Θανάσης Κ. Ιστορικός που μετέχει, όπως φαίνεται στην Επιτροπή για τα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821, δήλωσε λέει, πως «την...
Θανάσης Κ.
Ιστορικός που μετέχει, όπως φαίνεται στην Επιτροπή για τα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821, δήλωσε λέει, πως «την Παλιγγενεσία την έκανε μια περιθωριοποιημένη ελίτ»!
Ωραία… «τυπάκια» επιστράτευσαν για να «ανά-στοχαστούμε»το νόημα της Εθνικής επετείου.
Τι να του πεις τώρα, του ανθρώπου;
Μήπως είναι ο μόνος που τα λέει;
Μπα! Υπάρχουν κι άλλοι.
Ή μήπως είναι και το χειρότερο που ακούμε από το «προσωπικό» που επιστρατεύθηκε για να φτιάξει τη, λεγόμενη, «νέα πατριδογνωσία»;
Μπα! Υπάρχουν και πολύ χειρότερα.
Πρώτα-πρώτα, κάθε «Μεγάλη Επανάσταση» της Ιστορίας (κι όχι μόνον της Ελληνικής) προετοιμάστηκε από «περιθωριακές ελίτ».
Δηλαδή από μορφωμένα άτομα της εποχής τους, που ΔΕΝ ανήκαν στην ως τότε κυριαρχούσα «ηγέτιδα τάξη», είτε ήταν «απομονωμένα» στους κόλπους της.
Ιστορικός που μετέχει, όπως φαίνεται στην Επιτροπή για τα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821, δήλωσε λέει, πως «την Παλιγγενεσία την έκανε μια περιθωριοποιημένη ελίτ»!
Ωραία… «τυπάκια» επιστράτευσαν για να «ανά-στοχαστούμε»το νόημα της Εθνικής επετείου.
Τι να του πεις τώρα, του ανθρώπου;
Μήπως είναι ο μόνος που τα λέει;
Μπα! Υπάρχουν κι άλλοι.
Ή μήπως είναι και το χειρότερο που ακούμε από το «προσωπικό» που επιστρατεύθηκε για να φτιάξει τη, λεγόμενη, «νέα πατριδογνωσία»;
Μπα! Υπάρχουν και πολύ χειρότερα.
Πρώτα-πρώτα, κάθε «Μεγάλη Επανάσταση» της Ιστορίας (κι όχι μόνον της Ελληνικής) προετοιμάστηκε από «περιθωριακές ελίτ».
Δηλαδή από μορφωμένα άτομα της εποχής τους, που ΔΕΝ ανήκαν στην ως τότε κυριαρχούσα «ηγέτιδα τάξη», είτε ήταν «απομονωμένα» στους κόλπους της.
- Ισχύει για την Αμερικανική Επανάσταση,
- ισχύει για τη Γαλλική Επανάσταση,
- ισχύει για το Ιταλικό Resorgimento,
- ισχύει για την Ελληνική Επανάσταση,
- για τη Σερβική και
- για την Επανάσταση στο Μεξικό στις αρχές του 19ου Αιώνα,
- ισχύει για την Ουγγαρέζικη
- και όλες τις δημοκρατικές Επαναστάσεις στην Ευρώπη στα μέσα του 19ου Αιώνα,
- ισχύει για Ρωσική Επανάσταση,
- για την Αραβική Επανάσταση και
- για την Επανάσταση στην Ιρλανδία στις αρχές του 20ου Αιώνα,
- ισχύει για την Επανάσταση της Κούβας,
- για όλους τους αντιαποικιακούς Αγώνες και
- για το Κίνημα της «Αλληλεγγύης» στην Πολωνία στο δεύτερο μισό του 20ου Αιώνα.
Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι κάθε φορά την «Επανάσταση» την οραματίστηκαν και την προετοίμασαν άτομα που είχε «απομονώσει» η ελίτ η οποία κυριαρχούσε ως τότε, δεν είναι τίποτε «καινούργιο» ή «συγκλονιστικό».
Είναι η επιβεβαίωση ότι έγινε Επανάσταση, δηλαδή ανατροπή καθεστώτος.
Οι κυρίαρχες ελίτ πάντα βλέπουν με καχυποψία και εχθρότητα όποιον οραματίζεται την ανατροπή τους.
