Ενώ η άτακτη αποχώρηση των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων από το Αφγανιστάν ολοκληρώνεται, το Πεντάγωνο θέλει να διασφαλίσει ότι ο επόμεν...
Ενώ η άτακτη αποχώρηση των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων από το Αφγανιστάν ολοκληρώνεται, το Πεντάγωνο θέλει να διασφαλίσει ότι ο επόμενος πόλεμος που θα πολεμήσει θα γίνει με τους όρους των σχεδίων που φέρουν τον τίτλο «Army 2035» και «Waypoint 2028», σχέδια τα οποία διευκρινίζουν τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στον αμερικανικό στρατό για να κερδίσει τους πολέμους του μέλλοντος.
Το Πεντάγωνο περιγράφει τον στόχο του ως «maintaining overmatch» (διατήρηση της υπεραντιστοιχίας), ένας όρος σχετικά διλημματικός που προορίζεται να συμπεριλάβει όλα όσα οδηγούν στην νίκη σε μια μάχη.
Αυτό περιλαμβάνει ανώτερο αριθμό στρατιωτών, καλύτερα τοποθετημένο και ισχυρότερο πυροβολικό, επιλογή μιας μάχης στο σωστό μέρος όπου ο αντίπαλος είναι απροετοίμαστος.
Όλα αυτά βέβαια υπό την αίρεση ότι η ανωτερότητα στην μάχη και στον πόλεμο μπορεί να πάρει πολλές μορφές και είναι δύσκολο να υπάρξει εγγυημένο πλεονέκτημα σε κάθε έναν από τους στόχους του «maintaining overmatch».
Το «Κέντρο Συνδυασμένων Όπλων του Στρατού» στο Fort Leavenworth (US Army Combined Arms Center) εξετάζοντας την κληρονομιά των διασκορπισμένων μικρών μαχών στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ βρήκε ότι από τους σχεδιασμούς του λείπουν οι ταχείες διασυνδεδεμένες μάχες που αναμένεται να πολεμήσει ο στρατός με άλλους αντιπάλους.
Θυμίζουμε ότι τα αμερικανικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ κατά την κορύφωση της ανάπτυξης των κυμαινόντουσαν από 100.000 έως 125.000 άνδρες.
Τα στρατεύματα αυτά χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για περιορισμένες μάχες εναντίον ανταρτών (Ταλιμπάν κ.α.), για περιπολίες και μικρές επιδρομές σε χωριά και γειτονιές πόλεων που κατείχαν οι αντάρτες.
Στο έγγραφο «Preparing for Large-Scale Combat Operations» (προετοιμασία για μεγάλης κλίμακας πολεμικές επιχειρήσεις) αποκαλύπτεται ότι ο πόλεμος σε μεγάλη κλίμακα είναι τελείως διαφορετικός από την καταπολέμηση μιας εξέγερσης τύπου Ταλιμπάν και περιγράφονται δυο σενάρια ενός τέτοιου πολέμου.
Το πρώτο είναι ότι, αν η έκβαση της μάχης είναι θετική τότε ο στρατός θα βρεθεί ξαφνικά να είναι υπεύθυνος για την αποδοχή της παράδοσης ή της αυτομόλησης μεγάλου αριθμού στρατιωτών του αντιπάλου (βλ. Κίνα;), κάτι που πρέπει να προβλεφθεί από τώρα, καθώς οι συνέπειες ενός τέτοιου γεγονότος είναι ζωτικής σημασίας.
Το δεύτερο σενάριο είναι ότι στους μελλοντικούς πολέμους ο στρατός δεν θα μπορεί πάντα να βασίζεται σε εναέρια υποστήριξη, κάτι που αποτελούσε προεπιλογή στους πολέμους του Αφγανιστάν και Ιράκ. Στους μεγάλους πολέμους ο εχθρός θα μπορούσε να αποτρέψει την αεροπορική υποστήριξη ή ακόμη και να επιτεθεί με τα δικά του εναέρια μέσα.
Για τους πολέμους του μέλλοντος ο αμερικανικός στρατός χρησιμοποιεί τον όρο «Μulti-Domain Operations» (επιχειρήσεις πολλαπλών τομέων), τουτέστιν η σύνδεση εργαλείων από τους τομείς θάλασσα, αέρα, ξηρά, διάστημα, κυβερνοχώρο και το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα.
Η διοίκηση, ο έλεγχος, η παροχή και η παρακολούθηση των εντολών είναι ζωτικής σημασίας για να κερδίσει ο στρατός τις μάχες του.
Τα κανάλια επικοινωνιών που χρησιμοποιούνται, από σήματα GPS έως πύργους κινητής τηλεφωνίας και εσωτερικά συστήματα εντολών μπορούν να διαταραχθούν με παρεμβολείς και να υποκλαπούν με συσκευές ακρόασης.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καταστάσεις όπου οι στρατιώτες δεν έρχονται σε επαφή μεταξύ τους και με τους διοικητές τους.
Έτσι στο πλαίσιο του σχεδιασμού για το 2028, ο στρατός πρέπει να διασφαλίσει ότι μπορεί να κερδίσει μάχες ενάντια σε έναν εχθρό που είναι ικανός να παρέμβει σε όλα τα εργαλεία του.
Αν και τα έτη 2028 και 2035 απέχουν ακόμη πολύ, ο αμερικανικός στρατός προετοιμάζεται με ταχείς ρυθμούς για τους πολέμους του μέλλοντος, έχοντας πικρή εμπειρία από τους πολέμους της πρώτης εικοσαετίας εναντίον πολύ υποδεέστερων αντιπάλων.
Γ. Λιναρδής
