«Η Ελλάδα του χτες, είναι «κρυμμένη» μέσα στην Ελλάδα του σήμερα. Χρειάζεται ο κατάλληλος ηγέτης, οι κατάλληλες συνθήκες και π...
«Η Ελλάδα του χτες, είναι «κρυμμένη» μέσα στην Ελλάδα του σήμερα. Χρειάζεται ο κατάλληλος ηγέτης, οι κατάλληλες συνθήκες και πάνω απ’ όλα, ένα κοινό και καθαρό όραμα, για να βγει στην επιφάνεια.
Δυστυχώς, εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε από καιρό χάσει και το όραμα και την καθαρή κρίση και βέβαια και τους ηγέτες μας.
Οι συνθήκες, κατά τη γνώμη μου πάντα, δεν θα ‘ναι ποτέ ευνοϊκές, αν δεν ξαναβρούμε ως λαός, αλλά και ως άτομα, τον χαμένο εαυτό μας.
Κι αυτός δεν βρίσκεται ούτε στους δρόμους, ούτε στα πρόσκαιρα, συνθήματα.
Είναι καρφωμένος στο dna μας και περιμένει.
Τη στιγμή που θα αποφασίσουμε να δούμε, πραγματικά μέσα μας.
Εκεί ξεκινάνε όλες οι επαναστάσεις, που αντέχουν πραγματικά στον χρόνο.
Στο ενώπιος ενωπίω.»
Η ελληνικότητα και η Ορθοδοξία είναι βασικές αρχές στη ζωή σας.
Κάποιοι προσπαθώντας να μειώσουν το έργο σας έχουν «ειρωνευτεί» αυτές τις αρχές.
Είναι οπισθοδρομικό κάποιος να αναφέρεται στις ρίζες του ή να νιώθει ευλάβεια και πίστη στον Θεό;
Η ειρωνεία, είναι το όπλο αυτών, που δεν έχουν λογικά ή άλλα, επιχειρήματα.
Δόξα τω Θεώ, είναι γεμάτη η χώρα μας, από τέτοιους.
Αν τους έπαιρνα σοβαρά, θα έγραφα «έντεχνα» και ανέμπνευστα τραγούδια οχυρωμένος πίσω από έναν μεγάλο ποιητή και κάπως «προοδευτικά» εμβατήρια.
Και τότε, πολύ πιθανόν, θα με δίδασκαν και στα σχολεία.
Καλωσορίζω χρόνια τώρα, τον γελοίο λεκτικό και μιντιακό πόλεμό τους και τους ex cathedra αφορισμούς τους, γιατί αυτό περιέργως, με φέρνει όλο και πιο κοντά στον στόχο μου.
Να υμνώ, Χριστό και Ελλάδα.
Δεν κατάλαβα, που θα πρέπει να απολογηθώ και για το αυτονόητο.
Στο Μέγαρο Μουσικής ανυψώσατε το ηθικό των Ελλήνων με τις επικές συνθέσεις σας.
Τι σας λέει ο κόσμος στις συναυλίες σας, στα καμαρίνια, στον δρόμο;
Πάντα, εν ενί στόματι και μία καρδία, το ίδιο:
Σας ευχαριστούμε για τη μουσική σας.
Βέβαια αυτό ισχύει για όσους με αγαπάνε.
Άλλοι με κοιτάνε με στραβά μάτια, ως δεξιό, ως εθνικιστή, ως βασιλικό, ως Καραμανλικό, ως θρήσκο, ως Χριστιανό διαπλεκόμενο κ.λπ. κ.λπ.
Πάλι καλά που κανείς ως τώρα, δεν με κατηγόρησε για σοσιαλιστή, προοδευτικό, πασόκο, αριστερό, τουρκόφιλο κ.λπ…
«Νομίζω ότι απέχουμε πολύ ακόμη από την κοινωνική έκρηξη.
Την οποία δεν είμαι βέβαιος και ποιος ακριβώς τη θέλει.
Όλοι οι «τσαμπουκάδες» του facebook, το εύχονται και το υποστηρίζουν με συνθηματάκια και like, μεταξύ τους.
Βρε, χασομέρηδες, έτσι γίνονται οι επαναστάσεις;»
«Προσωπικά αποφεύγω και τον πολιτισμό και την πρόοδο ως έννοιες και ως λέξεις.
Τις περισσότερες φορές πια, σημαίνουν το ακριβώς αντίθετο.
Θυμίζω το «προοδευτικός» και τι μάθαμε ότι σημαίνει και τις «πολιτισμένες» χώρες, που μας κυβερνούν.»
Τι εύχεστε για τη χώρα μας; Θα τα καταφέρουμε;
«Εξαρτάται από τον συλλογικό στόχο.
Όταν τον βρούμε θα τα καταφέρουμε.
Για την ώρα είμαστε ακόμη κομματιασμένοι.
Και βέβαια εξαρτάται από το τι ακριβώς θέλουμε να καταφέρουμε.
Εγώ προσωπικά, θα ’θελα μια Ελλάδα, μετανοημένη, ανασκουμπωμένη, ενωμένη, με φωτεινούς ανθρώπους, με αληθινούς λόγους, με αρχαίους χορούς, με βυζαντινούς δρόμους, που να πασχίζει ενωμένη για το καλό και την αλήθεια.
Πόσα χρόνια άραγε χρειάζονται;
Και από πού αρχίζεις;»
Ποιος είναι ο ρόλος των ξένων;
Επιβουλεύονται τη χώρα μας;
Χρειάζεται ένα ενωτικό συνολικό «ΟΧΙ»;
Δεν με τρομάζουν οι ξένοι.
