Γραφει ο Μάνος Χατζηδάκης Στίς 13 Ἀπριλίου 1970 ὁ Μίκης Θεοδωράκης ἀφέθη ἐλεύθερος μέ προσωπική ἐντολή τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου. Ὁ Μ. ...
Γραφει ο Μάνος Χατζηδάκης
Στίς 13 Ἀπριλίου 1970 ὁ Μίκης Θεοδωράκης ἀφέθη ἐλεύθερος μέ προσωπική ἐντολή τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου.
Ὁ Μ. Θεοδωράκης νοσηλευόταν τότε, στό νοσοκομεῖο “Σωτηρία” λόγῳ τῆς παλαιᾶς φυματιώσεως πού τόν ταλάνιζε.
Τήν ἐποχή ἐκείνη, εἶχε ἔλθει στήν Ἑλλάδα ὁ Γενικός Γραμματεύς τοῦ Ριζοσπαστικοῦ κόμματος τῆς Γαλλίας Ζάν - Ζάκ Σερβάν Σρέμπερ, ὁ ὁποῖος ἦταν γνωστός συγγραφεύς καί ἐκδότης τῆς “Paris Express”.
Ὁ Γάλλος πολιτικός ἐπεδίωκε ν᾽ ἀποκομίση πολιτικό ὄφελος διαμεσολαβῶντας γιά τήν ἀπελευθέρωσι κάποιου γνωστοῦ κρατουμένου.
Τελικά ζήτησε ἀκρόασι ἀπό τόν ἴδιο τόν Πρωθυπουργό.
Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος τόν δέχθηκε!
Περίληψις τῆς συνομιλίας Παπαδοπούλου - Σρέμπερ ἐδόθη στήν δημοσιότητα ἀπό τό Γραφεῖο τοῦ Πρωθυπουργοῦ, τήν ὁποία ὁ τελευταῖος οὐδέποτε διέψευσε ἤ ἀμφισβήτησε:
«Ἀρχικῶς εἶχε σκεφθῆ, εἶπε ὁ κ. Σρεμπέρ, νά ζητήση ἀπό τόν κ. πρωθυπουργόν ὅπως τοῦ ἐπιτραπῆ νά πάρη μαζί του τόν κατηγορηθέντα Ἑλληνογάλλον (Σταράκη), ἤ ἀκόμη καί τόν Καράγιωργα, δι᾽ ἰατρικήν περίθαλψιν τῶν τραυμάτων πού ὑπέστη, σκέφθηκε ὅμως ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἀπεδείχθη ὅτι ὑπῆρξαν συνεπαρμένοι, ρομαντικοί καί ἀνίκανοι.
Προτίμησε λοιπόν νά ζητήση νά τοῦ ἐπιτραπῆ νά πάρη εἰς τήν Γαλλίαν τόν γνωστόν εἰς ὅλον τόν κόσμον συνθέτην Θεοδωράκην καί νά φροντίση διά τήν περίθαλψιν τῆς πνευμονικῆς παθήσεώς του.
Εἶναι ἕτοιμος, εἶπε, νά δώση τόν λόγον τῆς τιμῆς του εἰς τόν κ. πρωθυπουργόν ὅτι θά φροντίση ὁ Θεοδωράκης νά μή ἀναμιχθῆ εἰς τήν πολιτικήν καί ὅτι θά τόν ἔχη συνεχῶς ὑπό τόν ἔλεγχόν του, καί, τέλος, ὅτι θά τόν ἐπαναφέρη εἰς τήν Ἑλλάδα μόλις τοῦ τό ἐπιτρέψουν οἱ ἐκεῖ ἰατροί.
Κατ᾽ αὐτόν τόν τρόπον, εἶπε, θά ἠδύνατο ὁ κ. πρωθυπουργός νά τόν βοηθήση εἰς τήν προσπάθειάν του, ὅπως συνηγορήση ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Στρασβοῦργον.
Γνωρίζει, εἶπε, πόσον λεπτόν εἶναι τό θέμα καί πόσον δύσκολος ἡ ἀπόφασις ἀλλά πιστεύει ὅτι ὁ κ. πρωθυπουργός θά ἐννοήση πλήρως πόσον δύναται αὐτό νά ἐπηρεάση τούς πολεμίους του εἰς τό ἐξωτερικόν.
Ἀπαντῶν ὁ κ. πρωθυπουργός εἶπεν, ὅτι εἶναι βέβαιος ὅτι ὁ κ. Σρεμπέρ εἶναι ὑπερβολικά αἰσιόδοξος ὡς πρός τά ἀποτελέσματα τά ὁποῖα δύναται νά ἐπιφέρη μία ἀνθρωπιστική ἐκ μέρους του χειρονομία, διότι εἶναι βέβαιος ὅτι τό μόνον τό ὁποῖον δύναται νά ἱκανοποιήση τήν κομματικήν σκοπιμότητα τῶν ἡγετῶν εἰς τάς χώρας ὅπου ἐκδηλοῦται ἡ κακόπιστος κατά τῆς Ἑλλάδος πολεμική εἶναι μία ἀγγελία ἐκ μέρους τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως περί τῆς ἡμερομηνίας τῶν ἐκλογῶν.
