Την περασμένη εβδομάδα είδα έναν παλιόφιλο, αρκετά μεγαλύτερο σε ηλικία από μένα, πρώην επιχειρηματία, ο οποίος είχε κλειστεί στον εαυτό ...
Την περασμένη εβδομάδα είδα έναν παλιόφιλο, αρκετά μεγαλύτερο σε ηλικία από μένα, πρώην επιχειρηματία, ο οποίος είχε κλειστεί στον εαυτό του με την κατάθλιψη να βρίσκεται προ των πυλών!
ΣΑΡΛ: Γεια σου Πέτρο, καιρό είχα να σε δω! Τί γίνεσαι;;
ΠΕΤΡ: Κάθε μέρα που περνάει το φιλοσοφω, Γιάννη..
ΣΑΡΛ: Την ζωή;;
ΠΕΤΡ: Όχι, την ρήση, που λέει, πως όποιος είπε, ότι η αγάπη δεν αγοράζεται με χρήματα δεν θα πρέπει να είχε αρκετά χρήματα!!
ΣΑΡΛ: (χαμογελώντας) Γιατί το λες αυτό;;
ΠΕΤΡ: Διότι μόλις έχασα τα χρήματα μου έμεινα μόνος! Όλοι με εγκατέλειψαν..
ΣΑΡΛ: Δυστυχώς, αυτό είναι ένας από τους νόμους της ζωής.
Ένας άλλος νόμος λέει, ότι ο διάβολος κρύβεται στα ανείπωτα μυστικά.
Το να εξομολογείσαι εμπειρίες, οι οποίες σε βασανίζουν, βγάζοντας τες από μέσα σου, δρα εξαγνιστικα για την ψυχή σου κι αποτελεί κάτι σαν καθαρτήριο, ένα είδους βάλσαμο για τις ασθένειες της ψυχής και του πνεύματος.
ΠΕΤΡ: (χαμογελώντας) Εάν ψάχνεις για κρυμμένα μυστικά τότε θα σου πω μια μικρή ιστορία...
ΣΑΡΛ: Μετά χαράς να την ακούσω, λοιπόν.
ΠΕΤΡ: (παίρνοντας μια βαθιά ανάσα) Κάποτε Γιάννη, είχα έναν φίλο. Κολλητό, όπως λένε. Μεγαλωμένοι μαζί από παλιά. Ένιωθα σαν να τον γνώριζα από την στιγμή που γεννήθηκα!
Δεν μπορούσε να αποχωριστεί ο ένας τον άλλον, παρόλο που είχε αρκετά...βιτσια!!
Ήθελε να του κανω ολα τα χατίρια. Να ανέχομαι τα καπρίτσια του. Μόλις του τα έκανα, τότε με πρόσεχε και με προστάτευε.
Έτσι κι αρνιόμουν όμως, έκανε σαν τρελός και σε διαβεβαιώ, ότι είχε πάντα τον τροπο να με φέρνει στα νερά του.
Στο τέλος όμως είχα κουραστεί.
Ήθελα να επαναστησω, να κάνω κι εγώ για μια φορα στην ζωή μου αυτο που ήθελα πραγματικά, να αναπτύξω την προσωπικότητα μου, να του πω έστω για μια φορα ένα μεγαλοπρεπές ΟΧΙ μεγαλύτερο και από αυτό της 28ης Οκτωβρίου!
Όχι, δεν θα με κάνεις ότι θέλεις πλέον! Είμαι ένα πλάσμα αυτοκέφαλο και αυτεξούσιο.
ΣΑΡΛ: Τότε γιατί δεν αντιδρούσες;;
ΠΕΤΡ: Διότι περνούσα κι εγώ καλα μαζί του, Γιάννη. Γνώρισα ηδονές και απολαύσεις που δεν τις χωράει ο νους σου.
Είχε βλέπεις τα κονε για να εχω, ότι ήθελα ή τουλάχιστον, αυτο που νόμιζα, ότι ήθελα. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο τον ανεχομουν.
Πάντως, η συναναστροφή μου μαζί του και όλα αυτά τα εμπειρικά μας βιώματα, όση γλύκα κι αν εμπεριείχαν, στο τέλος μου άφηναν μια πίκρα στα χείλη, μιαν αίσθηση κενοτητας, μια γεύση ματαιότητας, μια μυχια πεποίθηση, ότι σπαταλώ ασύστολα, - αντί να επενδύω -, τα πιο πολύτιμα πράγματα, που είχα, δλδ χρόνο, ενέργεια και συναισθήματα.
