Της Συγγραφέως ″Φλόγα του Ταινάρου″ 25 Μαρτίου 1942 Η πρώτη διαδήλωση του Αθηναϊκού Λαού στην πλατεία Συντάγματος. Έφιπποι Ιταλοί καραμπ...
Της Συγγραφέως ″Φλόγα του Ταινάρου″
25 Μαρτίου 1942
Η πρώτη διαδήλωση του Αθηναϊκού Λαού στην πλατεία Συντάγματος.
Έφιπποι Ιταλοί καραμπινιέροι αναλαμβάνουν το έργο της διάλυσής της
«Δεν γίνονται παρελάσεις στις 25 Μαρτίου. Θα γίνει μόνο η στρατιωτική παρέλαση και θα μεταδοθεί τηλεοπτικά… οι πολίτες, να τη δουν από την τηλεόραση!» τόνισε η Υπουργός Προπαγάνδας κ. Πελώνη.Και όλα αυτά όταν η εντολοδόχος κυβέρνηση σχεδόν ανέχεται καθημερινά πορείες και συγκεντρώσεις για διάφορα θέματα, όπως για την υποστήριξη κατά συρροή δολοφόνων σαν τον Κουφοντίνα, ή το χειρότερο για να τρομοκρατήσουν δικαστές προκειμένου να στείλουν, μετά από μια παρωδία δίκης, στη φυλακή αθώους σαν τον Ηλία μας.
Βέβαια είναι λογικό αυτοί οι εθνικοί μειοδότες, να μην θέλουν να εξυψωθεί το φρόνημα του λαού μας, να τον βομβαρδίζουν συνεχώς με τρόμο και διλήμματα, να σπείρουν τη διχόνοια.Ξέρουν ότι μόνο έτσι θα μπορέσουν να κρατηθούν (ελπίζω για λίγο ακόμα) στην εξουσία και να συνεχίζουν το έργο της πολύπλευρης καταστροφής του Ελληνισμού.
Εμείς οι Έλληνες για την Πατρίδα όμως και υψηλό φρόνημα έχουμε και λογική και ιστορική μνήμη.Είναι η τρίτη συνεχόμενη παρέλαση που πρακτικά δεν γίνεται.
Συγχαρητήρια στην ″δεξιά″! Τρία στα τρία! Απόλυτη επιτυχία! Έτσι θα σβήσουμε την Εθνική μας μνήμη, για να ″διευκολυνθεί″ το πολυπολιτισμικό μπόλιασμα που ευαγγελίζεται ο κ. Μητσοτάκης.
Πρέπει να ξεχάσουμε ότι η παλιγγενεσία του ’21 προσφέρει παγκοσμίως την έννοια του πατριωτισμού. Το Έθνος γίνεται πλέον Πατρίδα. Μια Πατρίδα που δένει το παρόν με το παρελθόν του. Η έννοια του πατριωτισμού είναι η κινητήρια δύναμη ώστε με θυσίες να κτιστεί το λαμπρό μέλλον.
Ο πατριωτισμός ως έννοια ήταν ασαφής και οι Έλληνες το ’21 έδωσαν το απτό παράδειγμα σε όλους τους λαούς.Ο πατριωτισμός είναι προνόμιο των λαών εκείνων που έχουν την δικαιολογημένη συνείδηση ότι πηγάζουν από μία μακρόχρονη ιστορία την οποία συνεχίζουν.Άλλοι λαοί δημιουργούν εκ των υστέρων μια τέτοια πίστη που τους κεντρίζει στη δημιουργία.Ο Ελληνικός λαός δεν χρειάζεται να εφεύρει τίποτα γιατί έχει παρελθόν και ιστορία.Οι Έλληνες δεν συμβιβάστηκαν ποτέ, ώστε να θεωρηθούν δούλοι.Ένιωθαν αιχμάλωτοι και ζητούσαν επιτακτικά την απελευθέρωσή τους.Οι Έλληνες διατήρησαν κατά την τουρκοκρατία τη συνείδηση της ιστορικής τους συνέχεια.Η ιδέα που διακατείχε το Ελληνικό Έθνος ήταν ότι λυτρώθηκε από την αιχμαλωσία του και επανήλθε στη νομιμότητα και τη συνέχιση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.Πάμπολλες οι αποδείξεις ότι οι αγωνιστές του ’21 ήταν, και είχαν συναίσθηση ότι ήταν, Έλληνες απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων και των Βυζαντινών. Σταχυολογώ ελάχιστες από τα κείμενα:
Το 1803 ο Κοραής γράφει: «Το Ελληνικό Έθνος δεν εδουλώθει από τους Τούρκους αλλά ευρίσκεται από αιώνων εις εμπόλεμη κατάσταση με αυτούς».
