Ὑποβάθμιση τῶν ἀνθρωπιστικῶν σπουδῶν, προώθηση τῶν μαρξιστικῶν θεωριῶν. Δύσκολη ἡ ὕλη τῆς Θετικῆς Κατεύθυνσης Ἀπὸ τὴν...
Ὑποβάθμιση τῶν ἀνθρωπιστικῶν σπουδῶν, προώθηση τῶν μαρξιστικῶν θεωριῶν.
Δύσκολη ἡ ὕλη τῆς Θετικῆς Κατεύθυνσης
Ἀπὸ τὴν Δρ. Ἐλένη Παπαδοπούλου*
Ὅλο καὶ πιὸ συχνὰ ἀκοῦμε νὰ λέγεται νὰ συνδεθεῖ τὸ σχολεῖο μὲ τὴν ἀγορὰ ἐργασίας, νὰ μειωθοῦν οἱ ὧρες τῶν ἀνθρωπιστικῶν σπουδῶν καὶ νὰ αὐξηθοῦν οἱ ὧρες τῶν θετικῶν μαθημάτων.
Γιὰ πολλοὺς τὸ σχολεῖο δὲν εἶναι φορέας παιδείας, ἀλλὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς ἐπαγγελματικὴ σχολὴ ποὺ θὰ ἔχει ὡς ἀποκλειστικὸ στόχο ὄχι τὴν καλλιέργεια, ἀλλὰ τὴν προετοιμασία γιὰ τὸ ἐπάγγελμα ποὺ θὰ κάνει ὁ μαθητὴς ὅταν ἀποφοιτήσει.
Ὑπάρχει, δηλαδή, μία χρησιμοθηρικὴ ἀντίληψη, βάσει τῆς ὁποίας τὰ μαθήματα ποὺ δὲν θὰ διδαχθεῖ ὁ μαθητὴς στὸ πανεπιστήμιο ἢ στὴν ἐπαγγελματικὴ ἐκπαίδευσή του θεωροῦνται ἄχρηστα.
Εἶναι παντελῶς ἀδύνατο γιὰ πολὺ κόσμο νὰ κατανοήσει ὅτι τὸ σχολεῖο δὲν ἀφορᾶ τὴν ἐπαγγελματικὴ ἐκπαίδευση, ἀλλὰ τὴ γενικὴ παιδεία. Δὲν εἶναι προθάλαμος...
τοῦ πανεπιστημίου, ἀλλὰ ὁ χῶρος ποὺ θὰ δώσει στὸν μαθητὴ τὰ ἐφόδια ποὺ χρειάζεται ὡς αὐριανὸς πολίτης.
Καὶ ὡς αὐριανὸς πολίτης, δὲν χρειάζεται μία ἐξειδικευμένη καὶ κατακερματισμένη γνώση σὲ ἕναν σωρὸ γνωστικὰ ἀντικείμενα, ἀλλὰ τὶς γνώσεις ἐκεῖνες ποὺ θὰ τοῦ ἐπιτρέψουν νὰ σκέφτεται, νὰ κρίνει καὶ νὰ ἐνεργεῖ ὡς χρήσιμο μέλος στὴν κοινωνία ὅπου θὰ ζήσει.
Μὲ τὸ σκεπτικὸ αὐτό, σήμερα τὰ Ἀρχαία καὶ τὰ Νέα Ἑλληνικὰ θεωροῦνται περιττὰ καὶ τὰ Λατινικὰ ἀντικαθίστανται ἀπὸ μαθήματα κοινωνιολογίας σὲ μία προσπάθεια νὰ ἑρμηνεύσουμε τάχα τὴν κοινωνία ἃ λὰ Μάρξ.
Ἡ Ἱστορία σὲ λίγο θὰ γίνει μονόωρο μάθημα, ἂν δὲν καταργηθεῖ κιόλας, λὲς καὶ δὲν εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἱστορικὴ γνώση γιὰ τὴν πνευματικὴ καλλιέργειά μας.
Στὴ θέση της ἔχουν ἐνταχθεῖ στὸ λύκειο μαθήματα «πολιτικῆς παιδείας», ἀπὸ τὰ ὁποία οἱ μαθητὲς ἀποκομίζουν ἄχρηστες γνώσεις ποὺ ἀφοροῦν θέματα ἀπὸ τὴ λειτουργία τοῦ τραπεζικοῦ συστήματος μέχρι τὶς ΜΚΟ.
Τὰ Νέα Ἑλληνικὰ ἀποτελοῦν ἕνα πὸτ πουρὶ τῆς ἑλληνικῆς λογοτεχνικῆς δημιουργίας μὲ ἀποσπάσματα ἀπὸ διάφορους συγγραφεῖς, σημαντικοὺς καὶ ἀσήμαντους, ἀλλὰ χωρὶς τὴ διδασκαλία οὔτε ἑνὸς ὁλόκληρου λογοτεχνικοῦ βιβλίου.
Ἡ Γλώσσα ἀφορᾶ κείμενα ἀπὸ ἐφημερίδες συγκεκριμένης πολιτικῆς τοποθέτησης, κεντροαριστερὲς φλυαρίες, ἀφίσες, διαφημίσεις, γενικὰ κειμενικὸ λόγο, ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ γλωσσικὴ πενία.
