Στην εκπομπή «Μεσημέρι και Κάτι» του «Σίγμα» βρέθηκε σήμερα το πρωί ο πρώην Διοικητής της ΚΥΠ, Αντιστράτηγος ε.α. Ανδρέας Πεντα...
Στην εκπομπή «Μεσημέρι και Κάτι» του «Σίγμα» βρέθηκε σήμερα το πρωί ο πρώην Διοικητής της ΚΥΠ, Αντιστράτηγος ε.α. Ανδρέας Πενταράς, όπου ανάλυσε τις εξελίξεις σε Λιβύη και Ιράν και την επιρροή και τους σχεδιασμούς της Τουρκίας.
Στο τέλος της παρουσίας του, έκανε εισηγήσεις για τον καταρτισμό μακρόπνοων στόχων του Ελληνισμού, σε ιστορικό και όχι μόνο βιολογικό χρόνο.
Σχετικά με την επιρροή του Ερντογάν στη Λιβυή, ο κ. Πενταράς είπε «πως αυτό που κάνει η Τουρκία στη Λιβυή, θα έπρεπε να το είχαμε μελετήσει χρόνια πριν, διότι εντάσσεται στο πλαίσιο της αναθεωρητικής στρατηγικής», που έχει καταγραφεί στο «Στρατηγικό Βάθος» του Νταβούτογλου και το υιοθετούν όλοι οι πολιτικοί παράγοντες της Τουρκίας.
Παρουσιάζεται η Λιβυή ως κληρονομιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την οποία προσπαθούν να αναβιώσουν.
Οι ηγέτες της ΕΕ και των ΗΠΑ επιδιώκουν να βρεθεί μια πολιτική λύση στο θέμα της Λιβυής και σε αυτό συμφωνεί και ο Ερντογάν, κάτι που επιβεβαίωσε ο ίδιος κατά τα εγκαίνια του Turkish Stream στην Κωνσταντινούπολη με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
«Αυτό ευνοεί και τον Ερντογάν στην παρούσα φάση διότι υπάρχει ο φόβος κατάρρευσης της κυβέρνησης της Τρίπολης».
Ο Στρατηγός Πενταράς διαφώνησε πως είναι η συμφωνία Τουρκίας–Λιβύης που θα διαφύλαξει την κυβέρνηση της Τρίπολης:
«Δεν νομίζω ότι η συμβολή του Ερντογάν ήταν τόσο σημαντική ώστε να κρατηθεί η κυβέρνηση.
Ξέρετε, ο αγώνας κατωκημένων τόπων είναι ο πιο δύσκολος αγώνας.
Δεν είναι εύκολη η κατάληψη της Τρίπολης, η κατάληψη δηλαδή των κατωκημένων τόπων.
Διότι κάθε σπίτι, κάθε πολυκατοικία είναι ένα πολυβολείο.
Χρειάζονται υπέρτερες δυνάμεις, εκπαιδευμένες ειδικές δυνάμεις κλπ.».
Ο Ερντογάν, συνέχισε, θέλει να προλάβει την κατάρρευση της κυβέρνησης διότι θα χάσει ό,τι κέρδισε και θα ακυρωθούν τα μνημόνια που υπέγραψε.
Θεωρεί, αν και πολύ δύσκολο, πως στο τέλος θα δημιουργηθεί νέα κυβέρνηση εθνικής ενότητας στη Λιβύη, λόγω και της πίεσης από ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσία.
Σε μια τέτοια εξέλιξη, θα βρεθούν στην κυβέρνηση τόσο ο Χαφτάρ, όσο και ο Σαράτζ.
Η μέχρι στιγμής παρουσία της Τουρκίας στη Λιβυή είναι με στρατιωτικούς συμβούλους και εκπαιδευτές, οι οποίοι είναι ασφαλείς, μακριά από τις μάχες, διότι τυχόν νεκροί Τούρκοι στρατιώτες που θα επέστρεφαν με φέρετρα ή ντροπιασμένοι αιχμάλωτοι θα είχαν μια πολύ αρνητική πολιτική επίδραση για τον ίδιο και την κυβέρνησή του αυτήν τη στιγμή.
Ωστόσο, ο Ερντογάν πιστεύει «ότι θα έχει λόγο και στη νέα κατάσταση που θα υπάρξει στη Λιβυή, ώστε να διατηρηθούν τα δύο μνημόνια, τα οποία υπέγραψε.
Αυτό δεν είναι καλό για 'μας και πιστεύω ότι η ελληνική διπλωματία και η κυπριακή διπλωματία θα κινηθούν γρήγορα προς αυτήν τη κατεύθυνση».
