γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης* -Το καθεστώς της γραμμής αντιπαράταξης και πώς οι τουρκικές προκλήσεις αποτυπώνονται επί χάρτου -Προχωρεί...
γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης*
-Το καθεστώς της γραμμής αντιπαράταξης και πώς οι τουρκικές προκλήσεις αποτυπώνονται επί χάρτου
-Προχωρεί ή όχι η Κυβέρνηση με την πολιτική της σε αδικαιολόγητες κινήσεις που δεσμεύουν τους υποψήφιους Προέδρους, οι οποίοι όμως ακόμη να τοποθετηθούν
-Πώς χάνεται η ευκαιρία για σύνδεση Ουκρανικού – Κυπριακού
-Τα συμφωνηθέντα στη νεκρή ζώνη και οι προθέσεις στο εδαφικό
-Πώς τα ΜΟΕ της Κυβέρνησης έμπλεξαν το Κυπριακό στη λογική των δύο κρατών
Κινούνται από πρόκληση σε πρόκληση οι Τούρκοι. Τώρα, με χάρτες του ψευδοκράτους και δη αναπτυξιακούς, όπως ισχυρίζονται, διχοτομούν τη γραμμή αντιπαράταξης και το αεροδρόμιο Λευκωσίας σε μια προσπάθεια αλλαγής των συμφωνηθέντων για τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός, προδίδοντας τις κακές προθέσεις τους σε περίπτωση επανέναρξης των συνομιλιών. Και αυτό, διότι οι εν λόγω χάρτες μπορούν να συνδεθούν από τουρκικής πλευράς κατά τρόπο άμεσο με το εδαφικό. Δηλαδή να θεωρήσουν ότι το έδαφος της νεκρής ζώνης ή του αεροδρομίου Λευκωσίας ανήκει ήδη στο κατοχικό καθεστώς, που θα εξελιχθεί, στο πλαίσιο μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, σε δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη με πολιτική ισότητα, την οποία η Τουρκία αφού θεωρεί ως δεδομένη, θέτει τώρα θέμα δύο κρατών με ισότιμη κυριαρχία.
Η ιστορία του αεροδρομίου
Να περάσουμε, λοιπόν, στο διά ταύτα της υπόθεσης:
Η γραμμή αντιπαράταξης αποτελεί τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην οποία περιπολεί κατόπιν έγκρισης των νόμιμων Αρχών η ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Η συμφωνία για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ συνομολογήθηκε στις 31 Μαρτίου του 1964, αφότου είχε εκδοθεί το Ψήφισμα 186 του Συμβουλίου Ασφαλείας, επί τη βάσει του οποίου στη νήσο Κύπρο αναγνωριζόταν μετά τις διακοινοτικές ταραχές ως μόνο κράτος αυτό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήταν μια κίνηση την οποία ο Ντενκτάς είχε θεωρήσει ως απαράδεκτη από πλευράς Βρετανών διότι, όπως ισχυριζόταν, παραχωρείτο ο τίτλος ιδιοκτησίας του κράτους στους Ελληνοκυπρίους. Βεβαίως, η κίνηση αυτή του Λονδίνου είχε λογική, αφού εξυπηρετούσε τα δικά του συμφέροντα. Γιατί;
Διότι η παρουσία των Βάσεων στο νησί ήταν αναπόσπαστο τμήμα των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου. Μαζί με την κατάρρευσή τους, κατέρρεε και το νομικό καθεστώς των Βάσεων, κάτι το οποίο ουδόλως θα ήθελαν εκ των πραγμάτων οι Άγγλοι.
Η λεγόμενη «νεκρή ζώνη» διευρύνθηκε λόγω της εισβολής σε μια έκταση 183 χιλιομέτρων, περιλαμβανομένου και του Αεροδρομίου Λευκωσίας. Επί τη βάσει των όσων αναφέρει επίσημα η Ειρηνευτική Δύναμη και τα συμφωνηθέντα, οι αντίπαλες πλευρές θα πρέπει να είναι σε απόσταση 500 μέτρων από την περίφραξη του αεροδρομίου. Το αεροδρόμιου Λευκωσίας είχε παραδοθεί από τον διοικητή της 35ης Μοίρας Καταδρομών Γεώργιο Παπαμελετίου προς τα Ην. Έθνη.
