Δελτίο Τύπου Ομοφωνία (πλην “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ”) στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής: «Επιδοκιμάζουμε τη βία, αρκεί να την ασκεί η Αριστερά!» Ο...
Δελτίο Τύπου
Ομοφωνία (πλην “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ”) στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής:
«Επιδοκιμάζουμε τη βία, αρκεί να την ασκεί η Αριστερά!»
Ο Θάνος Τζήμερος, από τη θεσμική του θέση, ως επικεφαλής της Παράταξης “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ” στο ΠΣ Αττικής, κατέθεσε πρόταση Ψηφίσματος, θέτοντας ευθέως στον δημόσιο διάλογο ερωτήματα, τα οποία –χρόνια τώρα– κρύβονται επιμελώς κάτω από το “χαλί” του πολιτικού μας συστήματος:
- Υπάρχει νόμιμη κομματική βία;
- Μπορεί, σε μια δημοκρατία, η βία να είναι τρόπος πολιτικής δράσης;
- Μπορούν κόμματα να διαλαλούν ότι σκοπεύουν να επιβάλουν, με ένοπλη δράση, σταλινικού τύπου δικτατορία στη χώρα και να συμμετέχουν στις εκλογές, κατά παράβαση του άρθρου 29 του Συντάγματος;
- Μπορεί κόμμα να διακηρύσσει ότι, σε περίπτωση που η χώρα εμπλακεί σε πόλεμο, αυτό θα αναλάβει «αυτόνομη στρατιωτική δράση», με στόχο την «οριστική ήττα της εγχώριας αστικής τάξης», δηλαδή θα προκαλέσει νέον Εμφύλιο, και να μην το έχει καλέσει ακόμα η Δικαιοσύνη, έστω προς παροχή εξηγήσεων;
Η συζήτηση που επακολούθησε, στη συνεδρίαση της Τρίτης 27/8, ήταν ενδεικτική για τη στάση των παρατάξεων του λεγόμενου “δημοκρατικού τόξου”, σε σχέση με τη Δημοκρατία.
Όλες προσπάθησαν λυσσαλέα να μη συζητηθεί καν το θέμα, ώστε να μην υποχρεωθούν να πάρουν θέση επί της ουσίας.
Ο Πρόεδρος του ΠΣ, Χρήστος Θεοδωρόπουλος, ζήτησε να ψηφίσουν οι Σύμβουλοι αν θα το συζητήσουν ή όχι.
Και εκεί αποδείχθηκε, ακόμα μια φορά, η ψοφοδεής, φοβική στάση της ΝΔ απέναντι στην ηγεμονία της Αριστεράς.
Αρχικώς, η Παράταξη Πατούλη δεν ήξερε τι να ψηφίσει.
(Θα στείλουμε νέο ΔΤ με το βίντεο της... σουρεαλιστικής συνεδρίασης, μόλις ανεβεί στον ιστότοπο της Περιφέρειας.)
Ο ένας έψαχνε τον άλλον, μέχρι που ο Αντιπεριφερειάρχης Οικονομικών, Νίκος Πέππας, διέσωσε – προς στιγμήν – τη σοβαρότητα της διοικούσας Παράταξης, ψηφίζοντας θετικά.
Βλέποντας οι υπόλοιποι –Δούρου, Σγουρός, Οικολόγοι, ΚΚΕ και παρελκόμενα– ότι υπάρχει πιθανότητα να συζητηθεί το θέμα, άρχισαν τις προσωπικές επιθέσεις στον Θάνο Τζήμερο και τις απειλές στον Πρόεδρο του ΠΣ!
Μάλιστα, κάποιοι σύμβουλοι του Πατούλη διαφοροποιήθηκαν από την ψήφο Πέππα και αρνήθηκαν να συζητηθεί το ψήφισμα, που ενοχλεί “το ΚΚΕ της καρδιάς τους”!
(Λόγω διαδικτυακής διεξαγωγής της συνεδρίασης, ο εκπρόσωπος μιας παράταξης ψηφίζει για λογαριασμό όλων, και, εκ των υστέρων, όσοι έχουν άλλη άποψη, το δηλώνουν.)
