ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ Γ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΑΘΗΝΑΙ 1966 ένα όμορφο κείμενο για την Πατρίδα μας…τότε που τα παιδιά μάθαιναν μέσα από τα σχολ...
ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ Γ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΑΘΗΝΑΙ 1966
ένα όμορφο κείμενο για την Πατρίδα μας…τότε που τα παιδιά μάθαιναν μέσα από τα σχολικά βιβλία να αγαπούν την Ελλάδα και να μην “ζηλεύουν” τις ξένες χώρες…
Στον τοίχο της τάξεως ,που είναι πίσω από την έδρα, κρέμεται ο χάρτης της Ευρώπης.
Ο δάσκαλος, δείχνοντας στα παιδιά την Ελλάδα, ακούει τον Κωστάκη να φωνάζει:
-Πόσο είναι μικρή, κύριε, εμπρός σε τόσες χώρες και τόσες θάλασσες!
-Είναι μικρή, όμως είναι όμορφη, απαντά η Ελενίτσα.
-Ναι, είναι πολύ όμορφη η Ελλάδα.
Μου το είπε και ο θείος μου, που εταξίδεψε και εγύρισε όλη σχεδόν την Ελλάδα ,και πολλούς ξένους τόπους.
.
-Σωστά, λέγει ο δάσκαλος.
Εμείς έχομε το δώρο από το Θεό να έχουμε πατρίδα από τις πιο όμορφες.
Καταπράσινοι λόφοι, ήμερα βουνά με δάση και νερά, γόνιμες κοιλάδες και πεδιάδες, τοπία γελαστά την στολίζουν.
Έπειτα μεγάλες πολιτείες, όπως η Αθήνα και η Ακρόπολή της, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα και άλλες πολλές.
Και επάνω από όλες αυτές τις ομορφιές , ένας φωτεινός και γαλάζιος ουρανός, ο ωραιότερος του κόσμου.
.
Κι εξακολούθησε ο δάσκαλος:
-Για να την αγαπήσετε πιο πολύ την όμορφη αυτή χώρα, πρέπει, παιδιά, να μάθετε την ιστορία της.
Πρέπει να μάθετε τις θυσίες, τους ηρωισμούς, που έχουν κάνει οι πρόγονοί μας , για να είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι.
Κι ακόμα πρέπει να μάθετε τον πολιτισμό της, για να γεμίσει η καρδιά σας υπερηφάνεια, που είσθε Έλληνες.
Πώς είναι δυνατόν, λέγει τώρα ο δάσκαλος, όσοι αναγκάζονται να ξενιτευθούν να λησμονήσουν μια τέτοια πατρίδα;
Όσοι Έλληνες σκορπίζονται στα διάφορα μέρη της γης ημπορεί να κάνουν νέα ζωή εκεί.
Ημπορεί να αγαπούν την ξένη γη σαν πατρίδα τους.
Ημπορεί να γίνονται εκεί πλούσιοι και ευτυχισμένοι.
Μα τίποτα δεν ημπορεί να σβήσει από την καρδιά και από το νου τους την Ελλάδα.
.
Είδατε και τον θείο της Ελενίτσας.
Εξενιτεύθηκε στην Αμερική.
Εξενιτεύθηκε στην Αμερική.
Κι όμως ποτέ δεν εξέχασε το χωριό του.
Ξαναγύρισε να ζήσει εδώ,που έμαθε τα πρώτα γράμματα και που ποτέ δεν το λησμόνησε.