Το γεγονός ότι τέτοια «απομονωμένα άτομα» κατάφεραν να εμπνεύσουν ολόκληρους λαούς με ιδανικά που τους οδήγησαν σε συνολική σύγκρουση και να κερδίσουν – να «ξεγεννήσουν» την Ιστορία – δεν μειώνει το ρόλο και το έργο τους.
Αντίθετα τον εξυψώνει ακόμα περισσότερο…
Η ελίτ που κυριαρχούσε της εποχής που ξέσπασε η Επανάσταση, ήταν Οθωμανική!
Ήθελε τη «μετεξέλιξη» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όχι την ανατροπή και το διαμελισμό της.
Μέσα στην ελίτ της εποχής εκείνης συμμετείχαν και «Έλληνες το γένος». Που θεωρούσαν τους «Φιλικούς» κι όσους αργότερα πρωτοστάτησαν στο Αγώνα, είτε «κατσαπλιάδες» είτε «πράκτορες ξένων δυνάμεων», «εχθρικών» (προς την Οθωμανική Αρχή.
Αυτή η τότε «κυρίαρχη ελίτ» (και οι Ελληνόφωνοι που συμμετείχαν) θεωρούσε τους Επαναστάτες του 1821 «απομονωμένους»…
Το ξέραμε αυτό.
Εκείνο που ΔΕΝ ξέραμε (αν και κάποιοι το υποπτεύονταν εδώ που τα λέμε), είναι ότι σήμερα πάμε να γιορτάσουμε το 1821 και να το… ανά-στοχαστούμε, με τα επιχειρήματα και την «οπτική» κάποιων ελίτ της εποχή εκείνης που ΔΕΝ ήθελαν ΚΑΘΟΛΟΥ την Επανάσταση!
Δεν είναι «νέα», ούτε «μοντέρνα», ούτε «σύγχρονη» η οπτική που μας σερβίρουν σήμερα.
Είναι «ολική επαναφορά» στις κυρίαρχες απόψεις της Οθωμανικής ελίτ πριν το 1821!
Υπάρχει κι άλλος «φωστήρας» - Βρετανός αυτός, επίσης συμμετέχει στην Επιτροπή για τα 200 χρόνια της Παλιγγενεσίας - που εξυψώνει την «πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη» επί Οθωμανών και οικτίρει τη Ελληνική Θεσσαλονίκη μετά το 1913.
Αυτός - δεν το κρύβει ο άνθρωπος - είναι νοσταλγός του «πολυπολιτισμικού μοντέλου» που υπήρχε επί Οθωμανών! Νοσταλγός κι αυτός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δικαίωμά του! Μόνο που τώρα ΔΕΝ γιορτάζουμε πόσο «καλή» ήταν η ...υποδούλωσή μας στους Οθωμανούς.
Γιορτάζουμε το ακριβώς αντίθετο: τον αγώνα για την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ μας από τον Οθωμανικό ζυγό!
(Πολύ ενδιαφέρον, εν προκειμένω, θα ήταν να μάθουμε κάποτε για τις 30 και πλέον εξεγέρσεις των Ελλήνων που έγιναν στα 400 χρόνια της σκλαβιάς. Να μάθουμε ότι η δίψα για Ελευθερία υπήρχε αιώνες πριν ξεσπάσει η Εθνεγερσία του 1821.
Γι’ αυτό όμως, δεν ακούμε κουβέντα…)
Όλες οι πολυεθνικές Αυτοκρατορίες κατέρρευσαν στη διάρκεια του 19ου Αιώνα από εθνικές-δημοκρατικές επαναστάσεις. Στην Ελλάδα έγινε μια από τις πρώτες. Και γι’ αυτό η σημασία της έχει χαρακτήρα που ξεπερνάει τα σύνορά μας.
Το κύμα των εθνικών-δημοκρατικών επαναστάσεων καταχωρήθηκε στην Ιστορία (και την Ιστοριογραφία) ως «Πρόοδος»!
Γιατί οδήγησε στην δημοκρατική χειραφέτηση των λαών και των εθνικών πολιτισμών. Χωρίς τους οποίους δεν θα υπήρχε η σημερινή «Ευρώπη».
