Γραφει ο Μπουγιώτης Δημήτριος Λιγότεροι φόροι, περισσότερη ανάπτυξη είναι το μότο ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων που εντάσσονται στην ευρύ...
Γραφει ο Μπουγιώτης Δημήτριος
Λιγότεροι φόροι, περισσότερη ανάπτυξη είναι το μότο ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων που εντάσσονται στην ευρύτερη δεξιά ανά την Ευρώπη και τον κόσμο.
Εδώ έχουμε το αντιστρόφως ανάλογο από μία αυτοαποκαλούμενη «κεντροδεξιά» κυβέρνηση, με έντονη όπως δηλώνουν «δεξιά» πτέρυγα και μάλιστα σε εποχή πανδημίας.
Η Ελλάδα στον εσωτερικό της κορμό μετράει πάνω από 40 σταθμούς διοδίων που ο κάθε οδηγός οχήματος πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να ανταποκριθεί.
Και διερωτώμαι πρώτα σε ότι αφορά την πανδημία.
Τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα είναι βασική αιτία μετάδοσης του κορωνοϊού σύμφωνα με τους ειδικούς.
Οι μετακινήσεις έχουν περιοριστεί στις απολύτως απαραίτητες και αφορούν μεταφορά αγαθών και λόγους υγείας.
Για ποιο λόγο το υπουργείο συγκοινωνιών και ο κ. Καραμανλής αδυνατεί να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης;
Για ποιο λόγο υπάρχουν ακόμα ανοιχτά διόδια εφ όσον απαγορεύονται οι μετακινήσεις;
Εξάλλου υπάρχει περιθώριο κέρδους για τους μεγαλοεργολάβους οι οποίοι τα τελευταία χρόνια με εντατικούς ρυθμούς αντικαθιστούν εργαζόμενους με αυτόματα μηχανήματα, μειώνοντας στο ελάχιστο τα λειτουργικά τους έξοδα.
Επίσης ένα πάγιο ερώτημα πολιτών είναι για το πότε θα ξεχρεωθούν τα κατασκευαστικά των δρόμων.
Υπάρχουν τμήματα αυτοκινητοδρόμων για τα οποία πληρώνουμε διόδια εδώ και τρεις (3) δεκαετίες και ακόμα δεν έχει αποπληρωθεί το κόστος κατασκευής με αποτέλεσμα να πλουτίζουν κατασκευαστικές εταιρίες από το υστέρημά μας και οι κυβερνώντες να αφήνουν απροστάτευτους τους φορολογούμενους.
Να σημειώσουμε επίσης πως στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχει φορολογικό αντιστάθμισμα μεταξύ τελών κυκλοφορίας και διοδίων, κάτι που εδώ δεν ισχύει.
Είμαστε η χώρα με τα υψηλότερα σε κόστος διόδια και τέλη κυκλοφορίας χωρίς να είναι ανταποδοτικά ως προς τις υπηρεσίες τους.
Από την άλλη έχουμε ένα βαθύτατα πολιτικό θέμα.
Οι οδηγοί επαγγελματικών οχημάτων κατά την γνώμη μου επιτελούν λειτούργημα.
Η μεταφορά αγαθών ανά την επικράτεια, ειδικότερα ελληνικών προϊόντων, οι πωλητές λαϊκών αγορών, οι παραγωγοί, οι κατασκευαστές, των οποίων οι μετακινήσεις τους είναι καθημερινές, είναι οι άνθρωποι που κρατούν το εμπόριο και ένα μεγάλο τμήμα της οικονομίας ζωντανό εν μέσω καραντίνας.
Όταν δημιουργείται το απόλυτο χάος στην παραγωγή της χώρας, όταν το έλλειμα εκτινάσσεται στα ύψη και αποτυπώνεται στο ΑΕΠ, η κυβέρνηση οφείλει να βοηθήσει αυτούς που ακόμα παράγουν δουλειά και βασίζονται στις μετακινήσεις των.
Η οικονομική λογική όσων υπηρετούν εθνικές πολιτικές, λέει πως τα χρήματα που θα χάσει το κράτος, θα τα κερδίσει πολλαπλάσια με τη ρευστότητα που θα αφήσει στην αγορά.
Αύξηση μεταφορικού κόστους συνεπάγεται αύξηση κόστους αγαθών και επιβάρυνση επιχειρήσεων.
Θεωρώ πως το θέμα δεν χρήζει μεγαλύτερης ανάλυσης.
Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους.
Ένας οδηγός αυτοκινούμενου με ύψος μεγαλύτερου των 2,20 μέτρων, ένα σύνηθες όχημα πχ για τους «λαϊκατζήδες», θα πληρώσει σχεδόν 50 ευρώ πήγαιν’ έλα, για τη διαδρομή Θεσσαλία – Θεσσαλονίκη και γύρω στα 40 ευρώ για Πελοπόννησο – Αθήνα.
Αναλογιστείτε το κόστος για οχήματα με 2 έως 3 άξονες ή και μεγαλύτερα.
Όσο οι κυβερνώντες αποτελούνται από λομπίστες και τζάκια, φαίνεται πως δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν τις ανάγκες του Έθνους.
*Ο Μπουγιώτης Δημήτριος είναι Κοινωνιολόγος, Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Ναυπλίου
