Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης Καὶ νὰ ποὺ ὁλόκληρη ἡ κραταιὰ Εὐρώπη, βρέθηκε νὰ γονατίζει ταπεινωμένη μπροστὰ στὴν ἀόρατη ἀπει...
Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Καὶ νὰ ποὺ ὁλόκληρη ἡ κραταιὰ Εὐρώπη, βρέθηκε νὰ γονατίζει ταπεινωμένη μπροστὰ στὴν ἀόρατη ἀπειλὴ τοῦ κορονοϊοῦ.
Εἶναι πραγματικὰ τρομερὸ νὰ παρακολουθεῖς τὶς οἰκονομίες ὁλόκληρων ἰσχυρῶν κρατῶν, νὰ κλονίζονται συθέμελα, ἀπὸ κάτι τόσο μικρό.
Ἂν ἰσχυριζόταν κανεὶς πὼς τὸ 2020 ξεκίνησε μὲ καλοὺς οἰωνούς, μᾶλλον δὲν θὰ εἶχε καὶ πολὺ καλὴ ἀντίληψη γιὰ τὴν πραγματικότητα.
Στὴν Ἑλλάδα, εἴχαμε τὴν ἀτυχία νὰ ἀντιμετωπίζουμε ταυτόχρονα τὴν ἐξάπλωση τοῦ κορονοϊοῦ καὶ τὸν ὑβριδικὸ πόλεμο τοῦ Ἔβρου.
Παρόλα αὐτά, τέτοιου εἴδους σημαντικὰ ἀρνητικὰ γεγονότα ἔχουν πάντα καὶ κάποιες θετικὲς πλευρές.
Διότι, εἶναι τέτοιου εἴδους καὶ μεγέθους γεγονότα ποὺ δημιουργοῦν ἀπότομα, ἁλυσιδωτὲς ἐκρήξεις καὶ ἀντιδράσεις στὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία.
Ἀντιδράσεις ποὺ συμβαίνουν σὲ.... μαζικὸ βαθμὸ καὶ σφυγμομετροῦν τὸ ποὺ βρισκόμαστε.
Ἀναδεικνύουν σὲ ἐλάχιστο χρόνο, τὸ ποὺ ὑστεροῦμε καὶ ποὺ ὑπερτεροῦμε.
Πρὸς τὰ ποῦ ὁδεύουμε.
Κοινωνικὲς παρατηρήσεις καὶ συμπεράσματα, ποὺ ὑπὸ κανονικὲς συνθῆκες θὰ ἀπαιτοῦσαν μῆνες καὶ χρόνια, ἐπιτυγχάνονται μέσα σὲ λίγες μέρες.
Τέτοια γεγονότα, τοποθετοῦν ἀποτόμως τὴν κοινωνία μας, σὲ «ζυγαριά».
Σὲ λίγες μονάχα μέρες πέφτουν μάσκες, μαθαίνονται προθέσεις, κοινωνικὰ ἀπωθημένα, ἀναδύονται ρατσιστικὲς συμπεριφορές, ὑποτιθέμενοι ἀνθρωπιστὲς μετατρέπονται σὲ δικτατορίσκους.
Ἄλλο ἕνα τέτοιο μεγάλο θέμα ποὺ χώρισε τὴν κοινὴ γνώμη στὰ δύο, ἦταν καὶ τὸ Μακεδονικό.
Οἱ δίκαιοι ἀγῶνες ποὺ ἔγιναν τότε, χαρακτηρίστηκαν ἀπὸ πολλοὺς μὲ μία ρητορικὴ μίσους, ἀπαξίωσης, φτηνῶν κατηγοριῶν.
Ὁ ἁπλὸς καὶ ἀνιδιοτελὴς πολίτης ποὺ διαμαρτυρήθηκε στὰ συλλαλητήρια τότε, ἀγωνιώντας γιὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς ἐθνικῆς του ἱστορίας καὶ ταυτότητας, κατηγορήθηκε ὡς φασίστας, ἀκροδεξιός, ρατσιστὴς κλπ.
Ἦρθαν τὰ γυρίσματα τοῦ καιροῦ.
Προέκυψε τὸ θέμα τοῦ Ἔβρου καὶ ὅλοι αὐτοὶ ποὺ χρησιμοποιοῦσαν αὐτὴν τὴ ρητορική, βρέθηκαν νὰ «κάνουν παρέα» μὲ τὴν ἀστεία καὶ χυδαία ρητορικὴ Ἐρντογᾶν.
Παρακολουθοῦν μὲ ἀμηχανία τὸν Τοῦρκο πρόεδρο νὰ μεταχειρίζεται τὰ ἴδια ἀκριβῶς ἐπιχειρήματα μὲ αὐτούς.
«Αὐτὰ ποὺ κάνουν οἱ Ἕλληνες, δὲν ἔχουν διαφορὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔκαναν οἱ ναζί», δήλωσε πρόσφατα.
