τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ Ἡ ἡμιμάθεια εἶναι χειροτέρα τῆς ἀμαθείας, λένε. Αὐτό ἰσχύει καί γιά ὅσους ἰσ...
τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ
Ἡ ἡμιμάθεια εἶναι χειροτέρα τῆς ἀμαθείας, λένε.
Αὐτό ἰσχύει καί γιά ὅσους ἰσχυρίζονται ὅτι «ὁ Παπαδόπουλος ἤθελε Ἑλληνοτουρκική Ὁμοσπονδία» χωρίς νά ἔχουν τήν παραμικρά ἰδέα γιά τήν πολιτική πού ἀκολούθησε ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἔναντι τῆς Τουρκίας.
Ὁ ἰσχυρισμός στηρίζεται σέ μία συνέντευξη τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου στήν τουρκική ἐφημερίδα «Μιλλιέτ» στίς 30 Μαΐου 1971.
Ἡ συνέντευξη στήν “Μιλλιέτ”
Ἡ συνέντευξη ἐκείνη δόθηκε ἔπειτα ἀπό τό τουρκικό στρατιωτικό κίνημα τῆς 12ης Μαρτίου 1971.
Ἡ συνέντευξη στήν “Μιλλιέτ”
Ἡ συνέντευξη ἐκείνη δόθηκε ἔπειτα ἀπό τό τουρκικό στρατιωτικό κίνημα τῆς 12ης Μαρτίου 1971.
Ὁ δημοσιογράφος Τοκέρ μετέφερε στόν Γ. Παπαδόπουλο μήνυμα τοῦ νέου πρωθυπουργοῦ τῆς Τουρκίας Ἐρίμ στό ὁποῖο ὁ τελευταῖος μιλοῦσε γιά «ἕνωση τῶν δύο ἀκτῶν τοῦ Αἰγαίου» καί γιά «ἐπιτακτική ἀνάγκη ἐπιστροφῆς τῆς ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας πού θεμελίωσαν ὁ Κεμάλ Ἀτατούρκ καί ὁ Βενιζέλος».[1]
Δηλαδή:
Ὁ Τοῦρκος Πρωθυπουργός ὑποστήριξε πρῶτος μία ἑλληνοτουρκική ἕνωσι!
Στήν συνέντευξη λοιπόν ἐκείνη, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος, ἀπαντώντας μέ τή διπλωματική γλῶσσα στόν Τοῦρκο ὁμόλογό του δήλωσε:
«Ἐγώ προσωπικῶς πιστεύω ὅτι αἱ ἐξελίξεις ὁδηγοῦν πρός μίαν ὁμοσπονδίαν Ἑλλάδος καί Τουρκίας.
Τοῦτο ἴσως πραγματοποιηθῆ μετά 20 ἤ 50 ἔτη.
«Ἐγώ προσωπικῶς πιστεύω ὅτι αἱ ἐξελίξεις ὁδηγοῦν πρός μίαν ὁμοσπονδίαν Ἑλλάδος καί Τουρκίας.
Τοῦτο ἴσως πραγματοποιηθῆ μετά 20 ἤ 50 ἔτη.
Ὅμως θά πραγματοποιηθῆ.
Πρέπει νά παραδεχθώμεν ὅτι εἴμεθα μικρά κράτη.
Ἐάν ἔχωμε ἑνότητα, τότε ἡ ἰσχύς μας - ὡς πρός τάς σχέσεις μας μέ τά μεγάλα κράτη - δέν θά διπλασιασθῆ ἁπλῶς, ἀλλά θά πολλαπλασιασθῆ…».
Πρέπει νά παραδεχθώμεν ὅτι εἴμεθα μικρά κράτη.
Ἐάν ἔχωμε ἑνότητα, τότε ἡ ἰσχύς μας - ὡς πρός τάς σχέσεις μας μέ τά μεγάλα κράτη - δέν θά διπλασιασθῆ ἁπλῶς, ἀλλά θά πολλαπλασιασθῆ…».
Ἀπό τά λόγια τοῦ Γ. Παπαδοπούλου μποροῦμε νά ἐξάγουμε ἤδη δύο ἀρχικά συμπεράσματα:
α) Πρόκειται γιά διπλωματική ἀπάντηση σέ ἀντίστοιχη τουρκική δήλωση πού προηγήθηκε,
β) Μέ τήν φράσι «ἴσως πραγματοποιηθῆ μετά 20 ἤ 50 ἔτη», ὁ Γ. Παπαδόπουλος, χωρίς νά φανῆ ἀρνητικός σέ μία πρόταση φιλίας, “ξεφεύγει” διπλωματικά παραπέμπωντάς την στό μακρυνό μέλλον.
