Του Χαράλαμπου Β. Κατσιβαρδά Δικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω Η σισύφεια λογική και η υπερεκχειλίζουσα απαγοήτευση εις την οποία έχει περιέλθε...
Του Χαράλαμπου Β. Κατσιβαρδά
Δικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω
Δικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω
Η σισύφεια λογική και η υπερεκχειλίζουσα απαγοήτευση εις την οποία έχει περιέλθει ακουσίως ο άνθρωπος εξαιτίας και συνεπεία της αισθήματος της εγκατάλειψης από τους εκκλησιαστικούς ηγέτες και δη κατά τους χαλεπούς καιρούς τους οποίους βιώνουμε δικαιολογείται απολύτως, διότι νιώθει κατάμονος και εγκαταλελειμμένος να δίδει εσχάτως έναν αγώνα, άνευ της ηθικής συμπαραστάσεως της θεσμικής εξουσίας της επισήμου Ελλαδικής Εκκλησίας.
Η θεσμική πολιτική ελίτ, δυστυχώς φέρεται να τέμνεται αποτελώντας συγκινωνούν δοχείο με την Επίσημη Εκκλησία, όπου προτιμάει να θυσιάσει το ποίμνιο ευθυγραμμιζόμενη ευθέως με την κοσμική καθεστωτική εξουσία, αντί να αναλάβει και να εφαρμόσει με πιστότητα την δύσβατο οδό της θυσιαστικής αυταπάρνησης του Θεανθρώπου.
Ο συμβολισμός της εξουσίας ως ιστορικός απόηχος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας της καθ’ ημάς Ανατολής, δια ορισμένους Εκκλησιαστικούς ταγούς, έχει καταστεί αυτοσκοπός και υπό τον μανδύα της Χριστιανικής ρητορικής εξυπηρετούν αλλότρια ιδιοτελή συμφέροντα τα οποία προδίδουν την πίστη, τον λαό, το αγωνιστικό φρόνημα και εν ταυτώ δε, καθίστανται προδήλως ασυμβίβαστα με το φύσει ανατρεπτικό και αδιαλείπτως αγωνιστικό φρόνημα της ζώσης απαρασάλευτης εις το διηνεκές Ορθοδόξου Παραδόσεως, ως γνήσια και ιερά παρακαταθήκη την οποία κατέλειψαν, με απόλυτο σεβασμό και αγάπη οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Ως εκ τούτου λοιπόν, ο πολίτης, δίδει μόνος του τον πνευματικό αγώνα, διότι η Ιεραρχία της Εκκλησίας, αλλοτριωμένη ούσα, ασχολείται με την επιβολή μίας ιδιότυπης δικτατορίας επιβάλλοντας ξύλοις και ροπάλοις εξοντωτικές πειθαρχικές ποινές προς τους Μητροπολίτες οι οποίο τολμούν να υπηρετήσουν την αλήθεια μα προπάντων την ελευθερία, μην φοβούμενοι το κόστος της ρήξης με την Πολιτεία και την παρούσα κυβέρνηση εκδηλώνοντας ευθαρσώς επιστημονικό θεολογικό λόγο.
Η Εκκλησία πάσχει από επαναστάτες και όχι από ανθρώπους διανοητικά οκνηρούς διπρόσωπους οιονεί κρατιστές και εξουσιαστές, οι οποίοι έχουν μετασχηματίσει την εκκλησία, σε ένα παράρτημα του Κράτους.
Η ύποπτη αιδήμονα σιωπή σε αλλεπάλληλης πράξεις οιονεί εσχάτης προδοσίας δια το έθνος και το λαό, συνιστούν μία χαίνουσα πληγή η οποία έχει λαβώσει την Ορθόδοξη παράδοση, η οποία έχει ευθαρσώς απεμπολήσει ανενδοίαστα μέρος της Ιστορικής παράδοσης και ταυτότητας.
Είναι πρόδηλο ότι η Εκκλησία ως κοσμικό καθίδρυμα, δέον όπως διακονεί και τον λαό, το ποίμνιο όχι να το εμπαίζει και να το εξαπατά διότι νομοτελειακά θα επέλθει πλήρες σχίσμα, όπως ήδη δηλαδή, εξαιτίας και συνεπεία της συναινετικής και σιωπηράς στάσης της Ελλαδικής Εκκλησίας εις την αμαύρωση του ανθρωπίνου προσώπου, εν συνδυασμώ προς την κατάλυση του αυτεξουσίου του προσώπου το οποίο αρνείται εν προκειμένω να δεχθεί τον πλήρη εξανδραποδισμό προς μία ιατρική πράξη παρά την οικεία βούλησή του.
Η έκφανση αυτή του ολετήρα της ασύμμετρης απειλής της Νέας Τάξης πραγμάτων ήτο του αφηγήματος της πανδημίας, αποτελεί απλώς την σταγόνα την οποία ξεχείλισε το ποτήρι με αποτέλεσμα να έχει ήδη επισωρευθεί οργίλη αντίδραση προς την Διοίκηση της Εκκλησίας.
Η πηδαλιούχηση του ποιμνίου, η πνευματική ή εισέτι και η πολιτική (ουχί κομματική- πολιτειακή) καθοδήγηση, απαιτεί γενναίο αγωνιστικό φρόνημα και όχι ανθρώπους οι οποίοι εναγκαλίζονται ευθέως και ανερυθρίαστα με την εξουσία με αποκλειστικό στόχο, να προσποριστούν ιδία οφέλη χάριν εξυπηρέτησης ιδιοτελών σκοπιμοτήτων.
Η αφοσίωση εις τον Θεό συνιστά ένα ακανθόσπαρτο αγώνα, υπηρεσίας του λαού και του έθνους, διατηρώντας εν ταυτώ, εις τις καρδιές των ανθρώπων την άσβεστη φλόγα της ελευθερίας, επιλέγοντας την δυσχερή στενωπό, την οδό της θυσίας και όχι τον δαψιλό βίο.
Ουδείς κρίνει ουδένα απλώς η διατύπωση της εγκατάλειψης καθίσταται χειροπιαστή, διότι όταν οι συνθήκες ωριμάζουν και τα δημιουργήματα του Θεού υποφέρουν, ζητούν ανακούφιση από τις πράξεις των εκκλησιαστικών ηγετών και όχι από ρητορική απλώς παραμυθίας και κίβδηλες υποσχέσεις.
Ο αγών κείται εγγύς, για το έθνος, την πατρίδα και τις αξίες, άπαντες συντασσόμεθα προς την μάχη προς την ελευθερία τιμώντες, τους προγόνους μας