Η αμφίρροπη ψηφοφορία (οι περισσότεροι ανεξάρτητοι σύμβουλοι ζήτησαν να συζητηθεί το θέμα) ολοκληρώθηκε, χωρίς ο πρόεδρος να την ανακοινώσει(!), καθώς, αιφνιδιασμένος από τις επιθέσεις, έψαχνε να βρει πάτημα, για να το αποφύγει.
Τη “λύση” έδωσε ο ίδιος ο Περιφερειάρχης, ο οποίος, παίρνοντας τον λόγο, έκανε το εξής απίθανο: συμφώνησε με την ουσία του ψηφίσματος, δηλαδή την καταδίκη της βίας, με οποιαδήποτε “σημαία" κι αν ασκείται, αλλά διαφώνησε με τη συζήτηση του θέματος, “αδειάζοντας” τον Αντιπεριφερειάρχη του, που, λίγο πιο πριν, είχε συμφωνήσει!
Οπότε, ο Πρόεδρος του Π.Σ. το απέσυρε με το “έτσι το θέλω”, αντικανονικά, καθώς δεν προβλέπεται από τον κανονισμό απόσυρση θέματος, παρά μόνον από τον προτείναντα, και καθώς είχε ήδη διεξαχθεί η ψηφοφορία.
Κι έτσι, για ακόμα μια φορά, επί ΝΔ επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό, όπως και επί ΣΥΡΙΖΑ: επίθεση από όλους στον “φασίστα” Τζήμερο, που υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει νόμιμη κομματική βία κι ότι, για να συμμετέχεις στη Δημοκρατία, δεν μπορείς ταυτόχρονα να απεργάζεσαι την επιβολή Δικτατορίας.
Ο Σγουρός, μάλιστα, υπονόησε ότι, σε περίπτωση “λαϊκών αγώνων”, η βία είναι αποδεκτή.
Όσο η Δημοκρατία μας, με τα θεσμικά της όργανα (αιρετά Σώματα και Δικαιοσύνη), θεωρεί ότι υπάρχει “καλή” και “κακή” βία, “φιλολαϊκή” και “αντιλαϊκή” Δικτατορία, αποδεκτές και μη αποδεκτές δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων, αυτός ο τόπος δεν έχει κανένα μέλλον.
Θα καταρρεύσει, όπως κατέρρευσε η ΕΣΣΔ, το “πρότυπό” του.
Ακολουθεί η πρόταση ψηφίσματος που υπέβαλε ο Θάνος Τζήμερος, μαζί με το σκεπτικό της.
Κύριε Πρόεδρε,
στις δύο προηγούμενες συνεδριάσεις του ΠΣ Αττικής υπήρξαν φαινόμενα σοβαρής εκτροπής από τους κανόνες της Δημοκρατίας.
Φαίνεται ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο για κάποιους να αντιληφθούν τα εξής στοιχειώδη:
1. Για να εκπέσει κάποιος από αιρετό αξίωμα, πρέπει –βάσει νόμου– η καταδικαστική απόφαση εναντίον του να καταστεί αμετάκλητη.
Πρωτόδικη απόφαση, ακόμα κι αν το Δικαστήριο ορίσει ότι η έφεση δεν θα έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, δεν μπορεί – σύμφωνα με τη νομοθεσία – να προκαλέσει έκπτωση από αιρετό αξίωμα.
Άρα, μέχρι την ολοκλήρωση και της ακυρωτικής διαδικασίας στον Άρειο Πάγο, ένας αιρετός μπορεί να ασκεί πλήρως τα καθήκοντά του, ακόμα και μέσα από τη φυλακή.
Να σημειώσω ότι, προσωπικώς, δεν συμφωνώ με αυτήν τη νομική αντίληψη, η οποία απομειώνει, έως εξαλείψεως, το κύρος μιας πρωτόδικης απόφασης.
Όμως, ως δημοκρατικός πολίτης, και ακόμα περισσότερο ως αιρετός, έχω υποχρέωση να τηρώ τον νόμο.
Μπορώ να ζητώ από τους πολίτες να ψηφίσουν το κόμμα που υποστηρίζω, ώστε, σε περίπτωση που σχηματίσει κυβέρνηση, να αλλάξει αυτόν τον νόμο.
