Γράφει ο Σπύρος Δημητρίου Αντιπρόεδρος Ιδρύματος Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή Πηγές: Νίκου Παπαναστασίου Λάμπρος Καυκαλ...
Γράφει ο Σπύρος Δημητρίου
Αντιπρόεδρος Ιδρύματος Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή
Πηγές: Νίκου Παπαναστασίου Λάμπρος Καυκαλίδης. Το «ΑΓΡΙΝΟ» της ΕΟΚΑ. Εκδόσεις Προσωπική Λευκωσία 2009.
Λεωνίδα Λεωνίδου Γεώργιος Γρίβας – Διγενής Βιογραφία Τόμος Β΄(1950-1959) Εκδόσεις Προσωπική Λευκωσία 1997
Ο Διγενής με τους αντάρτες του, δούλευαν πυρετωδώς για να αποπερατώσουν τα δυο κρσφύγετα στην περιοχή της Γαλάτας.
Την μικρή ομάδα του Αρχηγού βοηθούσαν ο Ανδρέας Χατζηγεράσιμου απο την Κακοπετριά κι ο Ιάκωβος Ιωαννίδης απο την Γαλάτα.
Ήταν δυο τρύπες 2Χ2 στα πλάγια του βουνού, χτισμένες απο πέτρα οι τρείς σταθερές πλευρές και στήριξη με κορμούς δέντρων.
Το σκέπασμα απο τσίγκο με αρκετό χώμα απο πάνω για κάλυψη και η είσοδος μικρή και στενή, λόγω κλίσης του εδάφους, αλλά καλά καμουφλαρισμένη.
Τα νέα καταφύγια ήταν υγρά και παγερά, χωρίς εξαερισμό και τα χρησιμοποιούσαν για ύπνο και προφύλαξη απο τις βροχές.
Στις 23 Δεκεμβρίου τα δυο κρησφύγετα ήταν έτοιμα.
Την ίδια μέρα ο Διγενής ειδοποίησε να έρθει να τους βρεί ο Χαρίλαος Ξενοφώντος που είχε μείνει με την ομάδα του Γρηγόρη Γρηγορά.
Επίσης εκείνες τις μέρες πέρασε και ο Βίας Λειβαδάς αλλά δε έμεινε πολύ γιατί ο Αρχηγός τον έστειλε στη Λάρνακα να αναλάβει εκεί νέα καθήκοντα.
Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα με τον Αρχηγό και τους αντάρτες του στα βουνά της Κύπρου να πολεμούν τον Άγγλο κατακτητή για να φέρουν την πολυπόθητη ΕΝΩΣΗ με την Ελλάδα.
Βαθιά θρησκευόμενοι όλοι τους θα περνούσαν στα βουνά χωρίς εκκλησιασμό και θεία κοινωνία.
Παρόλο τον χειμώνα και τις δύσκολες συνθήκες του βουνού, οι αντάρτες αποφάσισαν να υποδεχθούν την άγια τούτη μέρα καθαροί.
Ο Λάμπρος Καυκαλίδης που ήταν στην ομάδα του Διγενή, αφηγείται για εκείνη τη μέρα μέσα απο την πένα του Νίκου Παπαναστασίου:
«Ήταν χρονιάρες μέρες και ο Λάμπρος σκέφτηκε ότι τα Χριστούγεννα και το γεγονός της Θείας γέννησης και του μηνύματος των αγγέλων «Δόξα εν υψίστης Θεώ και επί γής ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία», έπρεπε να συνδυαστούν και με καθαρότητα σώματος.....
Θέμα εξομολόγησης, βέβαια, υπό τις συνθήκες που ζούσαν τις μέρες εκέινες, δεν υπήρχε.
Έμενε ο καθαρισμός του σώματος.
Το θέμα αυτό απασχόλησε έντονα τον Λάμπρο, αλλά έβλεπε και την πραγματικότητα.
Που θα έκανε μπάνιο μέσα στο βουνό;
Είχε να δεί το σώμα του νερό έξι ολόκληρους μήνες!
Πρόσθετα, τα ρούχα που φορούσε δεν τα άλλαζε, ακριβώς γιατί δεν είχε άλλα καθαρά, όπως στο σπίτι του.
Τη σκέψη του για μπάνιο στο βουνό τη μετέφερε και στον τομεάρχη Γρηγόρη Γρηγορά και μαζί, τελικά, βρήκαν τη λύση: Ναί, να κάνουν μπάνιο στο ύπαιθρο.
Πήγαν λοιπόν στον Κρύο Ποταμό, που ήταν κοντά-μαζί τους και ο Χριστάκης Μασωνίδης - βρήκαν ένα σημείο όπου το νερό έπεφτε απο κάπου ψηλά και έκανε «καννούρες», γυμνώθηκαν και με τη χρήση μιας πέτρας τρίφτηκαν και λούστηκαν.
Προηγουμένως έπλυναν τα ρούχα τους και, αφού τα περίμεναν να στεγνώσουν, τα φόρεσαν.
Ήταν 23 Δεκεμβρίου 1955, μέρα ευτυχώς ηλιόλουστη και με θερμοκρασία κάπως ψηλή.
Μια μέρα, την οποία οι τρείς αγωνιστές της ελευθερίας δεν θα ξεχάσουν ποτέ»
Σε λίγες ώρες θα ξημέρωναν τα πρώτα Χριστούγεννα του Αγώνα......
ΙΔΡΥΜΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ-ΔΙΓΕΝΗ
.
ΙΔΡΥΜΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ-ΔΙΓΕΝΗ
.