Αυτό δεν είναι καλό για 'μας και πιστεύω ότι η ελληνική διπλωματία και η κυπριακή διπλωματία θα κινηθούν γρήγορα προς αυτήν τη κατεύθυνση».
Ο κ. Πενταράς πιστεύει ότι Κύπρος και Ελλάδα, ως κράτη-μέλη της ΕΕ με δικαίωμα «βέτο», μπορούν να αποτελέσουν μέρος μιας γενικότερης, έντονης κινητοποίησης της ΕΕ για να αποτραπεί η διατήρηση των μνημονίων, ακόμα και με τη χρήση κυρώσεων.
Η Μαρίνα Χατζηκώστα παρατήρησε πως «την αντίδραση της ΕΕ, ακόμα και σε επίπεδο κυρώσεων, την είδαμε με την εισβολή της Τουρκίας στην ΑΟΖ» και πως αυτή δεν ήταν αρκετή, αντιθέτως υπάρχει ένα «μπρα-ντε-φερ» μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας ποιος θα αγκαλιάσει περισσότερο την Τουρκία, η οποία συνεχίζει με την εισβολή της στη Συρία και τώρα προχωρά με τους εθνικούς της σχεδιασμούς.
Σε αυτό, ο πρώην Διοικητής της ΚΥΠ είπε:
«Σε ζητήματα που οι αποφάσεις κρίνονται από την ίδια την Τουρκία, είναι όπως τα λέτε.
Αλλά, στην προκειμένη περίπτωση η απόφαση αυτή δεν θα εξαρτάται μόνο από την Τουρκία.
Πιστεύω ότι με την επιμονή της ΕΕ μπορεί να αποκλειστεί από την αρχή.
Δηλαδή, στη συμφωνία που θα υπογραφεί για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας θα υπάρχει μια πρόνοια ότι όλες οι ενέργειες που έγιναν, οι οποίες είναι αντίθετες με το Διεθνές Δίκαιο, δεν θα ισχύουν.
Οπότε, και τα μνημόνια αυτά, τα οποία έχουνε διακηρυχθεί από όλες τις κυβερνήσεις σχεδόν της ΕΕ ότι δεν παράγουν δίκαιο, θα αποκλειστούν, δεν θα ισχύουν στη νέα κυβέρνηση που θα σχηματιστεί στη Λιβυή».
Ο κ. Πενταράς δεν θεωρεί πως οι εξελίξεις και στο Ιράν συνδέονται.
«Είναι ανεξάρτητα θέματα» που εξελίσσονται ταυτόχρονα σε μια ευαίσθητη περιοχή.
Είναι νωρίς να δούμε τι θα κάνει η Τουρκία στην περιοχή, αν υπάρξει όμως κλιμάκωση της έντασης, «υποθετικά ομιλούντες, σε μια τέτοια περίπτωση, ναι, η Τουρκία πιστεύω ότι θα είχε ρόλο και θα αναβαθμίζονταν οι σχέσεις της Τουρκίας και με το Ισραήλ και με τις Ηνωμένες Πολιτείες».
Για παράδειγμα, για να πετάξουν ισραηλινά πολεμικά αεροπλάνα από το Ισραήλ για το Ιράν, αυτό πρέπει να το κάνουν από τον εναέριο χώρο της Τουρκίας, ενώ για τις ΗΠΑ θα πρέπει να γίνει χρήση των βάσεων που έχουν στη χώρα.
Σχετικά με τον νέο τουρκικό χάρτη όπου διεκδικείται η Μισράτα της Λιβύης για τη δημιουργία τουρκικής βάσης και εξαφανίζεται η Κρήτη και η Εύβοια, ο κ. Πενταράς σχολίασε πως αυτοί «δεν είναι επίσημοι [χάρτες] της τουρκικής κυβέρνησης, είναι χάρτες οι οποίοι διατυπώνονται εδώ και αρκετά χρόνια από Τούρκους ναυάρχους, οι οποίοι όμως λαμβάνονται σοβαρά υπόψη στη χάραξη πολιτικής και έχουν εκδοθεί και βιβλία που περιλαμβάνουν αυτούς τους χάρτες.
Μιλούμε για έναν παραλογισμό, κυριολεκτικά, διότι η Τουρκία φαίνεται –είναι ξεκάθαρο πλέον– [ότι] δεν δέχεται τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, δεν δέχεται τους κανόνες του Ανθρωπιστικού Δικαίου.
Βλέπουμε τι γίνεται στο εσωτερικό της Τουρκίας».
Ο Στρατηγός πρόσθεσε πως «οι χώρες οι άλλες, οι οποίες επηρεάζονται τα εθνικά τους συμφέροντα από αυτές τις στρατηγικές, από αυτές τις πολιτικές της Τουρκίας, πρέπει νομίζω, πέραν των διπλωματικών ενεργειών να δουν και το θέμα της στρατιωτικής ισχύος.