Δεν μπορώ, όμως, να ζητώ την μη εφαρμογή του νόμου, επειδή έχω δυσανεξία στην παρουσία, στο ίδιο θεσμικό όργανο, άλλων αιρετών, με τις πολιτικές απόψεις ή τη συμπεριφορά των οποίων διαφωνώ.
2. Οι αυτοδιοικητικές παρατάξεις είναι διαφορετικά νομικά πρόσωπα από τα κόμματα, τα οποία τις στηρίζουν, και από τα οποία, ενδεχομένως, προέρχονται τα στελέχη τους.
Μια δικαστική καταδίκη, που αφορά στο “μητρικό” κόμμα, δεν επεκτείνεται αυτοδικαίως και στις αυτοδιοικητικές παρατάξεις, που σχετίζονται με αυτό.
3. Η δικαστική απόφαση, για την οποία πολύς λόγος έγινε εσχάτως, δεν καταδίκασε τη «Χρυσή Αυγή» συλλήβδην ως κόμμα, όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν.
Καταδίκασε τους συγκεκριμένους κατηγορούμενους, οι οποίοι, κατά τη δικανική πεποίθηση του Δικαστηρίου, είχαν συμπήξει εγκληματική συμμορία, που σχετιζόταν με συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις.
Καταδίκη κόμματος, εν συνόλω, δεν προβλέπεται καν στο Σύνταγμα και στη νομοθεσία μας.
Άλλωστε, το Δικαστήριο αθώωσε 7 από τους 65 κατηγορούμενους (κάτι το οποίο τα ΜΜΕ αποσιωπούν), μολονότι αποτελούσαν μέλη της «Χρυσής Αυγής».
Οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι, που εξελέγησαν με την «Ελληνική Αυγή», δεν βαρύνονται με καμία κατηγορία, πλην ενός.
Αλλά και ο καταδικασθείς δεν έχει στερηθεί – μέχρι στιγμής, τουλάχιστον – των πολιτικών του δικαιωμάτων, ούτε έχει εκπέσει της ιδιότητας του αιρετού.
Ως εκ τούτου, η απαίτηση κάποιων παρατάξεων για αποβολή των συμβούλων και το σφράγισμα των γραφείων της «Ελληνικής Αυγής» δεν έχει κανένα νομικό έρεισμα.
Η δε αποχώρησή τους, όταν αυτή η “πρόταση” καταψηφίσθηκε, κατατάσσεται στη γενικότερη αντίληψή τους για τη λειτουργία της Δημοκρατίας, “κατά περίπτωση”.
Ειδικά, η επίκληση της “λαϊκής οργής”, την οποία προφανώς εκφράζουν οι ίδιοι, μέσω ενός μεταφυσικού τρόπου εξουσιοδότησης, καθότι τα εκλογικά τους ποσοστά δεν δικαιολογούν τέτοιον ρόλο, συνάδει με τον στόχο τους για κατάληψη της εξουσίας, με επαναστατική ένοπλη δράση, στο όνομα του "λαού".
Επειδή, μάλλον, το έχουν ξεχάσει, τους υπενθυμίζω ότι ο “λαός” δίνει εντολές μόνο μέσω του θεσμού των εκλογών –με κανέναν άλλον τρόπο.
Όμως, βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την πρόταση, η οποία εξεφράσθη από το σύνολο σχεδόν των παρατάξεων, για πολιτική καταδίκη της «Χρυσής Αυγής».
Μολονότι ο ρόλος του Περιφερειακού Συμβουλίου, ως αυτοδιοικητικού Οργάνου, αφορά την καθημερινότητα του πολίτη και αναφέρεται σε πρακτικά θέματα, εν τούτοις, θεωρώ ως έναν βαθμό δικαιολογημένη την πολλάκις διατυπωθείσα άποψη, ότι, ως «δεύτερο μεγαλύτερο βουλευόμενο θεσμικό όργανο της χώρας», μπορούμε να τοποθετούμαστε και σε, μείζονος σημασίας, πολιτικά θέματα.
Εάν αυτή η πρόταση δεν συνοδευόταν αρρήκτως με το (παράνομο, όπως προανέφερα) αίτημα για αποπομπή των συμβούλων της «Ελληνικής Αυγής», η Παράταξή μου θα την υπερψήφιζε.
