Του Ιωάννη Καργάκου Η Τουρκία, όπως και στον Β΄ παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι και τώρα «παίζει» σε πολλά ταμπλό. Με ένα μόνο δε...
Του Ιωάννη Καργάκου
Η Τουρκία, όπως και στον Β΄ παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι και τώρα «παίζει» σε πολλά ταμπλό.
Με ένα μόνο δεν παίζει: με την πάγια διεκδικητική αναθεωρητική της πολιτική.
Παίρνει ό,τι μπορεί από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ το ίδιο κάνει και με τη Ρωσία.
Ο κατακλυσμός των λαθρομεταναστών στη χώρα μας εντάσσεται στα ευρύτερα δικά της (και όχι μόνο) γεωπολιτικά σχέδια.
Μέσω των ισλαμιστών στο εσωτερικό και στο εξωτερικό η Τουρκία ασκεί πολιτική.
Σε λίγα χρόνια οι ξένοι στη χώρα μας θα είναι όσοι κι εμείς.
Η δική μας άψογη - άψυχη στάση απέναντί της (και όχι μόνο) δεν ενέχει τον φόβο του ραγιά αλλά το θράσος του γενίτσαρου.
Κι ενώ εμείς μιλάμε για ρατσισμό κι έμφυλες ταυτότητες, η Τουρκία μας πολεμά με «έμψυχες σφαίρες».
Κι ενώ στην Ελλάδα καταβάλλεται κάθε είδους προσπάθεια από επίσημους και ανεπίσημους φορείς να εξαχνωθεί το πατριωτικό αίσθημα, εκεί -αλλά και σε άλλες χώρες- γίνεται το αντίθετο.
Οι Σκοπιανοί κέρδισαν ό,τι αρχικά ήθελαν, έπονται οι Αλβανοί που οι διεκδικήσεις τους φτάνουν μέχρι την Πρέβεζα!
Εμείς καλλιεργούμε στη νεολαία πνεύμα υποχωρητισμού έναντι αυτών (Αλβανών και Σκοπιανών) που μας επιτέθηκαν μαζί με ναζιστές και φασίστες στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Και έναντι των Τούρκων που μόλις την τελευταία στιγμή, τότε, πήγαν με την πλευρά του νικητή.
Κι όλα αυτά στη χώρα που υπέστη και υφίσταται τα πάνδεινα από αυτούς.
Η «πολιτική» αυτή του κατευνασμού είναι σαν να ταΐζεις έναν κροκόδειλο με την ελπίδα να σε φάει τελευταίο, έλεγε ο Τσώρτσιλ.
Αν είχαμε εθνική αυτοδιάθεση, θα έπρεπε να χαράξουμε πολιτική δυναμικά απαντητική στις διαρκώς αυξανόμενες προκλήσεις των γειτόνων μας.
Πολιτική αλλαγής του staus quo στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, από την οποία δεν θα ωφελούμασταν μόνο εμείς αλλά και άλλοι λαοί της Εγγύς Ανατολής και εθνότητες που ζουν υπό τον ζυγό της τουρκικής αυτοκρατορίας του Ερντογάν.
Θα συνεχίζαμε και τις ανασκαφές στην Αμφίπολη!
Δυστυχώς όμως από το 1974 και εντεύθεν η υποχώρηση μετ’ εξοπλισμών ακριβών έγινε η νέα... Μεγάλη Ιδέα!
Ο πρωθυπουργός καμάρωνε χθες που κάθισε στο τραπέζι που παρέθεσε ο Τραμπ στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων που υλοποιούν τον στόχο της διάθεσης 2% ΑΕΠ για τις αμυντικές δαπάνες του ΝΑΤΟ.
Η ομπρέλα του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ επί Κων/νου Καραμανλή, ΕΕ τώρα, έγιναν το νέο αμυντικό δόγμα.
Πότε στην ιστορία θυσιάστηκε ξένος για ξένο που δεν ήταν έτοιμος πρώτος να θυσιαστεί;
Ποτέ!
Οι λεονταρισμοί του αειμνήστου Ανδρέα Παπανδρέου κατά των Τούρκων έγιναν πράξη μόνο κατά της επαράτου Δεξιάς.
«Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά»!
Και ξεκίνησε τη δεκαετία του 80, σαν νέος εμφύλιος, ένας εσωτερικός κι όχι εξωτερικός ρεβανσισμός.
Από την τουρκοφοβία περάσαμε στην τουρκολατρία.
Θα ανεγείρουμε και τζαμί, ό,τι πρέπει για προβοκάτσια τουρκική.
Προσθέστε στην εξίσωση και τα όσα λέγονται και γράφονται κατά της Επανάστασης του 1821 και τα όσα αμφισβητικά για τη συνέχεια του Ελληνισμού στην ιστορία.
Μήπως όσοι βρίσκονται από πίσω ελπίζουν ή «ποντάρουν» σε κάποια επάνοδο της Τουρκίας ή σε έκδοση των έργων τους στην Τουρκία;
«Φρόνιμα και ταχτικά πάω με κείνον που νικά».
Η Τουρκία ποτέ δεν σχεδιάζει· προσχεδιάζει και αιφνιδιάζει.
Ο Ερντογάν, όταν έκανε την τιμή στον κ. Τσίπρα να τον επισκεφθεί το 2017, μίλησε ανοιχτά για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης κι ονόμασε τους κατοίκους της Θράκης «συμπολίτες».
Τι άλλο θέλουμε να πει και να κάνει;
Ο κ. Κοτζιάς ομίλησε περί μοναχοφάηδων Ελλήνων, ο κ. Κατρούγκαλος περί του ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα, αφού έχει πολλά χιλιόμετρα ακτής στη Μεσόγειο, ο κ. Δένδιας αναφέρθηκε σε συνέργειες σχετικά με την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και πρόσφατα ο κ. Ντόκος πρότεινε συνεκμετάλλευση.
Ο πρωθυπουργός μας χθες για μια ακόμα φορά τόνισε εμφατικά (!) ότι η χώρα μας (Κύπρος, Οτσαλάν, Ύμια, Μακεδονία, μη ΑΟΖ, Κατσίφας αζήτητος) αναμένει από τους γείτονές της να επιδείξουν σεβασμό για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
Εσείς στη θέση τους θα δείχνατε;
Υ.Γ.
Όπως και στον Μικρασιατικό πόλεμο Ρώσοι, Άγγλοι, Γάλλοι ενίσχυσαν τον Κεμάλ, όπως έπραξαν και κατά την εισβολή στην Κύπρο οι κυβερνήσεις των μεγάλων κρατών που έμειναν και πάλι απαθείς μπροστά στο δράμα της καταστροφής κοιτάζοντας μόνο να επωφεληθούν υπογράφοντας οικονομικές συμφωνίες με την Τουρκία, έτσι πράττουν και τώρα.
Ας διαβάσουν μερικές φράσεις από τα «Memoires» του Σατωβριάνδου: «Το να προτίθεσαι να εκπολιτίσεις την Τουρκία, δίνοντάς της ατμόπλοια και σιδηροδρόμους, εκπαιδεύοντας τον στρατό της και μαθαίνοντάς την να χειρίζεται το στόλο της, δεν σημαίνει ότι επεκτείνεις τον πολιτισμό στην Ανατολή, αλλ’ ότι εισάγεις τη βαρβαρότητα στη Δύση.
Μελλοντικοί Ιμπραήμηδες θα μπορούν να οδηγήσουν το μέλλον μας στην εποχή του Καρόλου Μαρτέλ».
