ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Η οικογένεια του Καποδίστρια είναι μια παλαιότατη Βυζαντινή οικογένεια που έφυγε κάποτε από ...
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Η οικογένεια του Καποδίστρια είναι μια παλαιότατη Βυζαντινή οικογένεια που έφυγε κάποτε από το βυζάντιο και εγκαταστάθηκε στο Αρχαίο Δάλμαιο, στις Δαλματικές ακτές και αργότερα στο Capo d’ Istria, από όπου πήρε και το όνομα της διότι παλαιότερα λεγότανε Vittori.
O πατέρας του ονομαζότανε Αντώνιο Μαρία Καποδίστρια και η μητέρα του ήταν από την Κύπρο, ονομαζότανε Διαμαντίνα (Αδαμαντία) Γονέμη.
Έτσι ο Καποδίστριας ήταν μια ένωση Κέρκυρας και Κύπρου και αυτό έδωσε μια σφραγίδα στην εν συνεχεία συμπεριφορά του.
Η οικογένεια Καποδίστρια είναι γνωστή και από άλλους προγόνους του που αναφέρονται σε γεγονότα πριν και μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Ο Νικόλαος Καποδίστριας, είχε διαθέσει τεράστια ποσά στη Κωνσταντινούπολη για να απελευθερωθούν πολλοί Κρήτες που είχαν αιχμαλωτισθεί από τους Τούρκους μετά την επανάσταση του 1669 και είχαν οδηγηθεί στη Βασιλεύουσα.
Ο Αλεβίζος Καποδίστριας που ξεσήκωσε σε επανάσταση τη Βόρειο Ήπειρο επικεφαλής των κατοίκων της Χιμάρας με τη βοήθεια Ενετών, αλλά και άλλοι επίσης αγωνιστές που προσέφεραν μεγάλες υπηρεσίες.
Ο πατέρας του Καποδίστρια σπούδασε στην Ιταλία στο Πατάβιον (σήμερα Πάντοβα) Νομικά.
Εδώ πρέπει να τονίσω ότι όσα πανεπιστήμια ιδρύθηκαν στην Ρουμανία, Αυστρία και Ιταλία την εποχή από 1300 ως 1500 και ανέτηξαν τις επιστήμες (Πανδιδακτήρια ονομάζοντο τότε και αργότερα πανεπιστήμια) Ιδρύθηκαν όχι από Ρουμάνους, Αυστριακούς ή Ιταλούς, αλλά από Έλληνες, ιδίως από τη Μικρά Ασία.
Ο πατέρας Καποδίστριας αφού σπούδασε στην Ιταλία επέστρεψε στην Κέρκυρα και άρχισε να ασχολείται με επαναστατικά κινήματα.
Αυτός συνέταξε το 1800, μετά την υποτυπώδη απελευθέρωση της Κέρκυρας και τη θέση της υπό την υψηλή ηγεμονία του Σουλτάνου το πρώτο Σύνταγμα.
Πήγε μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη, το υπέβαλε στο σουλτάνο και αυτός το αποδέχτηκε .
Ο Ιωάννης ήταν ο δευτερότοκος υιός. Υπήρχε ο μεγαλύτερος, ο Βιάρος και ο μικρότερος, ο Αυγουστίνος.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας λοιπόν σπούδασε τα πρώτα γράμματα στο μοναστήρι της Αγίας Ιουστίνης όπου έμαθε πολύ καλά Λατινικά, Ιταλικά και Γαλλικά και στη συνέχεια πήγε στη Πάντοβα και σπούδασε Ιατρική.
Επέστρεψε δε στη συνέχεια στη Κέρκυρα όπου εξασκούσε την ιατρική αφιλοκερδώς γιατί ήταν πολύ πλούσιος.
Είχε κτήματα στη Κέρκυρα αλλά και αλλού, τόσο μέσα, όσο και έξω από τα Βαλκάνια.
Σε εκείνη τη περίοδο και έχοντας υπ όψιν του την ιστορία της οικογενείας του για την αναβίωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας επιδίδεται με ζήλο στη προσπάθεια αυτή.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ
Η Κέρκυρα τότε κατέχεται από τους Βενετούς.
Είναι η Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου.
Οι έμποροι της Βενετίας έχουν δημιουργήσει μια δήθεν δημοκρατία και κατέχουν την Κέρκυρα μέχρι ότου η πολιτεία τους διαλύθηκε και το νησί το καταλαμβάνουν οι Γάλλοι.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας μαζί με τον πατέρα του ξεκινάνε συνωμοτικές κινήσεις με σκοπό το διώξιμο των Γάλλων.
