Η περίπτωση της μακαριακής εφημερίδας «Ελεύθερος Λαός» ΑΥΤΟ που πρέπει να προστεθεί στα όσα γράφτηκαν, είναι ότι, με βάση κα...
Η περίπτωση της μακαριακής εφημερίδας «Ελεύθερος Λαός»
ΑΥΤΟ που πρέπει να προστεθεί στα όσα γράφτηκαν, είναι ότι, με βάση και τα όσα προέκυψαν στο μεταξύ από τις συνεχιζόμενες ιστορικές έρευνες του γράφοντος, ειδικά για την πρόσφατη Ιστορία της Κύπρου, ο λόγος που κάποιοι τα ήξεραν όλα γα την τραγωδία του 1974 , ήταν γιατί υπήρξαν συμμέτοχοι του όλου εγκληματικού παρασκηνίου που οδήγησε στην τραγωδία.
Για προσωπικά τους, οικονομικά και άλλα συμφέροντα, έκαναν ό,τι έκαναν, για να οδηγήσουν τα πράγματα εκεί που οδηγήθηκαν:
Στην τουρκική κατοχή και την καταστροφή της Κύπρου.
Κι αυτό επιτεύχθηκε, μέσω της πτώσης της στρατιωτικής Χούντας των Αθηνών, που ήταν ο ένας πόλος του τριπλού στόχου, και της επαναφοράς στο προσκήνιο της Ελλάδας των παλιών πολιτικών (Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου, Γεώργιου Μαύρου, Ευάγγελου Αβέρωφ κ.ά).
Ο δεύτερος πόλος του σχεδίου ήταν να δοξαστεί ο Μακάριος και να αναβαθμιστεί σε «ηγέτη των πανελλήνων», και ο τρίτος να εξυπηρετηθούν τα στρατηγικά συμφέροντα κάποιων δυτικών δυνάμεων, σχέδια που διελάμβαναν και το νατοϊκό στόχο, όπως ή η Τουρκία θέσει «καλύτερο πόδι» στην Κύπρο.
Όπως και τελικά έγινε.
ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ, λοιπόν, την προαναφερθείσα μελέτη, αναμένοντας εναγωνίως τις όποιες αντιδράσεις, ώστε να μας δοθεί η ευκαιρία να δώσουμε στη δημοσιότητα περαιτέρω στοιχεία.
Ιδού, λοιπόν, στάδιο δόξης λαμπρόν για όσους κόπτονται για το άνοιγμα του «Φακέλου της Κύπρου», ενώ η πραγματική τους επιδίωξη στοχεύει στο αντίθετο.
Α΄
Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ της μακαριο-καραμανλικής πλευράς από το 1974, με ασπίδα το ΑΚΕΛ, διέδιδε και έγραφε πάνταότι το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή «ήταν δυο όψεις του ίδιου νομίσματος».
Ότι τα οργάνωσαν και τα εκτέλεσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αγγλία και το ΝΑΤΟ, οι οποίοι βρίσκονταν πίσω από τη στρατιωτική Χούντα των Αθηνών, στην οποία έδωσα και το «ΟΚ» για το πραξικόπημα.
Ότι ο Μακάριος υπήρξε θύμα αυτής της συνωμοσίας και «χάριτι Θεού» επέζησε.
Αργότερα, η εκδοχή αυτή άλλαξε και είπαν ότι ο Μακάριος γνώριζε για το πραξικόπημα.
Πρόσφατα ο Μακάριος Δρουσιώτης, ο οποίος έγραψε κατεβατά για την προαναφερθείσα «συνωμοσία», έβγαλε «κούππαν άπαννη» τους δυτικούς και απεφάνθη, μετά από πολύχρονες έρευνες όπως ανακοίνωσε, ότι την ευθύνη για τα γεγονότα του καλοκαιριού του 1974 φέρουν ο Μακάριος και η τότε Σοβιετική Ένωση.
ΤΟ ότι ο Μακάριος γνώριζε για το πραξικόπημα δεν το αμφισβητεί τώρα κανένας, ούτε και ο κ. Μαρίνος Σιζόπουλος, Πρόεδρος της «Επιτροπής για το Φάκελο της Κύπρου», που διόρισε η κυπριακή Βουλή.
