Γράφει ο Ιωάννης Μαλανδρής , Στέλεχος και υποψήφιος Βουλευτής Εθνικό Κόμμα Έλληνες Μα πρέπει να αλλάξει η Ελλάδα; Τι σημαίνει αλλαγή; Τι ...
Γράφει ο Ιωάννης Μαλανδρής,
Στέλεχος και υποψήφιος Βουλευτής
Εθνικό Κόμμα Έλληνες
Μα πρέπει να αλλάξει η Ελλάδα;
Τι σημαίνει αλλαγή;
Τι χρειάζεται να αλλάξει σε αυτή τη χώρα;
Τα ερωτήματα αυτά έχουν πρωτίστως απαντηθεί ως συνθηματολογία των κομμάτων κατά τις προεκλογικές περιόδους, όπου κυριάρχησαν και κυριαρχούν οι έννοιες της αλλαγής, της ανατροπής και της ελπίδας:
Ο τόπος χρειάζεται πολιτική αλλαγή
Αλλάζουμε εποχή, δίνουμε ζωή
Αλλαγή, αλλαγή με το γιο του ιδρυτή
Σήκω Ανδρέα για να δεις το παιδί της Αλλαγής
Νέα Αρχή, Πολιτική Αλλαγή
Ο κόσμος αλλάζει. Εμείς;
Βέβαια, δεν περιμένουμε από τα κόμματα να μας πουν ότι στην Ελλάδα χρειάζονται να αλλάξουν πολλά πράγματα και κυρίως ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την πολιτική και επιλέγουμε τους εκπροσώπους μας στο κοινοβούλιο.
Επιπρόσθετα, είναι ουτοπία να αναμένουμε από τους πολιτικούς που κραυγάζουν για αλλαγή, ότι θα το κάνουν και πράξη.
Πολύ απλά διότι αν η Ελλάδα αλλάξει, αυτό θα σημάνει το πολιτικό τέλος όλων αυτών… Οφείλουμε όλοι μας, ως πολίτες της λεγόμενης Ελληνικής αστικής Δημοκρατίας, να ενστερνιστούμε την παραδοχή ότι υπάρχει ευθεία διασύνδεση της πολιτικής (κυβερνητικής εξουσίας) με το λαό, το Έθνος.
Ο Αριστοτέλης το έθετε ως «ο πολίτης ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή τω μετέχειν κρίσεως και αρχής».
Νομίζω είναι περιττό να επεξηγήσουμε ότι η διαχείριση της εξουσίας επηρεάζει άμεσα και ευθέως το λαό και το Έθνος, από την καθημερινότητά του μέχρι το μέλλον των απογόνων του.
Ίσως κάπου στην τρισχιλιετή παρουσία μας σε αυτά τα ιερά εδάφη (συμπεριλαμβανομένων των αλησμόνητων πατρίδων, οπού υπάρχει ακόμα Ελληνικό έθνος), χάσαμε το νόημα της πολιτικής, της εφαρμοζόμενης πολιτικής ως προστάτη και αρωγό του Έθνους.
Ας δεχτούμε ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν πρέπει να έχει ιδεολογικές αγκυλώσεις και χρωματισμούς, καθόσον η ισορροπία μεταξύ ιδεολογικής προσέγγισης και εξουσιαστικών (κυβερνητικών) αποφάσεων είναι δύσκολη ως αποστολή, διότι καλείσαι να παίρνεις αποφάσεις που αφορούν στο «όλον», είτε ως κοινωνία, είτε ως Έθνος.
Ας δεχτούμε ότι οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων τάσσονταν υπέρ ενός κοινωνιοκεντρικού τρόπου διαχείρισης της πολιτικής εξουσίας, εξού και εφάρμοζαν τη Δημοκρατία ή παραλλαγές αυτής.
Καλή η Δημοκρατία;
Ναι, εφόσον δεν ανακαλύψαμε καλύτερο πολίτευμα!
Λειτουργεί η Δημοκρατία;
Ναι, εφόσον τηρούνται αναλογικά οι αρχές και οι θεμελιώδεις κανόνες λειτουργίας της!
Ποια Δημοκρατία είναι καλύτερη;
Το μέγα ερώτημα, διότι η Δημοκρατία είναι μία, το Έθνος ένα και οι ιδεολογίες και τα κόμματα πολλά.
Μα έχουν μεταξύ τους σχέση;
Από ελάχιστη ως τεράστια και εξηγώ.
Η ιστορία της ανθρωπότητας αποτελεί ιστορία εθνών ή κατά τον κοινωνικό δαρβινισμό, ως ιστορία πάλης και επιβίωσης των εθνών.
Η πολιτική αξίωνε την αποκλειστική διαχείριση της τύχης ενός Έθνους μέσω της διαχείρισης του κράτους, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό.
Ακόμα και τα διεθνιστικού τύπου κόμματα της αριστεράς, που προσέγγιζαν περισσότερο την ταξική πάλη και επιβίωση του εργάτη κατά οποιασδήποτε μορφής ιδιοκτησίας, εξαναγκάστηκαν σε μεταστροφή της απάτριδας αριστεράς σε πιο πατριωτική, για πολλούς λόγους.
Ο πλέον εμφανής, ακόμα και εργάτες και οι εργοδότες έχουν πατρίδα.
Λιγότερο εμφανής, έπρεπε να αλλάξουν κάτι εφόσον οι συντηρητικοί και εθνικιστές τους αποκαλούσαν εθνοπροδότες (δικαίως αλλά δεν είναι η αριστερά το αφήγημά μας).
Εν ολίγοις και αναφερόμενος στα καθ’ υμάς, στην νεότερη πολιτική μας ιστορία πέρασαν διαφορετικά κόμματα από την εξουσία.
Αριστερά, κεντροαριστερά, δεξιά, κεντροδεξιά, όμως ανεξάρτητα ποιος κυβερνούσε, είχαμε Εθνική οικονομία, Εθνική Άμυνα, Εθνική Παιδεία, Εθνικό Θρήσκευμα κτλ.
Υπήρχε δηλαδή ευθεία διασύνδεση της Κυβερνητικής εξουσίας με την Εθνική ύπαρξη, ταυτότητα, συνείδηση και υπόσταση.
Κάποιος απάλειψε τον όρο «Εθνικός» και όλοι όσοι ακολούθησαν διατήρησαν την απαλοιφή, διότι όλοι γνώριζαν πόσο εύκολο είναι να χειραγωγηθεί ο Έλληνας εφόσον χάσει την Εθνική του συνείδηση.
Πολύ εύστοχα ο Νίκος Καζαντζάκης έγραφε δεκαετίες πριν ότι, «η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα».
Πολύ λυπούμαι ότι εφόσον δεν βάλουμε Εθνικό Κόμμα και Έλληνες να μας κυβερνήσουν τα θαύματα κάποια στιγμή θα τελειώσουν…
Εθνικό Κόμμα Έλληνες