Επωφελούνται από το γεγονός ότι την εποχή εκείνη οι Ρώσοι και οι Τούρκοι κηρύσσουν τον πόλεμο στη Γαλλία και Ρωσσοτουρκικός στόλος καταπλέει στη Κέρκυρα.
Οι Γάλλοι όμως αντιλαμβάνονται τις συνωμοτικές αυτές κινήσεις, συλλαμβάνουν πατέρα και γιο Καποδίστρια, τους καταδικάζουν σε θάνατο και τους βάζουν στη φυλακή.
Όμως οι γάλλοι ηττώνται, ο Ρωσσοτουρκικός στόλος καταλαμβάνει το νησί και οι Καποδίστριες απελευθερώνονται.
Μάλιστα ο Ιωάννης αναλαμβάνει αρχίατρος του Τουρκικού νοσοκομείου!
Ο Καποδίστριας συνεχίζει τις προσπάθειές του να απελευθερωθούν τα Επτάνησα και να δημιουργηθεί Βυζαντινό κράτος και αυτός να εκπροσωπήσει το Βυζαντινό Κράτος της Επτανήσου στη διεθνή σκηνή και να πετύχει και τη απελευθέρωση της υπόλοιπης Ελλάδας.
ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΕΙ!
Όταν αργότερα τα Επτάνησα, η Κέρκυρα στην αρχή και τα υπόλοιπα μετά, κατάφεραν να αποκτήσουν μια στοιχειώδη ανεξαρτησία ο Σπύρος Θεοτόκης ορίστηκε σαν ηγεμόνας της Κέρκυρας, ο δε Καποδίστριας πήρε το τίτλο του αυτοκρατορικού επιτηρητή».
Το δε πολίτευμα της Κέρκυρας αρχικά και των υπόλοιπων Επτανήσων αργότερα ονομάστηκε «Βυζαντινό Πολίτευμα».
Έχουμε δηλαδή τότε 4-5 απελευθερωμένα νησιά όπου οι κάτοικοι δεν είχαν νιώσει την Τουρκοκρατία και είχαν μια μόρφωση μεγαλύτερη από τους Έλληνες της Ηπειρωτικής Ελλάδας, ενώ μέσα τους είχαν το ιδανικό της απελευθέρωσης της Ελλάδας και της αναβίωσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Με τον πόλεμο αυτό ήρθε σε πρώτη επαφή με τους Ρώσους.
Αργότερα θα τον δούμε να πηγαίνει στη Ρωσία και να γίνεται μεγάλος και τρανός.
Εκείνη την εποχή, για την ακρίβεια το 1805-1807 ο Αλί Πασάς εκστρατεύει στη Νότια Ελλάδα με σκοπό να περάσει απέναντι και να καταλάβει τη Λευκάδα.
Οι Λευκάδιοι ζητούν τη βοήθεια του Καποδίστρια.
Ο Καποδίστριας με τη συμπαράσταση του κλήρου και ιδίως του μητροπολίτη Άρτας Ιγνατίου σπεύδει σε βοήθεια με εθελοντές από το Σούλι, με Κερκυραίους και Κεφαλλονίτες στρατιώτες και αρχίζει να οχυρώνει τη Λευκάδα.
Παίρνει ο ίδιος μια αξίνα και αρχίζει να σκάβει μια τάφρο η οποία, κατά τον Καποδίστρια, θα γινόταν ο τάφος ή ο δικός μας ή των τούρκων.
Ο Αλί Πασάς βλέποντας τις ετοιμασίες δεν διακινδύνεψε να κάνει απόβαση και επέστρεψε πίσω.
Έτσι ο Καποδίστριας διαφημίστηκε σαν ο άνθρωπος που μπόρεσε να αντιμετωπίσει μια επίθεση των τούρκων με επιτυχία!
Τότε τον επισκέφτηκαν δυο μεγάλες μορφές της εποχής.
Ο Κολοκοτρώνης και ο Μπότσαρης και είχαν μια μακρά συζήτηση.
Δεν ξέρουμε τι είπαν!
Εκείνα που γράφουν ορισμένοι ιστορικοί ότι του παραπονέθηκαν για τα προβλήματα που έχουν με τους Εγγλέζους είναι εικασίες (ίσως έχουν κάποια δόση αλήθειας, τίποτα όμως δεν είναι σίγουρο).
