Εκδόθηκε, χθες, επιτέλους η πολυαναμενόμενη απόφαση για τη Χρυσή Αυγή. Μία απόφαση η οποία κατά τη συνήθη ροή των πραγμάτων θα έπρεπε να...
Εκδόθηκε, χθες, επιτέλους η πολυαναμενόμενη απόφαση για τη Χρυσή Αυγή.
Μία απόφαση η οποία κατά τη συνήθη ροή των πραγμάτων θα έπρεπε να ήταν αθωωτική ενόψει της αθωωτικής πρότασης της εισαγγελέως.
Ωστόσο, για τους γνωρίζοντες, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι η Aπόφαση θα ήταν καταδικαστική και θα εξαντλούσε όλα τα όρια αυστηρότητας.
Η Aπόφαση ήταν προειλημμένη και απέβλεπε στην πολιτική εξουδετέρωση των Κατηγορουμένων.
Η Aπόφαση είναι το προϊόν μιας απροσχημάτιστης παρωδίας.
Το λαϊκό δικαστήριο και όλο το καρναβάλι, το οποίο η οχλοκρατία έστησε έξω από το Εφετείο αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Ένας όχλος, στον οποίο συμμετείχαν αλλοδαποί έποικοι, οι δολοφόνοι του Καπελώνη και Φουντούλη, οι δολοφόνοι των θυμάτων της Μαρφίν-Λαϊκής, οι εγκληματίες μπαχαλάκηδες, οι τραμπούκοι του ΠΑΜΕ, η διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία από τον πρωθυπουργό και τον ανιψιό του, τον Κώστα Μπακογιάνη, έως τον Τσίπρα μέχρι τη Φώφη, και από την ΑΝΤΑΡΣΙΑ μέχρι τον Κουτσούμπα απαίτησαν από τις μαριονέτες, ως αποδείχθηκε, που παρίσταναν τους Δικαστές, το “Σταύρωσον-Σταύρωσον” και εισακούστηκαν.
Πρόκειται λοιπόν περί μίας κλασικής κακοδικίας η οποία θα καταπέσει στο Εφετείο ή στον Άρειο Πάγο εάν υπάρξουν “ΔΙΚΑΣΤΑΙ”.
Και αν δεν υπάρξουν “ΔΙΚΑΣΤΑΙ”, η απόφαση αυτή θα κατεδαφιστεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.
Και θα καταπέσει πρωτίστως, διότι οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν για ένα αδίκημα, αυτού της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, του οποίου δεν πληρείτο, καν, η αντικειμενική υπόσταση.
Δεν υφίστανται τα αντικειμενικά στοιχεία του αδικήματος, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τη Σύμβαση του Παλέρμο, η οποία αποτελεί δίκαιο αυξημένης τυπικής ισχύος, με βάση το ελληνικό Σύνταγμα, δεν νοείται να υπάρχει εγκληματική οργάνωση εάν δεν υπάρχει το προϊόν του εγκλήματος.
Το προϊόν του εγκλήματος στην εν θέματι υπόθεση είναι το μαύρο χρήμα.
Ως γνωστό το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος της Ελλάδος, δηλαδή το ΣΔΟΕ, στην έρευνα που διενήργησε στα ταμεία του Κόμματος και στους τραπεζικούς λογαριασμούς των μελών της Χρυσής Αυγής δεν βρήκε ούτε ένα σεντ.
Δευτερευόντως η υπόθεση θα καταπέσει διότι παραβιάστηκε κάθε έννοια Φυσικής Δικαιοσύνης, η Αρχή της Δίκαιης Δίκης και κάθε κανόνας της Ποινικής Δικονομίας.