Επιτροπή που εξέδωσε και πόρισμα, το οποίο από τους πολλούς χαρακτηρίζεται «διάτρητο και ανιστόρητο».
ΤΑ όσα ακολουθούν, βέβαια, όχι μόνο πείθουν ότι ο τότε Πρόεδρος της Κύπρου γνώριζε, αλλά πρέπει να μετείχε και στην ετοιμασία και εφαρμογή ενός σεναρίου, το οποίο πρόβλεπε την υποκίνηση κινήματος εναντίον του στην Κύπρο και την, στη συνέχεια, «κατάπνιξή του στο αίμα» (φαίνεται ότι υπήρξε απόλυτη σιγουριά γι’ αυτό, όπως θα δούμε στη συνέχεια), με ταυτόχρονη κίνηση να πέσει το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών, με την απόλυτη συνεργασία των Αρχηγών Όπλων της Ελλάδας, αλλά και πρώην πολιτικών, με πρώτο στη σειρά τον αυτοεξόριστο Έλληνα πολιτικό Κωνσταντίνο Καραμανλή, όπως και άλλους δεδηλωμένους «δημοκράτες αντιστασιακούς», προερχόμενους από διάφορους πολιτικούς χώρους.
Ο Καραμανλής διέμενε τότε στο Παρίσι από το Νιόβρη του 1963, όταν έφυγε από την Ελλάδα με το ψευδώνυμο «Τριανταφυλλίδης».
Η ΑΝΑΜΕΙΞΗ του Μακαρίου στο σχέδιο δεν βγαίνει μέσα από μαρτυρίες ζώντων ή θανόντων, που κάποιος μπορεί ίσως και ν’ αμφισβητεί, αλλά από γραπτά κείμενα.
Από τις σελίδες εφημερίδας, η οποία εκδόθηκε ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΩΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΥ.
Επρόκειτο για την εβδομαδιαία «Ελεύθερος Λαός», που βγήκε στα περίπτερα την Κυριακή 7 Απριλίου 1974 και, στη συνέχεια, κυκλοφορούσε κάθε Σάββατο. Εκδότης ο επιχειρηματίας, κατασκευαστής ηλιακών θερμοσιφώνων στην Αμμόχωστο, Ηρακλής Χατζηρακλέους, βουλευτής του μακαριακού κόμματος «Προοδευτική Παράταξη» και πολύ στενός συνεργάτης του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Μελετώντας, λοιπόν, κανείς τον «Ελεύθερο Λαό», βρίσκει στις στήλες του άκρως αποκαλυπτικά και συνταρακτικά στοιχεία, για το τι ακριβώς θα γινόταν στην Κύπρο και την Ελλάδα τους μήνες που ακολούθησαν την έκδοσή του.
Γεγονότα, που αποκλείεται να μην ήξερε ο Μακάριος, αφού – επαναλαμβάνουμε – στεκόταν πίσω από τον «Ελεύθερο Λαό», ο οποίος κυκλοφόρησε ως απόλυτα δικό του προσωπικό δημοσιογραφικό όργανο.
Ας παρακολουθήσουμε την πορεία των όσων έγραψε η εφημερίδα.
Μια πορεία γεμάτη με σημαντικές λεπτομέρειες, οι οποίες πολύ εύκολα δίδουν και πειστικές απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά για το τι ακριβώς έγινε το 1974, όπως και για το παρασκήνιο που λειτούργησε στην πορεία υλοποίησης το όλου σεναρίου.
Ύμνοι «Ελεύθερου Λαού» προς Χένρι Κίσσινγκερ
1. Στην πρώτη του έκδοση,λοιπόν, ο «Ελεύθερος Λαός» αισθάνθηκε την ανάγκη να εκθειάσει τον τότε Υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Χένρι Κίσσινγκερ.