Ἄς δοῦμε ὅμως ποιά ἦταν εὐρύτερα ἡ πολιτική τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου πρός τήν Τουρκία, ὥστε νά καταλήξουμε στό συμπέρασμα του τί ἀκριβῶς ἐννοοῦσε καί πού ἀπέβλεπε. Διότι τά γεγονότα καί οἱ πράξεις μιλοῦν ἀπό μόνες τους:
Στροφή πρός τόν ἐξ’ ἀνατολῶν κίνδυνο (Τουρκία)
Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἀνέλαβε τήν ἐξουσία ἐγκαινίασε μία νέα ἀμυντική πολιτική μέ στόχο τήν Τουρκία γιά πρώτη φορά στόν μεταπόλεμο.
Τόν Ἰούνιο τοῦ 1968 ὁ Πρωθυπουργός Γ. Παπαδόπουλος συνεκάλεσε τό Α.Σ.Ε.Α. τό ὁποῖο καθώρισε:
α) Στροφή καί πρός τόν ἐξ’ ἀνατολῶν κίνδυνο καί προετοιμασία τῆς Χώρας γιά τό ἐνδεχόμενο πολέμου καί μέ χώρα τοῦ ΝΑΤΟ (δηλαδή τήν Τουρκία).
β) Ἀνατροπή τοῦ δυσμενοῦς γιά τήν Ἑλλάδα συσχετισμοῦ δυνάμεων πρός τήν Τουρκία, στόν συντομότερο δυνατό χρόνο καί κυρίως σέ ἀέρα καί θαλασσα.
γ) Ἐξοπλισμούς τῶν Ε.Δ. ἐξ’ ἐθνικῶν πόρων καί πέραν ἀπό τήν δωρεάν ἀμερικανική βοήθεια μέ κριτήριο τίς ἐθνικές καί ὄχι μόνον τίς συμμαχικές ἀνάγκες.
δ) Πλήρη ἀνοικοδόμηση καί ἐπέκταση καθώς καί σύγχρονη ὀχύρωση τῶν Ὀχυρῶν Μακεδονίας - Θράκης (“γραμμή Μεταξᾶ”) γιά πλήρη κάλυψη ἔναντι τῶν βορείων γειτόνων μας.
ε) Αὔξηση στά προβλεπόμενα τῶν ἀποθεμάτων θεάτρου Ἐπιχειρήσεων.
στ) Πίεσι πρός τήν Κυπριακή ἡγεσία γιά τήν συμπλήρωσι τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς σέ ἐμπόλεμη δύναμι 4 Μεραρχιῶν (55-60.000 ἀνδρῶν) μέ τήν ἀμέριστη βοήθεια τῆς Ἑλλάδος.
Ἀμέσως μετά τίς ἱστορικές αὐτές ἀποφάσεις, ὁ Γ. Παπαδόπουλος ἀπεφάσισε τήν κατάρτηση 5ετοῦς Προγράμματος Ἐξοπλισμῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων!
Τό πρῶτο αὐτό 5ετές Πρόγραμμα 1968 - 1972, προέβλεπε τήν δαπάνη 4.500.000.000 δρχ. ἀπό ἐθνικούς πόρους.
Στίς 9 Ἰανουαρίου 1973 συνεδρίασε καί πάλι τό Α.Σ.Ε.Α. Σέ αὐτό, ἀπεφασίσθη καί ἡ σύνταξις τρίτου.[2]
Κυριαρχία στήν ἑλληνική “ὑφαλοκρηπίδα”
Στίς 13 Μαρτίου 1969 μέ τό Ν.Δ. 142/1969 «Περί ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως τοῦ ὑποθαλασσίου καί ὑπολιμνίου ὀρυκτοῦ πλούτου», διακήρυξε ἐπισήμως τήν ὁριοθέτηση τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδος.
Συμπληρωματικά, μέ τό Ν.Δ. 1182/1972 ἡ Κυβέρνηση Γ. Παπαδοπούλου ἐπικύρωσε τήν Σύμβαση τῆς Γενεύης “περί ὑφαλοκρηπίδος” καί κατά τήν Γ’ Διπλωματική Διάσκεψι Δικαίου Θαλάσσης ἀνέπτυξε γιά πρώτη φορά ὅλη τήν ἐπιχειρηματολογία, τήν ὀποία χρησιμοποιοῦμε μέχρι σήμερα ὑπέρ τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδος καί κατά τῶν τουρκικῶν ἀπόψεων.
Τήν περίοδο 1967 - 1973, ὑπεγράφησαν 19 συμβάσεις γιά τήν ἐξερεύνηση τοῦ χερσαίου καί θαλασσίου χώρου τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας:
Εἰδικότερα γιά τό Αἰγαῖο ἔγιναν οἱ εξῆς συμβάσεις:
α) Πρόκειται γιά διπλωματική ἀπάντηση σέ ἀντίστοιχη τουρκική δήλωση πού προηγήθηκε,
β) Μέ τήν φράσι «ἴσως πραγματοποιηθῆ μετά 20 ἤ 50 ἔτη», ὁ Γ. Παπαδόπουλος, χωρίς νά φανῆ ἀρνητικός σέ μία πρόταση φιλίας, “ξεφεύγει” διπλωματικά παραπέμπωντάς την στό μακρυνό μέλλον.
