Του Χαράλαμπου Β. Κατσιβαρδά Δικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω Είναι οι ανεμβολίαστοι-τρομοκράτες; Θυμηδία προκαλεί εις τον μέσο νουνεχή και ε...
Του Χαράλαμπου Β. Κατσιβαρδά
Δικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω
Είναι οι ανεμβολίαστοι-τρομοκράτες; Θυμηδία προκαλεί εις τον μέσο νουνεχή και εχέφρονα άνθρωπο ο φόβος της εγχώριας, τελούσας ασφαλώς εις διατεταγμένη υπηρεσία υπό τα προσφυή υπερεθνικά διευθυντήρια ψευδεπίγραφης ελίτ, η οποία υπολαμβάνει εαυτόν ως άτρωτη και ιδιαίτατα ευφυή, εν σχέσει προς τον κοινή γνώμη, υποτιμώντας ιταμώς και καταφρονώντας ευθέως την οξυμένη αντίληψή του.
Τούτο εμφαίνεται από την κατάδηλη και καταγέλαστη ανικανότητα της ευήθους ελίτ του νυν πολιτικού προσωπικού, να εκτελέσει στοιχειωδώς τις άνωθεν εντολές ποδηγέτησης της μάζας, ωθώντας ημάς, «τα σκύβαλα» κατ’ αυτούς, ήτοι τους άσημους πολίτες, προς οριστική συνειδησιακή σφαγή, επιβάλλοντας διά της βίας μία πράξη περί της υγείας μας, παρεμβαίνοντας εις την ελευθέρα διάθεση του σώματος και της ψυχής μας, διά την οποία αδυνατούν στοιχειωδώς και επιστημονικώς να μας πείσουν περί της δομικής αναγκαιότητας, πέραν της πεπερασμένης προπαγάνδας.
Μετέρχεται συλλήβδην ισοπεδωτικούς χαρακτηρισμούς προσβάλλοντας βάναυσα και αδιάκριτα τους πολίτες, χαρακτηρίζοντάς τους «ψεκασμένους», ακριβώς επειδή η ιδία, στερούμενη δημοκρατικών μέσων αλλά και της υποτυπώδους ορθολογιστικής τέχνης της πειθούς, επιστρατεύει αυταρχικά τις ερπύστριες τις ποινικής καταστολής προκειμένου να επιβάλει «νόμο και πειθαρχία», αποσείοντας, τοιουτοτρόπως, τις ιδικές της ευθύνες περί της εκκωφαντικής αποτυχίας άσκησης μιας σοβαρής πολιτικής.
Η περιούσια αυτή εύθραυστη, πλην σαχλεπίσαχλη ελίτ περί των εμβολίων έχει αποτύχει παταγωδώς και φοβάται ανυπερθέτως την οργή του λαού, καθώς και την επίπληξη των κηδεμόνων της. Εξ αυτού του λόγου έχει επιστρατεύσει συντεταγμένα τους περίπτυστους, πλην αργυρώνητους κονδυλοφόρους του συστήματος και εν γένει τα μίσθαρνα όργανα των ραδιοτηλεοπτικών μέσων να ασκήσουν προπαγάνδα ότι οι ανεμβολίαστοι συνιστούν τους αποδιοπομπαίους τράγους, τις βραδυφλεγείς υγειονομικές βόμβες και τους αποκλειστικά υπαιτίους των εγκλεισμών.
Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι τα φοβισμένα αυτά «στρατιωτάκια» πνέουν τα λοίσθια, διότι ο ολοκληρωτισμός της πολιτικής ορθότητας, η ρητορική μίσους και η μισαλλοδοξία προς την ελεύθερη έκφραση, το δόγμα-σοκ διά των απολύσεων δεν πλήττουν ουδέναν, καθίστανται πλέον αλυσιτελή μέσα ποδηγέτησης των μαζών, άρα επιβάλλεται, επειδή ο λαός ανένηψε, τα ανυπόληπτα πολιτικά στρατιωτάκια να ικετεύσουν υποτελώς και γονυπετώς τους αφέντες τους, ως εικός, να τους διδάξουν εφεξής νέες πρακτικές ελέγχου και παραπλάνησης των μαζών, διότι οι ναζιστικές πλέον πρακτικές, τα πιστοποιητικά φρονημάτων, το κοινωνικό Απαρτχάιντ και το «Αουσβιτς» συνιστούν παρωχημένες πολιτικές και δη πνευματικής ιδιοκτησίας άλλων δικτατόρων. Ολίγην αιδώ επιτέλους!
Εν κατακλείδι, ένα χρηστό κράτος δικαίου, το οποίο ανάγει τη δημόσια υγεία εις μείζον αγαθό, προστατεύει ισότιμα άπαντες τους πολίτες, τους εμβολιασμένους και τους ανεμβολίαστους, με ισοδύναμα μέτρα (μάσκες – αποστάσεις, τα οποία προσήκοντα προφυλακτικά μέτρα το ίδιο θέσπισε επί 17 μήνες), καθώς και αναλαμβάνει την τυχόν ευθύνη πρόκλησης βλάβης εκ του εμβολίου προς τους συμπολίτες μας και δεν τους καταδιώκει ξύλοις και ροπάλοις, διαχωρίζοντας προνομιακά τους πολίτες, αγκαλιάζοντας προκλητικά τους πολύφερνους αλλοδαπούς, επιδοτώντας τους εμβολιασμένους και αποκηρύττοντας μετά βδελυγμίας τις άλλες κατηγορίες τους πολιτών ως τρομοκράτες και εγκληματίες του κοινού Ποινικού Δικαίου – ο καιρός γαρ εγγύς περί της Κρίσεως.
