Γραφει ο Ιωάννης Σαρλάς Η νύχτα της 30ης προς 31ης Ιανουαρίου 1996, τουτέστιν η νύχτα των Ιμίων, όπου ο εθνοπροδότης Σημίτης "έφαγε...
Γραφει ο Ιωάννης Σαρλάς
Η νύχτα της 30ης προς 31ης Ιανουαρίου 1996, τουτέστιν η νύχτα των Ιμίων, όπου ο εθνοπροδότης Σημίτης "έφαγε" τους Έλληνες αξιωματικούς, ανεξαρτήτως του τί συνέβη στο ελικόπτερο, για να μην κάνουμε λέει...πόλεμο, είναι χαραγμένη στην μνήμη μου για έναν ακόμη πρόσθετο λόγο.
Ακριβώς εκείνο το ξημέρωμα, η ταπεινότητά μου πετούσε για το Λονδίνο, όπου σπούδαζε.
Έφυγα με πτήση charter, ενώ ενθυμούμαι καλώς και την εταιρεία.
Ήταν η Air 2000.
Αμέσως μετά την απογείωση κι ενώ ετοιμαζόμουν να χτυπήσω το κουδουνάκι για να καλέσω τις Αγγλίδες αεροσυνοδούς, με δήθεν πρόσχημα (τάχα μου τάχα μου δλδ, όπως έλεγε ο Ζήκος στην ταινία "Της Κακομοίρας") να μου φέρουν ένα ποτήρι νερό ή πορτοκαλάδα και τοιουτοτρόπως...to know us better, (το συνηθίζαμε αυτό η παλιοπαρέα των Ελλήνων φοιτητών, ως γνήσιοι...Greek lovers) αίφνης αντελήφθην το εξής απίστευτο!
Κοιτώντας έξω από το παράθυρο του αεροπλάνου και παρά τα μαύρα σκοτάδια, είδα να πετάει ακριβώς δίπλα από το αεροσκάφος μας μια Ελληνική σημαία!
Έμεινε για λίγο δίπλα μας και μετά χάθηκε.
Γούρλωσα τα μάτια κι έμεινα...παγωτό, μην μπορώντας να δώσω κάποια λογική εξήγηση γι' αυτήν την παρουσία!
Τις αμέσως επόμενες μέρες, έχοντας μάθει την ακολουθία των γεγονότων συνειδητοποίησα, ότι τούτη η σημαία που είδα ήταν η σημαία, που...πήρε ο αέρας εκείνη την αποφράδα νύχτα των Ιμίων!
Η σημερινή νύχτα 3ης Φεβρουαρίου 2022, περίπου 26 χρόνια μετά τα Ίμια, είναι και πάλι βροχερή με πολυ αέρα.
Ωσάν ο αέρας να παίζει φλογέρα!
Μένω μόνος μου πλέον, ουχί στο Λονδίνο αλλά στον Πειραιά.
Περπατώντας στους άδειους δρόμους για να αγοράσω κάτι να φάω, ρίχνοντας μια ματιά στον ορίζοντα μου φάνηκε πως είδα να κυματίζει πέρα μακριά, σε μεγάλο υψόμετρο, ένα άσπρο πέπλο, κάτι σαν βόρειο σέλας.
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα χάθηκε.
Το πήρε και αυτό ο αέρας!
Ήμουν νηφάλιος, καθ' ότι είναι κάτι χρόνια, που έχω κόψει τις μπύρες!
Τώρα, βρίσκομαι στο σπίτι, εδώ και λίγες ώρες κι ακόμη δεν κατόρθωσα να αποκρυπτογραφήσω αυτό το περίεργο φαινόμενο!
Όμως, μισό λεπτό... Χμ, νομίζω, πως το βρήκα!
Μάλλον ήταν η χαμένη μας ελευθερία και αξιοπρέπεια!
Τις απωλέσαμε, όταν γίναμε...νούμερα και SMS και όταν απεδέχθημεν τα παρόντα τυραννικά κι εξευτελιστικά για την ανθρώπινη φύση, μέτρα.
Όταν δεν αντιδράσαμε στις υποχρεωτικότητες.
Όταν δεν αντιδράσαμε στην δυστυχία του αδερφού μας, στην κοινωνική δυστοπία του, στον αποκλεισμό του από κάθε ανθρώπινη πράξη, στην πείνα του, στο κρύο του, στην φτώχεια του, στην μοναξιά του...
Όσο όμως το ξανασκέφτομαι..., όχι όχι, δεν πρέπει να ήταν αυτό!
Όσο πήρε ο αέρας την Ελληνική σημαία την νύχτα των Ιμίων, άλλο τόσο χάσαμε ελευθερία κι αξιοπρέπεια!
Αυτά, ουδείς δυναται να μας τα πάρει!
Είναι μέσα μας, μέσα στην ψυχή μας, έστω κι εν υπνώσει!
Με ένα ισχυρό σοκ...μάνι μάνι θα ξυπνήσουν απ' τον λήθαργο! Τον αυτοσεβασμό μας χάσαμε.
ΑΥΤΟΝ πρέπει να αναζητήσουμε και όλα θα επανέλθουν στην προηγούμενη...κανονικότητα!
Δίχως, νόσους, (σωματικές και ψυχικές) πανδημίες και τυράννους!
Τούτα τα τελευταία ουδόλως υπάρχουν!
Είναι φαντάσματα!
Τουτέστιν, πλάσματα της φαντασίας μας.
Ολογράμματα μιας νοητικής πάλης της αφεντιάς μας με τους δαίμονές της!
Ποιος νικάει;;
Χμ, πότε ο ένας, πότε ο άλλος.
Είθε ο θάνατος να μας βρει την ώρα της εγέρσεως και ουχί την ώρα της πτώσεως...
Τα σέβη μου
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΡΛΑΣ
.