Είχε αρνηθεί να εγκαταλείψει το αεροδρόμιο, διότι, εάν το έπραττε, είτε θα το κατελάμβαναν οι Τούρκοι είτε οι ΟΗΕδες θα το παρέδιδαν, εφόσον δεν θα υπήρχε συμφωνία, ή θα έκλειναν τα μάτια, όπως έκαναν σε άλλες περιπτώσεις. Συνεπώς, το Αεροδρόμιο Λευκωσίας παραδόθηκε προς τις δυνάμεις του ΟΗΕ, κατόπιν συμφωνίας, χωρίς ποτέ να καταληφθεί είτε ολόκληρο είτε το μισό από τις τουρκικές δυνάμεις κατοχής.
Επέκταση κατοχής…
Συνεπώς, οι χάρτες του ψευδοκράτους επεκτείνουν την κατοχή και προμηνύουν τις προθέσεις της άλλης πλευράς επί του εδαφικού όταν θα γίνεται διάλογος. Οι Τούρκοι θα προσφέρουν π.χ. τη μισή νεκρή ζώνη και το μισό αεροδρόμιο και θα ισχυρίζονται ότι υποχωρούν. Και θα αξιώνουν ανταλλάγματα.
Οι Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τα ζητήματα αυτά που είναι συναφή με την κατοχή και τη συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός.
Τα δε Ην. Έθνη οφείλουν από την πλευρά τους να παίρνουν θέση με τις εκθέσεις τους προς τον ΓΓ του ΟΗΕ. Και όταν δεν το πράττουν αυτεπάγγελτα, το Υπουργείο Εξωτερικών είναι υποχρεωμένο να το πράττει. Επί του παρόντος, κάτι τέτοιο δεν συνέβη.
Στροβίλια και Αμμόχωστος
Οι υποθέσεις αυτές είναι συνδεδεμένες με εκείνες στα Στροβίλια και πολύ περισσότερο με την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου. Τα ΜΟΕ τα οποία είχαν προταθεί από την Κυβέρνηση και δη από το Υπουργείο Εξωτερικών συνοδεύτηκαν από δημόσιες δηλώσεις του ΥπΕξ, Ι. Κασουλίδη, ο οποίος έλεγε ότι: Πρώτο, εάν δεν γίνουν δεκτά τα ΜΟΕ, χάνεται η Αμμόχωστος. Ερώτημα προς τον Υπουργό Εξωτερικών, Ι. Κασουλίδη: Τώρα που οι Τούρκοι απέρριψαν τα ΜΟΕ, τι θα πει ο ΥπΕξ; Ότι χάθηκε η Αμμόχωστος; Σε ποιον ανήκει η ευθύνη; Ποιος κυβερνούσε; Ποιος προέβαινε στις πιο πάνω τοποθετήσεις;
Δεύτερο, τα ΜΟΕ που εισηγείτο η Κυβέρνηση δεν ήταν της μορφής take it or leave it. Ότι δηλαδή η τουρκική πλευρά θα ήταν δυνατό να καταθέσει τις δικές της προτάσεις. Και άκουσε τον ΥπΕξ και τις κατέθεσε στη λογική των δύο κρατών. Ερωτήματα: Τώρα, τι θα συμβεί; Θα πάμε στη μέση οδό σε περίπτωση που αναλάβει ο ΟΗΕ νέα πρωτοβουλία; Διότι, τα ΜΟΕ της Κυβέρνησης αναφέρονται σε λειτουργία του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου, που σημαίνει συνομολόγηση συμφωνίας μεταξύ των νόμιμων Αρχών και του ψευδοκράτους υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και της ΕΕ. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο μπορεί να ερμηνευτεί από τουρκικής πλευράς ως acknowledgment, δηλαδή αποδοχή του ψευδοκράτους ως υπαρκτής χωριστής οντότητας, πριν από τη λύση. Η πλήρης αναγνώριση μπορεί να προκύψει με τη λύση. Δηλαδή οι Τούρκοι θα μπορούν: α) Να αρπάξουν την ευκαιρία των ΜΟΕ και να ισχυριστούν ότι η δική μας πλευρά ευθύνεται για τη μη εξεύρεση λύσης επειδή δεν συνομιλεί επί των δικών τους ΜΟΕ. β) Να ισχυριστούν ότι, αφού οι Ελληνοκύπριοι φτάνουν ώς την αποδοχή του ψευδοκράτους ως χωριστής οντότητας, γιατί δεν θα κάνουν το βήμα παραπάνω για να μας αποδείξουν ότι έχουν καλή πρόθεση; Ήδη, όπως ισχυρίζονται, ο ίδιος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τούς μιλούσε για δύο κράτη. Αυτά λένε οι Τούρκοι σε διπλωματικές επαφές και μετά προσθέτουν: Μετά τα δυο κράτη ο Αναστασιάδης έλεγε στους Ελληνοκυπρίους ότι μας προτείνει να πάμε στο Σύνταγμα της Ζυρίχης, δηλαδή στο ενιαίο κράτος. Δράττονται, λοιπόν, τόσο η Άγκυρα όσο και το κατοχικό καθεστώς της ευκαιρίας να προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι αναξιόπιστη και ότι για να καταστεί αξιόπιστη θα πρέπει, πλέον, να αναγνωρίσει εκ των προτέρων την ισότιμη κυριαρχία, για να αποδείξει την αξιοπιστία της!