Οι Έλληνες που ξεπουλιούνται και δειλιάζουν, με τρομάζουν.
Οι ξένοι, τη δουλειά τους κάνουνε, όπως πάντα σε όλη την ιστορία μας.
Εμείς είμαστε αυτοί που ξεπουλιόμαστε και προδίδουμε καθημερινά, τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας, χρόνια τώρα.
Εδώ είναι ο εχθρός, γι’ αυτό είναι τόσο επικίνδυνος!
«Μόνιμη είναι η απόφαση μου και η καλλιτεχνική εμμονή μου να γράφω για όσα αγαπώ.
Αδιαπραγμάτευτα και αγνοώντας τα τρέχοντα γεγονότα, γούστα και τις όποιες αντιρρήσεις.
Δεν έχω ποτέ γράψει για τίποτε άλλο.
Οι τίτλοι ίσως αλλάζουν, αλλά πάντα υπάρχει στη μουσική και τους στίχους μου «κρυμμένη» η πίστη μου.
Σε Χριστό, Ελλάδα, Σταύρωση και Ανάσταση.»
Πως θα βγούμε από την κρίση;
Κάνοντας τα αντίθετα απο όσα κάναμε για να μπούμε.
Τι είναι μουσική; (Η ερώτηση φαντάζει απλή, δεν είναι όμως θα ήθελα τον δικό σας “ορισμό”)
Ελληνική μουσική είναι: Ένα όνειρο γεμάτο φώς, μια γαλανόλευκη σε ήχο, μια θάλασσα σε νότες και το ύψιστο ίσως, μια ακρόπολη σε ένα απλό, παιδικό και όμως μεγαλειώδες μειδίαμα.
Επικαλείστε συχνά τον Χριστό.
Η πίστη είναι μια προσωπική υπόθεση για κάθε άνθρωπο ή πολιτισμικό δεδομένο που καθορίζει την πορεία του και οφείλει να τιμά;
Τον επικαλούμαι, γιατί τον αγαπάω και τον πιστεύω.
Η πίστη βέβαια είναι, προσωπική και μυστική υπόθεση, για τον καθένα μας.
Σαν τον έρωτα.
Ναί λοιπόν,ζώ σ’ αυτήν την χώρα.
Μ’ αυτούς τούς τόσο διαφορετικούς, απο εμένα τουλάχιστον, ανθρώπους, πολιτικούς, παράγοντες και τηλεπερσόνες.
Ποτέ στην ζωή μου, δέν είχα σε υπόληψη, τούς έξυπνους, τούς σπουδασμένους, τούς λαοφιλείς, η τού επώνυμους.
Άλλωστε αυτοί είναι που καθημερινά, καταστρέφουν ότι αγγίζω κι’ ότι αγαπώ.
Την ιστορία μας, την γλυκειά Πόλη, την αγαπημένη Σμύρνη, το χιλιόχρονο Βυζάντιο, την πίστη, την ψυχή την παλληκαριά τελικά,
του να είσαι Έλληνας.
Σέβομαι και αποζητώ, τούς απλούς, τούς αμόρφωτους, τους ταπεινούς και τίς καθαρές καρδιές. Αυτοί μας λείπουν, αυτοί μας βαστάνε.
Λόγω αυτών, υπάρχουμε ακόμα.
Είναι τόσο εύκολο να καταλάβετε τούς σκάρτους, τούς δήθεν.
Θα τούς βλέπετε παντού, θα έχουν γνώμη γι όλα, θα έχουν εξουσία,
θα παίζεται παντού η μουσική τους, ή η όποια τέχνη τους, αλλά αυτά που θα λένε η θα κάνουν, δεν θα σας χαρίζουν ούτε μια στιγμή χαράς, κατάνυξης η ευλογίας.
Δεν θα σας ξεκολήσουν στιγμή, απο το χώμα.
Εκεί σας θέλουν, για να άρχουν στον “λαό”, στο “κοινό” τους.
“Δείχνουν νικητές κι’ είναι νικημένοι, δείχνουν ζωντανοί κι’ είναι πεθαμένοι”.
Οί άλλοι τώρα, αυτοί που απέχουν η τούς απέχουν σκοπίμως, είναι αυτοί που πρέπει να ψάξετε, για να αναπαυθείτε κοντά τους.
Για να τούς μιμηθείτε, να τούς καταλάβετε και να τους αγαπήσετε.
Αυτοί κρατάνε την Ελλάδα, αυτοί θα την σηκώσουν πάλι ψηλά, στην θέση που της αξίζει.
Να δώσει ο Θεός να το ζήσω κι’ εγώ κοντά τους.
Κοντά στήν κρυφή τους μεγαλοσύνη, την υγειή αβεβαιότητα τους και την ύστατη ταπείνωση μπροστά, στην μητέρα πατρίδα.
Ζεί η Ελλάδα και θα ζεί, κόντρα στούς άφρονες ηγέτες και εφιάλτες, γιατί έχει απο γεννησημιού της, αγκαλιάσει το αληθινό όνειρο.
Έχει ανδρωθεί, με το Θείο γάλα.
Έχει προδοθει, έχει πονέσει και πονάει ακόμη.
“Δέν υπάρχει αγάπη, δίχως πόνο”
Ο Θεός μαζί μας λοιπόν,κι’ εμείς μικρά παιδιά, στήν απλωμένη ζεςτή αγκαλιά Του.
Και οι στρατιές τών αγγέλων Του, ας δείξουν για λίγο και σ’ εμάς τούς ολιγόπιστους, τα γλυκά, νικητήρια και αποφασισμένα,πρόσωπά τους.
Αμήν, Αμήν, Αμήν!