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι μετά τη συζήτηση ο Καποδίστριας άνοιξε το ταμείο του και έδωσε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό στο Κολοκοτρώνη και στον Μπότσαρη!
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΤΣΑΡΟΣ
Με τη συνθήκη του Τίλσιτ οι Γάλλοι επανέρχονται στη Κέρκυρα και ο Καποδίστριας αναγκάζεται να φύγει.
Πάει στη Πετρούπολη όπου δέχεται τη βοήθεια από μια μεγάλη Ελληνική οικογένεια, με καταγωγή από τη Ρουμανία τους Στούρτζα που επηρέαζε τον τότε τσάρο Αλέξανδρο Α΄ και μπαίνει έτσι στα Ρωσικά ανάκτορα.
Παρουσιάζεται στον Τσάρο, τον εντυπωσιάζει με τα άπταιστα Ρωσικά που ήξερε και ο οποίος τον διορίζει υπεράριθμο γραμματέα στη Ρωσική πρεσβεία της Βιέννης.
Εκεί ο Καποδίστριας αναλαμβάνει και τελειώνει με επιτυχία δύσκολες διπλωματικές αποστολές με αποτέλεσμα να τραβήξει το ενδιαφέρον των ανωτέρων του, γίνεται τελικά σύμβουλος του τσάρου και στελεχώνει σαν διευθυντής το διπλωματικό γραφείο ενός πρίγκιπα που ο τσάρος τον είχε διορίσει στρατηγό.
Πηγαίνει μαζί του στη παραδουνάβια περιοχή όπου κυριαρχούν οι Έλληνες και κάνει μαζί τους πολλές επαφές.
Ο Καποδίστριας έχει κατηγορηθεί ότι ήταν εναντίον της Ελληνικής επανάστασης!
Αυτό είναι λάθος!
Όλες του τις ενέργειες έχουν μελετηθεί λεπτομερώς και αποδεικνύουν ότι ο Καποδίστριας ήθελε να γίνει η επανάσταση.
Αλλά μια επανάσταση οργανωμένη και κυρίως με στόχο, όχι τη δημιουργία ενός κρατιδίου, αλλά την αναβίωση ολόκληρης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τις Δαλματικές ακτές μέχρι τον Εύξεινο Πόντο.
Ο Καποδίστριας λοιπόν εκεί αναπτύσσει πρωτοφανή δράση.
Οι έμποροι, οι ηγεμόνες, ο πνευματικός κόσμος, ο κλήρος ακόμα και οι χωρικοί οργανώνονται, τρέχουν και παίρνουν οδηγίες από τον Καποδίστρια και ετοιμάζονται για επανάσταση.
Το κλίμα όμως είναι δυσάρεστο. Βρισκόμαστε στην εποχή των Ναπολεόντειων πολέμων.
Ο Ναπολέων αποφασίζει να εισβάλλει στη Ρωσία.
Ο Καποδίστριας βρίσκεται στη στρατιά του Δουνάβεως όταν μαθαίνει τη μάχη του Μποροντίνο και τη κατάληψη της Μόσχας από τους Γάλλους.
Η στρατιά, μαζί και ο Καποδίστριας, επιστρέφει πίσω και αρχίζει ο αγώνας στις απέραντες Ρωσικές εκτάσεις που ο Κουτούζωφ ανάθεσε στον στρατηγό χειμώνα την καταστροφή του μεγάλου Ναπολέοντα πράγμα που συνέβη.
Στην υποχώρηση του Τσάρου και στο κάψιμο της Μόσχας ο Καποδίστριας ήταν μαζί με τα Ρωσικά στρατεύματα συντροφιά με τον Αλέξανδρο τον Α΄ με αποτέλεσμα ο τσάρος να του δώσει την πραγματική του φιλία.
Αρχίζει η υποχώρηση του Ναπολέοντα και μόνο ένα μικρό τμήμα από τους 500.000 που ξεκίνησαν επιστρέφει στη Γαλλία λόγω του ότι ο χειμώνας ήρθε σχετικά γρήγορα και πάγωσαν τα ποτάμια!.
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ
Μετά την ήττα του Ναπολέοντα αρχίζουν οι συζητήσεις για τη συνθήκη ειρήνης.
Ο Τσάρος διορίζει τον Καποδίστρια, σύμβουλο του με δικαιώματα, χωρίς ακόμα να τον κάνει υπουργό εξωτερικών και του ζητάει να διαπραγματευθεί τη συνθήκη.
