Άρθρο του Francesco Lamendola Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου Τρεις ειδήσεις προερχόμενες από τη Γερμανία, την πατρίδα της ...
Άρθρο του Francesco Lamendola
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου
Τρεις ειδήσεις προερχόμενες από τη Γερμανία, την πατρίδα της 'υποδοχής' και το κέντρο που κατευθύνει τις μεταναστευτικές πολιτικές, δηλαδή την έλευση των μαζών από την Αφρική και την Ασία προς την Ευρώπη: τρεις ειδήσεις μόνο μεταξύ των εκατοντάδων που θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε.
A) Bad Kreuznach, κοντά στο Mainz, στις 15 Ιανουαρίου 2019, ένας Αφγανός 25 ετών μαχαιρώνει στην κοιλιά μία Πολωνή γυναίκα έγκυο και σκοτώνει το έμβρυο.
Προσπαθεί να ξεφύγει αλλά τελικά συλλαμβάνεται κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό.
B) Φρανκφούρτη, 29 Ιουλίου 2019, ένας Αφρικανός από την Ερυθραία 40 ετών, σπρώχνει μία μητέρα και το παιδί της 8 ετών κάτω από το τρένο με αποτέλεσμα το παιδί να βρει φρικτό θάνατο.
Δεν τους γνώριζε επρόκειτο για αμόκ.
Γ) Στουτγάρδη, 31 Ιουλίου 2019.
Στο τέλος ενός καυγά, ένας Σύρος πρόσφυγας 28 ετών έσφαξε και τεμάχισε με ένα σπαθί ένα Γερμανό στη μέση του δρόμου (προσοχή, το βίντεο είναι ιδιαίτερα σκληρό).
Επαναλαμβάνουμε πως αυτές είναι μόνο τρεις περιπτώσεις, από τις εκατοντάδες άλλες που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε.
Αυτό που τις συνδέει είναι η χαμηλή ηχώ που είχαν στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης αλλά και σε αυτά της υπόλοιπης Ευρώπης.
Η τελευταία και πιο φρικιαστική περίπτωση, εκείνη του μετανάστη που τεμαχίζει έναν άνθρωπο σε φέτες με ένα σπαθί στη μέση του δρόμου, σαν να επρόκειτο για μία ταινία τρόμου, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη.
Τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων απλώς ξέχασαν να μας πληροφορήσουν για τα συμβάντα.
Αλλά και τις λίγες φορές που το κάνουν, θέτουν αμέσως έναν τίτλο στην είδηση: Τρέλα.
Θέλουν δηλαδή να πείσουν τον κόσμο ότι πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά που δεν μπορεί να εξηγηθούν και οφείλονται σε ελάχιστους ανισόρροπους.
Δεν μπορούμε να μην διερωτηθούμε τι θα συνέβαινε στις εφημερίδες και στα κανάλια, εάν επρόκειτο για ένα επεισόδιο με αντίθετους πρωταγωνιστές: δηλαδή μετανάστες που σκοτώνονται από Γερμανούς πολίτες οπλισμένους με σπαθιά ή ρίχνονται κάτω από τις ρόδες του τρένου.
Γνωρίζουμε τι θα έκαναν γιατί το βλέπουμε κάθε ημέρα: θα έδιναν σε εκείνα τα γεγονότα μία τεράστια έμφαση.
Ο πρόεδρος της δημοκρατίας, οι αρχές, ο δήμαρχος, η αστυνομία, οι κοινωνιολόγοι, οι 'φιλόσοφοι', οι θεολόγοι, όλοι θα άρχιζαν τα κηρύγματα ενάντια στο ρατσισμό, στον εγωισμό, στο λαϊκισμό, που ‘δηλητηριάζουν το κλίμα στην Ευρώπη και ευθύνονται για κάθε επεισόδιο βίας εναντίον των μεταναστών’.
Αλλά επειδή, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, τα θύματα ήταν Γερμανοί φιλήσυχοι πολίτες, ενώ οι θύτες ήταν ‘φτωχοί μετανάστες που το σκάνε από τους πολέμους’, τα μέσα ενημέρωσης, υπηρέτες πάντα της εξουσίας και του κεφαλαίου, έβγαλαν το σκασμό.