Ἄς δοῦμε ὅμως ποιά ἦταν εὐρύτερα ἡ πολιτική τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου πρός τήν Τουρκία, ὥστε νά καταλήξουμε στό συμπέρασμα του τί ἀκριβῶς ἐννοοῦσε καί πού ἀπέβλεπε. Διότι τά γεγονότα καί οἱ πράξεις μιλοῦν ἀπό μόνες τους:
Στροφή πρός τόν ἐξ’ ἀνατολῶν κίνδυνο (Τουρκία)
Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἀνέλαβε τήν ἐξουσία ἐγκαινίασε μία νέα ἀμυντική πολιτική μέ στόχο τήν Τουρκία γιά πρώτη φορά στόν μεταπόλεμο.
Τόν Ἰούνιο τοῦ 1968 ὁ Πρωθυπουργός Γ. Παπαδόπουλος συνεκάλεσε τό Α.Σ.Ε.Α. τό ὁποῖο καθώρισε:
α) Στροφή καί πρός τόν ἐξ’ ἀνατολῶν κίνδυνο καί προετοιμασία τῆς Χώρας γιά τό ἐνδεχόμενο πολέμου καί μέ χώρα τοῦ ΝΑΤΟ (δηλαδή τήν Τουρκία).
β) Ἀνατροπή τοῦ δυσμενοῦς γιά τήν Ἑλλάδα συσχετισμοῦ δυνάμεων πρός τήν Τουρκία, στόν συντομότερο δυνατό χρόνο καί κυρίως σέ ἀέρα καί θαλασσα.
γ) Ἐξοπλισμούς τῶν Ε.Δ. ἐξ’ ἐθνικῶν πόρων καί πέραν ἀπό τήν δωρεάν ἀμερικανική βοήθεια μέ κριτήριο τίς ἐθνικές καί ὄχι μόνον τίς συμμαχικές ἀνάγκες.
δ) Πλήρη ἀνοικοδόμηση καί ἐπέκταση καθώς καί σύγχρονη ὀχύρωση τῶν Ὀχυρῶν Μακεδονίας - Θράκης (“γραμμή Μεταξᾶ”) γιά πλήρη κάλυψη ἔναντι τῶν βορείων γειτόνων μας.
ε) Αὔξηση στά προβλεπόμενα τῶν ἀποθεμάτων θεάτρου Ἐπιχειρήσεων.
στ) Πίεσι πρός τήν Κυπριακή ἡγεσία γιά τήν συμπλήρωσι τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς σέ ἐμπόλεμη δύναμι 4 Μεραρχιῶν (55-60.000 ἀνδρῶν) μέ τήν ἀμέριστη βοήθεια τῆς Ἑλλάδος.
Ἀμέσως μετά τίς ἱστορικές αὐτές ἀποφάσεις, ὁ Γ. Παπαδόπουλος ἀπεφάσισε τήν κατάρτηση 5ετοῦς Προγράμματος Ἐξοπλισμῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων!
Τό πρῶτο αὐτό 5ετές Πρόγραμμα 1968 - 1972, προέβλεπε τήν δαπάνη 4.500.000.000 δρχ. ἀπό ἐθνικούς πόρους.
Στίς 9 Ἰανουαρίου 1973 συνεδρίασε καί πάλι τό Α.Σ.Ε.Α. Σέ αὐτό, ἀπεφασίσθη καί ἡ σύνταξις τρίτου.[2]
Κυριαρχία στήν ἑλληνική “ὑφαλοκρηπίδα”
Στίς 13 Μαρτίου 1969 μέ τό Ν.Δ. 142/1969 «Περί ἐρεύνης καί ἐκμεταλλεύσεως τοῦ ὑποθαλασσίου καί ὑπολιμνίου ὀρυκτοῦ πλούτου», διακήρυξε ἐπισήμως τήν ὁριοθέτηση τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδος.
Συμπληρωματικά, μέ τό Ν.Δ. 1182/1972 ἡ Κυβέρνηση Γ. Παπαδοπούλου ἐπικύρωσε τήν Σύμβαση τῆς Γενεύης “περί ὑφαλοκρηπίδος” καί κατά τήν Γ’ Διπλωματική Διάσκεψι Δικαίου Θαλάσσης ἀνέπτυξε γιά πρώτη φορά ὅλη τήν ἐπιχειρηματολογία, τήν ὀποία χρησιμοποιοῦμε μέχρι σήμερα ὑπέρ τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδος καί κατά τῶν τουρκικῶν ἀπόψεων.
Τήν περίοδο 1967 - 1973, ὑπεγράφησαν 19 συμβάσεις γιά τήν ἐξερεύνηση τοῦ χερσαίου καί θαλασσίου χώρου τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας:
Εἰδικότερα γιά τό Αἰγαῖο ἔγιναν οἱ εξῆς συμβάσεις:
- Γιά τήν περιοχή τῆς Λήμνου, ἡ σύμβαση πού εἶχε ὑπογραφῆ στίς 19 - 12 - 1969 μέ τήν ADA - OIL CORPORATION κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 461/70.
