Ο Αγώνας για το Μεγαλείο και την Δόξα του Ελληνικού Έθνους μόνο εύκολος δεν είναι. Το αντίθετο, μάλιστα. Περιστοιχίζεται από συνεχή εμπόδια,...
Ο Αγώνας για το Μεγαλείο και την Δόξα του Ελληνικού Έθνους μόνο εύκολος δεν είναι. Το αντίθετο, μάλιστα.
Περιστοιχίζεται από συνεχή εμπόδια, αντιμετωπίζει μονίμως συνομωσίες και ίντριγκες, προκαλεί πάντοτε την οργή του ανθελληνικού πολιτικού κατεστημένου και συναντά αδιάκοπα την αντίδραση της πλουτοκρατικής παρασκηνιακής διαπλοκής.
Περιστοιχίζεται από συνεχή εμπόδια, αντιμετωπίζει μονίμως συνομωσίες και ίντριγκες, προκαλεί πάντοτε την οργή του ανθελληνικού πολιτικού κατεστημένου και συναντά αδιάκοπα την αντίδραση της πλουτοκρατικής παρασκηνιακής διαπλοκής.
Στις δύσκολες στιγμές αυτού του Αγώνα, ο κάθε Συνειδητοποιημένος Έλληνας Εθνικιστής οφείλει να γνωρίζει ότι δεν έχει καμία σημασία τι λέει ο καθένας, που κρίνει εκ του ασφαλούς, ούτε αυτός που επισημαίνει σε ποιο σημείο Εκείνος που δρα, θα μπορούσε να δράσει καλύτερα.
Ο Έπαινος ανήκει σε Εκείνον, που βρίσκεται μέσα στον στίβο της Ζωής και της Δράσης. Σε Εκείνον, που το πρόσωπό του έχει γίνει αγνώριστο από την άμμο, τον ιδρώτα και το αίμα.
Σε Εκείνον, που αγωνίζεται θαρραλέα και με πείσμα. Που όσες φορές κι αν πέσει κάτω, όσες φορές κι αν σφάλλει, σηκώνεται από το έδαφος ακόμη πιο δυνατός μαθαίνοντας από τα λάθη του.
Σε Εκείνον, που γνωρίζει τον Μεγάλο Ενθουσιασμό, την Υπέρτατη Αφοσίωση, που αναλίσκεται σε μια Ιερή Υπόθεση, που πραγματικά Αξίζει τον κόπο.
Σε Εκείνον, που, στην καλύτερη περίπτωση, γνωρίζει στο τέλος τον Θρίαμβο του τεράστιου επιτεύγματος.
Και, στην χειρότερη περίπτωση, αν αποτύχει, τουλάχιστον αυτό θα συμβεί ενώ τολμά, έτσι που η θέση του ποτέ να μην βρίσκεται μαζί με εκείνες τις κρύες και περιδεείς ψυχές, που δεν γνωρίζουν ούτε Νίκη ούτε Ήττα, ούτε Θρίαμβο ούτε Τραγωδία, ούτε Χαρά ούτε Λύπη, ούτε Αγάπη ούτε Μίσος, κανενός είδους Ζωτικό Συναίσθημα.
Ο Έπαινος ανήκει σε Εκείνον, που βρίσκεται μέσα στον στίβο της Ζωής και της Δράσης. Σε Εκείνον, που το πρόσωπό του έχει γίνει αγνώριστο από την άμμο, τον ιδρώτα και το αίμα.
Σε Εκείνον, που αγωνίζεται θαρραλέα και με πείσμα. Που όσες φορές κι αν πέσει κάτω, όσες φορές κι αν σφάλλει, σηκώνεται από το έδαφος ακόμη πιο δυνατός μαθαίνοντας από τα λάθη του.
Σε Εκείνον, που γνωρίζει τον Μεγάλο Ενθουσιασμό, την Υπέρτατη Αφοσίωση, που αναλίσκεται σε μια Ιερή Υπόθεση, που πραγματικά Αξίζει τον κόπο.
Σε Εκείνον, που, στην καλύτερη περίπτωση, γνωρίζει στο τέλος τον Θρίαμβο του τεράστιου επιτεύγματος.
Και, στην χειρότερη περίπτωση, αν αποτύχει, τουλάχιστον αυτό θα συμβεί ενώ τολμά, έτσι που η θέση του ποτέ να μην βρίσκεται μαζί με εκείνες τις κρύες και περιδεείς ψυχές, που δεν γνωρίζουν ούτε Νίκη ούτε Ήττα, ούτε Θρίαμβο ούτε Τραγωδία, ούτε Χαρά ούτε Λύπη, ούτε Αγάπη ούτε Μίσος, κανενός είδους Ζωτικό Συναίσθημα.
Κανένα Αύριο δεν μπορεί να είναι το ίδιο με το σήμερα. Αν θέλουμε να υπάρχει περίπτωση αυτό το Αύριο να έχει θετική αύρα, θα πρέπει η συνείδησή μας να τροφοδοτηθεί ευεργετικά και ενεργητικά, μη συνηθίζοντας την καταστροφή και την μοιρολατρία.
Αυτός είναι ο Δρόμος των Ελλήνων: η κραυγή απελπισίας να μετατραπεί σε Πολιτική Ισχύ του Εθνικισμού, δίνοντας έτσι το πιο ευρηματικό και ποιοτικό περιεχόμενο στο νοηματικό σύνθημα «Εμείς Είμαστε ο Λαός»!
Αυτός είναι ο Δρόμος των Ελλήνων: η κραυγή απελπισίας να μετατραπεί σε Πολιτική Ισχύ του Εθνικισμού, δίνοντας έτσι το πιο ευρηματικό και ποιοτικό περιεχόμενο στο νοηματικό σύνθημα «Εμείς Είμαστε ο Λαός»!
Γιώργος Μάστορας
.
