύσκολα θα εγκλωβιστεί σε κάποια αντιπαράθεση μεγάλης κλίμακας γιατί πολύ απλά φοβούνται και αυτοί, δεν έχουν καμία τέτοια διάθεση, δεν έχουν καμία διάθεση το σιιτικό Ιράν το οποίο ήταν αυτό που περισσότερο συνεισέφερε, και δια χιλιάδων νεκρών να καταπολεμηθεί το ISIS στην, στη Συρία και στο ΙΡΑΚ να, να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για την προώθηση ακραίων Σουνιτικών οργανώσεων.
Οπότε όπως και πριν είναι πολύπλοκη η εξίσωση. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι πολύ εύκολα μπορούμε να οδηγηθούμε σε φαινόμενα ντόμινο δηλαδή οι δρώντες να χάσουν τον έλεγχο όπως έγινε, όπως περιγράφει εκπληκτικά η Μπάρμπαρα Τούτσμαν, στο βιβλίο της “The guns of August” πως, ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε ακριβώς από μία σειρά τέτοιων γεγονότων που το ένα προκαλούσε το άλλο εις βάρος των επιδιώξεων και των θελήσεων των, των αρχηγών των χωρών εκείνης της εποχής και οδηγηθήκαμε στο Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Λοιπόν δεν είναι, οποίοι θεωρούν ότι, ότι όλα είναι υπό έλεγχο ότι ακριβώς επειδή οι μεγάλοι παίκτες δεν θέλουν, ότι κανείς δεν πρόκειται να πατήσω τα κουμπιά και παρόμοιες άλλες έτσι αναλύσεις του καφενέ στου λιμανιού την άκρη, να ξέρουν ότι αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Πολύ εύκολα μπορεί να οδηγηθούμε σε πολύ ακραίες καταστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο εάν αυτή η πυρκαγιά ξεφύγει από τα στενά όρια του Ισραήλ.
Όχι ότι έχει άδικο σε πολλά, αλλά έχει άδικο σε ότι εάν οδηγηθεί σε αυτή την την επίθεση μπορεί πλέον να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και να πάμε σε πάρα πάρα, πάρα πολύ ακραίες καταστάσεις. Κοιτάξτε νομίζω ότι το Ισραήλ έχει υποστεί ένα είδος γεωπολιτικής κόπωσης όλα αυτά τα χρόνια, έχει εγκλωβιστεί σε μία παγίδα που δημιούργησαν οι ίδιες του οι στρατιωτικές επιτυχίες, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο ξεκίνησε ήδη δηλαδή από τον πόλεμο των έξι ημερών όταν το, η σαρωτική του νίκη του επέφερε ένα αποτέλεσμα την ολοκληρωτική κατάληψη Χερσονήσου του Σινά δηλαδή, την οποία δεν μπορούσε να διαχειριστεί, αυτό προκάλεσε τον πόλεμο φθοράς, μετά τον πόλεμο του γιομ κιπούρ και μετά μία σειρά από, από προβλήματα στα οποία το Ισραήλ συνεχώς να δώσεις στρατιωτικές λύσεις και συνεχώς αποτυγχάνει. Νικάει στα πεδία των μαχών, αλλά η μία νίκη φέρνει την αντεπίθεση κατά κάποιο τρόπο, την αντίδραση.
Οπότε νομίζω ότι έχει εγκλωβιστεί σε αυτό, είναι μία χώρα που έχει πλέον σε μεγάλο βαθμό έχει αλλάξει και δημογραφικά δηλαδή τα πιο ακραία στοιχεία έχουν μεγαλώσει σε ποσοστό του πληθυσμού, οπότε είναι κατά κάποιο τρόπο εντός ή εκτός εισαγωγικών φυσιολογική αυτή του, αυτός ο φανατισμός δεν σημαίνει όμως αυτό ότι δεν αποτελεί πάρα πάρα πολύ μεγάλο κίνδυνο, εγώ θα έλεγα όχι μόνο για την ειρήνη στην περιοχή, γενικότερα για την παγκόσμια ειρήνη, χωρίς να σημαίνει αυτό επαναλαμβάνω ότι το Ισραήλ δεν έχει πάρα πολλά δίκια και δεν είναι, είναι πολύ δύσκολο και είναι πάρα, πάρα πολύ μεγάλο λάθος να εγκλωβιστούμε σε μία λογική Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα καλοί, κακοί.
Ευτυχώς υπάρχει μία πολύ πιο μετριοπαθή στάση και στις Ηνωμένες Πολιτείες και από τους αντιπάλους του Ισραήλ όπως είναι το ΙΡΑΝ, το ΙΡΑΝ είναι ένας πολύ έτσι κυνικός μεν, αλλά πολύ ψυχρός και ρεαλπολιτίκ έτσι, παίκτης πολύ δύσκολα θα εγκλωβιστεί σε κάποια αντιπαράθεση μεγάλης κλίμακας γιατί πολύ απλά φοβούνται και αυτοί, δεν έχουν καμία τέτοια διάθεση, δεν έχουν καμία διάθεση το σιιτικό Ιράν το οποίο ήταν αυτό που περισσότερο συνεισέφερε, και δια χιλιάδων νεκρών να καταπολεμηθεί το ISIS στην, στη Συρία και στο ΙΡΑΚ να, να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για την προώθηση ακραίων Σουνιτικών οργανώσεων.
Οπότε όπως και πριν είναι πολύπλοκη η εξίσωση. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι πολύ εύκολα μπορούμε να οδηγηθούμε σε φαινόμενα ντόμινο δηλαδή οι δρώντες να χάσουν τον έλεγχο όπως έγινε, όπως περιγράφει εκπληκτικά η Μπάρμπαρα Τούτσμαν, στο βιβλίο της “The guns of August” πως, ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε ακριβώς από μία σειρά τέτοιων γεγονότων που το ένα προκαλούσε το άλλο εις βάρος των επιδιώξεων και των θελήσεων των, των αρχηγών των χωρών εκείνης της εποχής και οδηγηθήκαμε στο Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Λοιπόν δεν είναι, οποίοι θεωρούν ότι, ότι όλα είναι υπό έλεγχο ότι ακριβώς επειδή οι μεγάλοι παίκτες δεν θέλουν, ότι κανείς δεν πρόκειται να πατήσω τα κουμπιά και παρόμοιες άλλες έτσι αναλύσεις του καφενέ στου λιμανιού την άκρη, να ξέρουν ότι αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Πολύ εύκολα μπορεί να οδηγηθούμε σε πολύ ακραίες καταστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο εάν αυτή η πυρκαγιά ξεφύγει από τα στενά όρια του Ισραήλ.
.
