του Άριστου Μιχαηλίδη Η πολιτική των οδοφραγμάτων, που ως τίτλος μπορεί πια να σκεπάζει όλες τις συμφωνίες που θεωρούνται...
του Άριστου Μιχαηλίδη
Η πολιτική των οδοφραγμάτων, που ως τίτλος μπορεί πια να σκεπάζει όλες τις συμφωνίες που θεωρούνται Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, δεν είναι πια μια βοηθητική διαδικασία στην προσπάθεια αναζήτησης της λύσης.
Είναι η λύση.
Στην απουσία οποιασδήποτε άλλης προοπτικής, στην απουσία, καλύτερα, οποιασδήποτε άλλης προσπάθειας, αυτή η πολιτική εκφράζει απόλυτα τον επιδιωκόμενο στόχο της τουρκικής πλευράς, αλλά και Ελληνοκυπρίων που τον υιοθετούν συνειδητά ή ασυνείδητα, για μια τελική διευθέτηση στη βάση δυο συνεργαζόμενων κρατιδίων.
Δεν ξέρω γιατί πολλοί θεωρούν πως πρέπει να πανηγυρίζουμε για τη σύνδεση της κινητής τηλεφωνίας.
Ίσως επειδή υπήρξαν πολλές δυσκολίες στην εφαρμογή από τη στιγμή, που η ελληνοκυπριακή πλευρά αρνήθηκε αρχικά να δεχθεί τις αρχικές διευθετήσεις διαβλέποντας σε αυτές την προσπάθεια της τουρκικής πλευράς να αξιοποιήσει κι αυτό το ΜΟΕ για να αναβαθμίσει το κατοχικό καθεστώς.
Όμως, το ερώτημα είναι γιατί έκανε πίσω;
Αποδέχτηκε να υπάρξει συνεργασία με τις τουρκικές εταιρείες, που είναι αδειοδοτημένες από το παράνομο καθεστώς, άρα παράνομες, και να αντιμετωπίζεται η σύνδεση ως να είναι με τρίτη χώρα και μάλιστα με το διεθνές πρόθεμα (0090) για κλήσεις προς την Τουρκία.
Θα μπορούσε, φυσικά, να αντιτάξει κανείς ότι τα οφέλη είναι περισσότερα από την όποια πολιτική ζημιά.
Αλλά δεν θα έπρεπε να υπάρξει μια μελέτη για τα υπέρ και τα κατά αυτών των ενεργειών;
Για το σύνολο των ενεργειών, που ονομάζονται ΜΟΕ. Να ξέρουμε πού μας οδηγούν.
Οδηγούν στην πραγματική επανένωση της χώρας και του λαού, όπως είναι υποτίθεται η επιδίωξη ή στο αντίθετο αποτέλεσμα;
Για παράδειγμα, η σύνδεση των κινητών με ποιο τρόπο βοηθά να έρθει πιο κοντά ο λαός;
Πέρα από αυτούς που αυτοπροβάλλονται ως υπέρμαχοι των επαφών και οι οποίοι ούτως ή άλλως μπορούσαν να επικοινωνούν μια χαρά και πριν από την προχτεσινή σύνδεση (εκτός από τα τηλέφωνα, στο Facebook, ας πούμε, μιλούν όλη μέρα) η συντριπτική πλειοψηφία του λαού και στις δυο πλευρές της γραμμής αντιπαράταξης δεν έχουν καμιά επαφή.
Ούτε θα έχουν τώρα, διότι δεν είναι τα κινητά που τους εμπόδιζαν, είναι η απομάκρυνση, η αποκοπή, που τους επιβάλλει επί μισό αιώνα ο στρατός κατοχής. Αυτοί που πανηγυρίζουν πιστεύουν αλήθεια ότι τώρα ξαφνικά θα πάρουν τα τηλέφωνα Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι και θα αρχίσουν να μιλούν μεταξύ τους για να επαναπροσεγγιστούν; Μήπως έγινε κάτι τέτοιο τα τελευταία 15 χρόνια που άνοιξαν τα οδοφράγματα;
Ακόμα και από όσους Ε/κ και Τ/κ διακινούνται μέσω των οδοφραγμάτων, ελάχιστοι είναι αυτοί που ανέπτυξαν ανθρώπινες, κοινωνικές σχέσεις.
Μπορεί να είναι εκατοντάδες ή και χιλιάδες αυτοί.
Αλλά, είναι εκατοντάδες χιλιάδες που δεν το κάνουν.
Όχι γιατί δεν το επιθυμούν, όχι γιατί είναι εθνικιστές και μισαλλόδοξοι, αλλά γιατί αισθάνονται πάνω από τα κεφάλια τους την τουρκική κατοχή, που τους χωρίζει και που τους επιβάλλει την καχυποψία, την αδικία, την εκκρεμότητα, έστω.
Αυτή την εποχή, ειδικά, την εποχή των γεωτρήσεων, οι Ελληνοκύπριοι αισθάνονται την απειλή, την τουρκική απειλή, που απροκάλυπτα εξαπολύεται εναντίον τους και για την οποία δεν βλέπουν κανέναν Τουρκοκύπριο να στεναχωριέται.
Χθες, για παράδειγμα, μέσα στους επιπόλαιους πανηγυρισμούς για την κινητή τηλεφωνία, ο «πρωθυπουργός», Ερσί Τατάρ, δήλωνε:
«Θεωρούμε ότι τα Βαρώσια πρέπει να ανήκουν στο τουρκικό έθνος.
Δεν θα υπάρξει παράδοση των Βαρωσίων στους Ελληνοκύπριους».
Μήπως η κινητή τηλεφωνία θα αλλάξει αυτές τις προσεγγίσεις;
Τις άλλαξε η διακίνηση των οδοφραγμάτων;
Τις άλλαξε η σύνδεση του ηλεκτρισμού;
Τις άλλαξαν οι θερινές διακοπές Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα;
Αυτό που πραγματικά άλλαξε η πολιτική των οδοφραγμάτων και των ΜΟΕ είναι τη μεταβολή του μη αποδεκτού διαχωρισμού σε αποδεκτό διαχωρισμό.
Και πλέον κάθε επόμενο βήμα της ίδιας πολιτικής είναι ένα άλμα προς την τελική διευθέτηση με βάση τις πραγματικότητες, που επέμενε να επαναλαμβάνει ο Ραούφ Ντενκτάς κι εμείς του απαντούσαμε πως δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση:
Το Κυπριακό θα λυθεί όταν οι Ε/κ αποδεκτούν τις πραγματικότητες, έλεγε.
Και να, που όχι μόνο τις αποδεκτήκαμε, αλλά κάνουμε και συμφωνίες για να τις στηρίζουμε.
ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/740382/ta-tilefona-ta-odofragata-kai-oi-pragatikotites-toy-raoyf