Οἱ θετικὲς ἐπιστῆμες φτάνουν σὲ ἕνα πολὺ ὑψηλὸ ἐπίπεδο, καθιστώντας ἐξαιρετικὰ δύσκολη τὴν παρακολούθηση τῶν μαθημάτων αὐτῶν ἀπὸ μία μερίδα μαθητῶν.
Θυμᾶμαι, φίλοι ποὺ σπούδασαν στὸ ἐξωτερικό μοῦ ἔλεγαν ὅτι τὰ Μαθηματικά τοῦ λυκείου τὰ διδάσκονταν ἐκεῖ στὸ πρῶτο ἔτος.
Πρωτοτυπία
Γιὰ τὴ Γυμναστικὴ ὑπάρχει σχολικὸ ἐγχειρίδιο, ποὺ πρέπει νὰ εἶναι παγκόσμια πρωτοτυπία, ἡ Μουσικὴ ἀντὶ νὰ διδάσκει νότες, διδάσκει κάτι τραγούδια τῆς Ἀφρικῆς μὲ τίτλο «Τσετσεκοῦλε», ἀφρικανικὰ μουσικὰ ὄργανα καὶ μουσικὲς τοῦ κόσμου, τὰ Θρησκευτικὰ ἔγιναν στὶς περισσότερες τάξεις θρησκειολογία καὶ μαθαίνουν τὸ Ἰσλὰμ καλύτερα καὶ ἀπὸ τον χριστιανισμό, οἱ ξένες γλῶσσες διδάσκονται μὲ βιβλία πρὸ δεκαπενταετίας, χωρὶς ἐπίπεδα γνώσης καὶ χωρὶς προοπτικὴ πιστοποίησης.
Ἡ Πληροφορικὴ ἔχει παρωχημένα βιβλία, μαθαίνουν ἀκόμη γιὰ τὰ floppy discs καὶ ἄλλα πράγματα ποὺ ἔχουν πλέον ξεπεραστεῖ.
Ἡ ὕλη τῶν μαθημάτων δὲ εἶναι ἀχανής, δύσκολα προλαβαίνει νὰ διδαχθεῖ σὲ ἕνα ἔτος μὲ τὶς λίγες ὧρες ποὺ διατίθενται, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ μαθητὲς νὰ περνοῦν στὴν ἑπόμενη τάξη μὲ κενά.
Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὁ κατακερματισμὸς τῆς γνώσης, ζαλίζουμε τὸ παιδὶ μὲ ἕναν σωρὸ ἄχρηστες πληροφορίες, ἀλληλοεπικαλύπτονται μαθήματα καὶ εἰδικότητες, σπαταλιέται ἕνας σωρὸς χρήματα σὲ ἄχρηστα βιβλία.
Καὶ ἀντὶ νὰ καταλήξουμε σὲ ἕναν βασικὸ κορμὸ καὶ σὲ μαθήματα ποὺ θὰ συντελέσουν στὴν καλλιέργεια τῆς προσωπικότητας τοῦ αὐριανοῦ πολίτη, στοιχεῖο ἀπαραίτητο γιὰ τὴν ἐξέλιξή του μέσα στὴν κοινωνία, ἀλλάζουμε συνεχῶς τὰ προγράμματα, μειώνουμε ὧρες καὶ ἀφαιροῦμε μαθήματα ἀπὸ χρήσιμα γνωστικὰ ἀντικείμενα καὶ προσθέτουμε ἄλλα, ἄχρηστα.
Αὐτὸ γίνεται γιὰ δύο λόγους: εἴτε γιατί αὐτὴ ἡ προσθαφαίρεση μαθημάτων ἐξυπηρετεῖ συγκεκριμένες ἰδεοληψίες, ὅπως ἔγινε ἐπὶ ΣΥΡΙΖΑ μὲ τὴν ἀθρόα εἰσαγωγὴ μαθημάτων κοινωνικῶν ἐπιστημῶν, προκειμένου νὰ ἐντρυφήσουν οἱ μαθητὲς στὶς μαρξιστικὲς θεωρίες καὶ τὶς παραφυάδες τους, εἴτε γιατί ἐξυπηρετοῦνται συγκεκριμένοι κλάδοι ἐκπαιδευτικῶν, οἱ ὁποῖοι ἀναλόγως τῶν προσβάσεων ποὺ ἔχουν θὰ πιέσουν γιὰ αὔξηση τῶν ὡρῶν τοῦ μαθήματός τους, ἀκόμη κι ἂν αὐτὸ δὲν θὰ ἔπρεπε καν νὰ διδάσκεται στὸ σχολεῖο.
Προσωπικά, δὲν γνωρίζω ἄλλη χώρα στὸν κόσμο ὅπου διδάσκεται ἡ Κοινωνιολογία στοὺς μαθητὲς ὡς βασικὸ μάθημα κορμοῦ, ὅπως δὲν γνωρίζω καὶ χώρα μὲ μάθημα τὴν Οἰκιακὴ Οἰκονομία.
Λίγο ἀπ’ ὅλα, πολλὰ καὶ τίποτα, φαίνεται ὅτι εἶναι ἡ φιλοσοφία τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματός μας.
*Διδάκτωρ Διδακτικῆς Γλωσσῶν καὶ Πολιτισμῶν τοῦ Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle
