“Είμεθα αποφασισμένοι να αντιμετωπίσωμεν καθ’ οιονδήποτε τρόπον και με οιασδήποτε θυσίας ενδεχομένην γερμανικήν επίθεσιν, αλλ’ ...
“Είμεθα αποφασισμένοι να αντιμετωπίσωμεν καθ’ οιονδήποτε τρόπον και με οιασδήποτε θυσίας ενδεχομένην γερμανικήν επίθεσιν, αλλ’ ουδόλως επιθυμούμεν να την παροκαλέσωμεν, εκτός εάν η Μεγάλη Βρεττανία θα ηδύνατο να μας παράσχη εις Μακεδονίαν την απαιτουμένην βοήθειαν. Εξεθέσαμεν δια μακρών εις τον στρατηγόν Ουέιβελ ποια θα έπρεπε να είναι η έκτασις της βοηθείας αυτής.
Η προσφερομένη βοήθεια (24 πυροβόλα εκστρατείας, 12 βαρέα πυροβόλα, περί τα 40 αντιαεροπορικά πυροβόλα, 24 αντιαρματικά πυροβόλα και 65 άρματα μεσαία και ελαφρά) είναι απολύτως ανεπαρκής, ασχέτως και της πλήρους απουσίας δυνάμεων πεζικού.
Συνεπώς, ενώ η μεταφορά της δυνάμεως ταύτης εις Μακεδονίαν θα απετέλει πρόκλησιν, η οποία θα επέφερε την άμεσον επίθεσιν εναντίον μας των Γερμανών και πιθανώς και των Βουλγάρων, η ανεπάρκεια της δυνάμεως αυτής θα καθίστα ασφαλή την αποτυχίαν της αντιστάσεώς μας.
Επί πλέον, μας εδηλώθη κατηγορηματικώς ότι η Γιουγκοσλαυϊα, διατεθειμένη σήμερον να αμυνθή κατά ενδεχομένης διαβάσεως του γερμανικού στρατού δια του εδάφους της, θα απέσυρε την διαβεβαίωσιν ταύτην εις περίπτωσιν γερμανικής επιθέσεως προκαλουμένης υπό της αποστολής βρεττανικών στρατευμάτων εις Μακεδονίαν.
Δια τους λόγους αυτούς, προτιμώμεν την λύσιν την οποίαν υπεδείξαμεν κατά τας συνομιλίας μας με τον στρατηγόν Ουέιβελ: να μελετήσωμεν από κοινού, ημείς δε οι Έλληνες και να πραγματοποιήσωμεν τας αναγκαίας προπαρασκευάς προς μεταφοράν βρεττανικών στρατευμάτων, κατά τρόπον μη επισύροντα την προσοχήν των Γερμανών, τουθ’ όπερ είναι δυνατόν.
Εξ άλλου, η μεταφορά της βρεττανικής ταύτης δυνάμεως προς την Μακεδονίαν δεν θα ελάμβανε χώραν παρά εάν τα γερμανικά στρατεύματα, διαβαίνονται τον Δούναβιν ή τα σύνορα της Δοβρουτσάς, εισήρχοντο εις Βουλγαρίαν.
Ο κίνδυνος μιας εχθρικής προελάσεως τόσον ταχείας ώστε να ματαιώση την αγγλικήν βοήθειαν, θα ηδύνατο να αποφευχθή δια σοβαράς και επιμελούς προπαρασκευής της εκτελέσεως των μεταφορών, έλλειψει της οποίας ούτε ο στρατηγός Ουέιβελ ήτο εις θέσιν να γνωρίζη τον απαιτούμενον χρόνον δια την μεταφοράν των εν λόγω βρεττανικών δυνάμεων εις Μακεδονίαν.
Είναι αυτονόητον ότι η οργάνωσις της στρατηγικής ταύτης εφεδρείας και των μέσων μεταφοράς θα πρέπει να είναι τοιαύτη ώστε η αποστολή των εν λόγω δυνάμεων να δύναται να γίνη καθ’ οιανδήποτε στιγμήν.
Αύτη είναι, άλλως τε, και η έννοια της στρατηγικής εφεδρείας.
Πάντως θα έδει να οργανωθή ισχυρά αεροπορική δύναμις, άνευ της οποίας η απόβασις εις τους μακεδονικούς λιμένας θα καθίστατο εις άκρον δυσχερής, αεροπορική δύναμις την οποίαν δεν διαθέτει επί του παρόντος ο στρατάρχης της αεροπορίας Λόγκμορ.
Είναι φανερόν ότι τα λεχθέντα δεν θεραπεύουν την ανεπάρκειαν της εν λόγω δυνάμεως, της αποσταλησομένης κατά την προμνησθείσαν στιγμήν.
Δια τούτο, επισύρομεν όλως ιδιαιτέρως την προσοχήν της Βρεττανικής Κυβερνήσεως επί του γεγονότος ότι το πρόβλημα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης δεν δύναται να αντιμετωπισθή διατ ων παρουσών εις Μέσην Ανατολήν δυνάμεων.
Ημείς θα πράξωμεν μέχρι τέλους το καθήκον μας.
Εις την Βρεττανικήν Κυβέρνησιν απόκειται να λάβη υπ’ όψει τας υποδείξεις μας, υποδείξεις φίλων αφωσιωμένων και πιστών».
