«Σκοτώνεις με πολλούς τρόπους ένα νησί. Η μνήμη, όπου και να την αγγίξεις, πονεί.» Στον πηγαιμό για το οδόφραγμα αναγνωρίζ...
«Σκοτώνεις με πολλούς τρόπους ένα νησί. Η μνήμη, όπου και να την αγγίξεις, πονεί.»
Στον πηγαιμό για το οδόφραγμα αναγνωρίζεις το ψευδοκράτος.
Αναγνωρίζεις ένα αλαζονικό παράνομο κράτος, όπως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιεικώς.
Σκοτώνεις για χιλιοστή φορά τη μνήμη του Τάσου και του Σολή.
Αμαυρώνεις τη μνήμη όλων όσων έχασαν τη ζωή τους εις το όνομα της Ελευθερίας τούτου του πικραμένου τόπου.
Άλλωστε, το έγραφε και στη μπλούζα του.
«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ».
Τώρα, τι θα πεις σε αυτούς;
Θα τους πεις πως, εκεί που κρεμόσουν στον ιστό για αυτού του κόσμου το σωστό, εκεί άνοιξαν το οδόφραγμα;
Εκεί που εσείς διεκδικούσατε το αυτονόητο, άνοιξαν το οδόφραγμα;
Ή θα τους πεις πως σε εκείνα τα χώματα που χύθηκε το αίμα σας, άνοιξαν το οδόφραγμα;
Πώς να το μαρτυρήσεις αυτό;
Πώς να τους πεις ότι από εκεί περνούν Ελληνοκύπριοι για να ενισχύσουν οικονομικά αυτούς που σας σκότωσαν.
Πώς να τους πεις ότι αυτό έγινε με τις «ευλογίες» της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Έχεις το θράσος να σταθείς απέναντι από τέτοιους λεβέντες και να ξεστομίσεις αυτή την καταισχύνη;
Όμως, όσα χρόνια και αν περάσουν εμείς δεν θα ξεχάσουμε.
Όμως, όσα χρόνια και αν περάσουν εμείς δεν θα ξεχάσουμε.
Γιατί, «Χρόνια σκλαφκιές ατέλειωτες Τον πάτσον τζιαι τον κλώτσον τους Εμείς τζιαμέ, ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσον τους».