Είναι αυτονόητο ότι, για να συμμετέχει κάποιος σε ένα σύνολο λειτουργιών ή ακόμα και σε ένα παιχνίδι, θα πρέπει να αποδέχεται και να τηρεί τους κανόνες.
Η «Χρυσή Αυγή» δεν τους τήρησε, διότι προέταξε την αυτοδικία έναντι της Δικαιοσύνης, τη φυσική εξόντωση των πολιτικών της αντιπάλων έναντι της αντιπαράθεσης επιχειρημάτων και την επιβολή ολοκληρωτικού καθεστώτος στη χώρα, αντί του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Όλα αυτά τα έχω καταδείξει, πολλές φορές, στο παρελθόν, με την αρθρογραφία μου, ακόμα και κατά την εποχή που κάποιοι, του λεγόμενου “δημοκρατικού τόξου”, φλέρταραν με την ιδέα της προσέγγισης της «Χρυσής Αυγής».
Για όποιον ενδιαφέρεται περισσότερο, τα παρακάτω άρθρα είναι χαρακτηριστικά:
Θα μιλήσουμε σοβαρά για τη Χρυσή Αυγή
Μην τους κάνετε ήρωες, ηλίθιοι!
Όμως, η «Χρυσή Αυγή» δεν είναι η μόνη πολιτική οργάνωση στη χώρα, που εμφορείται από ολοκληρωτικές ιδέες και υιοθετεί πρακτικές κατάλυσης της έννομης τάξης.
Στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής υπάρχουν παρατάξεις, που εξελέγησαν με την υποστήριξη των κομμάτων ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ (ακριβώς, όπως η «Ελληνική Αυγή» εξελέγη με την υποστήριξη της «Χρυσής Αυγής»), τα οποία, αφενός μεν, προπαγανδίζουν την επιβολή Δικτατορίας στη χώρα, αφετέρου δε, πρωτοστατούν σε έκνομες ενέργειες, υπερηφανευόμενα μάλιστα, ότι οι νόμοι που ψηφίζονται από τη Βουλή, θα ακυρώνονται, με τη δική τους δράση, στον “δρόμο”.
Φυσικά, δεν ζητώ την αποβολή τους, καθώς, όπως περιέγραψα, κανείς δεν έχει αυτό το δικαίωμα, όμως ζητώ την πολιτική τους καταδίκη, μαζί με αυτήν της «Χρυσής Αυγής».
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με πολλές αποφάσεις του, έχει καταδικάσει τον Ναζισμό και τον Κομμουνισμό ως εγκληματικά συστήματα εξουσίας, που προκάλεσαν πόνο και δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ δέχθηκε ότι πρόκειται για ιδεολογίες που καταπατούν βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα, η υπεράσπιση των οποίων είναι «θεμέλια λίθος» του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.
Το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις 19 Σεπτεμβρίου 2019:
• αποδέχεται ότι «το ναζιστικό και το κομμουνιστικό καθεστώς διέπραξαν μαζικούς φόνους, γενοκτονία και εκτοπίσεις, και προκάλεσαν μια άνευ προηγουμένου στην ιστορία της ανθρωπότητας απώλεια ανθρώπινων ζωών και στέρηση ελευθερίας»
• «καταδικάζει απερίφραστα τις επιθετικές πράξεις, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τις μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που διαπράχθηκαν από το ναζιστικό, το κομμουνιστικό και τα λοιπά ολοκληρωτικά καθεστώτα»
• τονίζει ότι «ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο πιο καταστροφικός πόλεμος στην ιστορία της Ευρώπης, ξεκίνησε ως άμεσο αποτέλεσμα της διαβόητης Συνθήκης μη επιθέσεως της 23ης Αυγούστου 1939 μεταξύ Ναζί και Σοβιετικών, γνωστής επίσης ως “Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ”, και των μυστικών πρωτοκόλλων της, βάσει των οποίων δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα, που είχαν ως κοινό στόχο να κατακτήσουν τον κόσμο, διαίρεσαν την Ευρώπη σε δύο σφαίρες επιρροής»
• «καταδικάζει όλες τις εκδηλώσεις και τη διάδοση, μέσα στην ΕΕ, ολοκληρωτικών ιδεολογιών, όπως ο Ναζισμός και ο Σταλινισμός».