- Γιά τό Θρακικό πέλαγος, ἡ σύμβασις τῆς 23 - 12 - 1969 μέ τήν OCEANIC κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 462/70.
- Γιά τό Κεντρικό Αἰγαῖο ἡ σύμβαση τῆς 30 - 5 - 1970 καί γιά τό Βόρειο Αἰγαῖο ἡ σύμβαση τῆς 5 - 8 - 1970, καί οἱ δύο μέ τήν TEXACO, κυρώθηκαν ἀντιστοίχως μέ τά Ν.Δ. 592/70 καί 699/70.
- Στίς 23 Μαρτίου 1971 τρεῖς συμβάσεις μέ τήν CHEVRON OIL EXPLORATION, γιά τό Αἰγαῖο: Ν.Δ. 981/71 - 982/71.
Παπαδόπουλος πρός Ἰνονού: “ΟΧΙ στήν διχοτόμησι τῆς Κύπρου”
Ὅσοι προσπαθοῦν νά τόν παρουσιάσουν περίπου ὡς… «τουρκόφιλο»(!), χρησιμοποιοῦν συχνά φωτογραφίες του μέ τόν Ἰσμέτ Ἰνονοῦ, ἀπό τήν ἐπίσκεψη τοῦ τελευταίου στήν Ἀθήνα στίς 21 Δεκεμβρίου 1971.
Αὐτό πού δέν γνωρίζουν ὅλοι αὐτοί, εἶναι ὅτι σέ αὐτήν ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος προέταξε πρός τόν Ἰνονοῦ ἕνα ἠχηρό ΟΧΙ στήν ὁμοσπονδιοποίηση τῆς Κύπρου!
Ἡ ἐπίσκεψη Ἰνονού δέν ἦταν διόλου τυχαῖα.
Ἐρχόταν ὡς κομιστής προτάσεων τῆς Ἀγκύρας γιά τό Κυπριακό.
Ἄρχισε νά ἀναπτύσση “σχέδιον ἐπιλύσεως τοῦ Κυπριακοῦ”.
Ἐπρόκειτο γιά τό γνωστό τουρκικό σχέδιο πού ἐπεδίωκε “ὁμοσπονδιοποίηση” καί “καντονοποίηση” τῆς Κύπρου.
Ὁ παριστάμενος Ἀντιστράτηγος ἐ.ἀ. Ε. Γιάνναρης, τότε Γ.Γ. τοῦ Ὑπ. Ἐξωτερικῶν, σέ ἔκθεσή του γράφει γιά τήν ἀπάντηση Παπαδοπούλου:
«…Ἀνεφέρθη εἰς τά αἴτια πού προεκάλεσαν τό Κυπριακόν πρόβλημα, ὅπερ ἄν καί ἁπλοῦν -ὡς ἐτόνισε- ἔγινε δυσκολώτατον λόγῳ τῶν τουρκικῶν βλέψεων ἐπί τῆς Κύπρου καί τῆς τουρκικῆς ἀδιαλλαξίας.
Ἐξήγησεν εἰς τόν συνομιλητήν του τάς βασικάς διαφοράς μεταξύ πολιτικοῦ καθεστῶτος Ἐλβετίας καί Κύπρου, ὀφειλομένας εἰς τήν δομήν τοῦ πληθυσμοῦ, τόν ἐθνολογικόν χαρακτῆρα μεταξύ των, τήν οἰκονομίαν, τήν ἐδαφικήν ἰδιομορφίαν, τήν ἱστορίαν καί τάς παραδόσεις.
Καί κατέληξεν ὅτι ἡ ἐφαρμογή ἑνός τοιούτου σχεδίου θά ἦτο ἐκ προοιμίου ἀνεφάρμοστος».[3]
Τό “ΟΧΙ” τοῦ Γ. Παπαδοπούλου σέ διχοτομική λύση ὁμοσπονδίας, ἦταν τόσο ἀποφασιστικό ἀλλά καί μεστό ἐπιχειρημάτων, ὥστε κατόπιν αὐτοῦ νά μήν ἐπακολουθήση καμμία συζήτησις.
Ὁ Ἰνονού κατελήφθη ὑπό κοπώσεως καί ἡ ἀτμόσφαιρα πάγωσε.
1967 - 1973: Συντριπτική κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος σέ ὅλα τά μέτωπα
Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἐπί 6 ἔτη μόχθησε γιά τον μεγαλύτερο ἐξοπλισμό τῶν Ε.Δ. ἐξ ἐθνικῶν πόρων πού ἔγινε στήν νεωτέρα Ἱστορία μας.
Ἀποτέλεσμά του ὑπῆρξε:
α) Ἡ ἀριθμητική ἀνατροπή τοῦ συσχετισμοῦ δυνάμεων μέ τήν Τουρκία ἀπό 4 πρός 10, σέ 7 πρός 10, β) Ἡ ἐπίτευξη ἰσορροπίας χερσαίων δυνάμεων, γ) Ἡ πλήρης ποιοτική ἀεροναυτική ὑπεροπλία τῆς Ἑλλάδος σέ Αἰγαῖο καί Κύπρο, δ) Ἡ αὐτόνομη γεωστρατηγική κάλυψη τοῦ ἐνιαίου Ἑλλαδοκυπριακοῦ χώρου!
Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος εἶχε φροντίσει γιά τήν κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος σέ ὅλα τά μέτωπα:
Ἕβρος
Τό 1967 ἡ Ἑλλάς διέθετε μόνο 3 Ἐπιλαρχίες Μέσων Ἁρμάτων ἔναντι 10 τουρκικῶν!
Τό 1973 διέθετε πλέον 9 Ἐπιλαρχίες Μέσων Ἁρμάτων (μέ δυνατοτητα ἐνισχύσεως μέ ἀκόμη 4 ἀπό τήν Κεντρική Μακεδονία) ἔναντι 14 τουρκικῶν.
Διέθετε ἐπιπλέον τό συγκριτικό πλεονέκτημα τῶν συγχρόνων ἁρμάτων ΑΜΧ - 30, ἔναντι τῶν πεπαλαιωμένων τουρκικῶν.
Βόρεια Σύνορα
Βόρεια Σύνορα
Τό 1967 ἦσαν ἐκτεθειμένα σέ ἐπίθεση τῆς Βουλγαρίας καί κίνδυνο παράλληλης ἐπιθέσεως ἀπό τό ἀριστερό μέτωπο τοῦ Ἕβρου, σέ περίπτωση συρράξεως μέ τήν Τουρκία.
Τό 1973 ἡ πλήρης ἀνακατασκευή τῶν Ὀχυρῶν Μακεδονίας - Θράκης ἐκμηδένισε τόν κίνδυνο “πλευροκοπήσεως” τῶν δυνάμεῶν μας.
Αἰγαῖο
Τό 1967 ἡ Ἑλλάς δέν διέθετε καμμία ἀεροναυτική ἰσορροπία ἔναντι τῶν Τούρκων.
Τό 1973 καί ἔπειτα, διέθετε συντριπτική ποιοτική ἀεροναυτική ὑπεροπλία ἔναντι τῶν Τούρκων:
Τά Ὑποβρύχια τύπου 209 καί οἱ Πουραυλάκατοι ἐξασφάλιζαν ὑπεροχή στήν θάλασσα.
Καί τά F4E Phantoms II διασφάλιζαν τήν κυριαρχία στόν ἀέρα.
Ἡ Ἑλλάς εἶχε τήν δυνατότητα πλήρους κυριαρχίας σέ ἀέρα καί θαλασσα ἐντός 48 ἤ 72 ὡρῶν!...
Τό 1967 οἱ νῆσοι τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου διέθεταν μερικά τμήματα Χωροφυλακῆς καί ΤΕΑ μέ ὑποτυπώδη ὁπλισμό.
Τό 1973 πλέον, διέθεταν Τακτικά Συγκροτήματα μέ Ἅρματα Μάχης, Πυροβολικό καί Ἀντιαρματικά μέσα, καθώς καί Ἐπάκτιες Ὀχυρώσεις μέ ὁπλισμένο σκυρόδεμα!...
Κύπρος
Τό 1967 ἡ Ἑλλάς δέν διέθετε δυνατότητα ἀποστολῆς ἀεροναυτικῶν δυνάμεων.
Ἀρχικά διέθετε μόνο τήν δυνατότητα ἀποστολῆς ἑνός Συντάγματος ΠΖ καί 100 ἀλεξιπτωτιστῶν (σχέδιο “Πυρσός”) καί κατόπιν ἀπέστειλε τήν ΕΛΔΥΚ/Μ, χωρίς ἀεροναυτική κάλυψη.
Καί τά δύο ἦσαν σχέδια οὐτοπικά.
Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἦταν ὁ μόνος πού κατανόησε ὅτι τό “κλειδί” γιά τήν ἄμυνα τῆς Κύπρου ἦταν ἡ ἀεροναυτική κυριαρχία ἐπί τῆς νήσου!
Τό Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” προέβλεπε γιά πρώτη φορά τήν ἀποστολή ἀεροναυτικῶν δυνάμεων στήν Κύπρο: Ἕνα Ὑποβρύχιο τύπου 209 καί δύο Πυραυλάκατοι θά ἔπλητταν ἀπό θαλάσσης τόν τουρκικό ἀποβατικό στόλο.
Μία μοῖρα F4E Phantom ἐφορμοῦσα ἀπό τήν Κρήτη, θά τόν ἔπληττε ἀπό ἀέρος.
Συνεπῶς, τουρκική ἀποβατική ἐνέργεια θά ἦταν ἐκ προοιμίου καταδικασμένη, πρίν κάν προσεγγίσει τίς ἀκτές τῆς Κύπρου!