Κι έρχεται σήμερα μια νέα «εκκολαπτόμενη ελίτ» - υποτίθεται - να «ξαναγράψει» την Ιστορία (κι όχι μόνο την Ελληνική) κηρύσσοντας το «τέλος» των εθνών, των εθνικών κρατών και την εθνικών πολιτισμών.
Και εφευρίσκοντας τη «νοσταλγία» σε κάτι που όλοι οι Ευρωπαίοι έχουν απορρίψει: τις υπερεθνικές αυτοκρατορίες του παρελθόντος!
Αυτό «νοσταλγούν», στην πραγματικότητα.
Είναι η επιβεβαίωση ότι έγινε Επανάσταση, δηλαδή ανατροπή καθεστώτος.
Οι κυρίαρχες ελίτ πάντα βλέπουν με καχυποψία και εχθρότητα όποιον οραματίζεται την ανατροπή τους.
Το γεγονός ότι τέτοια «απομονωμένα άτομα» κατάφεραν να εμπνεύσουν ολόκληρους λαούς με ιδανικά που τους οδήγησαν σε συνολική σύγκρουση και να κερδίσουν – να «ξεγεννήσουν» την Ιστορία – δεν μειώνει το ρόλο και το έργο τους.
Αντίθετα τον εξυψώνει ακόμα περισσότερο…
Η ελίτ που κυριαρχούσε της εποχής που ξέσπασε η Επανάσταση, ήταν Οθωμανική!
Ήθελε τη «μετεξέλιξη» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όχι την ανατροπή και το διαμελισμό της.
Μέσα στην ελίτ της εποχής εκείνης συμμετείχαν και «Έλληνες το γένος». Που θεωρούσαν τους «Φιλικούς» κι όσους αργότερα πρωτοστάτησαν στο Αγώνα, είτε «κατσαπλιάδες» είτε «πράκτορες ξένων δυνάμεων», «εχθρικών» (προς την Οθωμανική Αρχή.
Αυτή η τότε «κυρίαρχη ελίτ» (και οι Ελληνόφωνοι που συμμετείχαν) θεωρούσε τους Επαναστάτες του 1821 «απομονωμένους»…
Το ξέραμε αυτό.
Εκείνο που ΔΕΝ ξέραμε (αν και κάποιοι το υποπτεύονταν εδώ που τα λέμε), είναι ότι σήμερα πάμε να γιορτάσουμε το 1821 και να το… ανά-στοχαστούμε, με τα επιχειρήματα και την «οπτική» κάποιων ελίτ της εποχή εκείνης που ΔΕΝ ήθελαν ΚΑΘΟΛΟΥ την Επανάσταση!
Δεν είναι «νέα», ούτε «μοντέρνα», ούτε «σύγχρονη» η οπτική που μας σερβίρουν σήμερα.
Είναι «ολική επαναφορά» στις κυρίαρχες απόψεις της Οθωμανικής ελίτ πριν το 1821!
Υπάρχει κι άλλος «φωστήρας» - Βρετανός αυτός, επίσης συμμετέχει στην Επιτροπή για τα 200 χρόνια της Παλιγγενεσίας - που εξυψώνει την «πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη» επί Οθωμανών και οικτίρει τη Ελληνική Θεσσαλονίκη μετά το 1913.
Αυτός - δεν το κρύβει ο άνθρωπος - είναι νοσταλγός του «πολυπολιτισμικού μοντέλου» που υπήρχε επί Οθωμανών! Νοσταλγός κι αυτός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δικαίωμά του! Μόνο που τώρα ΔΕΝ γιορτάζουμε πόσο «καλή» ήταν η ...υποδούλωσή μας στους Οθωμανούς.
Γιορτάζουμε το ακριβώς αντίθετο: τον αγώνα για την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ μας από τον Οθωμανικό ζυγό!
(Πολύ ενδιαφέρον, εν προκειμένω, θα ήταν να μάθουμε κάποτε για τις 30 και πλέον εξεγέρσεις των Ελλήνων που έγιναν στα 400 χρόνια της σκλαβιάς. Να μάθουμε ότι η δίψα για Ελευθερία υπήρχε αιώνες πριν ξεσπάσει η Εθνεγερσία του 1821.