Διότι, φαίνεται ότι η Τουρκία, τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει, είναι τη γλώσσα της στρατιωτικής ισχύος.
Το λέμε και για μας.
Η Ελλάδα το έχει κατανοήσει αυτό το ζήτημα»
Συνεχίζοντας, σημείωσε σχετικά με την καλύτερη κατανόηση της πολιτικής της Τουρκίας από την Ελλάδα:
«Βέβαια η Ελλάδα έχει κάνει πάρα πολλές διπλωματικές κινήσεις και ενέργειες ώστε να διασφαλίσει τα εθνικά της συμφέροντα», κυρίως για το θέμα των σχέσεων Λιβύης–Τουρκίας, αλλά «και σε επίπεδο ρητορικής» έχει διατυπωθεί από όλους τους Ελλαδίτες ηγέτες (από τον Πρόεδρο και τον Υπουργό Εξωτερικών, ακόμα και τους Αρχηγούς των Επιτελείων) ότι θα υπερασπιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας με όλα τα μέσα, συμπεριλαμβανομένων και των στρατιωτικών.
«Και αυτό παράγει αποτροπή», τόνισε.
Δεν αρκεί να έχεις ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις για παράξεις αποτροπή, αλλά να δείχνεις και την πολιτική αποφασιστικότητα της ηγεσίας μιας χώρας, πρόσθεσε με νόημα ο πρώην Διοικητής.
Εκτίμηση του κ. Πενταρά είναι πως η Τουρκία δεν θα τολμήσει να στείλει ούτε ερευνητικά, ούτε γεωτρητικά σκάφη στην ελλαδική υφαλοκρηπίδα, στην περιοχή του Καστελλορίζου ή νότια της Κρήτης.
Πέραν τούτου, ανέφερε πως η Ελλάδα προχωρεί «σε ένα γιγαντιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα» και, επικαλούμενος και δηλώσεις του Ελλαδίτη ΥΠΕΘΑ, μέχρι το 2026-27, όταν θα αποκτήσει και τα F-35, θα έχει υπεροχή αέρος στο Αιγαίο.
«Αυτό, εάν συμβεί, όλα αυτά τα όνειρα της Τουρκίας, και όλες οι διεκδικήσεις που έχει στο Αιγαίο και στο Καστελλόριζο, θα έλεγα και στην Κύπρο, πάνε περίπατο.
Διότι πλέον, θα αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να επιβάλει τη βούλησή της με την απειλή χρήσης βίας όταν γνωρίζει ότι ο εν δυνάμει αντίπαλος, η Ελλάδα, έχει υπεροχή.
Υπεροχή αέρος και υπεροχή και στη θάλασσα, διότι παράλληλα προχωρεί και ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και απόκτησης νέων ναυτικών μονάδων».
Για τη μετατροπή της Τουρκίας σε πυρηνική δύναμη, σχολίασε ότι αυτό είναι ένας μακροπρόθεσμος στόχος αλλά ακόμα βρίσκεται σε πολύ πρώιμο στάδιο, αφού δεν έχει πυρηνικούς σταθμούς.
Τέλος, στην ερώτηση της δημοσιογράφου του «Σίγμα» για το αν θα έπρεπε και η Κύπρος να βάζει μακρόπνοους στόχους, ο Στρατηγός είπε:
«Νομίζω ότι ένα έλλειμμα που υπάρχει στην εξωτερική πολιτική, και της Ελλάδος και της Κύπρου, είναι ότι δεν σχεδιάζουμε με βάση τον ιστορικό χρόνο, σχεδιάζουμε με βάση τον βιολογικό χρόνο, ή ακόμα και τον χρόνο εξουσίας των κυβερνήσεων, που είναι ακόμα χειρότερο, ενώ η Τουρκία σχεδιάζει πάντοτε με βάση τον ιστορικό χρόνο.
Πρέπει να δούμε τις επόμενες γενιές.
Τι θα γίνει, δηλαδή, μετά από δέκα, είκοσι, τριάντα, σαράντα, πενήντα χρόνια.
Και πρέπει οι αναλυτές να ασχολούνται με αυτό το θέμα και να κάνουν εισηγήσεις στις κυβερνήσεις, ώστε οι σχεδιασμοί να εκπληρώνουν αυτούς τους σκοπούς.
Να διασφαλίζουν τα εθνικά συμφέροντα σε βάθος χρόνου που ξεπερνά τον βιολογικό βίο τον δικό μας, αυτών που σχεδιάζουν, αυτών που κυβερνούν».
www.sigmalive.com
