Τοῦ Ἀντώνη Τριανταφύλλου Ζωηρὴ συζήτηση προκάλεσε ἡ ἀπόφαση τῆς Ἀρχῆς Προστασίας ποὺ καλεῖ τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας νὰ προχω...
Τοῦ Ἀντώνη Τριανταφύλλου
Ζωηρὴ συζήτηση προκάλεσε ἡ ἀπόφαση τῆς Ἀρχῆς Προστασίας ποὺ καλεῖ τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας νὰ προχωρήσει σὲ ὅλες τὶς ἀπαραίτητες διαδικασίες γιὰ τὴν διαγραφὴ τοῦ θρησκεύματος ἀπὸ τὰ ἀπολυτήρια τῶν μαθητῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν τήρηση ἀρχείων στὸ σύστημα myschool.
Εἶναι ὅμως βασισμένη σὲ στέρεα ἐπιχειρήματα ἡ ἀπόφαση αὐτὴ τῆς Ἀνεξάρτητης Ἀρχῆς;
Είναι ἀπρόσβλητη;
Εἶναι ὑποχρεωτικὰ ἐφαρμόσιμη;
Σύμφωνα μὲ νομικοὺς κύκλους ποὺ μίλησαν στό newsbreak.gr «μία ἀπόφαση Ἀνεξάρτητης Ἀρχῆς δὲν εἶναι δεσμευτική.
Αντίθετα δεσμευτικὲς καὶ ὑποχρεωτικὰ ἐφαρμοστέες εἶναι οἱ δικαστικὲς ἀποφάσεις».
Ἡ Ἑλληνικὴ Ἕνωση γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου μὲ ἰδιαίτερο στόμφο διέρρευσε τὴν ἀπόφαση τῆς Ἀρχῆς Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτήρα υποστηριζοντας...
μεταξὺ ἄλλων ὅτι σύμφωνα μὲ τὸ σκεπτικό τῆς Ἀρχῆς οἱ συγκεκριμένες διαδικασίες γιὰ τὴν ἀναγραφὴ τοῦ θρησκεύματος καὶ τῆς ἰθαγένειας στὰ στοιχεῖα ποὺ τηροῦνται στὸ σχολεῖο, στοὺς τίτλους καὶ πιστοποιητικὰ σπουδῶν τῆς δευτεροβάθµιας ἐκπαίδευσης καὶ στὸ πληροφοριακὸ σύστηµα «myschool», ἀλλὰ καὶ στὴ δήλωση ὅτι ὁ µἀθητὴς δὲν εἶναι Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος προκειμένου νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ µἄθηµα τῶν Θρησκευτικῶν ἀντιβαίνουν «τὶς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 13 πάρ. 1 καὶ 2 τοῦ Συντάγματος, οἱ ὁποῖες κατοχυρώνουν τὴν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης καὶ τὴ θρησκευτικὴ ἐλευθερία, ὡς συνταγµατικὴ ἀρχὴ καὶ ὡς ἀτοµικὸ δικαίωµα καὶ µἐ τὸ ἄρθρο 9 τῆς ΕΣΔΑ, διότι ἀντιβαίνει στὴν ἀρνητικὴ θρησκευτικὴ ἐλευθερία τῶν µἀθητῶν καὶ τῶν γονέων τους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καὶ τὸ εἰδικότερο δικαίωµα νὰ διαπαιδαγωγήσουν ἐλευθέρως τὰ παιδιὰ τους µε βάση τὶς θρησκευτικὲς καὶ φιλοσοφικές τους πεποιθήσεις, σύµφωνα µἐ τὸ ἄρθρο 2 τοῦ Πρώτου Πρωτοκόλλου τῆς ΕΣΔΑ, καθὼς καὶ µἐ τὸ ἄρθρο 9 τῆς ΕΣΔΑ καὶ τὸ ἄρθρο 2 τοῦ Πρώτου Πρωτοκόλλου τῆς ΕΣΔΑ».
Ἐπίσης ἀντιβαίνουν πρὸς τὴ θεµελιώδη ἀρχὴ τῆς ἀναγκαιότητας τῆς ἐπεξεργασίας δεδοµένων προσωπικοῦ χαρακτήρα.
Εἶναι ὅμως ἔτσι;
Δύο ἀποφάσεις δικαστηρίου ποὺ εἶναι ὑποχρεωτικὰ ἐφαρμοστέες συγκρούονται ἄμεσα μὲ τὸ σκεπτικό της ἀπόφασης τῆς Ἀνεξάρτητης Ἀρχῆς, προκαλώντας τὸ εὔλογο ἐρώτημα γιατί οἱ ἁρμόδιοι νομικοί της Ἀρχῆς δὲν τὶς ἔλαβαν ὑπόψη τοὺς κατὰ τὴν ἔκδοση τῆς ἀπόφασής τους.