Στο πρώτο επαναστατικό Σύνταγμα (Επίδαυρος, 1822) υπήρχε πρόβλεψη ότι μέχρι να ολοκληρωθούν Αστικός, Ποινικός και Εμπορικός Κώδικας, «ισχύουν οι νόμοι των αειμνήστων Χριστιανών ημών Αυτοκρατόρων».
Ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, στον στίχο 310 του «Ύμνου εις την Ελευθερία», γράφει:
«Ω τρακόσιοι! σηκωθείτε
και ξανάλθετε σ’ εμάς·
τα παιδιά σας θέλ’ ιδείτε
πόσο μοιάζουνε με σας.»
Πολλοί από τους αγωνιστές το ’21 είχαν πάρει Αρχαία ονόματα, όπως: Αλέξανδρος, Οδυσσέας κλπ.
Αλλά και σχεδόν όλα τα πλοία του αγώνα είχαν αρχαιοελληνικά ονόματα όπως: «Αγαμέμνων», «Άρης» κλπ.
Τα δημοτικά τραγούδια της εποχής, που αποτυπώνουν τα κατορθώματα των Αγωνιστών, όπως αυτό του «Τσοπανάκου» που λέει: «Του Λεωνίδα το σπαθί Κολοκοτρώνης το κρατεί».
Ακόμα και η πρώτη διακήρυξη της Επανάστασης μετά την απελευθέρωση της Καλαμάτας (23 Μαρτίου 1821) ξεκινά με:«…Εκ μέρους του φιλογενούς αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων Πέτρου Μαυρομιχάλη…» για να αναφέρει παρακάτω:«…Να αναστήσωμεν το ταλαιπωρημένον Ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε...»
Ο Νικηταράς όταν τρέπει σε φυγή τους Τούρκους στη μάχη των Δολιανών τους φωνάζει:«Σταθείτε μωρέ Περσιάνοι να πολεμήσωμεν».
Ο Κολοκοτρώνης απευθυνόμενος στα παλικάρια του τα αποκαλούσε πάντα «Έλληνες…».
Όχι αυτά δεν αρέσουν στους εκμαυλιστές της ιστορίας. Θέλουν να μας αποκόψουν από τις ρίζες μας.Ξέρουν ότι είναι οι ρίζες μας που τρέφουν και διατηρούν ζωντανό τον Ελληνισμό σε όλες τις δύσκολες στιγμές της μακραίωνης ιστορίας μας.
Ο Κ. Πολέμης γράφει:
«Μη φοβηθείς το δέντρο, που άπλωσε τις ρίζες του βαθιά στο χώμα, κι ας σπάσει την κορφή του ο άνεμος και τα πυκνά κλαδιά του ακόμα.» Άλλωστε, γι' αυτό «τιμούν και τους αγώνες της αριστεράς».
Μην ξεχνάμε ότι η επίσημη εφημερίδα των ελληνόφωνων κουμουνιστών ήταν και είναι ο «Ριζο-σπάστης». Βέβαια ο μεγαλύτερος σφαγέας όλων των εποχών, ο Στάλιν, όταν κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να σταματήσει την Βέρμαχτ με τα φληναφήματα περί διεθνισμού κλπ, αντέστρεψε την ιδεολογία του και έπεισε τους μπολσεβίκους ότι διεξαγάγουν τον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο».Αλήθεια, γιατί δεν τους έπειθε να πολεμήσουν σε «Ταξικό Πόλεμο»;
Αλλά η μεγάλη μας Εθνική Επανάσταση απέδειξε μια αιώνια αλήθεια:«Δεν υπάρχουν ακλόνητα καθεστώτα».Όσο πιο αυταρχικά είναι, τόσο πιο εύθραυστα είναι. Στους Έλληνες υπάρχει πάντα μια διαχρονική αρχή που τη διατύπωσε άριστα ο Αισχύλος: «ουκ είθισται τοις Έλλησι προσκυνέειν».
Αυτή η αρχή πήρε για άλλη μια φορά σάρκα και οστά το ‘21.
Μέχρι τότε η Οθωμανική αυτοκρατορία παρά τις ήττες (Ναύπακτος, Βιέννη κλπ) διατηρούσε την επίφαση ότι ήταν κραταιά.
Το μεγάλο πλήγμα της το κατάφεραν μια φούχτα σχεδόν άοπλοι Έλληνες.
