Της Ιωάννας Φωκα-Μεταξά Διάφορα κόμματα κατά καιρούς τείνουν να καρπωθούν την υστεροφημία του Ιωάννη Μεταξά και μάλιστα με λ...
Της Ιωάννας Φωκα-Μεταξά
Διάφορα κόμματα κατά καιρούς τείνουν να καρπωθούν την υστεροφημία του Ιωάννη Μεταξά και μάλιστα με λάθος ερμηνεία της ιστορίας και της πολιτικής προσωπικότητάς του.
Επιπλέον πολύς κόσμος τον αναφέρει σε συσχετισμό με τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο που με όπλα κατέλαβε την εξουσία, σαν να ήταν το ίδιο πράγμα, σαν να υπηρέτησαν τον ίδιο σκοπό ή να είχαν το ίδιο παρελθόν.
Πρόσφατα δε και με τον Πάγκαλο.
Μπορεί να υπάρχουν κάποια στοιχεία που εμφανίζονται σαν κοινά, όμως δεν είναι.
Οι συγκρίσεις αυτές είναι απαράδεκτες, ανεπίτρεπτες ιστορικά, επιπόλαιες πολιτικά και ουσιαστικά.
Είναι προφανές ότι τα πρόσωπα αυτά δεν έχουν διαβάσει προσεκτικά κανένα αρχειακό υλικό, όπως το Ημερολόγιο του, τους Λόγους του, την αρθρογραφία του ή το «Πολίτευμα» του, για να καταλάβουν τι ακριβώς ήταν η πολιτική φιλοσοφία και οι πράξεις του Ιωάννη Μεταξά σε κάθε περίοδο της ζωής του και τους λόγους για τους οποίους έκανε το κάθε τι.
Αν ζούσε σήμερα πιθανόν να είχε τελείως διαφορετική θέση στο πολιτικό βίο της χώρας ως ένας εξαίρετος κοινοβουλευτικός, όπως άλλωστε υπήρξε και στην εποχή του από το 1922-1936.
Χωρίς καμία αμφιβολία ο Μεταξάς ήταν αντίθετος σε κάθε παρανομία και αντισυνταγματικότητα και με αυτές τις αρχές κυβέρνησε την Ελλάδα σε αντίθεση με τους αλλους δύο δικτάτορες που τον παρομοιάζουν.
Αν θέλουμε να περιγράψουμε με ακρίβεια τι κράτος ήταν η 4η Αυγούστου θα κρατήσουμε τα λόγια του ιδίου του Μεταξά.
«Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό, Κράτος με βάση αγροτική και εργατική, και κατά συνέπεια αντιπλουτοκρατικό χωρίς κόμμα ιδιαίτερο να κυβερνά».
Στις 19 Ιουλίου του 1935, έχει ήδη γράψει στην Εφημερίδα των Ελλήνων, την ανησυχία και αμφιβολία του, ως προς την Δικτατορική διακυβέρνηση, όμως ένα χρόνο αργότερα είναι υποχρεωμένος εκ των πραγμάτων να την εφαρμόσει ο ίδιος.
Στην ουσία είναι υποκρισία να τον αποκαλούν υποτιμητικά «δικτάτορα» ορισμένοι επιφανείς πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι αλλά με χαρά να δέχονται όλα όσα έκανε με αυτή την ιδιότητα προσφέροντας στην Ελλάδα μέσα σε 4 μόλις χρόνια, μία πρωτοποριακή κρατική συγκρότηση, χωρίς εξωτερικό δανεισμό, κανένα δανεισμό, ένα αξιόμαχο στρατό και την ανεπανάληπτη ηρωική φράση «Υπέρ την Νίκη την Δόξα».
Η σημερινή πολιτική κατάσταση έχει ανάγκη από νέες λύσεις.
Ούτε αντικοινοβουλευτικό όμως μπορεί να είναι σήμερα ένα κράτος στην Ευρώπη ούτε αντικομουνιστικό, διότι και η δημοκρατία αποτελεί ένα πολίτευμα που και ο ίδιος ο Μεταξάς υπηρέτησε καλύτερα από τον καθένα επί 15 χρόνια πριν φτάσει στο σημείο να το θεωρεί ανίκανο να αντεπεξέλθει στις ανάγκες του κράτους και των πολιτών εν όψει του πολέμου και έκρινε την δικτατορία ως μόνη λύση.
Άλλωστε και ο φόβος του κομουνισμού δεν είναι στην εποχή μας αυτό που ήταν στην εποχή του μεσοπολέμου με τις διώξεις και τα εκατομμύρια εκτελέσεις στις οποίες είχε προβεί ο Στάλιν.
Σήμερα υπάρχει νόμιμη εκπροσώπηση στο Κοινοβούλιο.
Πως λοιπόν με ποιά λογική αναφέρονται στο όνομά του;
Ο τρόπος διακυβέρνησης του Ι. Μεταξά, μαζί και το στρατηγικό παρελθόν του, η προσωπικότητα και η ιδιαίτερη μόρφωσή του, η εμπειρία του γύρω από πολλά διοικητικά θέματα, όμοια πολιτικής, διπλωματίας και στρατηγικής, όπως και η φυσική του ικανότητα πρόβλεψης, ήταν αυτά που του επέβαλαν τις συγκεκριμένες λύσεις και αυτή τη μορφή διακυβέρνησης, στα προβλήματα που παρουσιάστηκαν, με τις παγκόσμιες συνθήκες τότε στις οποίες βρέθηκε η Ελλάδα και με την συγκεκριμένη κοινωνική δομή και οικονομική κατάσταση.
Ο Μεταξάς δεν συγκρίνεται δεν επαναλαμβάνεται ανήκει στην εποχή του.
Οπωσδήποτε μερικές σκέψεις του θα ήταν χρήσιμες σήμερα, όπως είναι και θα είναι οι βασικές αντιλήψεις με τις οποίες επέζησε ο Ελληνισμός δια μέσου των αιώνων.
Η αγάπη στην πατρίδα, η ελληνική γλώσσα, η σωστή παιδεία, οι στενοί οικογενειακοί δεσμοί, ο σεβασμός στη θρησκεία.
Αν υπήρχε η πρόνοια να είχε μελετηθεί το τεράστιο έργο του και η πορεία του θα ήταν πολύ χρήσιμα.
Αλλά στην πολιτική δεν φτάνουν οι ιδέες, χρειάζονται ικανά και τίμια πρόσωπα, για να τις εφαρμόσουν, συστηματική εργασία για την θέσπιση δικαίων νόμων, κατανόηση και υπακοή από τους πολίτες.
