Ἡ ὑπογεννητικότητα χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς εἰδικοὺς ὡς «ὡρολογιακὴ βόμβα» στὰ θεμέλια της ἀναπτυξιακῆς προοπτικῆς της χώρας μας...
Ἡ ὑπογεννητικότητα χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς εἰδικοὺς ὡς «ὡρολογιακὴ βόμβα» στὰ θεμέλια της ἀναπτυξιακῆς προοπτικῆς της χώρας μας.
Ὀκτὼ στὰ δέκα νεαρὰ ζευγάρια στὴ χώρα μας θὰ ἐπιθυμοῦσαν νὰ δημιουργήσουν μία πολυμελῆ οἰκογένεια, καθὼς δυνητικὰ θὰ ἤθελαν νὰ ἀποκτήσουν ἕως καὶ τρία παιδιά.
Ἡ πραγματικότητα εἶναι ἐντελῶς διαφορετική, μὲ τὴν ὑπογεννητικότητα νὰ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς εἰδικοὺς «ὡρολογιακὴ βόμβα» στὰ θεμέλια της ἀναπτυξιακῆς προοπτικῆς της χώρας μας.
Νέα ἔρευνα ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ οἰκονομικὴ ἔνδεια ποὺ βιώνουν τὰ ἑλληνικὰ νοικοκυριὰ εἶναι τὸ σύγχρονο ἐμπόδιο ποὺ «στραγγαλίζει» τὶς γεννήσεις.
Εἶναι ἐνδεικτικὸ ὅτι ἕνας στοὺς δύο Ἕλληνες (52,9%) ἀντιμετωπίζει τὸ ὑψηλὸ οἰκονομικὸ κόστος τῆς κύησης (δηλαδὴ τοῦ προγεννητικοῦ ἐλέγχου καὶ τοῦ τοκετοῦ) ἀλλὰ καὶ τῆς ἀνατροφῆς ἑνὸς παιδιοῦ ὡς τὸν....
σημαντικότερο ἀνασταλτικὸ παράγοντα.
Γιὰ νὰ διαπιστώσει δὲ κανεὶς τὴ μεγάλη ἀπόσταση ἀνάμεσα στὰ «θέλω» τῶν ζευγαριῶν - ποὺ σημειωτέον βρίσκονται σὲ παραγωγικὴ ἡλικία - καὶ τῶν ἐμποδίων ποὺ ἀντιμετωπίζουν, εἶναι ὅτι ἐξ αὐτῶν τὸ 89,7% δηλώνει ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε ἄμεσα παιδὶ ἐφόσον τοὺς προσφέρονταν τὰ ἔξοδα τοῦ τοκετοῦ.
Ἀντίστοιχα, σὲ ποσοστὸ 86,3% θὰ ξεκινοῦσαν ἀκόμα καὶ ἀπὸ αὔριο τὶς προσπάθειες γιὰ τὴ δημιουργία οἰκογένειας, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση ὅτι θὰ λάμβαναν οἰκονομικὰ κίνητρα γιὰ τὸ κόστος τοῦ βρεφονηπιακοῦ σταθμοῦ.
Τὰ δεδομένα αὐτὰ προκύπτουν ἀπὸ μελέτη ποὺ διενεργήθηκε τὴν περίοδο Ἰανουαρίου - Φεβρουαρίου 2019 γιὰ τὰ αἴτια τῆς ὑπογεννητικότητας στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ Τμῆμα Στατιστικῆς καὶ Ἀσφαλιστικῆς Ἐπιστήμης τοῦ Πανεπιστημίου Πειραιᾶ σὲ συνεργασία μὲ τὴ μὴ κερδοσκοπικὴ ὀργάνωση HOPEgenesis καὶ προκαλοῦν ἔντονο προβληματισμό.
Ἐπιδότηση
Στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἄλλωστε ἡ κυβέρνηση ἔχει θέσει ψηλὰ στὴν ἀτζέντα τῆς τὴν ἐνίσχυση τῶν γεννήσεων καὶ ἤδη προωθεῖ κάποια πρῶτα μέτρα - ἀρχῆς γενομένης τὸ 2020, ἐπιδοτώντας κάθε γέννηση μὲ τὸ ποσὸ τῶν 2.000 εὐρώ, μὲ οἰκονομικοκοινωνικὰ κριτήρια.