Ο Καποδίστριας αντιμετωπίζει προσωπικότητες όπως τον Ταλεϋράνδο, τον Μέτερνιχ και από όλους τους ιστορικούς αναφέρεται ότι υπήρχε καλύτερος από όλους τους άλλους.
Στη συνθήκη που έγινε δεν θέλησε, ο Καποδίστριας, να καταστραφεί τελείως η Γαλλία αν και θα μπορούσε να το είχε κάνει γιατί εκπροσωπούσε μια πολύ μεγάλη δύναμη τη Ρωσία.
Ο Ναπολέων είναι εξόριστος στη νήσο Έλβα.
Επιστρέφει, γίνεται η μάχη του Βατερλό και φτάνουμε στο 1815 (Από τον Σεπτέμβριο του 1814 και το 1815 για την ακρίβεια) όπου γίνονται φοβερά διπλωματικά γεγονότα.
Πρίγκιπες, βασιλιάδες, αυτοκράτορες, ηγεμόνες, διπλωμάτες.
Όλη η Ευρώπη αγωνίζεται ώστε να πετύχει κάθε λαός την καλύτερη συνθήκη γιαυτόν.
Εκεί στέλνεται και ο Καποδίστριας.
Τότε είχε προσπαθήσει να πείσει τον τσάρο να μην συναινέσει στη δημιουργία της Ιεράς Συμμαχίας.
Το έγγραφο που ο τσάρος έθεσε υπ όψιν του ο Καποδίστριας το απέρριψε, αλλά ο τσάρος εκείνη την εποχή βρισκότανε κάτω από την επίδραση της βαρώνης Γκρούδενερ, μιας μυστικοπαθούς γυναίκας που τότε κατά σύμπτωση πολέμησε την Ελλάδα, ενώ αργότερα την ωφέλησε.
Αυτή έπεισε τον τσάρο να υπογράψει την συνθήκη των Παρισίων και να δημιουργηθεί η Ιερά Συμμαχία.
Μέσα σε τέτοιο ανθελληνικό πνεύμα, γιατί δεν δεχόντουσαν να γίνονται επαναστάσεις κατάφερε ο Καποδίστριας να δεχτούν όλοι. Αγγλία, Γαλλία, Πρωσία, Αυστρία την απελευθέρωση της Ιονίου πολιτείας.
(Τουλάχιστον με την «υψηλή» εποπτεία της Αγγλίας).
Ελευθερώθηκε η Ελλάδα σε αυτό το νησιωτικό σύμπλεγμα.
Η συνθήκη υπογράφτηκε τον Νοέμβριο του 1815 και ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχημένες προσπάθειες του Καποδίστρια.
Ο Καποδίστριας προσπάθησε να πείσει τον Τσάρο να απελευθερώσει και την υπόλοιπη Ελλάδα.
Η επιθυμία του αυτή ήταν γνωστή στους Ευρωπαϊκούς κύκλους γιατί κατά τη διάρκεια γεύματος, (όπως αναφέρει και ο Βαλαωρίτης) είχε κάνει πρόποση «Στην απελευθέρωση όλου του γένους».
Όλο το γένος δεν σήμαινε μόνο ο Ελλαδικός χώρος, αλλά η απελευθέρωση από τον Ίστρο ποταμό μέχρι τη Κωνσταντινούπολη και τη Μικρά Ασία.
Ο Tσάρος τον άκουσε με προσοχή.
Ο Καποδίστριας του έδωσε υπομνήματα (όπως αναφέρει και στην αυτοβιογραφία του) που του περιγράφει τη δύσκολη θέση των Ελλήνων, τη δυστυχία που έχουνε περιέλθει οι ομόδοξοι και ζήτησε τη βοήθεια του Τσάρου.
Ο τσάρος τον χτύπησε φιλικά στη πλάτη και του απάντησε:
«Το κάθε πράγμα στον καιρό του».
Έτσι, τότε, το 1815, το μόνο που πέτυχε ήταν η απελευθέρωση των Ιονίων νησιών.
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ
Επιστρέφει λοιπόν στη Πετρούπολη όπου μπαίνει στο ανάκτορο του Τσάρου και μαζί με τον Νεσελρόντε ονομάζεται υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας.
Η χώρα αυτή με τις απέραντες εκτάσεις, με τις τεράστιες επιρροές έχει δυο υπουργούς εξωτερικών εκ των οποίων ο ένας Έλληνας: Ο Καποδίστριας!