Tά F4E Phantoms II , τά Ὑποβρύχια τύπου 209 καί οἱ Πυραυλάκατοι ἐξασφάλισαν συντριπτική ποιοτική ἀεροναυτική ὑπεροπλία ἔναντι τῶν Τούρκων
“Ἡ Ἑλλάς ἔχει καθορίσει ὡς σκοπόν τήν Ἕνωσιν”
Ὁ Μακάριος ναρκοθετοῦσε συστηματικά τόν Ἐνδοκυπριακό Διάλογο (Ἰούλιος 1968 - Ἰούνιος 1971 - Φεβρουάριος 1972) διότι διέβλεπε ὅτι ὁδηγεῖ σταδιακά στήν Ἕνωσι.
Στην συνέντευξή του πρός τήν «Μιλλιέτ» λοιπόν, ὁ Γ. Παπαδόπουλος ξεκαθάρισε:
«Δέν πρόκειται νά ἐπιτρέψωμεν εἰς τόν ἰσχυρότερον νά κακομεταχειρισθῆ τόν ἀσθενέστερον.
Ἐάν ἔλθουν εἰς ρήξιν, δέν θά διστάσωμεν νά προχωρήσωμεν εἰς μίαν νέαν ἐπέμβασιν πρός τήν πλευράν τῶν ἰδικῶν μας.
Καί δέν θά τούς εἴπωμεν: “Κάνετε ὅτι θέλετε”».
Πρέπει λοιπόν νά ἔχη κανείς πλήρη ἄγνοια τοῦ Κυπριακοῦ γιά νά μήν ἀντιλαμβάνεται τί ἐννοοῦσε καί πόσο ὀρθά ἦσαν αὐτά πού εἶπε ὁ Γ. Παπαδόπουλος.
Γιά ὅσους ὅμως ἀναρωτιοῦνται ποιά ἦταν ἡ ἐπιδίωξη τοῦ Παπαδόπουλου γιά τήν Κύπρο παρουσιάζουμε τήν ἐπίσημη Ἔκθεσι τοῦ Ἀρχηγείου Ἐνόπλων Δυνάμεων μέ ἡμερομηνία 26 Ἰουλίου 1972, στήν ὁποία γράφεται:
«Ἡ Ἑλλάς ἔχει καθορίσει ὡς σκοπόν τήν Ἕνωσιν, προσπαθοῦσα διά πολιτικῶν καί διπλωματικῶν ἐνεργειῶν νά κερδίση χρόνον ἴνα δυνηθῆ εἰς τό ἐγγύς μέλλον νά ἀντιμετωπίση τήν Τουρκίαν δυναμικῶς, ἐφ’ ὅσον ἡ τελευταία αὐτή δέν θά συμφωνήση εἰς τήν Ἕνωσιν ἤ εἰς μίαν λογικήν καί δικαίαν λύσιν».[4]
Μάλιστα, κατά τήν κριτική γιά τήν ἄσκησι “ΟΝΗΣΙΛΛΟΣ 2” ’73 γραφόταν γιά τήν περίπτωσι τουρκικῆς ἀποβατικῆς ἐνεργείας στήν Κύπρο:
«Ὁ πλούς τῆς νηοπομπῆς τῆς μεταφερούσης τήν ἀμφίβιον δύναμιν, καίτοι σχετικῶς μικράς διαρκείας, εἶναι λίαν ἐπισφαλής, δεδομένου ὅτι προβλέπεται ἡ δράσις τῶν ἡμετέρων ἐξ (6) τορπιλλακάτων, ἑνός ὑποβρυχίου καί δύο εἰσέτι τορπιλλακάτων ἤ ἐνδεχομένως δύο (2) πυραυλακάτων.
Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἀριθμός πλοίων τῆς ἐχθρικῆς νηοπομπῆς θά βυθισθῆ ἤ θά ἐξουδετερωθῆ…».[5]
Στά 12 ναυτικά μίλια τά χωρικά μας ὕδατα
Τό 1971, ἡ OCEANIC -μέ συνεργασία τῆς COLORADO- ἀνακάλυψε τόν πρῶτο ὁρίζοντα πετρελαίου, ἀνατολικά τῆς Θάσου.
Τό ἔτος 1973, οἱ Ἐταιρίες OCEANIC - COLORADO, ADA OIL Cο καί AN CAR OIL Co, πραγματοποίησαν δυό γεωτρήσεις στήν θαλάσσια περιοχή τῆς Θάσου, μία στή θαλάσσια περιοχή τῆς Λήμνου καί μία στή χερσαία περιοχή τῆς Ζακύνθου.
Μέ τήν πρώτη γεώτρηση τῆς Θάσου (ΚΑΒΑΛΑ Νο. 1), σέ βάθος 2.200 μ., ἀνακαλύφθηκε ἡ ὕπαρξη φυσικῶν ἀερίων (10 ἐκατομ. κυβικά πόδια ἡμερησίως) καί φυσικῆς βενζίνης.
Ἡ ἀνακάλυψη ἀπέδειξε τήν ὕπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου στό Θρακικό Πέλαγος.