Είναι καιρός, αυτό που δεν τόλμησε να κάνει η Ελληνική Βουλή –δέσμια της αριστερής τρομοκρατίας– να κάνει το «δεύτερο σε μέγεθος βουλευόμενο Όργανο της χώρας».
Ας αποδείξουμε ότι, σε θέματα ηθικής τάξης και προάσπισης των δημοκρατικών κατακτήσεων, δεν μετράει το μέγεθος του βουλευομένου Οργάνου, αλλά ο δημοκρατικός του οίστρος.
Επισημαίνω λοιπόν, ότι το ΚΚΕ, το οποίο εκπροσωπείται στο Περιφερειακό Συμβούλιο από τους Συμβούλους της «Λαϊκής Συσπείρωσης», αναφέρει στο σημερινό του πρόγραμμα (όχι στο πρόγραμμα του 1946) τα εξής ανατριχιαστικά, τα οποία μεταφέρω αυτολεξεί:
• «Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, ΕΙΤΕ ΣΕ ΑΜΥΝΤΙΚΟ είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της ΑΥΤΟΤΕΛΟΥΣ οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης, με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, ΕΓΧΩΡΙΑΣ και ξένης.
• Στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, η δικτατορία του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.
Το ΚΚΕ καθοδηγείται από την επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού.
• Το ΚΚΕ, στην 95χρονη πορεία του, επέδειξε σταθερή προσήλωση (…) στη μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία, ως επαναστατική θεωρία για την επαναστατική πολιτική δράση.
Δεν αποκήρυξε ποτέ την ταξική πάλη, τη σοσιαλιστική επανάσταση, τη δικτατορία του προλεταριάτου.
• Κατά το μακρόχρονο αυτό πέρασμα από την καπιταλιστική στην αναπτυγμένη κομμουνιστική κοινωνία, η πολιτική της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, με καθοδηγητική δύναμη το Κομμουνιστικό Κόμμα, αποκτά προτεραιότητα στη διαμόρφωση, επέκταση και εμβάθυνση, στην ΠΛΗΡΗ και ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΗ κυριαρχία των νέων κοινωνικών σχέσεων, ΟΧΙ ΒΟΥΛΗΣΙΑΡΧΙΚΑ, αλλά στη βάση των νομοτελειών του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής.
• Στη θέση του αστικού Στρατού και των Σωμάτων καταστολής, που έχουν διαλυθεί εξολοκλήρου, δημιουργούνται νέοι θεσμοί της σοσιαλιστικής εξουσίας, στη βάση της επαναστατικής πάλης για τη συντριβή της αντίστασης των εκμεταλλευτών και την υπεράσπιση της Επανάστασης.
Διαμορφώνεται νέο στελεχικό δυναμικό, διαπαιδαγωγημένο με τις αρχές της νέας εξουσίας, από νέους με εργατική καταγωγή.
Αξιοποιείται η θετική πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, όπου τα καθήκοντα περιφρούρησης των επαναστατικών κατακτήσεων δεν εκτελούνταν μόνο από τα μόνιμα ειδικά Σώματα, αλλά και από επιτροπές εργατών.
• Η σοσιαλιστική εξουσία είναι η επαναστατική εξουσία της εργατικής τάξης, η δικτατορία του προλεταριάτου.
Η εργατική εξουσία αντικαθιστά όλους τους αστικούς θεσμούς, που έχει τσακίσει η επαναστατική δράση, με τους νέους λαογέννητους θεσμούς. (…)
Το Ανώτατο Όργανο της Εργατικής Εξουσίας έχει (…) πλήρεις εξουσίες, νομοθετικές, εκτελεστικές, δικαστικές, τις οποίες οργανώνει αντίστοιχα με επιτελικές δομές.
• Το επαναστατικό Εργατικό Σύνταγμα και η ανάλογη νομοθεσία συγκροτούν το νέο Δίκαιο που αντιστοιχεί στις νέες οικονομικές σχέσεις.
Και στα τρία επίπεδα των οργάνων εξουσίας –
Εργασιακό, Περιφερειακό, Πανελλαδικό– ιεραρχικά, ανήκει η οργάνωση της περιφρούρησης της επανάστασης, της Λαϊκής Δικαιοσύνης, ο ελεγκτικός μηχανισμός.