Γι’ αυτό όμως, δεν ακούμε κουβέντα…)
Όλες οι πολυεθνικές Αυτοκρατορίες κατέρρευσαν στη διάρκεια του 19ου Αιώνα από εθνικές-δημοκρατικές επαναστάσεις. Στην Ελλάδα έγινε μια από τις πρώτες. Και γι’ αυτό η σημασία της έχει χαρακτήρα που ξεπερνάει τα σύνορά μας.
Το κύμα των εθνικών-δημοκρατικών επαναστάσεων καταχωρήθηκε στην Ιστορία (και την Ιστοριογραφία) ως «Πρόοδος»!
Γιατί οδήγησε στην δημοκρατική χειραφέτηση των λαών και των εθνικών πολιτισμών. Χωρίς τους οποίους δεν θα υπήρχε η σημερινή «Ευρώπη».
Κι έρχεται σήμερα μια νέα «εκκολαπτόμενη ελίτ» - υποτίθεται - να «ξαναγράψει» την Ιστορία (κι όχι μόνο την Ελληνική) κηρύσσοντας το «τέλος» των εθνών, των εθνικών κρατών και την εθνικών πολιτισμών.
Και εφευρίσκοντας τη «νοσταλγία» σε κάτι που όλοι οι Ευρωπαίοι έχουν απορρίψει: τις υπερεθνικές αυτοκρατορίες του παρελθόντος!
Αυτό «νοσταλγούν», στην πραγματικότητα.
- --Οι Αμερικανοί ΔΕΝ το επέτρεψαν, όταν γιόρτασαν τα 200 χρόνια της δικής τους Επανάστασης (επί Κάρτερ, μάλιστα), το 1976.
- --Οι Γάλλοι επίσης ΔΕΝ το επέτρεψαν αυτό, όταν κι εκείνοι γιόρτασαν τα 200 χρόνια της δικής τους Μεγάλης Επανάστασης (επί Μιτεράν, μάλιστα), το 1989.
Και στις ΗΠΑ πριν 44 χρόνια και στη Γαλλία («του φωτός») πριν 31 χρόνια, υπήρξαν απόψεις για το «ξαναγράψιμο» της Ιστορίας, με τρόπο που ουσιαστικά αμφισβητούσε την ίδια την Επανάστασή τους.
Στις ΗΠΑ η βασική κριτική (σωστή σε μεγάλο βαθμό) εστιάστηκε τότε στην διαιώνιση της δουλείας για άλλα 90 χρόνια από την «Πρώτη Δημοκρατία» της σύγχρονης εποχής.
Στη Γαλλία η βασική κριτική (επίσης σωστή) εστιάστηκε στις ακρότητες της Περιόδου της Τρομοκρατίας, αλλά – και κυρίως – στη φοβερή Γενοκτονία που έγινε εν ονόματι της Επανάστασης, στη Βάλντα, στα νοτιοδυτικά της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση αυτές οι κριτικές δεν επιτράπηκε να αμφισβητήσουν τη τεράστια σημασία των Επαναστάσεών τους.
Γιατί πέρα από το ίδιο το «ιστορικό γεγονός», για το οποίο μπορούμε να συζητούμε ατελείωτα, οι Επαναστάσεις αυτές απέκτησαν ένα συμβολικό νόημα και μια (φαντασιακή) «δυναμική» στο χώρο των ιδεών, που καθόρισε τους λαούς, την ταυτότητα και την ιστορία τους.
Και η «αναθεώρηση» της Ιστορίας όταν καταλήγει σε αποδόμηση συμβόλων ακυρώνει το «υποκείμενο», αντί να βοηθήσει τον «ανά-στοχασμό» του.
Κάθε ψυχαναλυτής θα σας πει, πως όταν συμβουλεύει ένα «ασθενή», τον βοηθά να λυτρωθεί από τις ενοχές του. Να τις αντικρύσει, να τις ξεπεράσει, να συμφιλιωθεί με τα προβλήματά του, να γίνει καλύτερος και πιο ισορροπημένος άνθρωπος. Όχι να διαλυθεί ο ίδιος.
Αυτό δεν το καταλαβαίνουν όσοι προσπαθούν να «ανά-στοχαστούν» το παρελθόν ενός λαού.