Μέσα όμως στα ανάκτορα το στοιχείο που επικρατεί είναι το Ελληνικό.
Υπασπιστής του τσάρου είναι ο Υψηλάντης, ο οποίος έχασε το χέρι του στους Ναπολεόντειους πολέμους.
Ο Καποδίστριας από τη θέση αυτή αρχίζει να οργανώνει την Ελληνική Επανάσταση.
Εκείνη την εποχή ένας καινούργιος παράγοντας εμφανίζεται στα Ελληνικά δρώμενα:
Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ!
Το 1817 τον επισκέπτεται ένας από τους αρχηγούς της ο Γαλάτης.
Νέος έξυπνος, μορφωμένος, ωραίος γράφει ένα γράμμα στο Καποδίστρια και του αναφέρει ότι «Επιθυμώ να σας συναντήσω γιατί έχω να σας πω για ένα πολύ σοβαρό θέμα κλπ.».
Ο Καποδίστριας, δεξιοτέχνης στους ελιγμούς, προσεκτικός στις παγίδες δεν παρασύρεται σε λάθη. Το πρώτο που κάνει είναι να δείξει το γράμμα στον Τσάρο.
Ο τσάρος διαβάζει το γράμμα και του λέει «Κάλεσε τον».
Τον καλεί, έρχεται και του εκθέτει τα της επαναστάσεως.
Ο Καποδίστριας αντιλαμβάνεται ότι η επανάσταση και η απελευθέρωση των Ελλήνων δεν είναι μια υπόθεση που θα την αποφασίσουν τίποτα νεαροί, που σαν νέοι είναι και αιθεροβάμονες και ενθουσιώδεις.
Είναι μια απόφαση που πρέπει να αποφασισθεί με πολύ ψυχραιμία, πολύ λογική.
Πρέπει να υπάρχει ενθουσιασμός ,αλλά και πραγματισμός (ρεαλισμός).
Όλα να μελετηθούν.
Ο Γαλάτης δεν του ενέπνεε καμία εμπιστοσύνη, έτσι δεν του έδωσε καμία σημασία, τον απέτρεψε.
Αλλά φεύγοντας του είπε και κάτι σημαντικό:
«Έχε εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια»!
[κατά λέξη:«ΕΩΣ ΟΤΟΥ Η ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ ΕΥΔΟΚΗΣΕΙ ΑΛΛΩΣ»]
Ούτε μπορούσε ο Καποδίστριας σε έναν άνθρωπο που γνώρισε μια ώρα πριν να του αποκάλυπτε τα μυστικά του σχέδια.
Είχε καταφέρει να δημιουργήσει δίκτυο σε όλη την κατεχόμενη από τους Τούρκους χώρα.
Σκεφτείτε ότι τον Απρίλιο του 1821 όταν στη Κωνσταντινούπολη γινόντουσαν οι σφαγές και έσφαζαν τους Φαναριώτες και τους ιερείς μας, είχε πείσει τον πρέσβη της Ρωσίας Στρογκονώφ, να πληρώνει τους Τούρκους (τα χρήματα τα έδινε ο Καποδίστριας) και έσωζε τις οικογένειες των Φαναριωτών και Μητροπολιτών, τους οποίους έπαιρνε στη Ρωσία για να τους χρησιμοποιήσει αργότερα.
Ο Γαλάτης έφυγε. Αργότερα αποδείχτηκε ότι ο Καποδίστριας είχε δίκιο, γιατί το τυχοδιωκτικό αυτό στοιχείο, ο Γαλάτης, είχε κακό τέλος.
Η ίδια η Φιλική Εταιρεία αποφάσισε να τον εκτελέσει και ανέθεσε στον φιλικό Δημητρόπουλο, ο οποίος τον σκότωσε με ένα τρομπόνι.
Του έριξε ένα πυροβολισμό, αυτός δεν ήξερε γιατί τον σκοτώνουνε. Ρώτησε «Τι σας έκανα και με φάγατε» Του εξήγησε, του έριξε και δεύτερο πυροβολισμό και τον αποτελείωσε.
Μετά τον Γαλάτη πολλοί τον πλησίαζαν για να λάβει μέρος στην επανάσταση και να αναλάβει αρχηγός. Αυτό όμως δεν το δεχότανε.