Η καταδικαστική έκβαση αυτής της Υπόθεσης σηματοδοτήθηκε, από την έναρξή της από τα ακόλουθα στοιχεία:
1. Η παραπομπή σε δίκη έγινε βάσει τηλεφωνικών υποκλοπών, οι οποίες ελήφθησαν χωρίς την άδεια εισαγγελέα κατά παράβαση του Συντάγματος και του κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
2. Η ποινική δίωξη στήθηκε για να ικανοποιηθούν οι πολιτικές σκοπιμότητες του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, καθ’ ον χρόνο η Χρυσή Αυγή κάλπαζε δημοσκοπικά σε ποσοστό 15% και καθίστατο σοβαρή απειλή για τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Σαμαράς, κατά την επίσκεψή του στην Αμερική, υποσχέθηκε ότι θα λιώσει τους Χρυσαυγίτες και κατόπιν διαβίβασε σαφείς οδηγίες στον εισαγγελέα Ντογιάκο, οι οποίες έχουν ηχογραφηθεί και έχουν δημοσιοποιηθεί, δια των οποίων ο εισαγγελέας εντέλλετο από το Σαμαρά, επί λέξει “…να γαμήσει τους προσαχθέντες Χρυσαυγίτες”.
Αυτό αν δεν αποτελεί απροκάλυπτη παρέμβαση της Εκτελεστικής στη Δικαστική εξουσία και απροκάλυπτη κατάργηση της Διάκρισης των Εξουσιών, τι άλλο μπορεί να είναι.
3. Κατά τη διαδικασία ενώπιον του Δικαστικού Συμβουλίου, ο εισηγητής δικαστής Νικόλαος Σαλάτας (ο οποίος είναι και ο μόνος, που αρμοδίως, είχε γνώση του φακέλου της υπόθεσης) πρότεινε τη μη παραπομπή σε δίκη των στελεχών της Χ.Α διότι δεν εστοιχειοθετείτο αδίκημα σύμφωνα με τη Συνθήκη του Παλέρμο.
Εντούτοις οι άλλοι δύο δικαστές, οι οποίοι δεν είχαν πρωτογενή γνώση των στοιχείων του φακέλου, πρωτοτυπώντας, σκανδαλωδώς, υπερψήφισαν την παραπομπή της Χρυσής Αυγής.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η πρόεδρος του εν λόγω Συμβουλίου και η μια εκ των δύο πλειοψηφισάντων Δικαστών, στη συνέχεια εκδιώχθηκε από το Σώμα λόγω ανικανότητας και διαφθοράς καθ’ όσον κατακρατούσε κρίσιμες ποινικές υποθέσεις χωρίς να τις προωθεί.
4. Ενώ η εισαγγελική πρόταση ήταν αθωωτική, το Δικαστήριο την αγνόησε.
Είθισται, το δικαστήριο να διαφωνεί με την πρόταση του εισαγγελέα και να εκδίδει διαφορετική απόφαση, όταν ο Εισαγγελέας, ως συνήθως, καθ’ ότι κατηγορούσα αρχή, προτείνει ενοχή και το δικαστήριο αποφασίζει την αθώωση.
Είναι πάρα πολύ σπάνιο και παράλογο το δικαστήριο να διαφωνήσει με αθωωτική πρόταση του εισαγγελέα.
Η πρόταση του εισαγγελέα δηλώνει ότι η πολιτεία, η οποία κατά το Νόμο προωθεί την ποινική υπόθεση και έχει αξίωση ποινικής δίωξης, στην προκειμένη περίπτωση δεν είχε ποινική αξίωση εναντίον των Κατηγορουμένων.
Στις πολιτισμένες χώρες, όπου λειτουργεί η ανεξάρτητη δικαιοσύνη, η αντίστοιχη εισήγηση του εισαγγελέα θα είχε ως αποτέλεσμα την παύση της ποινικής δίωξης και την απαλλαγή των κατηγορουμένων, πάραυτα.
Εμείς, η Ένωση Ελλήνων Νομικών Κύπρου ανησυχούμε για την εξάρτηση της Δικαιοσύνης στη χώρα που γέννησε τον Πολιτισμό και τις Αξίες.
