Γράφει ο Ηλίας Παπασταμάτης Εδώ και πολλά χρόνια ο εθνικισμός βάλλεται από παντού, ακούμε καθημερινά να αποκαλούν τους εθνικιστές φασίσ...
Γράφει ο Ηλίας Παπασταμάτης
Εδώ και πολλά χρόνια ο εθνικισμός βάλλεται από παντού, ακούμε καθημερινά να αποκαλούν τους εθνικιστές φασίστες, ναζί, δολοφόνους κτλ.
Αυτό συμβαίνει γιατί οι μόνοι που φοβάται το σύστημα, οι μόνοι που μπορούν να πολεμήσουν το τέρας της παγκοσμιοποίησης είναι οι εθνικιστές, για αυτό προσπαθούν να δημιουργήσουν και να περάσουν στον κόσμο μια άσχημη εικόνα για αυτούς.
Μας φοβούνται γιατί τρέμουν την αλήθεια που βγαίνει από τα χείλη μας, αλλά δεν μπορούν να μας κλείσουν το στόμα, αφού λοιπόν δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια προσπαθούν να την μασκαρέψουν, για να είναι πάντοτε αντικείμενο χλεύης και αποστροφής, αλλά ο εθνικισμός δεν θα σβήσει ποτέ ακόμα και όταν εμείς φύγουμε.
Ο εθνικισμός δεν είναι αυτό που προωθεί η Νέα τάξη πραγμάτων, πως ο εθνικιστής δηλαδή είναι ένας τραμπούκος, αμόρφωτος δολοφόνος αλλά είναι ένας άνθρωπος που ζεί με τις αξίες και τα ιδανικά των προγόνων του.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, πιστεύουμε στον ελληνικό εθνικισμό του οποίου οι ρίζες χάνονται μέσα στον χρόνο, είναι τόσο βαθιές που φτάνουν στην εποχή των ηρώων της Ιλιάδος, τα πρότυπα μας βρίσκονται στους τριακόσιους του Λεωνίδα, στους ήρωες της επαναστάσεως του 1821, στους ήρωες του Μακεδονικού αγώνα, στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, στους ήρωες του έπους του 1940.
Πιστεύουμε στον πραγματικό ρομαντικό εθνικισμό όπως αυτός εκφράστηκε από τον Περικλή Γιαννόπουλο, τον Ίωνα Δραγούμη, τον Κώστα Καρυωτάκη.
Ο εθνικισμός λοιπόν δεν είναι έγκλημα, βία, μίσος, φασισμός και ό, τι άλλο ακούγεται καθημερινά από αυτούς που έχουν καταστρέψει την πατρίδα μας.
Εθνικισμός είναι ο αγνός έρωτας προς την πατρίδα, είναι η μάχη για απελευθέρωση από τα δεσμά της σύγχρονης κοινωνίας, ένας αγώνας δύσκολος που δίνουμε από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας που αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε ερωτευμένοι με την Ελλάδα και πως δεν ταιριάζουμε στον άρρωστο κόσμο τους.
Μόνο όποιος έχει ερωτευτεί με τον ίδιο αγνό τρόπο την Πατρίδα μπορεί να μας καταλάβει.
Ό, τι και να κάνουν λοιπόν, όση λάσπη και αν ρίξουν στον εθνικισμό, δεν μπορούν να σταματήσουν την άνοδό του διότι πάντα σ’ εποχές εθνικών κρίσεων, το έθνος στρέφεται ασυναίσθητα προς τον εαυτόν του, προς τις ανεξάντλητες προγονικές του ρίζες.
‘Επειδή ζούμε σε μια εποχή που τα διεθνιστικά κηρύγματα απειλούν την εθνική μας υπόσταση, μόνο η επιστροφή στις εθνικές μας ρίζες μπορεί να σώσει το γένος των Ελλήνων απ’ τον καταστροφικό δρόμο που έχει πάρει και να το καταστήσει και πάλι άξιο της ιερής του αποστολής.