Όταν ο ίδιος ο Τσάρος τον είχε καλέσει και του είχε πει: «Σου αναθέτω το Υπουργείο Εξωτερικών» ο Καποδίστριας είχε επιφύλαξη και του είπε:
«Με την ανάθεση του Υπουργείου Εξωτερικών σε μένα, οι ομογενείς μου θα πιστέψουν ότι θα τους βοηθήσω, όλοι θα με βλέπουν σαν μια ελπίδα και θα σε εκθέσω».
Ο Τσάρος, που του είχε μεγάλη εκτίμηση, του απάντησε:
«Τότε σου αναθέτω και τα Ελληνικά Θέματα».
Έτσι έχοντας πίσω του μια ολόκληρη αυτοκρατορία (τη Ρωσική) έπρεπε να κάνει χειρισμούς με μεγάλη προσοχή για να πετυχαίνει το καλύτερο αποτέλεσμα.
Ο Μέτερνιχ είναι ο υπ αριθμόν ένα εχθρός του.
Σαν πονηρή αλεπού που ήταν, τον έχει αντιληφθεί.
Γράφει ένα γράμμα στον Τσάρο και του αναφέρει ότι ο Καποδίστριας παίζει διπλό παιχνίδι.
Ενώ αφανώς βοηθάει τους Έλληνες εμφανώς φαίνεται ότι δεν συμμετέχει.
Ο Τσάρος όμως συνεχίζει να έχει εμπιστοσύνη στον μεγάλο Έλληνα.
Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ
Ο Καποδίστριας σαν υπουργός Εξωτερικών πηγαίνει στο Παρίσι.
Ο Ναπολέων έχει ήδη πεθάνει και βασιλεύουν οι Βουρβόνοι με τον Λουδοβίκο ΙΗ΄
Οι Γάλλοι δεν ξεχνούν ότι με τη συνθήκη των Παρισίων ο Καποδίστριας δεν άφησε να αδυνατίσει πολύ η Γαλλία όπως ζήτησε η Αγγλία και η Αυστρία συγκράτησε τον Γαλλικό χώρο για να έχει η Ρωσία ένα αντιστάθμισμα στη δύναμη των άλλων μεγάλων δυνάμεων και τον ευγνωμονούν.
Έτσι ο Λουδοβίκος προσφέρει στον Καποδίστρια για δικό του ένα τεράστιο χρηματικό ποσό.
Ο Καποδίστριας αρνείται «Όχι» απαντάει «δεν θέλω χρήματα.
Θέλω όμως να δοθεί εντολή κάθε Γαλλική βιβλιοθήκη σε κάθε πόλη να δώσει το δεύτερο βιβλίο στην Ελλάδα»
Έτσι σχηματίστηκε μια τεράστια βιβλιοθήκη την οποία αργότερα χρησιμοποίησε το έθνος και που τώρα την έχουμε πετάξει σε κάτι υπόγεια και σαπίζει.
Ο Καποδίστριας βασίζεται, για να πετύχει την απελευθέρωση και τον Εθνικό σκοπό, σε δύο πράγματα
Στο πολιτισμό και στον αγώνα.
Έτσι έλεγε.
Απέδιδε μεγάλη σημασία στη γλώσσα γιαυτό και όταν έγινε το συνέδριο των Παρισίων το 1815 και ενώ όλοι οι ηγεμόνες.
Ο Τσάρος της Ρωσίας, ο βασιλιάς της Βαυαρίας, ο αυτοκράτωρ της Αυστρίας, άλλοι ηγεμόνες κλπ.
Όλοι είχαν αποφασίσει να καταστείλουν τις επαναστάσεις μέσα στο συνέδριο τους αυτό ο Καποδίστριας πέτυχε όλοι να δώσουν υπέρ των Ελλήνων!
200 δουκάτα ο τσάρος 100 η Αυστρία και να συμβάλλουν στη βοήθεια των Ελλήνων.
Όχι βέβαια για να κάνουν επανάσταση αλλά για να μορφώσουν τους Έλληνες και να αναπτύξουν τον Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό.
Έτσι ιδρύθηκε η πρώτη εταιρία των φιλόμουσων στο Πήλιο που δίδασκε Αρχαία Ελληνικά, Ιστορία κλπ. Αλλά συγχρόνως ήταν και φυτώριο επαναστατών.
Η ΕΛΒΕΤΙΑ ΤΟΝ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ
Λένε ορισμένοι ότι ο Καποδίστριας είχε αμφιβολίες για την επανάσταση.
Ποτέ δεν είχε αμφιβολίες.