Καταλήγων ὁ κ. πρωθυπουργός εἶπεν εἰς τόν κ. Σρεμπέρ, ὅτι δύναται νά πάρη τόν Θεοδωράκην μαζί του εἰς τήν Γαλλίαν, ἄν καί ὁ ἴδιος εἶναι βέβαιος ὅτι θά φθάση στιγμή κατά τήν ὁποίαν θά εὑρεθῆ εἰς τήν δυσάρεστον θέσιν ὁ κ. Σρεμπέρ νά τοῦ ζητήση συγγνώμην, διότι δέν ἠδυνήθη νά κρατήση τόν λόγον του περί μή ἀναμίξεως τοῦ Θεοδωράκη εἰς τήν πολιτικήν κατά τό ταξίδιόν του εἰς τήν Γαλλίαν καί τήν μετά τήν ἀποθεραπείαν του ἐπάνοδόν του εἰς τήν Ἑλλάδα.
Ἀλλά ὁ κ. πρωθυπουργός τοῦ ἔδειξε τό καλοπροαίρετον πνεῦμα του, δίδοντάς του ἐκ τῶν προτέρων συγχώρησιν.
Ὁ κ. Σρεμπέρ ἐπέμενεν ὅτι θά δυνηθῆ νά κρατήση τόν λόγον του καί ὅτι θά ἐπαναφέρη τόν Θεοδωράκην εἰς τήν Ἑλλάδα.
Εὐχαρίστησε τόν κ. πρωθυπουργόν διά τήν κατανόησίν του, διά τόν ἀνθρωπισμόν του καί διά τήν διαβεβαίωσιν πού τοῦ ἔδωσεν, ὅτι πράγματι αὐτό πού διέβλεπεν ὁ ἴδιος εἶναι πραγματικότης - ὅτι δηλαδή ὁ κ. πρωθυπουργός ἔχει ἐξαιρετικήν κρίσιν καί πολιτικόν μέλλον καί ὅτι εἶναι ἀπαραίτητος ἡ συνεργασία του εἰς τάς ὑποθέσεις τῆς Εὐρώπης.
Ἐτόνισεν ἐπίσης ὅτι εἰς τό Στρασβοῦργον, εἰς τήν ὁμιλίαν του, θά ἐκφράση τήν ἀρχήν τήν ὁποίαν πιστεύει ὅτι πραγματική συνεργασία μεταξύ τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν δύναται νά ἐπέλθη μόνον ὅταν ἀντιληφθοῦν ὅλαι αἱ κυβερνήσεις ὅτι δέν ἔχουν κανένα δικαίωμα νά ἐπεμβαίνουν εἰς τάς ἐσωτερικάς ὑποθέσεις τῶν ἄλλων - διότι ἄλλωστε καμμία ἐξ αὐτῶν δέν δύναται νά διδάξη διά τοῦ παραδείγματός της τίποτε εἰς τήν ἄλλην.
Θά ἐκφράση ἐπίσης εἶπεν, τήν πεποίθησίν του ὅτι ἡ Ἑλλάς ἀποτελεῖ σημαντικόν στοιχεῖον εἰς τήν εὐρωπαϊκήν κοινωνίαν καί διαβεβαίωσεν τόν κ. πρωθυπουργόν ὅτι θά εἶναι συνήγορος τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως καί ὅτι θά ἐπαναφέρη τήν Γαλλίαν, Ἀγγλίαν καί Σουηδίαν εἰς τό πλευρόν τῆς Ἑλλάδος, διότι ὁ λόγος του εἰσακούεται.
Ηὐχαρίστησε τόν κ. πρωθυπουργόν καί πάλιν διεβεβαίωσεν αὐτόν ὅτι θά τηρήση τόν λόγον του».
Ὁ Σρέμπερ κάλεσε στό ξενοδοχεῖο “Χίλτον” - ὅπου διέμενε - τήν σύζυγο τοῦ Θεοδωράκη καί τῆς τό ἀνεκοίνωσε.
Ξεκίνησε μέ τήν ἔκπληκτη σύζυγο γιά τό νοσοκομεῖο “Σωτηρία”, παρέλαβαν τόν “Μίκη” καί ἀνεχώρησαν γιά τό ἀεροδρόμιο τοῦ Ἑλληνικοῦ.
Στίς 14:15 ὁ Μ. Θεοδωράκης ἀναχωροῦσε γιά τό Παρίσι, μέ τό ἰδιωτικό 6θέσιο ἀεροπλάνο τοῦ Σρέμπερ!...
Γιά μία ἀκόμη φορά ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἔδειχνε τήν μεγαλοψυχία του. Ἀλλά καί τήν πολιτική σκέψι του: Διότι μέ αὐτόν τόν τρόπο ἡ Γαλλία ἀπεῖχε τῆς καταδίκης τῆς Ἑλλάδος στό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης καί ὁ Σρέμπερ κατέθεσε ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος στήν “Ἐπιτροπή Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων” στίς 15-4-1970.
Φυσικά, ὁ Μίκης Θεοδωράκης φρόντισε ἀμέσως νά ἐκθέση τόν “εὐεργέτη” του Σρέμπερ καί νά δείξη τήν ἀχαριστία του στόν Γ. Παπαδόπουλο, μέ τό πού πάτησε τό πόδι του στό ἐξωτερικό.
Ἄρχισε τήν γνωστή - ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς πλέον- “ἀντιστασιακή” του δρᾶσι, φθάνωντας νά ζητήση νά σχηματισθῆ… «ἐλεύθερη ἑλληνική κυβέρνηση στήν ἐξορία»!...
Ὁποία εὐγνωμοσύνη καί στούς δύο…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
.