Τον άνθρωπο, που μετά την τουρκική εισβολή, όλες οι «δημοκρατικές δυνάμεις» ανά το πανελλήνιο – και όχι μόνο – «στόλιζαν» με παντός είδους χαρακτηρισμούς, θεωρώντας τον σαν τον «αρχιτέκτονα της κατά της Κύπρου συνωμοσίας» και «καθοδηγητή του χουντικού πραξικοπήματος στην Κύπρο».
Έγραφε, μεταξύ άλλων, η εφημερίδα:
«Ουδέποτε στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών υπήρξε άνθρωπος χωρίς εντολήν από την κοινήν γνώμην και χωρίς επίσημη θέση, που να ασκήσει τέτοια επιρροή στην πολιτική της χώρας του χωρίς μόνο στις διανοητικές του ικανότητες.
Ο Χένρι Κίσσινγκερ είναι φαινόμενο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι οι αποφάσεις του Λευκού Οίκου είναι αποφάσεις του Προέδρου Νίξον, όμως όταν κανείς διαβάσει τα έργα του πρώην καθηγητή του Πανεπιστημίου Χάρβαρτ, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τις αποφάσεις του Νίξον επηρεάζουν βαθιά τα έργα του Κίσσινγκερ».
Κίσσινγκερ και μόνο Κίσσινγκερ, λοιπόν. Φαινόμενο, σιεφ και σερβιτόρος όλων των αποφάσεων του Λευκού Οίκου.
Τώρα, πώς ο άνθρωπος αυτός, όταν κάποια σχέδια που βρίσκονταν ήδη προς υλοποίηση δεν πέτυχαν στον απόλυτο βαθμό όπως σχεδιάστηκαν, έγινε ο χειρότερος εχθρός της Κύπρου, ο κάθε αναγνώστης θα μπορεί εύκολα να κρίνει.
Με βασικό κριτήριό του τα όσα δεν ήσαν τότε γνωστά αλλά σήμερα είναι και, προπαντός, όταν εξαρτήσεις και προσωπικά συμφέροντα έχουν περιοριστεί ή μηδενιστεί.
«Εγκυμονείται λύσις νόθος, απαράδεκτη και ολεθρία»
2. Στο κύριο άρθρο του την ίδια μέρα, ο «Ελεύθερος Λαός» παραθέτει τους λόγους της έκδοσής του και λέγει μεταξύ άλλων:
«Πέραν όμως τούτων, την έκδοση του «Ελευθέρου Λαού» κατέστησε επιτακτικήν και μία άλλη αναγκαιότης:
Η αναγκαιότης η οποία προκύπτει από την γνώσιν αλύσεως συνταρακτικών πληροφοριών και γεγονότων αμέσως συνδεομένων με το εκκρεμούν Κυπριακό πρόβλημα.
Βάσει των σχετικών πληροφοριών, εγκυμονείται λύσις του πολιτικού μας προβλήματος εις τα σκοτεινά παρασκήνια των εξωελληνικών μηχανορραφιών. Λύσις νόθος, απαράδεκτος και ολεθρία».
Βέβαια, με βάση τους προαναφερθέντες ύμνους προς Κίσσινγκερ, αλλά και την κοινή λογική, «οι εξωελληνικοί μηχανορράφοι νόθων και ολέθριων λύσεων» δεν μπορούσαν να προέρχονται από Αμερική μεριά, αλλά από κάπου αλλού.
Τη στιγμή, μάλιστα, που σήμερα, «ιστορικοί κύρους και βάθους», όπως ο Μακάριος Δρουσιώτης, γράφουν με πάσαν βεβαιότητα ότι η εκδήλωση του πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου 1974 «είχε καταλάβει τον Κίσσινγκερ εξ απήνης ».
«Επανέρχονται Καραμανλής και Βασιλιάς»
3. Στη δεύτερή του έκδοση ο «Ελεύθερος Λαός» (13.4.74) μπήκε στο «ψητό» και άρχισε τις αποκαλύψεις, που απέβλεπαν, πέρα από την προβολή του Μακαρίου – που πλήρωνε – και στην ενημέρωση των αναγνωστών του για τα όσα θ’ ακολουθούσαν.