Μας προκαλεί οργή και αγανάκτηση μια τέτοια αδικία, όπου οι συγκεκριμένοι δικαστές προέβησαν σε τοιούτου μεγέθους κακοδικία και στέλνουν στη φυλακή αθώους, πολλοί από αυτούς με εξαρτώμενα, εξυπηρετώντας με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο το παρακμιακό σύστημα εξουσίας.
Στηλιτεύουμε με αποτροπιασμό αυτή τη συμπεριφορά των Δικαστών.
Όμως, ο κάθε λαός και κοινωνία έχει την εξουσία που του αρμόζει.
Είναι νομοτέλεια, μια παρηκμασμένη, διεφθαρμένη κοινωνία να αντικατοπτρίζεται σε μια διεφθαρμένη δικαιοσύνη.
Δεν μπορεί η κοινωνία του Big Brother και της Αννίτας Πάνια να έχει ανεξάρτητη, αμερόληπτη και υψηλού επιπέδου δικαιοσύνη.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη σέρνεται εξαθλιωμένη και αχρεία στα επίπεδα του Big Brother και Αννίτας Πάνια.
Είναι μια Δικαιοσύνη, η οποία συμπεριφέρεται με ιδιαίτερη επιείκεια στους παιδεραστές και στους εμπόρους ναρκωτικών και τους επιτρέπει να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να επιδίδονται στο σατανικό τους έργο και συμπεριφέρεται με τόση σκληρότητα στους καθεστωτικούς αντιπάλους.
Φαίνεται ότι στην κλίμακα αξιών της Ελληνικής Δικαιοσύνης οι αντίπαλοι του καθεστώτος είναι πιο επικίνδυνοι από τους εμπόρους ναρκωτικών και υπό αυτή την έννοια είναι όντως πιο επικίνδυνοι, διότι οι έμποροι ναρκωτικών είναι στυλοβάτες του καθεστώτος και των πραγματικών πατρώνων των δήθεν ανεξάρτητων Ελλήνων δικαστών.
Δεν είναι απειλή για το καθεστώς και όλες του τις παραφυάδες (συμπεριλαμβανομένης και της δήθεν ανεξάρτητης δικαιοσύνης) οι παιδεραστές και οι έμποροι ναρκωτικών.
Οι εθνικιστές όμως αποτελούν πραγματική καθεστωτική απειλή και για αυτό θα πρέπει να εξαντληθεί σε βάρος τους η αυστηρότητα του συστήματος.
Εν κατακλείδι, επιβεβαιώνεται και στην προκειμένη περίπτωση, ο απαράβατος κανόνας ότι ουδείς, κατά τα νεώτερα χρόνια, ωφέλησε την Ελλάδα χωρίς να το πληρώσει ακριβά.
Δεν θα αποτελούσαν, λοιπόν, εξαίρεση οι Χρυσαυγίτες.
Φαίνεται ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται.
Όπως και τότε, στα χρόνια της Βαυαροκρατίας, καταδικάστηκαν από ανάλογης ποιότητας δικαστές, με μειοψηφία τους ενάρετους Πολυζωίδη και Τερτσέτη, οι Κολοκοτρώνης και Πλαπούτας.
Φαίνεται ότι και σήμερα η Πολυζωίδηδες και Τερτσέτηδες αποτελούν μειοψηφία.
Οι επίορκοι δικαστές, οι οποίοι θεωρούν ότι μπορούν να αυθαιρέτουν χωρίς κυρώσεις έχοντας τις πλάτες του συστήματος, οφείλουν να γνωρίζουν ότι ο τροχός γυρίζει και ότι κάποτε και οι επίορκοι κρίνοντες θα κριθούν, διότι “εστί δίκης οφθαλμός, ός τα πανθ’ ορά”.
Οψόμεθα!
Ένωση Ελλήνων Νομικών Κύπρου
https://elasyn.com/2020/10/09/xediantropi-apofasi/