• Η έκταση και οι μορφές που χρησιμοποιεί η επαναστατική εργατική εξουσία για την καταστολή της αντεπαναστατικής δράσης εξαρτώνται από τη ΣΤΑΣΗ πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων απέναντι στις δύο αντιμαχόμενες δυνάμεις, την εργατική και την καπιταλιστική.
• Το ΚΚΕ δρα (…) για την προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης, (…) για τη συσπείρωση και τον επαναστατικό προσανατολισμό της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα του βιομηχανικού προλεταριάτου, (…) αντιτάσσει τη δική του βία ενάντια στη βία του κεφαλαίου, (…) επιδρά παραλυτικά στα επιτελεία του ταξικού αντιπάλου…
Εκπληρώνει το επαναστατικό του καθήκον χωρίς να το ακυρώνει στο όνομα των δυσκολιών του διεθνούς συσχετισμού στην ταξική πάλη.»
Όλόκληρο τον “Ύμνο στη δικτατορία” του ΚΚΕ μπορείτε να βρείτε στο επίσημο site του.
Ερωτώ τον Περιφερειάρχη, το Προεδρείο του Περιφερειακού Συμβουλίου και τους Περιφερειακούς Συμβούλους, που δηλώνουν ότι κόπτονται για την προάσπιση της Δημοκρατίας:
- Υπάρχει νόμιμη κομματική βία;
- Γίνεται η κομματική βία ανεκτή από το Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας;
- Είναι αποδεκτό για ένα κόμμα να διαλαλεί ότι σκοπεύει να επιβάλει σταλινικού τύπου δικτατορία, με ένοπλη επανάσταση, και να αφήνεται ελεύθερο να «αντιτάσσει τη δική του βία ενάντια στη βία του Κεφαλαίου», κηρύσσοντας ανυπακοή και απειθαρχία στους νόμους που ψήφισε το Κοινοβούλιο, θεσμικό Όργανο στο οποίο εκπροσωπείται;
Παρόμοιες είναι οι θέσεις του κόμματος «ΑΝΤΑΡΣΥΑ», που υποστηρίζει την Περιφερειακή Παράταξη με τον εύγλωττο, δηλωτικό των προθέσεών της, τίτλο:
«Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή - Μέτωπο της επαναστατικής κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας», όπως και του κόμματος «Λαϊκή Ενότητα», που υποστηρίζει την Παράταξη «ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΤΤΙΚΗ».
Και τα δύο αυτά κόμματα απεργάζονται την επικράτηση των σχεδίων τους με εγκληματικές ενέργειες, αν και φροντίζουν να χρησιμοποιούν συγκαλυμμένη διατύπωση.
Γράφει, για παράδειγμα, στις θέσεις της η «Λαϊκή Ενότητα»
«(…) η διάχυτη λαϊκή δυσαρέσκεια θα βρει τον τρόπο και τις κινηματικές μορφές, ίσως πρωτότυπες, για να ξεσπάσει κατά της κυβέρνησης και όλου του μνημονιακού πολιτικού μπλοκ.
Οι δυνάμεις της ΛΑΕ και συνολικά της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα πρέπει με τις παρεμβάσεις τους να συμβάλουν σε αυτή την κατεύθυνση…»
Άρα, η λαϊκή δυσαρέσκεια δεν θα εκφρασθεί στις κάλπες, στις οποίες ο “λαός”, προφανώς λόγω μαζοχισμού, δίνει στη «Λαϊκή Ενότητα» ποσοστά ιχνοστοιχείων, αλλά με “πρωτότυπες κινηματικές μορφές”, που θα “ξεσπάσουν” κατά του “μνημονιακού πολιτικού μπλοκ”.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπερακοντίζει το ΚΚΕ, καταγγέλλοντάς το για «ανεπάρκεια» υλοποίησης των επαναστατικών του στόχων, τους οποίους προφανώς θα υλοποιήσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ερχόμενη «σε ρήξη με κάθε λογική διαχείρισης του αστικού κράτους, προτάσσοντας την ανάγκη ανατροπής και συντριβής του για να περάσει πράγματι «ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων».