Νίκησαν μια αυτοκρατορία και ουσιαστικά συνέτειναν τα μέγιστα στη διάλυσή της.Δεν ήταν όμως η μοναδική φορά στην σύγχρονη ιστορία μας που πολεμήσαμε αυτοκρατορίες.Και το ’40 – ’41, αντισταθήκαμε νικηφόρα στην Ιταλική Αυτοκρατορία και στη συνέχεια γράψαμε το έπος της μάχης των οχυρών της Γραμμής «Μεταξά» ενάντια στους Γερμανούς.Τότε βέβαια είχαμε μια πραγματικά Εθνική Κυβέρνηση, που νοιαζόταν για το λαό της. Τον γαλούχησε να έχει υψηλό φρόνημα. Να είναι πάντα νικητής.
25 Μαρτίου 1941.
Ο Στρατός πολεμά νικηφόρα στην Βόρειο Ήπειρο.
Στην Αθήνα παρελαύνει μόνο η περήφανη Νεολαία της ΕΟΝ και οι μαθητές.
Ένας λαός που ποτέ δεν φοβήθηκε τον τριπλό κατακτητή.Ποτέ δεν έσκυψε το κεφάλι.Από την πρώτη ημέρα τον πολέμησε. Βρισκόμαστε στις αρχές της άνοιξης του 1942.
Οι Αθηναίοι προσπαθούν να συνέλθουν από τον φοβερό εκείνο Χειμώνα, όπου η πείνα, το κρύο, οι στερήσεις πήραν πολλές ψυχές.Οι Έλληνες δείχνουν παντοιοτρόπως την αντίθεση τους προς τους Γερμανούς και ιδιαιτέρως την περιφρόνηση τους προς τους Ιταλούς από τις πρώτες ημέρες της κατοχής.Δεν τους πτοούν ούτε οι ειδήσεις που φτάνουν από όλο τον κόσμο και μιλούν για προέλαση και μεγάλες νίκες των δυνάμεων του «Άξονα».Αυτοί πρέπει να κάνουν το χρέος στους προγόνους του.
25 Μαρτίου 1942.Η κατοχική κυβέρνηση, πιεζόμενη από το λαϊκό αίσθημα που επικρατεί, δηλώνει ότι θα τιμήσει με λαμπρότητα την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας.Διατάσσει γενικό σημαιοστολισμό των δημοσίων κτηρίων και προγραμματίζει διάφορες εκδηλώσεις. Απαγορεύει όμως αυστηρά την τέλεση οιασδήποτε άλλης εκδηλώσεως.
Προς τήρηση της τάξεως εκατοντάδες Ιταλοί Καραμπινιέροι έχουν αναπτυχθεί από νωρίς σε διάφορα σημεία της πόλης. Πρωί της 25ης Μαρτίου 1942, τελείται επίσημη δοξολογία στη Μητρόπολη, παρουσία των μελών της κυβερνήσεως και ανωτάτων Γερμανών και Ιταλών αξιωματούχων.
Ο πρωθυπουργός Τσολάκογλου μεταβαίνει στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, και καταθέτει στεφάνι.
Ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Λογοθετόπουλος καταθέτει στεφάνι στο μνημείο των πεσόντων Γερμανών αξιωματικών και στρατιωτών! και ο υπουργός οικονομικών Γκοτζαμάνης στο μνημείο των Ιταλών πεσόντων.Ο Τσολάκογλου απευθύνει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό από ραδιοφώνου και καλεί τους νέους να σταθούν στο πλευρό των «Δυνάμεων του Άξονα».
Η νεολαία μας όμως, είναι η νεολαία της ΕΟΝ, έχει ανατραφεί με τις ιδέες και αξίες του Ελληνισμού.
Δεν της λένε τίποτα τα λόγια του κατοχικού πρωθυπουργού.Πηγαίνει στο χώρο της για να εκφράσει τα πραγματικά της φρονήματα.Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.Εκεί λαμβάνει χώρα μία συγκινητική εκδήλωση, στην οποία συμμετέχει πλήθος φοιτητών.Ο πατριωτικός παλμός των νέων, αναγκάζει τον Τσολάκογλου να αποχωρήσει.Την ίδια στιγμή πλήθος Αθηναίων συγκεντρώνονται σε διάφορα σημεία της πόλης και κατευθύνονται προς το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου.Επικεφαλής στις πορείες είναι οι δεκάδες ανάπηροι του Βορειοηπειρωτικού Μετώπου.Τα αμαξίδιά τους τα σπρώχνουν λευκοντυμένες Ερυθροσταυρίτισσες. Δίπλα εκατοντάδες μαυροντυμένες γυναίκες συγγενείς των θυμάτων των τότε πρόσφατων Εθνικών Αγώνων.