ΣΑΡΛ: Καταλαβαίνω. Θες να μου πεις παρακάτω;;
ΠΕΤΡ: Πριν λίγα χρόνια είχαμε παει στο Λας Βεγκας.
Καζίνο, χαρτιά, γυναίκες...
Ξεκινήσαμε κάποιες διασυνδέσεις και με κλιμάκια εμπορίας όπλων.
Μόλις είχαμε κλείσει μια μεγάλη δουλειά και ήμασταν χαρούμενοι.
Αποφασίσαμε για μιαν ακόμη φορά να το ρίξουμε έξω.
Ο φίλος μου είχε βγει ήδη και εγώ ήμουν μόνος στο ξενοδοχειο και γυάλιζα το όπλο μου.
Ξάφνου, χτυπά η πόρτα.
Ηταν δυο τύποι της ασφαλείας και μου είπαν να πάω γρήγορα στο μπαρ απέναντι από το Καζίνο διότι ο εκλεκτός μου φίλος τα είχε κάνει όλα πουτάνα!
Είχε πιει τον άμπακο και είχε μπλέξει σε έναν καβγά για δυο...πουτάνες!
Μου είπαν να τον πάρω σβέλτα και να την κάνουμε με ελαφρά, μιας και σε λίγο θα έφτανε η Αστυνομία.
ΣΑΡΛ: Πω πω μπλέξιμο, ρε φίλε!
ΠΕΤΡ: Δυστυχώς δεν πρόλαβα. Οι μπάτσοι της Nevada Metropolitan Police κύκλωσαν γρήγορα την περιοχή.
Το γεγονός αυτό έκανε τον φίλο μου ακόμη πιο έξαλλο!!
Είχε μαζί του ένα m4 και άρχισε να πυροβολεί σαν λυσσασμένος καταστρέφοντας ένα περιπολικό!
Οι Αστυνομικοί με άφησαν να πάω κοντά του για να τον ηρεμήσω και να τον πείσω να παραδοθεί.
Θα έπαιζα τον ρόλο του διαπραγματευτή.
Έφτασα δίπλα του. Του εξήγησα, ότι είναι τρέλα αυτό που κάνει, ενώ αν παραδινονασταν πάραυτα, οι γνωριμίες μας θα μας επέτρεπαν να την γλυτώσουμε με σχετικά μικρή ποινή, αφού δεν είχε πληγωθεί κανένας μπάτσος.
ΣΑΡΛ: Το κατάλαβε;;
ΠΕΤΡ: Έδειξε να καταλαβαίνει. Μόλις όμως ήμουν έτοιμος να τον αφοπλίσω, με πέταξε κάτω με την κτηνώδη δύναμη του σαν...ελαφροπετρα κι άρχισε πάλι να πυροβολεί, προς τους Αστυνομικούς που πλησίαζαν.
Σηκώνομαι γρήγορα και πέφτω από πάνω του.
Συρθηκαμε για λίγη ώρα παλεύοντας στο πεζοδρόμιο, ενώ οι Αστυνομικοί ήταν πλέον σε απόσταση αναπνοής. Πολύ πιο δυνατός από μένα, με απώθησε για άλλη μια φορά και ήταν έτοιμος να ρίξει στον πρώτο μπάτσο.
Τελευταία στιγμή, με ένα ύστατο τίναγμα πρόλαβα να του χτυπήσω τα χέρια, σώζοντας την ζωή του Αστυνομικού! Και τότε...
ΣΑΡΛ: Ναι...
ΠΕΤΡ: (με μια πικρία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του) Τότε ο φίλος μου ο καλός, ο αδελφικός, ο πολυαγαπημένος, δεν δίστασε να με πυροβολήσει!!
Και να με σκοτώσει!!
Πριν προλάβω να τον σκοτώσω εγώ!!
Αλλοίμονο, και τί δεν θα δινα για να τον είχα σκοτώσει, όντας ακόμη νέος!! (ξεσπώντας σε λυγμούς...)
ΣΑΡΛ: Νομίζω, πως κατάλαβα..
ΠΕΤΡ: Σου αρκεί αυτή η εξομολόγηση;;
ΣΑΡΛ: Νιώθεις καλύτερα τώρα;;
ΠΕΤΡ: Πολυ καλύτερα!!
ΣΑΡΛ: Αυτό μετράει, αδερφέ..
Ελπίζω κι εσείς να καταλάβατε.
Τα σέβη μου.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΡΛΑΣ
.