Ἡ δεύτερη γεώτρηση (ΚΑΒΑΛΑ Νο. 2), ἀνεκάλυψε καλῆς ποιότητος πετρέλαιο (29 Α.Ρ.Ι.), σέ βάθος 3.200 μ.
Ἔπειτα ἀπό τήν ἀνακάλυψη πιθανῶν κοιτασμάτων πετρελαίου στό Θρακικό Πέλαγος, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος προχώρησε καί ἄλλο:
Ἀμέσως μετά τήν παραλαβή τῶν PHANTOMS F4E πού εἶχε παραγγείλει τό 1972 καί ἡ Ἑλλάς θά παρελάμβανε τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1974, θά ἐκφωνούσε Διάγγελμά πρός τόν Ἑλληνικό λαό με τήν ἀναγγελία τής συμφωνίας ἐξορύξεως καί παράλληλα τήν ἐπέκτασι τῶν χωρικῶν ὑδάτων μας ἀπό τά 6 στά 12 ναυτικά μίλια.
Τήν παραμονή τοῦ Διαγγέλματός του, οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις θά ἐτίθεντο σέ μερική ἐπιφυλακή:
Ἔνα Ὑποβρύχιο τύπου 209 καί μία Πυραυλάκατος θά ἔπλεαν στό Αἰγαῖο, σέ πλήρη ἐτοιμότητα.
Παράλληλα, μία μοίρα PHANTOMS, ἔμφορτη ὁπλισμοῦ στήν Κρήτη θά ἦταν ἔτοιμη νά ἀπογειωθῆ.
Τό Σχέδιο αὐτό ἔγινε γιά νά ἀποτρέψη ὁποιαδήποτε πιθανή ἀντίδραση τῆς Τουρκίας μετά τό Διάγγελμα τοῦ Προέδρου! [6]
Πράγματι ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος εἶχε προβλέψει σωστά. Μεταξύ Φεβρουαρίου καί Ἀπριλίου 1974 οἱ γεωτρήσεις ἀπέδωσαν.
Καί τόν Ἀπρίλιο παρελάβαμε τά F-4E PHANTOM II.
Ὅμως, δυστυχῶς, ὁ ἵδιος δέν βρισκόταν πλέον στήν ἐξουσία καί τό σχέδιό του δέν ἐφαρμόσθηκε.
Ἰδέες περί μία “ἑλληνοτουρκικῆς ὁμοσπονδίας” διετύπωσαν στό παρελθόν ὁ Ἴων Δραγούμης στό ἔργο του «Ὅσοι Ζωντανοί»[7], ὁ Ἐλ. Βενιζέλος τό 1930[8], ὁ Παν. Τσαλδάρης καί ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς τό 1937 - 1938.[9]
Μέ αὐτό τό σκεπτικό, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος στήν συνέντευξη ἐκείνη ἀνταποκρίθηκε φιλικά ἀλλά καί διπλωματικά στίς προτάσεις τοῦ Ἐρίμ μιλώντας καί ἐκεῖνος γιά “ὁμοσπονδία”.
Ἀλλά καί ὁ Παπαδόπουλος γιά μία ἑλληνοτουρκική προσέγγιση ἀπό θέσεως ἰσχύος!
Μιλοῦσε μέ μία Τουρκία τῆς ὁποίας πρῶτα εἶχε σφραγίσει τό συνήθως ἀπύλωτο στόμα μέ συνέπεια νά μή σημειωθῆ οὔτε μία παραβίαση τοῦ ἐθνικοῦ ἐναερίου ἤ θαλασσίου χώρου μας σέ Αἰγαῖο καί Κύπρο κατά τήν 6ετία 1968 - 1973!
Ἀπό τό 1974 ἀντιθέτως ζοῦμε τήν “ἑλληνοτουρκική φιλία” τῆς ὑποχωρητικότητος, τοῦ ζεϊμπέκικου μέ τήν μισή Κύπρο ὑπό κατοχή, τήν Τουρκία νά ἀλωνίζη στόν ἐναέριο χῶρο μας, νά διεκδική τήν Θράκη καί νά ἀπαιτῆ συνδιαχείριση τοῦ Αἰγαίου…
Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ὑπῆρξε ὁ μοναδικός Ἕλληνας ἡγέτης μετά τό 1922 πού:
1) Ἔστρεψε τήν ἀμυντική πολιτική τῆς Ἑλλάδος πρός τόν ἐξ’ ἀνατολῶν κίνδυνο, δηλαδή τήν Τουρκία.
2) Ἀνακήρυξε τήν κυριαρχία μας στήν ἑλληνική ὑφαλοκρηπίδα τοῦ Αἰγαίου.
3) Πέτυχε ποιοτική ἀεροναυτική ὑπεροπλία σέ Αἰγαῖο καί Κύπρο καί ἰσορροπία χερσαίων δυνάμεων μέ τήν Τουρκία.
4) Πραγματοποίησε τήν ἔρευνα καί ἐξόρυξη τοῦ πετρελαίου τοῦ Αἰγαίου.
5) Σχεδίασε τήν δυναμική ἐπέκταση τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στά 12 ναυτικά μίλια.