Το κύριο θέμα της εφημερίδας είχε την ένδειξη «Αποκλειστικότης» και στεγαζόταν υπό τον τίτλο «Επανέρχονται Βασιλεύς Κωνσταντίνος και Καραμανλής».
Σ’ αυτό αναφέρονταν και τα εξής:
«Υπό την πίεση των ραγδαίων εξελίξεων των ελληνικών πραγμάτων και των σημειουμένων διαφοροποιήσεων εις τας ελληνοτουρκικάς σχέσεις, καθίσταται πλέον επιτακτική ανάγκη, αναγνωριζομένη υφ’ όλων των εθνικώς σκεπτομένων Ελλήνων, ότι προέχει η λύσις του ελληνικού πολιτικού προβλήματος δια του σχηματισμού κανονικής εξουσίας η οποία, συγκεντρώνουσα την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του Ελληνισμού, να συνενώσει τους Έλληνας και ν’ αντιμετωπίσει την οσημέραι διογκουμένην τουρκικήν απειλήν.
Προς τούτο, ήρχισαν ήδη να υπερφαλαγγίζονται τα υφιστάμενα εμπόδια και να προετοιμάζεται η οδός δια την επάνοδον εις Ελλάδα του Βασιλέως Κωνσταντίνου και του τέως Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος συγκεντρώνει, κατά κοινήν ομολογίαν, την εμπιστοσύνην της συντριπτικής πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου και του πληθυσμού».
Όντως, ο Καραμανλής επανήλθε και έγινε Πρωθυπουργός και μετά Πρόεδρος, όμως η επιστροφή του Βασιλιά ακόμη εκκρεμεί.
Κι αυτό, γιατί ο Καραμανλής αθέτησε τη υπόσχεση που έδωσε στον Κωνσταντίνο ότι θα τον καλούσε να επανέλθει κι εκείνος μόλις ο ίδιος πατούσε το πόδι του στην Ελλάδα.
Αντίθετα, επανέλαβε το δημοψήφισμα που έκαμε προηγουμένως και η Χούντα και είχς ως αποτέλεσμα την αβασίλευτη Δημοκρατία.
Ύμνοι και για τον Ανδρέα Γαλατσάνο
4. Στο ίδιο ρεπορτάζ της (13.4.74), η εφημερίδα ανέφερε, επίσης, ότι «ο Αρχηγός της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας Δημήτριος Ιωαννίδης, ο θεωρούμενος ως ο ισχυρός της νέας καταστάσεως, ευρίσκεται υπό δυσμένειαν» και ότι «ο Αρχηγός Στρατού αντιστράτηγος Ανδρέας Γαλατσάνος, ο οποίος φέρεται ως υποστηρικτής της επανόδου του Καραμανλή και της παλινορθώσεως του Βασιλέως, επεκράτησε σε διαμάχην του με τον Ιωαννίδην.
Κατά τας αυτάς πληροφορίας, προστίθετο, ο αντιστράτηγος Γαλατσάνος διευκρίνισε την θέσιν του και έθεσεν επί τάπητος την αξίωσιν επανόδου του Καραμανλή και του Βασιλέως».
Καθαρό πλέον το τοπίο: Η εξουσία στην Ελλάδα αλλάζει με την επιστροφή Καραμανλή και Κωνσταντίνου, ο Αρχηγός Στρατού όχι μόνο είναι σύμφωνος με τη διευθέτηση αυτή, αλλά και αντιδίκησε με τον «ισχυρό άντρα της νέας κατάστασης Δ. Ιωαννίδη, ο οποίος είναι υπό δυσμένειαν».
5. Τις πληροφορίες της περί Καραμανλή, η εφημερίδα συνέχισε και την επόμενη Κυριακή 21.4.74, και, μεταξύ άλλων, έγραψε:
«Καθ’ ον χρόνον η κοινή γνώμη ευρίσκεται εν αναμονή ραγδαίων εξελίξεων αι οποίαι θα φέρουν την επιδιωκομένην πολιτικήν αποκατάστασιν εις την χώραν δια της επανόδου του Βασιλέως Κωνσταντίνου και του Καραμανλή, η εθνική προσοχή στρέφεται και πάλιν προς την Κύπρον, η υπόθεσις της οποίας αιφνιδίως περιεπλάκει κατά τρόπον ανησυχητικόν εις την ελληνοτουρκικήν διένεξιν δια το θέμα της υφαλοκρηπίδος του Αιγαίου και τα ανακαλυφθέντα κοιτάσματα πετρελαίου.