Καταλήγουν κάποιες φορές να τον διαλύουν!
Να του λένε ότι κακώς υπάρχει - όπως υπάρχει σήμερα.
Δεν αποδομούν μόνο τους «μύθους» για τον εαυτό του. Αποδομούν όλα όσα συνθέτουν τη συμβολική του ύπαρξη, τη συμβολική του ταυτότητα:
Στη Γαλλία η βασική κριτική (επίσης σωστή) εστιάστηκε στις ακρότητες της Περιόδου της Τρομοκρατίας, αλλά – και κυρίως – στη φοβερή Γενοκτονία που έγινε εν ονόματι της Επανάστασης, στη Βάλντα, στα νοτιοδυτικά της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση αυτές οι κριτικές δεν επιτράπηκε να αμφισβητήσουν τη τεράστια σημασία των Επαναστάσεών τους.
Γιατί πέρα από το ίδιο το «ιστορικό γεγονός», για το οποίο μπορούμε να συζητούμε ατελείωτα, οι Επαναστάσεις αυτές απέκτησαν ένα συμβολικό νόημα και μια (φαντασιακή) «δυναμική» στο χώρο των ιδεών, που καθόρισε τους λαούς, την ταυτότητα και την ιστορία τους.
Και η «αναθεώρηση» της Ιστορίας όταν καταλήγει σε αποδόμηση συμβόλων ακυρώνει το «υποκείμενο», αντί να βοηθήσει τον «ανά-στοχασμό» του.
Κάθε ψυχαναλυτής θα σας πει, πως όταν συμβουλεύει ένα «ασθενή», τον βοηθά να λυτρωθεί από τις ενοχές του. Να τις αντικρύσει, να τις ξεπεράσει, να συμφιλιωθεί με τα προβλήματά του, να γίνει καλύτερος και πιο ισορροπημένος άνθρωπος. Όχι να διαλυθεί ο ίδιος.
Αυτό δεν το καταλαβαίνουν όσοι προσπαθούν να «ανά-στοχαστούν» το παρελθόν ενός λαού.
Καταλήγουν κάποιες φορές να τον διαλύουν!
Να του λένε ότι κακώς υπάρχει - όπως υπάρχει σήμερα.
Δεν αποδομούν μόνο τους «μύθους» για τον εαυτό του. Αποδομούν όλα όσα συνθέτουν τη συμβολική του ύπαρξη, τη συμβολική του ταυτότητα:
- --Ο,τιδήποτε τον κάνει υπερήφανο.
- --Ο,τιδήποτε του δίνει αυτοπεποίθηση, ιδιαίτερα στις δυσκολίες.
- --Ο,τιδήποτε του ανοίγει το δρόμο να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες προκλήσεις με εξωστρέφεια, κι όχι να νιώσει «παρίας» ή «ραγιάς» στο σύγχρονο κόσμο.
- --Ο,τιδήποτε του τονώνει την αίσθηση Ελευθερίας που έχει μέσα του – κι όχι την αυτό-περιφρόνηση, πως τάχα «δεν αξίζει την Ελευθερία του» και πρέπει να υποταχθεί στον πρώτο «πεφωτισμένο» προστάτη-δυνάστη.
Υπάρχει και σήμερα μια ελίτ στην Ελλάδα – ή ένα μέρος της, τέλος πάντων – που έτσι ακριβώς νιώθει.
- --Μιλάνε για το «Αύριο», χωρίς να έχουν ιδέα που πηγαίνει ο κόσμος σήμερα.
- --Μιλάνε για την «Πρόοδο», και νοσταλγούν την οπισθοδρόμηση στο Χθες! (το Σοβιετικό χθες, το Οθωμανικό χθες - το οποιοδήποτε «χθες»).
- --Μιλάνε για την «Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση», σε μια χώρα που δεν πέρασε ούτε από την «Τρίτη» και που δεν έχει καθόλου πια Βιομηχανία.
- --Μιλάνε για «Παγκοσμιοποίηση», δίχως να έχουν ιδέα ποιες είναι σήμερα οι διεθνείς τάσεις (και γιατί οι λαοί απορρίπτουν την κατάλυση των συνόρων και τη διάλυση των εθνών).