Παρ' ὅλα αὐτά, ὅπως ὑπογραμμίζουν οἱ συντάκτες τῆς ἴδιας μελέτης, «ἡ ἐπιλογὴ τῆς κατάλληλης δημογραφικῆς πολιτικῆς εἶναι πολύπλοκη ὑπόθεση, στόχος δὲν εἶναι ἁπλῶς ἡ συγκυριακὴ βελτίωση τῶν δεικτῶν ἀλλὰ ἡ ἀναζήτηση τοῦ σημείου ἰσορροπίας μεταξὺ ἀπαιτήσεων τῆς οἰκονομίας, ἀναγκῶν τῆς κοινωνίας καὶ μεταβολῶν τοῦ πληθυσμοῦ».
Σὲ κάθε περίπτωση εἶναι σημαντικὸ νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὸ δεῖγμα τῆς μελέτης ἀποτελοῦσαν 121 ἐνήλικοι, 25-35 ἐτῶν, ἀπὸ τὴ βάση δεδομένων τῆς HOPEgenesis, ποὺ εἶχαν ἐκφράσει τὴν ἐπιθυμία νὰ ἀποκτήσουν παιδί.
Οἱ συμμετέχοντες κατοικοῦσαν σὲ ἀκριτικὲς καὶ δυσπρόσιτες περιοχὲς μὲ σοβαρὸ πρόβλημα ὑπογεννητικότητας.
Συνεπακόλουθα, ἡ μετ' ἐμποδίων πρόσβαση σὲ δομὲς Ὑγείας (Κέντρα Ὑγείας, νοσοκομεῖα καὶ μαιευτήρια) ἀποτελεῖ ἀκόμα ἕναν προβληματικὸ τομέα.
Ἐξοῦ καὶ ἡ μελέτη καταλήγει στὸ συμπέρασμα ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἐξευρεθοῦν λύσεις ἀνάλογα μὲ τὰ προβλήματα ποὺ συντείνουν στὴν ὑπογεννητικότητα ποὺ ἀντιμετωπίζει κάθε Περιφέρεια ξεχωριστά.
Δημογραφικὸ «χάος»
Τὰ στατιστικὰ δεδομένα περιγράφουν μὲ τὸν πλέον γλαφυρὸ τρόπο τὸ δημογραφικὸ «χάος» ποὺ προκαλεῖ ἡ ὑπογεννητικότητα, καθὼς ἐκτὸς ἀπὸ τὸ μέγεθος ἀλλάζουν παράλληλα ἡ δομὴ καὶ ἡ σύνθεση τοῦ πληθυσμοῦ.
Εἰδικότερα, σήμερα οἱ μισοὶ κάτοικοι τῆς Ἑλλάδας εἶναι ἄνω τῶν 43 ἐτῶν, ὁ πληθυσμὸς τῶν ἀτόμων ἄνω τῶν 65 ἐτῶν ξεπερνᾶ ἐκεῖνον τῶν παιδιῶν κάτω τῶν 15 ἐτῶν, ἐνῶ οἱ ἄνω τῶν 80 ἐτῶν ἀποτελοῦν τὴν ταχύτερα αὐξανόμενη ἠλικιακὴ ὁμάδα τοῦ πληθυσμοῦ.
Ἐν τῷ μεταξὺ ἡ μετανάστευση τῶν νέων - κυρίως ἐπιστημόνων -, ποὺ ἀποτελεῖ ἀκόμη μία ἀντίδραση τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ἐπιτείνει τὴν πληθυσμιακὴ συρρίκνωση.
Στὴν Ἑλλάδα, οἱ γεννήσεις βρίσκονται σὲ σταθερὰ πτωτικὴ πορεία ἀπὸ τὸ 2008, φθάνοντας, σύμφωνα μὲ τὰ πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεῖα τῆς ΕΛΣΤΑΤ, σὲ ἱστορικὸ χαμηλὸ τὸ 2018 κάτω ἀπὸ τὶς 86.500.
Τὸ φυσικὸ ἰσοζύγιο (γεννήσεις/θάνατοι) εἶναι ἀρνητικὸ ἀπὸ τὸ 2011, ἐνῶ ἡ ἐκτίμηση τοῦ μόνιμου πληθυσμοῦ γιὰ τὸ 2018 ἦταν κατὰ 0,25% χαμηλότερη σὲ σχέση μὲ τὸ προηγούμενο ἔτος.