Έπρεπε να επαναστατήσουμε, αλλά το πότε, το πώς και με ποιους σκοπούς αυτό δεν μπορούσε να το αποφασίσει ο οποιοσδήποτε, αλλά οι άνθρωποι που υπερείχαν και είχαν ευθύνες απέναντι στο έθνος.
Ο ίδιος ο Καποδίστριας διέθεσε όλη του τη περιουσία στους αγώνες για την επικράτηση της Ελλάδας.
Αναφέρεται, και είναι εξακριβωμένο, ότι όταν έμενε στη Γενεύη το 1811 περίπου, ο Τσάρος σε συνεννόηση με τον Μέτερνιχ, είχε αναθέσει στον Καποδίστρια να κάνει τη διοικητική οργάνωση της Ελβετίας.
Ο Καποδίστριας έκανε τη διαίρεση της Ελβετίας σε καντόνια, σύστημα που διατηρείται μέχρι σήμερα ακριβώς όπως το σκέφτηκε ο Καποδίστριας.
Τα οργάνωσε τα έκανε να συμφιλιωθούν και γιαυτό οι Ελβετοί από ευγνωμοσύνη του έχουν κάνει ανδριάντες και στο καντόνι του Βο και της Γενεύης και μέσα στη πόλη της Λοζάννης ενώ τον είχαν ανακηρύξει επίτιμο πολίτη τους, ενώ εμείς κάτω από την επίδραση των Μαρξιστών ιστοριοπλόκων τον περιφρονούμε και αντίθετα με τους Ελβετούς που έχουν κάνει τους Μαρξιστές στην άκρη και ευημερούν, εμείς εδώ τρώμε σοσιαλισμό.
Στη Γενεύη έμενε, ενώ ήταν βαθύπλουτος, σε ένα (σχετικά) μικρό διαμέρισμα δυο δωματίων, αυτός και ο υπηρέτης του.
Απέναντι ήταν το τεράστιο ανάκτορο του Εϊνάρδου, του μεγάλου φιλέλληνα τραπεζίτη που έδωσε πολλά χρήματα για την επανάσταση του 1821.
Αυτός ήταν φίλος με τον Καποδίστρια, γνώριζε ότι είχε τεράστια περιουσία και του παραπονιότανε λέγοντας του «Ντροπή να κάθεσαι σε αυτό το σπιτάκι, ενώ έχουμε ανάκτορο και τι θα λένε οι φίλοι μας» κλπ.
Και μια συγγραφέας η Σαρλότ ντε Ρος που τον έβλεπε και ήταν και ερωτευμένη μαζί του και αυτή του έλεγε να μείνει στο ανάκτορο του Εϊνάρδου.
Ο Καποδίστριας απαντούσε:
«Αυτή την εποχή που οι συμπολίτες μου υποφέρουν, εγώ δεν μπορώ να ζω πλούσια.
Πρέπει να δαπανώ την ημέρα, εγώ και ο υπηρέτης μου πέντε φράγκα»!
Υπέβαλλε δηλαδή οικειοθελώς τον εαυτό του σε λιτότητα και ένα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι:
Ο Καποδίστριας στη πολιτική εισήλθε βαθύπλουτος και εξήλθε δολοφονημένος και πάμφτωχος.
Τα χωράφια του (για να μην τα λέμε όλα στο τέλος) στη Κέρκυρα τα υποθήκευσε για να πάρουν οι Έλληνες σιτάρι από τη Μάλτα να μην πεθάνουν της πείνας.
Αυτός που ζούσε στα παλάτια του τσάρου, αυτός που κυβερνούσε και επηρέαζε ουσιαστικά την εξέλιξη της Ευρώπης, ζούσε φτωχά.
Από την Ελλάδα δεν ωφελήθηκε.
Όλη του τη περιουσία την διέθεσε στην Ελλάδα.
Μπορείτε λοιπόν να συγκρίνετε αυτόν τον πολιτικό άνδρα που μπήκε πάμπλουτος στη πολιτική και βγήκε πάμπτωχος με άλλους σύγχρονους πολιτικούς που μπήκαν πάμφτωχοι και εξήλθαν πάμπλουτοι.
Το πρώτο συμπέρασμα λοιπόν που βγαίνει, είναι ότι αυτοί που θέλουν να ωφελήσουν την πατρίδα μας δεν ζουν από την πατρίδα ούτε πλουτίζουν από την Ελλάδα, διότι η Ελλάδα δεν είναι καμία επιχείρηση ή κανένα εργοστάσιο να κάνει πλούσιους τους πολιτικούς.