Ἡ Ἀπόφαση 115/2012 τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων ποὺ ἀφοροῦσε στὸ ζήτημα τῆς ἀπαλλαγῆς μαθητῶν ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν τόνιζε ὅτι «οἱ ἄθρησκοι, οἱ ἀλλόθρησκοι και οι ἑτερόδοξοι μαθητὲς ἔχουν δικαίωμα ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἀλλὰ μόνον ὅταν συντρέχουν στὸ πρόσωπό τους λόγοι θρησκευτικῆς συνείδησης, τοὺς ὁποίους ὀφείλουν νὰ ἐπικαλοῦνται οἱ ἴδιοι ἢ οἱ γονεῖς τους (ὅτι δηλαδὴ εἶναι ἄθεοι, ἀλλόθρησκοι ἢ ἑτερόδοξοι)» συνεπῶς τεκμηριωμένα θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπάρξει αἰτιλόγηση τοῦ λόγου ἀπαλλαγῆς.
Ἐπιπλέον, σύμφωνα μὲ τὴν ἴδια ἀπόφαση «οἱ διευθυντὲς τῶν σχολικῶν μονάδων, ὀφείλουν νὰ ἐλέγχουν τὴ συνδρομὴ τῶν νομίμων προϋποθέσεων (λόγων) ἀπαλλαγῆς, ὅτι δηλαδὴ πρόκειται γιὰ ἄθεο ἢ ἀλλόδοξο ἢ ἐτερόθρησκο μαθητή, προκειμένου νὰ διαπιστωθεῖ ἡ τήρηση τοῦ προεκτεθέντος συνταγματικοῦ κανόνα τοῦ εἰδικοῦ σκοποῦ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ πραγματώνεται μὲ τὴν ὑποχρεωτικὴ παρακολούθηση ἀπὸ τοὺς Ὀρθόδοξους μαθητὲς καὶ γιὰ νὰ τηρηθεῖ ὁ συνταγματικὸς κανόνας τοῦ ἄρθρου 13 παρ. 1 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος, ὥστε νὰ διευκολυνθεῖ ὁ ἄθρησκος, ἀλλόθρησκος ἢ ἑτερόδοξος μαθητής, στὴν ἄσκηση τοῦ δικαιώματός του να ἀπολαύσει “ἀνεμπόδιστα” τὴν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς του συνείδησης. Ἀπορρίπτεται ἡ χρήση τοῦ δικαιώματος τῆς ἀπαλλαγῆς μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι ὑπάρχουν λόγοι συνείδησης».
Ἡ Ἀρχὴ Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτήρα ἐξέδωσε τὴν ἐπίμαχη ἀπόφασή της τὸ 2019, τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ δικαστικὴ ἀπόφαση τοῦ Ἐφετείου Χανίων χρονολογεῖται ἀπὸ τὸ 2012, δηλαδὴ ἑπτὰ χρόνια νωρίτερα. Γιατί δὲν τὴν ἔλαβε ὑπόψη, ὅταν ἐπεξεργάστηκε τὴν ὑπόθεση τῆς προσφυγῆς τῆς Ἑλληνικῆς Ἕνωσης γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου, καθὼς καὶ τῆς Ἕνωσης Ἀθέων;
Ἂν ἡ ἀπόφαση τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου δὲν ἀρκεῖ, τότε ἡ περιβόητη Ἀπόφαση 660/2018 τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας γιὰ τὸ πρόγραμμα σπουδῶν ἐπὶ Νίκου Φίλη γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι «ταφόπλακα» γιὰ τὸ κύρος τῆς ἀπόφασης τῆς Ἀρχῆς Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτήρα.
Η απόφασή του ΣτΕ που λοιδωρήθηκε από τον δήθεν προοδευτικό χώρο ως «σκοταδιστική», έκρινε ότι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι, άθεοι μαθητές δικαίωμα πλήρους απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών «χωρίς καμμία δυσμενή συνέπεια, εφ’ όσον οι γονείς τους υποβάλουν αξιόπιστη δήλωση ότι δεν επιθυμούν, για λόγους θρησκευτικής συνειδήσεως, ήτοι διότι είναι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι ή άθεοι, να παρακολουθήσουν τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών».
Αντιλαμβάνεται λοιπόν κάποιος το έωλο ίσως και νομικά ατεκμηρίωτο του σκεπτικού της απόφασης της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Επιπλέον, για ετεροδόξους ή αλλοθρήσκους μαθητές -ιδίως τους μαθητές του ρωμαιοκαθολικού δόγματος ή της εβραϊκής θρησκείας ή της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης- ο νομοθέτης έχει ρητώς προβλέψει δυνατότητα διδασκαλίας του οικείου δόγματος ή θρησκείας αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει οι γονείς να προβάλουν αιτιλογημένα τον λόγο απαλλαγής από το ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών.
Αντιλαμβάνεται λοιπόν κάποιος ότι προκλήθηκε μεγάλος ντόρος και ίσως άδικα. Το μόνο σίγουρο είναι πώς η «καυτή πατάτα» βρίσκεται τώρα στα χέρια της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας που καλείται να λάβει μια πολύ σοβαρή απόφαση.
Θα πειθαρχήσει πειθήνια σε μια μη δεσμευτική απόφαση μιας Ανεξάρτητης Αρχής;
Θα την προσβάλει δικαστικά ή απλώς θα την αγνοήσει;