- --Μιλάνε για «Πολιτισμό» και δεν καταλαβαίνουν ότι οι Πολιτισμοί είναι εθνικά φαινόμενα, που παράγουν «συλλογικές ταυτότητες» σε βάθος αιώνων - δεν είναι ατομικές προτιμήσεις και εφήμεροι συρμοί.
- --Μιλάνε για «ξαναγράψιμο της Ιστορίας» και εννοούν τη διαστρέβλωση της Ιστορίας.
- --Μιλάνε για «ακαδημαϊκή Ελευθερία», και εννοούν τη φίμωση κάθε αντίπαλης άποψης.
Αυτή η «ελίτ», η σημερινή, είναι όντως απομονωμένη και περιθωριοποιημένη.
Γιατί η Ελληνική κοινωνία την απορρίπτει!
Όπως ακριβώς και όλοι οι άλλοι λαοί απορρίπτουν τους ομοϊδεάτες τους παντού αλλού.
Είναι μια ακόμα έκφανση της «Πολιτικής Ορθότητας» που περιθωριοποιείται παντού!
Η «απομονωμένη» ελίτ που ετοίμασε την Ελληνική Παλιγγενεσία ήταν όντως «περιθωριακή» με ό,τι επικρατούσε ως τότε, αλλά κατάφερε να κερδίσει το λαό με το μέρος της και να δημιουργήσει μιαν ιστορική εθνική ταυτότητα.
Εδώ τώρα συμβαίνει το ακριβώς αντίστροφο:
Η σημερινή απομονωμένη ελίτ ήδη κυριαρχεί, αλλά έχει το λαό εναντίον της και περιμένει να τη σαρώσει η Ιστορία.
Ο Ελληνικός Διαφωτισμός κέρδισε τη μάχη των ιδεών πριν το 1821.
Στην πορεία κέρδισε κι αρκετές ακόμα μάχες ιδεών.
Θα κερδίσει και την σημερινή, ενάντια στους… «φωταδιστές» που αρνούνται στο Ελληνικό Έθνος - όχι απλώς την «επίσημη Ιστορία» του, αλλά την αυτοπεποίθησή του και την αυτογνωσία του - που είναι και οι δύο προϋποθέσεις για την Ελευθερία του!
Την Ελευθερία των Ελλήνων υπονομεύουν!
Και δεν θα τους περάσει.
ΥΓ.1 Πολλές «αιρετικές θεωρίες» είναι ενδιαφέρουσες. Ακόμα κι αν είναι λανθασμένες, είναι χρήσιμες γιατί προσφέρουν ευκαιρίες για αληθινό ανά-στοχασμό και εμβάθυνση στα μεγάλα ερωτήματα που απασχολούν το δημόσιο διάλογο.
Για την Ελληνική ταυτότητα και για τα μέλλον του Ελληνισμού στο σύγχρονο κόσμο.
Όλα αυτά δεν έχουν μονοσήμαντες αναγνώσεις.
Και από τις «αιρετικές απόψεις» προκύπτουν, όχι σπάνια, μεγάλες και λυτρωτικές αλήθειες.
Όμως, αυτό είναι εντελώς διαφορετικό, από την πλήρη αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας που κάποιοι επιχειρούν.
Όχι δεν θέλουμε «επετείους» με… τσολιαδάκια και τσάμικα!
Όχι δεν μας αρέσει καθόλου το… «επετειακό καρα-κιτσαριό».
Αλλά αποκρούουμε ό,τι ακυρώνει την Ελευθερία των Ελλήνων!
Αποκρούουμε ό,τι απαξιώνει τους αγώνες τους για Ελευθερία.
Όπως απορρίπτουμε και ό,τι υπονομεύει το αίσθημα υπερηφάνειας που έχουμε για τους αγώνες Ελευθερίας των προηγουμένων γενεών.
Επιδιώκουμε τον «αναστοχασμό», ώστε να γίνουμε καλύτεροι ως συλλογικό υποκείμενο - ως έθνος και ως κοινωνία.
Όχι να κάνουμε λοβοτομή στον Ελληνισμό!
Όσοι αυτό έχουν στο μυαλό τους – την εθνική λοβοτομή - να το ξεχάσουν!
Ήρεμα το λέω…
ΥΓ.2 Έφτασαν να βάλουν και ολίγη… «κλιματική αλλαγή» στα περί 200 ετών της Παλιγγενεσίας!
Άντε με το καλό, φέρτε και τη… Γκρέτα να γιορτάσουμε όλοι μαζί!
Η σαχλαμάρα δεν έχει όρια.
Γιατί η Ελληνική κοινωνία την απορρίπτει!
Όπως ακριβώς και όλοι οι άλλοι λαοί απορρίπτουν τους ομοϊδεάτες τους παντού αλλού.
Είναι μια ακόμα έκφανση της «Πολιτικής Ορθότητας» που περιθωριοποιείται παντού!
Η «απομονωμένη» ελίτ που ετοίμασε την Ελληνική Παλιγγενεσία ήταν όντως «περιθωριακή» με ό,τι επικρατούσε ως τότε, αλλά κατάφερε να κερδίσει το λαό με το μέρος της και να δημιουργήσει μιαν ιστορική εθνική ταυτότητα.
Εδώ τώρα συμβαίνει το ακριβώς αντίστροφο:
Η σημερινή απομονωμένη ελίτ ήδη κυριαρχεί, αλλά έχει το λαό εναντίον της και περιμένει να τη σαρώσει η Ιστορία.
Ο Ελληνικός Διαφωτισμός κέρδισε τη μάχη των ιδεών πριν το 1821.
Στην πορεία κέρδισε κι αρκετές ακόμα μάχες ιδεών.
Θα κερδίσει και την σημερινή, ενάντια στους… «φωταδιστές» που αρνούνται στο Ελληνικό Έθνος - όχι απλώς την «επίσημη Ιστορία» του, αλλά την αυτοπεποίθησή του και την αυτογνωσία του - που είναι και οι δύο προϋποθέσεις για την Ελευθερία του!
Την Ελευθερία των Ελλήνων υπονομεύουν!
Και δεν θα τους περάσει.
ΥΓ.1 Πολλές «αιρετικές θεωρίες» είναι ενδιαφέρουσες. Ακόμα κι αν είναι λανθασμένες, είναι χρήσιμες γιατί προσφέρουν ευκαιρίες για αληθινό ανά-στοχασμό και εμβάθυνση στα μεγάλα ερωτήματα που απασχολούν το δημόσιο διάλογο.
Για την Ελληνική ταυτότητα και για τα μέλλον του Ελληνισμού στο σύγχρονο κόσμο.
Όλα αυτά δεν έχουν μονοσήμαντες αναγνώσεις.
Και από τις «αιρετικές απόψεις» προκύπτουν, όχι σπάνια, μεγάλες και λυτρωτικές αλήθειες.
Όμως, αυτό είναι εντελώς διαφορετικό, από την πλήρη αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας που κάποιοι επιχειρούν.
Όχι δεν θέλουμε «επετείους» με… τσολιαδάκια και τσάμικα!
Όχι δεν μας αρέσει καθόλου το… «επετειακό καρα-κιτσαριό».
Αλλά αποκρούουμε ό,τι ακυρώνει την Ελευθερία των Ελλήνων!
Αποκρούουμε ό,τι απαξιώνει τους αγώνες τους για Ελευθερία.
Όπως απορρίπτουμε και ό,τι υπονομεύει το αίσθημα υπερηφάνειας που έχουμε για τους αγώνες Ελευθερίας των προηγουμένων γενεών.
Επιδιώκουμε τον «αναστοχασμό», ώστε να γίνουμε καλύτεροι ως συλλογικό υποκείμενο - ως έθνος και ως κοινωνία.
Όχι να κάνουμε λοβοτομή στον Ελληνισμό!
Όσοι αυτό έχουν στο μυαλό τους – την εθνική λοβοτομή - να το ξεχάσουν!
Ήρεμα το λέω…
ΥΓ.2 Έφτασαν να βάλουν και ολίγη… «κλιματική αλλαγή» στα περί 200 ετών της Παλιγγενεσίας!
Άντε με το καλό, φέρτε και τη… Γκρέτα να γιορτάσουμε όλοι μαζί!
Η σαχλαμάρα δεν έχει όρια.
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