Υπάρχει η εντύπωση, παρατηρώντας την συχνότητα με την οποία οι αιτούντες άσυλο τελούν βαρύτατα εγκλήματα, ότι πολλοί από αυτούς διακατέχονται από μία τερατώδη οργή, ένα απόλυτο μίσος προς μία κοινωνία στην οποία θέλησαν να εισέλθουν ζητώντας φιλοξενία και κατανόηση.
Κάτι παρόμοιο με το ένστικτο του θανάτου που ωθεί το σκορπιό να τσιμπήσει το βάτραχο που τον μεταφέρει σώζοντάς τον πάνω στο ρεύμα του ποταμού, εναντίον κάθε λογικής και εναντίον της πιο στοιχειώδους ευγνωμοσύνης.
Είτε οι προσδοκίες τους ήταν υπερβολικές και εντελώς εξωπραγματικές και απογοητεύτηκαν από την πραγματικότητα, είτε το πολιτισμικό σοκ ήταν πολύ δυνατό και απότομο (το πέρασμα από μία φονταμενταλιστική ισλαμική κοινωνία βασισμένη πάνω στην αυστηρή τήρηση του κορανίου, σε μία ελεύθερη και μεταμοντέρνα κοινωνία, δεν είναι βέβαια λίγο πράγμα), είναι σαν να έγινε ένα βραχυκύκλωμα στα μυαλό τους.
Σαν κάτι να τρελάθηκε και παρήγαγε μία καταιγίδα καταστροφικών συναισθημάτων, ξυπνώντας αταβιστικές βιαιότητες και μία σκοτεινή ανάμειξη μίσους, ζήλειας και περιφρόνησης.
Στους βιασμούς της Κολωνίας, για παράδειγμα, την πρωτοχρονιά του 2016, υπήρξε κάτι πιο απλό, τρόπος του λέγειν, η βία του παραδοσιακού βοριοαφρικανού αρσενικού προς τη γερμανίδα γυναίκα, ελεύθερη και χειραφετημένη στο τρόπο της ενδυμασίας, της συμπεριφοράς κλπ.
Είναι πλέον διαπιστωμένο ότι επρόκειτο για μία γιγάντια μαζική επίθεση, στην οποία φανερώθηκε μία επιθετική φόρτιση που πάντως είναι εγγενής σε εκείνα τα πρόσωπα και παραμένει εν υπνωσει μέχρι να παρουσιαστεί η ευκαιρία για να εκφραστεί.
Για τον άνδρα από την Ερυθραία που έσπρωξε την μητέρα με το παιδί της κάτω από το τραίνο, για παράδειγμα, οι αρχές είπαν ότι θεωρούνταν ένα μοντέλο επιτυχημένης ένταξης: ήταν στην Ευρώπη ήδη μερικά χρόνια και δεν είχε δημιουργήσει προβλήματα.
Τότε τι μπορεί να τον έσπρωξε να κάνει μία τέτοια τρομακτική πράξη και φαινομενικά χωρίς λόγο;
Θεωρούμε ότι όλοι έχουν υποτιμήσει αυτό που επιφέρει, με όρους ψυχολογικού και πνευματικού στρες, ένα πέρασμα από τους αφρικανικούς και ασιατικούς τρόπους ζωής, στο πλαίσιο της σημερινής ευρωπαϊκής κοινωνίας.
Η εξάρτηση αυτών των ατόμων από τα κινητά τηλέφωνα και από την μουσική που ακούνε μέσω των ακουστικών συνεχώς, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Προφανώς, το σοκ που επιφέρει αυτό το πέρασμα είναι τέτοιο που θέτει σε κρίση όλες τις βεβαιότητες και τα σημεία αναφοράς τους και προκαλεί σε αυτά μία τεράστια διαταραχή με απρόβλεπτες συνέπειες.
Ποιος μπορεί να πει τι συμβαίνει μέσα σε εκείνα τα μυαλά, εμπρός από ένα τέτοιο σοκ;
Μένει εκείνη η εκκωφαντική σιγή από μέρους των μέσων μαζικής ενημέρωσης όσον αφορά τα εγκλήματα που γίνονται καθημερινά από μετανάστες.