Δείτε εδώ
Αντιλαμβάνομαι την μήνιν των περιφερειακών παρατάξεων, που εκπροσωπούν αυτά τα κόμματα κατά της «Χρυσής Αυγής», διότι, προφανώς, είναι πολύ δυσάρεστο για κάποιους το να έχουν επί 45 χρόνια το μονοπώλιο του πολιτικού εγκλήματος και ξαφνικά να εμφανίζεται ανταγωνιστής στην “πιάτσα” του πολιτικού υποκόσμου.
Δεν αντιλαμβάνομαι, όμως, την εκκωφαντική σιωπή των άλλων κομμάτων, απέναντι στους απροκάλυπτα αντιδημοκρατικούς στόχους αυτών των κομμάτων και, συνακόλουθα, των στελεχών τους που τα εκπροσωπούν στην Περιφέρεια Αττικής.
Μήπως γιατί έχουν και εκείνα “λερωμένη τη φωλιά τους” με αντιθεσμικές, –πλην όμως νομότυπες– ενέργειες και φοβούνται ότι, αν αρχίσει να ξηλώνεται το “πουλόβερ” της θεσμικής ανομίας στη χώρα, το νήμα θα φτάσει και στα δικά τους “λημέρια”;
Δεν είναι δική μου δουλειά να απαντήσω.
Όμως, έχω καθήκον, όπως το συναισθάνομαι ως υπεύθυνος πολίτης και αιρετός εκπρόσωπος 42.584 πολιτών της Αττικής, να προσκαλέσω όσους Συμβούλους συμφωνούν με την άποψη, ότι η Δημοκρατία απειλείται από τον Ολοκληρωτισμό κάθε απόχρωσης, να συνυπογράψουν το παρακάτω ψήφισμα:
ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Το Συμβούλιο της Περιφέρειας Αττικής χαιρετίζει την καταδίκη, από τη Δικαιοσύνη, ανθρώπων που, με το προκάλυμμα της πολιτικής δράσης, προέβαιναν σε εγκληματικές πράξεις, με απώτερο – εκπεφρασμένο – στόχο την κατάλυση του πολιτεύματος.
Επισημαίνει, όμως, το κενό στους θεσμούς μας, που δίνει την ευκαιρία να λειτουργούν κόμματα ολοκληρωτικής ιδεολογίας και εγκληματικών πρακτικών. Θα έπρεπε η απόφαση του Δικαστηρίου να μην μας οδηγήσει σε εφησυχασμό, αλλά να αποτελέσει το έναυσμα για μια ουσιαστική πολιτική συζήτηση, που θα απαντάει στο ερώτημα:
«Μπορούν κόμματα, που απεργάζονται την επιβολή Δικτατορίας μέσω επαναστατικής βίας, να συμμετέχουν σε εκλογές;
Αν όχι, ποιος μηχανισμός αποκλεισμού πρέπει να θεσμοθετηθεί, πριν αυτά τα κόμματα φτάσουν στο σημείο της διάπραξης εγκλημάτων;».
Όλα τα κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, είναι υποχρεωμένα να αποδεικνύουν στην πράξη την προσήλωσή τους στο άρθρο 29 του Συντάγματος, το οποίο αναφέρει σαφώς ότι η οργάνωση και η δράση των κομμάτων «οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος».
Το Συμβούλιο της Περιφέρειας Αττικής δεν κατηγοριοποιεί τις δικτατορίες σε καλές και κακές.
Συντασσόμενο με τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αποκηρύσσει τη βία ως εργαλείο πολιτικής δράσης και καταγγέλλει κάθε προσπάθεια ανατροπής της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και επιβολής Δικτατορίας στη χώρα, είτε γίνεται στο όνομα του Ναζισμού είτε στο όνομα του Κομμουνισμού.
Είναι αλήθεια ότι η Δημοκρατία μας έχει πολλά κενά στη δομή της και πολλά προβλήματα στη λειτουργία της.
Όμως, θεραπεύεται με περισσότερη Δημοκρατία, με θεσμικό τρόπο, με μηχανισμούς που η ίδια η Δημοκρατία προβλέπει, και όχι με Ολοκληρωτισμό οποιασδήποτε απόχρωσης.
Ο προτείνων Σύμβουλος
Θάνος Τζήμερος
Επικεφαλής της Παράταξης “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ”