Τα τουρκικά ΜΟΕ και η μέση λύση
Επί τη βάσει αυτής της λογικής υποβλήθηκαν και τα τουρκικά ΜΟΕ. Ερώτημα νέο, συναφές με τα προηγούμενα: Θα απορριφθούν επισήμως τα τουρκικά ΜΟΕ; Και αν τα Ην. Έθνη πουν το γνωστό, «είναι δικαίωμα της τουρκικής πλευράς να καταθέτει τις απόψεις της», τι θα κάνει η Κυβέρνηση; Θα μπει σε μια διαδικασία για να βρει τη μέση λύση μεταξύ μιας χαλαρής ομοσπονδίας και δύο κρατών; Βεβαίως, η Κυβέρνηση δεν πιστεύει ότι στα τελευταία μέτρα της θητείας της μπορούν να γίνουν θαύματα στο Κυπριακό. Όμως, με τις κινήσεις της προσπαθεί με αδικαιολόγητο τρόπο να φορτώσει βάρη στους ώμους του επόμενου Προέδρου. Να τον δεσμεύσει δηλαδή επί της δικής της λανθασμένης και ανεδαφικής πολιτικής, η οποία με τη συνδρομή ή την ανοχή του κομματικού κατεστημένου έχει οδηγήσει το Κυπριακό στις συμπληγάδες των αδιεξόδων και των δύο κρατών.
Οι υποψήφιοι Πρόεδροι
Υπό αυτές τις συνθήκες, θα πρέπει οι υποψήφιοι Πρόεδροι να τοποθετηθούν ευθέως εάν θα δεσμευτούν επί των λανθασμένων κινήσεων της υφιστάμενης Κυβέρνησης ή όχι. Δεν πρέπει; Διότι, εάν θα υιοθετήσουν την αποτυχημένη πεπατημένη, γιατί να πάρουν την εξουσία; Για να την καρπωθούν και να την λεηλατήσουν όπως και οι προηγούμενοι; Η Ουκρανία και η ρωσική εισβολή σε συνδυασμό με τις Δυτικές θέσεις πρόσφεραν την ευκαιρία για διατύπωση σχεδίου Β.
Διπλωματικές και νομικές προτάσεις
Επειδή, μάλιστα, σε λίγο θα είναι και η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, για όσους θέλουν υπάρχει ένα πλούσιο διπλωματικό οπλοστάσιο για την ανακοπή της τουρκικής επεκτατικότητας. Όχι μόνο στον ΟΗΕ, αλλά και στην ΕΕ, που σχετίζεται άμεσα με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ιδού, λοιπόν, ορισμένες θέσεις, που θα έπρεπε ήδη να προβληθούν διεθνώς αντί των ΜΟΕ:
Πρώτο, πλήρης αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων όπως αξιώνει η ΕΕ και ο ΟΗΕ για τον ρωσικό στρατό στην Ουκρανία. Η πρακτική πρόταση βρίσκεται στη στρατηγική πυξίδα της ΕΕ για την ανατολική Μεσόγειο, η οποία θα ήταν δυνατό να στηριχθεί στα δυο μοναδικά κράτη της περιοχής που ανήκουν στην Ένωση. Δηλαδή στην Κύπρο και την Ελλάδα. Η συμμετοχή της Τουρκίας προϋποθέτει την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων.
Δεύτερο, επιβολή στρατιωτικού εμπάργκο σε βάρος της Τουρκίας με απόφαση της ΕΕ προς τα κράτη μέλη της, κατά το πρότυπο των ΗΠΑ μετά την αγορά των S-400 και στη βάση του μοντέλου της Ουκρανίας.
