Από το άρθρο του Σάσο Ορντανόφσκ στην Ζουρνάλ των Σκοπίων. Ας πούμε ότι η Βουλγαρία, που μπαίνει στη δίνη της τρέχουσας εσωτερικής πολιτ...
Από το άρθρο του Σάσο Ορντανόφσκ στην Ζουρνάλ των Σκοπίων.
Ας πούμε ότι η Βουλγαρία, που μπαίνει στη δίνη της τρέχουσας εσωτερικής πολιτικής της κρίσης, θα εμποδίσει τη Βόρεια Μακεδονία στην ευρωπαϊκή της πορεία.
Η ζημιά σε εμάς θα είναι αναμφίβολα σημαντική.
Οι διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας και μεταξύ Βουλγαρίας και Μακεδονίας έχουν διαφορετικό χαρακτήρα.
Με διαφορετικές συνέπειες.
Με τους Έλληνες είχαμε παρεξηγήσεις στα «δικαιώματα ιδιοκτησίας», όπως δύο γείτονες διαφωνούν για το οικόπεδο – μια ακατανόητη διαμάχη που διήρκεσε τριάντα χρόνια, αλλά στη μέτρηση των τετραγωνικών, τα βρήκαμε και αφαιρέσαμε τον φράκτη, αφού αποφασίσαμε να δούμε την κατάσταση από την αρχή, παραχωρώντας ‘έξυπνα δώρα’:
Έτσι,
Αλλάξαμε την πινακίδα στην είσοδο του οικοπέδου, λάβαμε έναν «κατάλογο υποχρεώσεων στο ακίνητο» με μια κτηματολογική σφραγίδα από το ΝΑΤΟ, χωρίς να χάσουμε ούτε ένα τετραγωνικό πνευματικής και υλικής ιδιοκτησίας.
Αυτή η επιτυχημένη και η (τελικά) χωρίς νόημα διαφωνία αποτελεί ήδη μέρος της ιστορίας των Βαλκανίων.
Με τους Βούλγαρους τι γίνεται;
Από την άλλη πλευρά, με τους Βούλγαρους, οι παρεξηγήσεις είναι σαν δύο αδέλφια της ίδιας οικογένειας που δεν μπορούν να καταλάβουν ποιος αγαπούσε περισσότερο το νεκρό πατέρα – εδώ, για τις ανάγκες αυτής της αναλογίας, ας πούμε ότι ο «πατέρας» ονομαζότανε Γκότσε Ντέλτσεφ.
Επιπλέον, οι Βούλγαροι ισχυρίζονται ότι είμαστε δίδυμα αδέλφια, πανομοιότυπα και ισχυρίζονται ότι είμαστε μεγαλύτερος και μικρότερος αδελφός, με διαφορετική ημερομηνία γέννησης, με τα δικά τους πρόσωπα και οικογένειες.
Και ότι δεν πειράζει να αγαπάμε και να γιορτάζουμε τον Ντέλτσεφ και οι δυο το ίδιο.
Συμφωνήσαμε με τους Έλληνες «στο δικαστήριο», πληρώσαμε για τους δικηγόρους.
Αυτό με τους Βούλγαρους είναι για ψυχιατρική εμπειρία.
Οι οικογενειακές διαμάχες είναι πάντα πιο δύσκολες από τις διαμάχες με τους γείτονες:
Υπάρχουν πολλά περισσότερα συναισθήματα παρά λόγια.
Ας πούμε ότι η Βουλγαρία, που μπαίνει στη δίνη της τρέχουσας εσωτερικής πολιτικής της κρίσης, θα εμποδίσει τη Βόρεια Μακεδονία στην ευρωπαϊκή της πορεία.
Η ζημιά σε εμάς θα είναι αναμφίβολα σημαντική.
Παρεμπιπτόντως, οι εθνικιστές κακοποιοί εδώ, πάντα βυθισμένοι στο δικό τους εθνο-πάθος, θα συνεχίσουν να φωνάζουν ότι είχαν δίκιο, έναν βαρετό θόρυβο στον οποίο έχουμε συνηθίσει εδώ και δεκαετίες.
Αλλά τι κερδίζει η Βουλγαρία από αυτό;
Θα συνεχιστεί η ενεργητική και παθητική αμοιβαία εχθρότητα στις δύο χώρες, με συνεχιζόμενη εθνικιστική «επένδυση» για την επόμενη γενιά Βουλγάρων και (Σλαβο)Μακεδόνων στην εγχώρια πολιτική σκηνή και εμβάθυνση εχθρικών συναισθημάτων και απογοητεύσεων και από τις δύο πλευρές.
Από πουθενά δεν θα επιστρέψουμε (ή, στην πραγματικότητα, θα συνεχίσουμε) την πολιτική ανάπτυξης του άξονα νότιου-βόρειου Βαλκάνιου, ενισχύοντας τις σερβο-ελληνικές επιρροές στη χώρα, με μια εξαιρετική ευκαιρία για τους Έλληνες να εδραιωθούν μεσοπρόθεσμα ως «παράθυρο μας στον κόσμο».
Περιφερειακά, η Βουλγαρία θα παραμείνει «συγκεκριμένη» στη φύλαξη των νότιων συνόρων της Ευρώπης με την Τουρκία και τίποτα πιο δυτικά καθώς η βελτίωση των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας φαίνεται απελπιστική για το προβλέψιμο μέλλον.
Η Σόφια παραδοσιακά θα κάνει εξαιρετική δουλειά για τα συμφέροντα της Αθήνας και του Βελιγραδίου στα Βαλκάνια.
Θα χάσουν την ιστορική ευκαιρία να «παραγοντοποιήσουν» τον ανατολικό-δυτικό διάδρομο στην περιοχή με πολιτισμένο τρόπο και χωρίς στρατιωτική βία.
Και όλα αυτά μετά από το μυαλό ενός συγκεκριμένου Καρακατσάνοφ, με το λόγο της Μόσχας στο παρασκήνιο.
Και με την ευκαιρία να πάρουμε ξανά ένα «νέο Γκρούεφσκι» για τη Βόρειο Μακεδονία, με τον οποίο, δικαίως, για χρόνια δεν ήθελαν καν να πίνουν καφέ.
Ο Μπόικο Μπορίσοφ καταλαβαίνει πολύ καλά ότι η Βόρεια Μακεδονία στην ΕΕ είναι τόσο σημαντική προτεραιότητα για τη Σόφια όσο και για τα Σκόπια.
Θα ήταν άσεμνη παρέμβαση στην τρέχουσα εσωτερική πολιτική της Βουλγαρίας να εξηγηθεί εδώ γιατί, διστάζει να δράσει στην τρέχουσα κατάσταση μεταξύ της Βόρεια Μακεδονίας-Βουλγαρίας.
Ίσως είναι πάρα πολύ νωρίς να περιμένουμε έναν άλλο μεγάλο Βαλκάνιο πατριώτη όπως τον Τσίπρα στη γειτονιά μας;
Από το άρθρο του Σάσο Ορντανόφσκ στην Ζουρνάλ των Σκοπίων.