Ἀλλὰ καὶ τὸ περὶ Θείας Κοινωνίας θέμα, ποὺ προέκυψε τὶς τελευταῖες ἡμέρες, εἶναι καὶ αὐτὸ ἕνα ζήτημα τῆς κοινῆς γνώμης, ποὺ μπόρεσε νὰ φωτίσει ἀποτελεσματικά, πολλὲς πτυχὲς τῆς πνευματικῆς νοσηρότητας ποὺ ὑπάρχει ἀνάμεσά μας.
Ἦταν μία χρυσὴ εὐκαιρία γιὰ νὰ δοῦμε σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα θέσεις κομμάτων, θέσεις πολιτικῶν, δημοσιογράφων, μέσων ἐνημέρωσης, ἐπιστημόνων, ἱερέων καὶ ἀρχιερέων, θέσεις δημοφιλῶν προσωπικοτήτων.
Ἡ ὅποια ἀπειλῆ φέρνει ἡ ἐξάπλωση τοῦ κορονοϊοῦ, εἶναι σίγουρο πὼς ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ ἀντιμετωπιστεῖ καὶ θὰ παρέλθει.
Μὲ ὑπομονὴ καὶ ὑπεύθυνη στάση ἀπὸ ὅλους μας ἀνεξαιρέτως.
Χωρὶς ὑπερβολὲς καὶ ἀχρείαστες κινήσεις πανικοῦ.
Ὅμως τὸ μίσος, ἡ χολὴ καὶ οἱ ἐμμονὲς ποὺ βγῆκαν πρὸς τὴν ἐπιφάνεια, ἐλάχιστη σχέση ἔχουν μὲ τὸν κορονοϊὸ καὶ τὸν κίνδυνο ἐξάπλωσής του.
Αὐτὸ τὸ μίσος, εἶναι ἕνα πολὺ χειρότερο καὶ πιὸ ἐπικίνδυνο εἶδος «ἰοῦ», τὸ ὁποῖο ἔχει φωλιάσει βαθιὰ στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ δὲν δείχνει νὰ ἔχει θεραπεία.
«Ὁ κορονοϊὸς προῆλθε ἀπὸ τοὺς πλούσιους καὶ τοὺς χριστιανούς», δήλωσε ὁ κύριος Πολάκης, σὲ νέο ἐπεισόδιο ρατσιστικοῦ παραληρήματος.
Ἂς τὸν ἐνημερώσει κάποιος ἀπὸ ποῦ ξεκίνησε ὁ ἰὸς καὶ τί εἴδους πολίτευμα ὑπάρχει ἐκεῖ.
Φανταστεῖτε κάποιον πολιτικὸ σὲ κάποια ἄλλη χώρα νὰ ἔκανε δημόσια τοποθέτηση καὶ νὰ δήλωνε πὼς ὁ ἰὸς προῆλθε ἀπὸ τοὺς Ἰσλαμιστές.
Ἢ ὅτι προῆλθε ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους.
Τί θύελλα ἀντιδράσεων θὰ ξεσηκωνόταν;
Τέτοια πολιτικὰ φαινόμενα, ἀποδεικνύουν περίτρανα πὼς ἀκόμα ἀπέχουμε πολὺ ἀπ’ τὸ νὰ θεωρούμαστε ἕνα σοβαρὸ κράτος.
Ὅμως καὶ γιὰ τοὺς χριστιανούς, αὐτὴ ἡ τεχνητὴ ἐπίθεση ποὺ δέχονται, εἶναι μία καλὴ εὐκαιρία γιὰ περισυλλογὴ καὶ προβληματισμὸ ἐπάνω στὸ ἱερὸ θέμα τῆς Θείας Μετάληψης.
Ἕνα «ταρακούνημα» ποὺ θὰ πρέπει νὰ μᾶς κάνει νὰ ἐπαναπροσδιορίσουμε τὴ σχέση μας μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή.
Νὰ ἀναρωτηθοῦμε κατὰ πόσο εἴμαστε ἄξιοι γιὰ ὅσα δῶρα λαμβάνουμε.
Νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς τίποτα δὲν εἶναι δεδομένο.
Οὔτε ὁ πιστὸς ἱερέας, οὔτε ἡ ἀνοιχτὴ ἐκκλησία, οὔτε ἡ πρόσβαση στὴ Θεία Κοινωνία.
Ὅλα αὐτά, εἶναι ἀγαθὰ ποὺ θὰ πρέπει νὰ διεκδικοῦμε καθημερινά, ὁ καθένας μὲ τὸν τρόπο του καὶ ἀπὸ τὸ «πόστο» του.
Μὲ κάτι τέτοια γεγονότα, «ξεχωρίζει ἡ ἤρα ἀπὸ τὸ στάρι, κοσκινίζεται ὁ κόσμος», ἔλεγε πολὺ σοφὰ ὁ Ἅγιος Παίσιος.
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
sportime.gr
