“Ας λείψη το κράτος, που θα της είναι εμπόδιο ή θα παραμορφώνη την εθνική ψυχή... Το κράτος, που εμποδίζει τη φυσιολογία το...
“Ας λείψη το κράτος, που θα της είναι εμπόδιο ή θα παραμορφώνη την εθνική ψυχή...
Το κράτος, που εμποδίζει τη φυσιολογία του έθνους, είναι περιττό και βλαβερό.”
Ίων Δραγούμης
Tις ημέρες που πέρασαν στο κοινοβούλιο εγένετο συζήτηση και για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, που ήταν όλοι τους ευχαριστημένοι, γιατί με τρόπο βαθιά αντιδημοκρατικό και παράνομο αποκλείοντας της κυριολεκτικά από τον Λαό, κατόρθωσαν να την αφήσουν έξω από την Βουλή.
Την ικανοποίηση τους δεν την έκρυψαν ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ούτε ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο Μητσοτάκης είπε συγκεκριμένα:
«Ας σηματοδοτήσουμε και σε αυτή την αίθουσα ότι η εποχή του θυμού, της οργής και της βίας πέρασε.
Και ας χειροκροτήσουμε όλοι μαζί το γεγονός ότι το αποκρουστικό ναζιστικό μόρφωμα εξοβελίστηκε οριστικά από το ναό της δημοκρατίας.
Γιατί δεν άνηκε ποτέ».
Και ο Αλέξης Τσίπρας απαντώντας επί του θέματος τόνισε: «Η νέα Βουλή είναι η πρώτη Βουλή επίσης χωρίς την προσβλητική για τη δημοκρατία παρουσία των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, που επίσης αποτελεί μια νίκη, νίκη του αντιφασιστικού κινήματος και της δημοκρατίας».
Νίκη του αντιφασιστικού κινήματος, λοιπόν, για την οποία χαίρονται όμως και πολύ φασίστες και εθνικιστές ο αποκλεισμός της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ που κατά τον Μητσοτάκη δεν ανήκε ποτέ στην Βουλή παρ΄ όλο το γεγονός ότι σε τέσσερεις εκλογικές αναμετρήσεις με την ψήφο του Λαού ευρίσκετο στην Βουλή και όχι με τις ευλογίες της διεφθαρμένης ολιγαρχίας που εξουσιάζει τον τόπο!
Όσοι χαίρονται μαζί με τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη είναι άξιοι της μοίρας τους…
Κάθε 24η Ιουλίου εορτάζει το καθεστώς την αποκατάσταση της “δημοκρατίας”.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν συμμετείχε ποτέ στους εορτασμούς αυτούς γιατί πιστεύει ότι μόνο δημοκρατία δεν είναι αυτό το πολιτικό κατεστημένο, που κυβερνά την χώρα μας από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και το οποίο οδήγησε την Πατρίδα μας στην χρεοκοπία, σε πλείστες εθνικές ταπεινώσεις από την υποστολή της Σημαίας μας στα Ίμια μέχρι την συμφωνία των Πρεσπών και τέλος σε μία πρωτοφανή παρακμή του Έθνους των Ελλήνων.
Για την μεταπολίτευση σας παραθέτω στην συνέχεια αποσπάσματα από το βιβλίο μου “ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ”, το οποίο κυκλοφόρησε πρώτη φορά, πριν είκοσι έτη:
“Πανηγυρισμοί στους δρόμους των Αθηνών την ίδια στιγμή που στην Κύπρο μας ο Αττίλας έσφαζε”
“Τον Ιούλιο του 1974 γίνεται η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και η μεταπολίτευση, γεγονότα που σημαδεύουν ακόμα την εποχή μας!
Το ποιος πρόδωσε την Ελλάδα εκείνον τον τραγικό Ιούλιο Αύγουστο του 1974 δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το αναφέρω εγώ.
Έχουν γραφεί άλλωστε τόσα και τόσα σχετικά βιβλία, που δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος του λαού αγνοεί, προς δόξαν των μηχανισμών προπαγάνδας της «δημοκρατίας» μας, που αποδεικνύουν με τρόπο κατηγορηματικό για το ποιοι πρόδωσαν την Κύπρο.
Εμένα, αυτό που μου έμεινε τις τραγικές εκείνες ημέρες, είναι οι πανηγυρισμοί στους δρόμους των Αθηνών ενός ανέμελου όχλου για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, την ίδια στιγμή που στην Κύπρο μας τα στρατεύματα του Αττίλα έσφαζαν, βίαζαν, λεηλατούσαν και μια χούφτα γενναίων ανδρών έχυναν το αίμα τους και έδιναν τον υπέρ Πατρίδος αγώνα χωρίς καμία βοήθεια από την Πατρίδα.
Την ίδια στιγμή, που ο όχλος πανηγύριζε στις λεωφόρους της πρωτεύουσας του ελληνισμού, ο νέος κυβερνήτης της χώρας δήλωνε «ότι η Κύπρος είναι μακριά» και ακόμη και μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει δώσει απαντήσεις γιατί τα Φάντομ δεν πήγαν ποτέ στην Κύπρο, γιατί τα υποβρύχια που βρισκόντουσαν έξω από την Κυρήνεια τις ώρες της αποβάσεως των τουρκικών στρατευμάτων έλαβαν διαταγή να γυρίσουν πίσω.
Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι ένα νεκρώσιμο σε έναν δρόμο της περιοχής Πατησίων, που έγραφε επάνω αντισυνταγματάρχης πυροβολικού Χατζηδάκης, έπεσε υπέρ Πατρίδος και μια μεγάλη απορία στα νεανικά μου μάτια: γιατί θάβουν κρυφά τους ήρωες;
Γιατί οι εφημερίδες δεν γράφουν λέξη για όσα συμβαίνουν στην Κύπρο μας;”
“Η «δημοκρατία» ήλθε στην Ελλάδα μέσα από μια εθνική καταστροφή”
“Αργότερα έμαθα κι άλλα, έμαθα για τις χρυσές σελίδες δόξης που έγραψαν οι αξιωματικοί και οι άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεών μας στο νησί του Ευαγόρα, έμαθα για τον λοχαγό Σταυριανάκο που επετέθη στα τουρκικά στρατεύματα και σκοτώθηκε τραγουδώντας το «σκέπασε μάνα σκέπασε γαλανομάτα κόρη καθώς εσκέπασες και μας και τα άλλα τα παιδιά σου», ήρωες μέχρι σήμερα λησμονημένοι, αφού ήρωες για αυτούς που μας εξουσιάζουν ήταν οι μεγάλοι… δημοκράτες της μεταπολιτεύσεως και οι ψευτοαντιστασιακοί της τελευταίας στιγμής.
Κάθε 24 Ιουλίου στο προεδρικό μέγαρο γίνεται μια μεγάλη δεξίωση για την αποκατάσταση της «δημοκρατίας» και όλοι φροντίζουν να λησμονηθεί πως η «δημοκρατία» ήλθε και πάλι στην Ελλάδα μέσα από μια εθνική καταστροφή, μια εθνική καταστροφή γεμάτη ερωτηματικά, ερωτηματικά στα οποία ακόμη δεν έχει απαντήσει κανείς.
Με βαρύ λοιπόν, το φορτίο της εθνικής ντροπής οι εθνικιστές, όσοι είχαν απομείνει όρθιοι και ζωντανοί, πασχίζουν να μαζέψουν τις δυνάμεις τους … Ταυτόχρονα, το κράτος της «δεξιάς» είχε επιδοθεί σε έναν απηνή διωγμό κάθε εθνικιστικού στοιχείου που τολμούσε να παραμείνει ανεξάρτητο και δεν στοιχιζόταν στις τάξεις της ΝΔ.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα η αντίσταση των εθνικιστικών δυνάμεων, που βεβαίως υπήρξαν, ήταν από μηδαμινή έως ελάχιστη...
Τα στελέχη του καθεστώτος της 21ης Απριλίου στην συντριπτική τους πλειοψηφία, αρχής γενομένης από υπουργούς και αξιωματούχους, άλλαξαν μέσα σε μια μέρα πορεία και από υμνητές του στρατιωτικού καθεστώτος μετεβλήθησαν σε υπέρμαχους της μεταπολιτεύσεως. Ήταν ξαφνικά σαν να μην υπήρξε ποτέ το καθεστώς της 21ης Απριλίου...
Οι τέως χουντικοί έγιναν στο μεγαλύτερο μέρος τους δημοκράτες!...”
“Αποχουντοποίηση: ο πρώτος διωγμός των Εθνικιστών”
“Μέσα σε καθεστώς διωγμών και προπηλακισμών οι εθνικιστές άρχισαν σιγά-σιγά να αντιστέκονται.
Κυρίως νέα παιδιά, που βεβαίως δεν είχαν κανένα αξίωμα επί 21ης Απριλίου, αλλά και μεγαλύτεροι άνθρωποι που θα μπορούσαν θαυμάσια να βολευτούν στην νέα κατάσταση και τους τιμά που δεν το έπραξαν.
Αυτό που τότε προπαντός φοβότανε το καθεστώς της Νέας Δημοκρατίας ήταν η δημιουργία ενός ισχυρού εθνικιστικού κινήματος, και για τον λόγο αυτό το αποκλειστικό σχεδόν ενδιαφέρον των υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών δεν ήταν η αριστερά, που ήδη είχε αρχίσει την τρομοκρατική της δράση, αλλά η παρακολούθηση και η τρομοκράτηση των εθνικιστών.
Κανένας νόμος και καμία δημοκρατική ελευθερία δεν ίσχυε για όσους είχαν το θάρρος να δηλώνουν εθνικιστές.
Ήταν οι καταραμένοι και τα μαύρα πρόβατα της νέας καταστάσεως και για αυτό απέναντί τους δεν έπρεπε να υπάρξει κανένα έλεος, κανένας οίκτος, κανένα δικαίωμα, καμία παραχώρηση.
Ανήλικα παιδιά ηλικίας 16 και 17 ετών συνελαμβάνοντο στα σχολεία τους χωρίς κανένα ένταλμα και οδηγούντο στην κρατική ασφάλεια στην οδό Μεσογείων, ενώ εκατοντάδες εάν όχι χιλιάδες έρευνες γινόντουσαν σε σπίτια χωρίς καν την παρουσία εισαγγελέως.
Και όλα αυτά τα γνώριζαν οι αστέρες των δημοκρατικών ελευθεριών, οι υποκριτές της αριστεράς και δεν έλεγαν ούτε μία λέξη γιατί τους βόλευε αυτός ο διωγμός και επί πλέον γνώριζαν πολύ καλά ότι πολύ σύντομα η Νέα Δημοκρατία θα τελειώσει και τότε θα έρθει η σειρά τους να πάρουν την εξουσία και δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να υπάρχει ένα ισχυρό εθνικιστικό κίνημα.”
N.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
