(της Μαίρης Κουτσελίνη) Με θλίψη ψυχής, παρατηρούμε μια προσπάθεια αποκαθήλωσης του Γρίβα. Ακριβώς γιατί αυτό που ο Διγενής ενέπνευσε κα...
(της Μαίρης Κουτσελίνη)
Με θλίψη ψυχής, παρατηρούμε μια προσπάθεια αποκαθήλωσης του Γρίβα.
Ακριβώς γιατί αυτό που ο Διγενής ενέπνευσε και ρέει μέσα από τον Αγώνα στο αίμα μας ενοχλεί και εμποδίζει.
Δεν είναι δύσκολο η σχολή της προκρούστειας ιστορίας και όχι της ιστορίας των γεγονότων –του Μαχαιρά, του Λιοπετρίου, των ημιθέων στα Φυλακισμένα Μνήματα– να διαστρεβλώσει, κατά πώς τη βολεύει, μορφές που έγιναν σημεία αναφοράς για αυτοπροσδιορισμό.
Η μνήμη του Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα - Διγενή μάς υπαγορεύει ότι χρειαζόμαστε τους μεγάλους ηγετες. Τα ανυπέρβλητα χαρακτηριστικά των οποίων κατείχε ο Διγενής ως ακολούθως:
- Ήξερε να καθοδηγεί.
- Ήξερε να αντιμετωπίζει τον εχθρό καταπατητή της ελευθερίας χωρίς αισθήματα κατωτερότητας.
- Έδινε ο Διγενής στο καθημερινό θρυλικές διαστάσεις.
Σε αντίθεση με το σήμερα, που ποτίζουμε τα ωραία και τα μεγάλα της ψυχής μας με χλεύη και ειρωνεία.
- Πιστευε στο δίκαιο των αιτημάτων του Αγώνα.
- Είχε το μεγαλύτερο γνώρισμα του μεγάλου ηγέτη ο Στρατηγός Διγενής: Να μπορεί να εμπνέει με το όραμά του και να μένει σταθερός σε αυτό χωρίς παλινδρομήσεις και υποχωρήσεις.
Προσηλωμένος στο καθήκον, χωρίς την υστεροβουλία των ηθοβόρων καρεκλών, σε λημέρια Αγωνιστή, να εμπνέει με το παράδειγμά του.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσπάθεια σκλαβιάς, υποδούλωσης, αλλά και ατίμωσης ενός λαού από την προσπάθεια εκβοφισμού του.
Όπως ο ίδιος ο Διγενής δήλωσε, «στην Κύπρο ηγωνίσθη η ψυχή εναντίον του αριθμού και ενίκησε η ψυχή του κυπριακού λαού».
Αυτή την ψυχή μάς καλεί η μνήμη του Διγενή και του Αγώνα να μην ξεριζώσουμε!