Οι πιο αδίστακτοι υποστηρικτές της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης όπως ο κύριος που ντύνεται σαν Πάπας, αλλά Πάπας δεν είναι, δηλώνουν ότι και οι Ευρωπαίοι κάνουν εγκλήματα: σαν σε ένα τέτοιο επιχείρημα να υπάρχει μία ελάχιστη λογική.
Αλλά είναι ένας τρόπος σκέψης συνεπής με τις προϋποθέσεις. Και η βασική προϋπόθεση αυτών είναι η ίδια με αυτή του αιρετικού προτεστάντη θεολόγου Thomas Müntzer (1489- 1525) [ενδιαφέρον βιβλίο] ο οποίος υποστήριζε ότι όλη η γη ανήκει σε όλους τους ανθρώπους.
Η κομμουνιστική ιδέα της απόλυτης υλικής ισότητας παντρεύεται και συγχωνεύεται με την καπιταλιστική ιδέα πως ο καθένας μπορεί να πάει όπου θέλει και να εγκατασταθεί στο μέρος όπου του αρέσει περισσότερο, χωρίς να πρέπει να δώσει εξηγήσεις.
Διότι η γη είναι για όλους και η ελεύθερη διακίνηση των εμπορευμάτων και των προσώπων σημαίνει επίσης ελεύθερη μαζική μετανάστευση για τους λαούς: μία απόρροια της καπιταλιστικής ιδέας ότι τίποτε δεν πρέπει να αντιτίθεται στους νόμους της οικονομικής προόδου, στην πραγματικότητα στους νόμους του μέγιστου πλουτισμού για τους χρηματοοικονομικούς κερδοσκόπους, με το υψηλότερο κοινωνικό κόστος για τους λαούς.
Η φράση 'Hannibal ante portas' (Ο Αννίβας προ των πυλών) έγινε πλέον, Ο Αννίβας εντός των πυλών.
Το όνομά του σήμαινε, να το υπενθυμίσουμε, 'η χάρη του Βάαλ' και ήταν εξαίρετος στρατηγός.
Διότι και εδώ, για μία στρατηγική πρόκειται, που έχει ως τελικό σκοπό τη θυσία της Ευρώπης στο Βάαλ-Μαμωνά.
Πολλοί μιλούν για τον 'πλήρως αυτοματοποιημένο μπολσεβικισμό πολυτελείας' - υπό την έννοια ότι η περιορισμένη ολιγαρχία των διαδικτυακών δισεκατομμυριούχων καταλαμβάνει την ίδια θέση με τη νομενκλατούρα στο μπολσεβίκικο κράτος, που ζούσε στην αφθονία και χρησιμοποιούσε καταστήματα αποκλειστικά για την ίδια, νομιμοποιώντας τα προνόμιά της και την καταπίεση της κοινωνίας με τον 'επιστημονικό' χαρακτήρα της Μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας της.
Ένας από αυτούς, ο δισεκατομμυριούχος και επενδυτής νέων τεχνολογιών Naval Ravikant, έχει πράγματι εκθέσει τον τελικό στόχο της νέας τάξης που καθιερώθηκε ακριβώς με τους όρους που θα έκανε ένας παλαιο-Μαρξιστής: η καταστροφή της οικογένειας και της θρησκείας.
Λέει επακριβώς: «Η τεχνολογία των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης δίνει στο άτομο τη μεγαλύτερη δύναμη.
Και αυτό σημαίνει την κατάρρευση της οικογενειακής δομής και της θρησκείας... γενικά, η τεχνολογία οδηγεί τον κόσμο προς τα αριστερά.»
Και συνεχίζει: «Οι πιο ισχυροί άνθρωποι στον κόσμο σήμερα είναι οι άνθρωποι που γράφουν τους αλγορίθμους για το Twitter, το Facebook και το Instagram επειδή ελέγχουν την εξάπλωση των πληροφοριών.
Κυριολεκτικά ξαναγράφουν τα μυαλά των ανθρώπων.
Προγραμματίζουν τον πολιτισμό.»
Και ο Naval Ravikant καταλήγει: «Η αριστερά έχει κερδίσει τον πολιτισμικό πόλεμο.
Τώρα αυτά (δηλ. τα μέσα κοινωνικής ενημέρωσης) τριγυρνούν και απλά πυροβολούν τους επιζώντες. »
Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Naval Ravikant
.