6) Ἐξασφάλισε τήν πλήρη κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος ἔναντι τῆς Τουρκίας σέ ὅλα τά μέτωπα (Αἰγαῖο - Ἕβρος - Κύπρος).
Κατόπιν αὐτῶν, ὑπάρχει ἔστω καί ἕνας ἄνθρωπος μέ κοινό νού πού θά μποροῦσε νά ἰσχυρισθῆ ὅτι ὁ Παπαδόπουλος ἐπεδίωκε «ἑλληνοτουρκική ὁμοσπονδία»;
Ἄς σοβαρευτοῦμε...
Ἡ ἀλήθεια εἶναι λοιπόν μία καί μόνη:
Χάρις στόν Γεώργιο Παπαδόπουλο, ἡ Ἑλλάς διέθετε για πρώτη φορά πλέον τό 1973 - 1974 ὅλες τίς προϋποθέσεις γιά:
α) Νά συντρίψη τόν “ΑΤΤΙΛΑ” καί νά κηρύξη τήν Ἔνωσι τῆς Κύπρου μέ τήν Ἑλλάδα,
β) Νά ἀντιμετωπίση μία εὐρύτερη Ἑλληνοτουρκική σύρραξι μέ ἐπιτυχία,
γ) Νά πάρη τήν “ρεβάνς” γιά τήν Μικρασιατική καταστροφή.
Αὐτοί πού τόν διαδέχθηκαν στήν ἐξουσία δέν μπόρεσαν ἤ δέν θέλησαν νά ἐκμεταλλευτοῦν αὐτό τό ἀσύγκριτο πλεονέκτημα πού ὁ Γ. Παπαδόπουλος κληροδότησε στό Ἔθνος.
Καί ρίχνωντας κατά καιρούς λάσπη στό πρόσωπό του, προσπαθοῦν ἀπλά νά ἐξιλεωθοῦν…
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Στίς 30 Ὀκτωβρίου 1930, ὁ Ἐλ. Βενιζέλος καί ὁ Κεμάλ ὑπέγραψαν Ἑλληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας, Οὐδετερότητος καί Διαιτησίας.
Στίς 14 Σεπτεμβρίου 1933 ὁ Παν. Τσαλδάρης τό συμπλήρωσε μέ Σύμφωνο Ἐγκαρδίου Συνεννοήσεως.
Στίς 27 Ἀπριλίου 1938 ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς τό ἐπέκτεινε ἀκόμη περισσότερο μέ τήν Πρόσθετη Ἑλληνοτουρκική Συνθήκη.
[2] Α.Π. 801/8-1-1973 Α.Ε.Δ./Γ΄ Κλ.
[3] βλπ. Σπ. Μαρκεζίνη «Ἀναμνήσεις 1972 - 1974», σελ. 25.
[4] Χαρ. Χαραλαμπόπουλου «Περιμένοντας τόν “Ἀττίλα”», σελ. 175-176.
[5] Χαρ. Χαραλαμπόπουλου «Περιμένοντας τόν “Ἀττίλα”», σελ. 218.
[6] Γιά τό σχέδιο αὐτό βλπ. Στ. Καραμπέρη «Ἡ Ἐπανάστασις τῆς 21ης Ἀπριλίου καί τά κινήματα Βασιλέως καί Ἰωαννίδη» σελ. 141, καθώς καί προφορικές μαρτυρίες τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου, τοῦ Κων/νου Παπαδοπούλου καί τοῦ Ὑπ. Ἐθνικῆς Ἀμύνης Νικ. Ἐφεσίου πρός τόν γράφοντα.
[7] «Ἀπώτερος σκοπός μας πάντοτε θά εἶναι ἡ σύμπηξις Ἀνατολικῆς ὁμοσπονδίας.
Τῆς πρός τήν Τουρκία προσεγγίσεως θά τεθῆ ὡς προϋπόθεσις ἀναγκαία ἡ ἀποκατάστασις τῶν ἐκδιωχθέντων πληθυσμῶν» (σελ. 162).
[8] «…Θά ἰδήτε μετά ἔτη θά φθάσωμεν μέ τήν Τουρκίαν νά κάμωμεν Ἀνατολικήν Ὁμοσπονδίαν» (30-10-1930)
[9] Ἀλληλογραφία πρός Κεμάλ, ὅπου τονίζει: «τήν βαθείαν καί ἀμετάβλητον φιλίαν τήν ὁποίαν τό Ἑλληνικόν Ἔθνος τρέφει πρός τό ἀδελφόν Ἔθνος, τήν Τουρκίαν».
Ὁ ἐπιμελητής τοῦ “Ἡμερολογίου” του (τόμος 4ος), γράφει: «Κατά τόν Μεταξά, ἡ λογική κατάληξις τῆς πολιτικῆς τοῦ Βενιζέλου, τήν ὁποίαν εἶχε υἱοθετήσει πέρα γιά πέρα, ἦταν ἡ ἑλληνοτουρκική ὁμοσπονδία».
.