Τρίτο, ενεργοποίηση του άρθρου 42.7 της ΕΕ, που καθορίζει ότι εάν κράτος μέλος δεχθεί επίθεση από τρίτη χώρα, τότε οι εταίροι σπεύδουν ακόμη και στρατιωτικά για τη στήριξή του. Η περίληψη σε συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου μιας τέτοιας θέσης είναι ενταγμένη στη λογική και πρακτική εφαρμογή της Αλληλεγγύης και συνιστά σαφέστατο αποτρεπτικό μήνυμα προς την Τουρκία να μην προχωρήσει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις είτε σε βάρος της Κύπρου είτε σε βάρος της Ελλάδας.
Η ουτοπία και η βόλεψη
Υπάρχει και ο ισχυρισμός ότι ωραία όλα αυτά αλλά ενδεχομένως να μην είναι εφικτά. Αυτή είναι η εύκολη θέση της απραξίας ή της συνέχισης της υφιστάμενης πολιτικής που είναι προσαρμοσμένη με τις τουρκικές αξιώσεις και τον εξευμενισμό, που εκδηλώθηκε μέσω των ΜΟΕ και οδήγησε σε νέα αδιέξοδα. Άλλωστε, ποτέ δεν έχουν τεθεί στην ΕΕ επισήμως οι ανωτέρω θέσεις, που συνιστούν τμήματα εντός σχεδίου Β. Το αντίθετο, η Κυβέρνηση και δη το ΥπΕξ ενώ γίνεται λόγος για κυρώσεις στην εισβάλλουσα Ρωσία, δεν αξιώνουν την ίδια στιγμή κυρώσεις για την Τουρκία. Της προσφέρονται δώρα μέσω ΜΟΕ. Αλλά θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως όταν δεν αντιδρά και δεν διαμαρτύρεται η Κυβέρνηση για τους αναπτυξιακούς χάρτες του ψευδοκράτους, που επεκτείνουν την κατοχή με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται, πώς θα αναμένεται μια συγκροτημένη στρατηγική που θα προκαλεί κόστος στην Άγκυρα; Θέλουν όμως Κυβέρνηση και κομματικό κατεστημένο την πρόκληση κόστους στον εισβολέα; Ή μήπως πλέον για να μην αποδειχθεί ότι απέτυχαν, τους βολεύει το αφήγημα ότι, τίποτα δεν γίνεται, άρα η μόνη επιλογή είναι αυτή του εξευμενισμού. Πώς, όμως, να αποκρυβεί η αποτυχημένη εκ των πραγμάτων πεπατημένη; Ζουν στον κόσμο τους…
Η επέκταση της κατοχής συνεχίζεται…
Στο φόντο αποτυπώνεται ο αναπτυξιακός χάρτης του ψευδοκράτους, με το Αεροδρόμιο Λευκωσίας και τη νεκρή ζώνη να έχουν, κατά παράβαση των συμφωνηθέντων, διχοτομηθεί. Τα άλλα δύο κυκλικά εικονίδια αποτυπώνουν ευκρινώς διχοτόμηση του Αεροδρομίου και της νεκρής ζώνης.
- Η διακεκομμένη κόκκινη γραμμή στην κυκλική εικόνα δεξιά όπως διαβάζει ο αναγνώστης δείχνει πώς διχοτομείται η «νεκρή ζώνη», η οποία ανήκει στις ελεύθερες περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εντός αυτής περιπολούν με τη σύμφωνο γνώμη της Κυπριακής Δημοκρατίας δυνάμεις των Ην. Εθνών, κατόπιν απόφασης του Σ. Ασφαλείας.
- Αριστερά όπως βλέπει ο αναγνώστης, η κυκλική εικόνα παρουσιάζει το Αεροδρόμιο Λευκωσίας. Οι γραμμές με μαύρο χρώμα αποτυπώνουν τους διαύλους. Με το κόκκινο διακεκομμένο χρώμα καταγράφεται η διχοτόμηση του Αεροδρομίου που εκτείνεται και επί της νεκρής ζώνης.
Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει την επέκταση της κατοχής. Δείχνει πού είναι η κατοχική γραμμή ως «σύνορο» του ψευδοκράτους και πώς έχει γίνει η προέκτασή της στην περιοχή Αεροδρομίου και σε όλη την έκτασή της, που φτάνει τα 183 χιλιόμετρα.
*Δρ των Διεθνών Σχέσεων
ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2022/9/4/epekteinoun-ten-katokhe-dikhotomoun-aerodromio-kai-nekre-zone/
https://www.onisilos.gr/?p=35015