Η αντίληψη του Καποδίστρια ήταν ότι πρέπει αυτός που έχει χρήματα να τα διαθέσει για την Ελλάδα.
Δεν μπορεί ένα έθνος να πάει μπροστά με την αντίληψη ότι οι πολιτικοί πρέπει να παίρνουν προμήθειες από συμβάσεις, να απομυζούν το δημόσιο χρήμα και να φτωχαίνουν την Ελλάδα.
Δεν είναι δυνατόν να προχωρήσουμε έτσι.
ΔΕΝ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ!
Ο Καποδίστριας όταν κηρύχτηκε η επανάσταση πήρε μια άδεια απεριόριστης διάρκειας.
Το 1822 γίνεται μια συνάντηση μεταξύ του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄ του Καποδίστρια, του Εσελρόντε, του άλλου υπουργού εξωτερικών και ενός μυστικοσυμβούλου του Τσάρου που έχει διασωθεί το όνομά του, λεγότανε Τατίτσεφ.
Αυτοί οι τέσσερις κάθονται και συζητούν.
Ο τσάρος λέγει στον Καποδίστρια να του δώσει ένα υπόμνημα.
Ο Καποδίστριας απαντά: «Δε δίνω κανένα υπόμνημα. Θα συζητήσουμε»!
Βγάζει δε ένα λόγο όπου εισηγείται και εξηγεί με λεπτομέρεια γιατί είναι αναγκαίο ο Τσάρος να κηρύξει πόλεμο κατά των Τούρκων.
Είναι μια πολύ δύσκόλη στιγμή κατά την οποία ο Καποδίστριας εξαντλεί όλα του τα επιχειρήματα και θα ήταν άλλη η όψη της Ευρώπης αν ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄ άκουγε τον Καποδίστρια.
Δεν τον άκουσε!
Μετά έξι χρόνια αυτό που δεν έκανε ο Αλέξανδρος Α΄ θα το κάνει ο διάδοχος του Νικόλαος, αλλά πια θα είναι αργά.
Ο Τσάρος ακούει τον Καποδίστρια, κανείς δεν μπορεί να αντικρούσει τα επιχειρήματά του.
Ο Καποδίστριας λέει ότι οι Έλληνες επαναστάτησαν, είμαστε στο 1822, η επανάσταση έχει φουντώσει πρέπει ο Τσάρος να κηρύξει ιερό πόλεμο για την απελευθέρωση των Ορθοδόξων.
Οι αναλύσεις που κάνει δεν μπορούν να αναφερθούν εδώ αλλά είναι καταπληκτικές.
Ο Τσάρος όταν τελειώνει η σύσκεψη, η οποία ήταν θυελλώδης, δηλώνει:
«Αν ήμουν στη θέση σου θα έκανα και θα έλεγα αυτά που λες και κάνεις.
Αλλά δεν είμαι!
Γιαυτό δεν μπορώ να αλλάξω την απόφασή μου.
Δεν θα επιτεθώ στη Τουρκία»!
Τον αγκάλιασε, τον φίλησε, πράγμα πρωτοφανές για δεσπότη που τους είχαν όλους σε απόσταση και του είπε:
«Σου δίνω άδεια επ' αόριστο.
Πήγαινε και θα ξανασυναντηθούμε.
Ο θεός να μας βοηθήσει!» κλπ.
Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ!
Ο Καποδίστριας φεύγει πάει στη Φρανκφούρτη, μετά στην Ελβετία, στο Παρίσι, στην Αγγλία.
Παντού συγκέντρωνε χρήματα για τον αγώνα του έθνους.
Γνώριζε πολύ καλά ότι επανασύσταση χωρίς χρήματα δεν γίνεται.
Έχει διαθέσει τα πάντα για την Ελλάδα, όλη του τη περιουσία.
Αλλά παρ’ ότι υπερήφανος αναγκάζεται να ζητάει χρήματα από φίλους του.
Ο Εϊνάρδος τον βοήθησε, έδωσε τεράστια χρηματικά ποσά και είναι προς τιμή του Ελληνικού κράτους που το 1960 (ή 1965 δεν θυμάμαι ακριβώς) έβγαλε γραμματόσημο προς τιμήν του με το κεφάλι του και το όνομά του, και ο κόσμος δεν ήξερε ποιος είναι.
Αυτά βλέπετε τα βγάζουν μυστικά για να μην τα μαθαίνουμε.
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ
sfoulidis.my-webs.org