Επανειλημμένως οι Καραμπινιέροι προσπαθούν να διαλύσουν τις συγκεντρώσεις. Χρησιμοποιούν βία ακόμα και εναντίον των αναπήρων!Οι Αθηναίοι προσωρινά διαλύονται, για να σχηματίσουν νέες συγκεντρώσεις λίγα μέτρα μακρύτερα.Ο λαός δεν φοβάται ούτε Γερμανούς, ούτε Ιταλούς και φυσικά δεν ακούει δοτούς Πρωθυπουργούς. Βάζει μπροστά την Γαλανόλευκη με το σταυρό και προχωρά προς τα εκεί που του επιτάσσει το αίμα του.Όλο το μίσος των Ιταλών ξεσπά.Οι Καραμπινιέροι στρέφουν τα όπλα κατά των διαδηλωτών και πυροβολούν αδιακρίτως!Οι έφιππες Ιταλικές δυνάμεις επιτίθενται και «ρίχνουν στο ψαχνό». Ο αθηναϊκός λαός δεν δειλιάζει.Πρέπει να τιμήσει τους ήρωές του.Παντού, σκληρές συγκρούσεις, συγκινητικές σκηνές, αφάνταστοι ηρωισμοί εκ μέρους των αόπλων πολιτών.
Πλατεία Μητροπόλεως: Ένας νεαρός τραυματίζεται στην κνήμη από ιταλική σφαίρα. Καταρρέει.Μια άγνωστη κοπέλα σπεύδει προς αυτόν.Προσπαθεί να τον συγκρατήσει. Φωνάζει: «Δεν είναι τίποτα παλληκάρι μου Εγώ έδωσα δύο αδέλφια στην Πατρίδα και τώρα μόνη μου αγωνίζομαι για την ελευθερία της». Σκίζει ένα κομμάτι από τη φούστα της και του δένει πρόχειρα το τραύμα.
Οι εχθρικές σφαίρες σφυρίζουν δίπλα της. Τις αγνοεί. Τώρα ακούει καθάρια μέσα της μόνο την κραυγή της Ιφιγένειας: «Όλα προσφορά στη Ελλάδα».Το χρέος του Αθηναϊκού λαού εκπληρώνεται.Το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτου σκεπάζεται κυριολεκτικά με τα στεφάνια από άνθη ή φύλλα δάφνης.Άλλες συγκεντρώσεις κατευθύνονται στο Πεδίον του Άρεως.Οι προτομές του Διάκου, του Υψηλάντη, του Ξανθού, του Ρήγα Φεραίου και όλων των άλλων ηρώων του ’21 καλύπτονται από στεφάνια.
Παρόμοια γεγονότα και ηρωισμοί έγιναν και στις τέσσερεις Εθνικές επετείους που ″εορτάστηκαν″, στα μαύρα χρόνια της κατοχής. (σ.σ. Η επέτειος του ″ΟΧΙ″ εορτάζετο από το 1942). Μάλιστα όσο μύριζε εντονότερα ο αέρας της λευτεριάς και πλησίαζε η συντριβή του ″άξονα″, τόσο πιο σκληροί γινόντουσαν οι κατακτητές, τόσο πιο αλύγιστοι και αποφασισμένοι γινόντουσαν οι Έλληνες.
Φίλε Αναγνώστη σε παρακαλώ να συγκρίνεις νοερά τον εορτασμό της επετείου του ’21, το 1942 και αυτόν που προγραμματίζουν οι σημερινοί εντολοδόχοι.
Ίσως θα ανακαλύψεις μόνος σου, ομοιότητες και διαφορές. Ίσως προβληματιστείς. Αυτό είναι ό, τι καλύτερο.
Εφέτος έχουμε την μέγιστη ατυχία να εορτάζεται αυτή η τεράστια επέτειος των 200 χρόνων από την Εθνική Επανάσταση του ’21, την εποχή της οργανωμένης λήθης που κυριαρχεί το ψεύδος και η συκοφαντία.
Με την φαινομενική μόνο επικράτηση των εθνομηδενιστών που στηρίζονται αποκλειστικά στην ανυπαρξία διαλόγου και στην αμάθεια ή ημιμάθεια των ακροατών – θυμάτων τους. Εμείς οι ζωντανοί Έλληνες θα κτίζουμε ακόμα και με τη λάσπη που μας πετούν.
Ευχόμαστε και αγωνιζόμαστε να έρθει σύντομα η ημέρα, που η παρέλαση της Εθνικής Επετείου, θα γίνει μπροστά από τον ελεύθερο Ηλία Κασιδιάρη, περιστοιχισμένο από Έλληνες που ζουν και αναπνέουν για την Πατρίδα.
