Αμέτρητα θαύματα γίνονταν από τότε (όταν ζούσε). Δαιμονισμένοι λυτρώνονταν, άρρωστοι θεραπεύονταν, χίλια δυό. Τα μαθαίναμε ό...
Αμέτρητα θαύματα γίνονταν από τότε (όταν ζούσε).
Δαιμονισμένοι λυτρώνονταν, άρρωστοι θεραπεύονταν, χίλια δυό.
Τα μαθαίναμε όλοι οι Αιγινήτες και σταυροκοπιόμασταν.
Πολλά, πολλά… Μόνο που τον έβλεπες, αισθανόσουνα πως ήταν θαυματουργός.
Γαλήνια η μορφή του.
Πράος, γλυκός.
Άνθρωπος με πνεύμα Θεού.
…Τρέχω στο κελί του Αγίου.
Μόλις μπήκα στην τραπεζαρία του, βλέπω την εσωτερική πόρτα ανοιχτή.
Αυτό που αντίκρυσα στη συνέχεια – όπως θα καταλάβετε με άφησε άναυδη.
Με γέμισε θαυμασμό.
Ο Άγιος δεν πατούσε στο πάτωμα!
Στεκότανε στον αέρα, δύο σπιθαμές πάνω από το έδαφος!
Τα χέρια του ήσαν υψωμένα προς το εικονοστάσιο του, στην Παναγία και προσευχόταν.
Το πρόσωπό του είχε υποστεί μιαν αλλοίωση. Πρόσωπο Αγίου.
Όταν είδα αυτό το θαύμα, συγκινήθηκα βαθύτατα…
…Όταν γύρισα το 1920 από τη Μικρασιατική οπισθοχώρηση, έμαθα πως λίγες ημέρες πριν, μια φτωχιά γυναίκα πήγε ξυπόλητη στο μοναστήρι.
Μόλις την είδε ο Άγιος, έβγαλε τις παντόφλες του και τις έδωσε.
Ύστερα από λίγο, πήγε μα άλλη φτωχιά που πείναγε.
Λέει τότε ο Άγιος στις Γερόντισσες:
– Δώστε της να φάει.
– Δεν έχουμε τίποτα, Σεβασμιώτατε, εκτός από λιγοστό ψωμάκι.
– Να το δώσετε αμέσως τους είπε … κι έχει ο Θεός!…
Το πρωί, να΄σου ένας πλούσιος με δύο γαϊδουράκια, φορτωμένα ρύζι, ζάχαρη, μακαρόνια, αλεύρι.
Δωρεά στη μονή.
Το ξέρω, γιατί βοήθησα στο ξεφόρτωμα.
Θυμάμαι, γύρισε ο Άγιος εκείνη τη στιγμή και λέει με σημασία στην ηγουμένη:
-Γερόντισσα, έχει ο Θεός…
Κι έκανε το σταυρό του.
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
egolpion.com
