Ο καθηγητής σεισμολογίας και διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου αναρωτήθηκε «μήπως έχουμε κάπου ξεφύγει;» Στο περιστατικό με τον κα...
Ο καθηγητής σεισμολογίας και διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου αναρωτήθηκε «μήπως έχουμε κάπου ξεφύγει;»
Στο περιστατικό με τον καθηγητή του Μουσικού Σχολείου στο Ίλιον όπου καθηγητής φέρεται να είπε σε μαθητή που μπήκε στην τάξη με φούστα πως είναι «η ντροπή της κοινωνίας» αναφέρθηκε ο Άκης Τσελέντης μέσω ανάρτησης στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook.
Ο καθηγητής σεισμολογίας και διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου θυμήθηκε την μπλε ποδιά που φορούσαν οι μαθητές και οι μαθήτριες της χώρας έως και το 1982 ενώ τόνισε πως προτιμά δήθεν «καταπιεσμένους» μαθητές με ποδιά παρά μαθητές με τατουάζ και σκουλαρίκια.
Συγκεκριμένα, ο Άκης Τσελέντης έδωσε τον τίτλο «Άλλο σχολική αίθουσα και άλλο μπαράκι» στην ανάρτηση του και έγραψε:
«Πολλές αντιδράσεις έχει προκαλέσει σε Σχολείο του Ίλιον, το σχόλιο ενός καθηγητή σε μαθητή 1ης Γυμνασίου που μπήκε στην αίθουσα, φορώντας φούστα.
Σύμφωνα με τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, του μίλησε “υποτιμητικά” μπροστά σε όλους τους συμμαθητές του, ενώ τον έστειλε στο γραφείο του διευθυντή.
Πόσοι από εσάς που διαβάζετε αυτή την είδηση δεν θυμάστε την μπλε ποδιά με τον άσπρο γιακά που φορούσαν οι μαθητές και μαθήτριες της χώρας έως και το 1982;
Η χαρά μας ήταν πότε θα πάμε να αγοράσουμε τη νέα μας ποδιά και μετά αγωνία μέχρι την πρώτη ημέρα στο σχολείο για να την φορέσουμε.
Σύμφωνα με την τότε κρατούσα άποψη η ομοιομορφία των μελών της μαθητικής κοινότητας ήταν ο στόχος της καθιέρωσης “στολής” για τους μαθητές και τις μαθήτριες.
Το 1982, ο υπουργός Παιδείας της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, Λευτέρης Βερυβάκης ανακοίνωνε με κάθε επισημότητα την απόφαση για την κατάργησή της. Έπρεπε βλέπετε να αλλάξει και το dress cod, είχαμε τη περίοδο του λαϊκού ζιβάγκο (όπως μετέπειτα και την περίοδο που θεωρούσε την γραβάτα δείγμα της άρχουσας τάξης…)
“Ήταν κάτι σαν η… αποτίναξη του ζυγού….” μα ταυτόχρονα, το δικαίωμά τους να αποφασίζουν οι μαθητές για την εμφάνισή τους και να προσδιορίζουν οι ίδιοι οι μαθητές το “στυλ και την προσωπικότητά τους.”
Αν η κατάργησή της μαθητικής στολής ήταν σωστή ως απόφαση ή όχι;
Και αν κατάφερε το σκοπό της να αναπτύξει την προσωπικότητα του παιδιού, είναι μεγάλη κουβέντα.
Γιατί σε κάθε ναι μεν, υπάρχει κι ένα αλλά…
Εγώ πάντως προτιμώ δήθεν “καταπιεσμένους” μαθητές με ποδιά παρά μαθητές με τατουάζ και σκουλαρίκια στα χείλη στα αυτιά στη γλώσσα και στα μάγουλα που να καπνίζουν κρυφά στα διαλύματα και στις 10 λέξει που λένε οι 8 να περιλαμβάνουν την προσφώνηση “ρε μα…κα”.
Το τελευταίο που θα ήθελα να δω είναι να κληθεί για επίπληξη ο Καθηγητής από το Υπουργείο Παιδείας….
Μήπως έχουμε κάπου ξεφύγει;».
πηγη