Και το Κυπριακόν ενεφανίσθη και πάλιν εις το προσκήνιον του ενδιαφέροντος, κυρίως λόγω των αποκαλυφθεισών πληροφοριών, συμφώνως προς τας οποίας η παρούσα Κυβέρνηση των Αθηνών φέρεται ως προτιθεμένη να θέσει το Κυπριακόν εις δευτέραν μοίραν».
«Η Ένωση δεν είναι εφικτή!..»
6. Στην ίδια έκδοση υπήρχε και αρκετή δόση ενωσιολογίας, με κύριο όμως επιχείρημα ότι η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα «δεν είναι εφικτή τώρα».
Συγκεκριμένα, σε πολιτικά σημειώματα γινόταν αναφορά στην αξίωση της ενωτικής παράταξης στην Κύπρο για επάνοδο στην πολιτικής της Ένωσης και επισημαίνονταν τα εξής: «Καλός και άγιος ο ενωτικός πόθος, δύναται όμως να υλοποιηθεί τώρα;
Και πώς;
Η Ένωσις δεν δύναται να επιτευχθεί τώρα, θα πραγματοποιηθεί εις το μέλλον, διότι αποτελεί ιστορικόν πόθον και ζήτημα δικαίου».
Ιστορικός πόθος και ζήτημα δικαίου.
Μάλιστα!
Τότε γιατί ο Μακάριος υπόγραψε τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, οι οποίες ρητά απέκλειαν την Ένωση, ειδικά, μάλιστα, μετά από έναν ανεπανάληπτο ενωτικό αγώνα, την τετράχρονη εποποιία της ΕΟΚΑ;
Γιατί το 1964 υπονόμευσε και εξουδετέρωσε τελικά σχέδιο της υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου Ελληνικής Κυβέρνησης για «πραξικοπηματική» Ένωση;
Γιατί το 1965 δεν έκαμε απλή έστω ονομαστική αναφορά στην Ένωση κατά τις συζητήσεις του για το Κυπριακό με τον τότε μεσολαβητή του ΟΗΕ Γκάλο Πλάζα, ο οποίος φρόντισε να επισημάνει το γεγονός αυτό στην έκθεσή του προς τον Γ.Γ. του Διεθνούς Οργανισμού Ου Θαντ;
Γιατί το 1967 συγκατένευσε να φύγουν από την Κύπρο η ελληνική μεραρχία και ο στρατηγός Γρίβας, οι οποίοι ήσαν οι εγγυητές της Ενώσεως, και άρχισε συνομιλίες για το «εφικτό», δηλαδή την «ανεξαρτησία»;
Γιατί το 1972 υπαναχώρησε στα όσα συμφώνησε με τον Διγενή, τα οποία θα ομαλοποιούσαν την εσωτερική κατάσταση στην Κύπρο και θα έθεταν ξανά το Κυπριακό σε εθνική ενωτική βάση;
ΠΛΕΟΝ ενδιαφέρουσα, όμως, είναι η συνέχεια, όπου, μεταξύ άλλων, προαναγγέλλεται πως «η ώρα της μεγάλης συγκρούσεως δια το Κυπριακόν πλησιάζει ολοταχώς» και ότι αναμένεται «οδυνηρά έκπληξις δια τους ενόχους και ευδαίμονος δια τον μαρτυρούντα Ελληνισμόν».
Ας αναμείνουν, λοιπόν, λίγο οι αναγνώστες μας.
Ναι, κάποιοι τα ήξεραν όλα για το 1974 (2)
Ναι, κάποιοι τα ήξεραν όλα για το 1974 (2)
(Αρχείο Νίκου Παπαναστασίου-απόσπασμα)
nikospa.wordpress.com
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
