Πρωτοστάτης και «αρχιτέκτονας» για την επιστροφή Καραμανλή στην Ελλάδα το 1974 ο Ευάγγελος Αβέρωφ, δεν μπορούσε να λείπει από...
Πρωτοστάτης και «αρχιτέκτονας» για την επιστροφή Καραμανλή στην Ελλάδα το 1974 ο Ευάγγελος Αβέρωφ, δεν μπορούσε να λείπει από την ορκωμοσία του Προέδρου της «Κυβερνήσεως Εθνικης Ενότητος»,ενώπιον του Προέδρου της στρατιωτικής διακυβέρνησης, στρατηγού Γκιζίκη.
Διακρίνεται δεξιά στην πρώτη σειρά, δίπλα από τον Γ. Μαύρο.
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 14 Αυγούστου 1974, η Τουρκία ξεκίνησε τη δεύτερη φάση της εισβολής της στην Κύπρο, αποτέλεσμα της οποίας ήταν να καταληφθεί περισσότερο από το 37% του κυπριακού εδάφους, το οποίο παραμένει υπό κατοχή μέχρι σήμερα. Και το ερώτημα:
Η Ελλάδα, η «Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που ορκίστηκε στις 23 Ιουλίου ’74, μετά από τη εφτάχρονη στρατιωτική διακυβέρνηση, έκαμε το καθήκον της έναντι της Κύπρου;
Η απάντηση είναι «ΟΧΙ».
Τίποτε ουσιαστικά δεν έκαμε!
Στον στρατιωτικό τομέα ειδικά καθόλου, που ήταν ένας πολύ σημαντικός και καθοριστικός παράγοντας, ο οποίος αν έπραττε εκείνο που είχε υποχρέωση να κάνει, ο Αττίλας θα εμποδιζόταν να προχωρήσει στην Κύπρο και να επεκτείνει την κατοχή του.
Και, βέβαια, οι καταστάσεις που ακολούθησαν δεν θα ήταν οι γνωστές, καταστροφικές και επικίνδυνες, όπως παραμένουν μέχρι σήμερα.
ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ, οι ελλαδικές ευθύνες να αφεθεί η Κύπρος μόνη στα αρπακτικά δόντια του αιμοσταγούς Αττίλα, εντοπίζονται στον Πρωθυπουργό Καραμανλή και τον υπουργό Εθνικής Αμύνης Ευάγγελο Αβέρωφ.
Περισσότερο στον δεύτερο λόγω θέσεως, όπως και στην τότε ελληνική στρατιωτική ηγεσία, με την οποία ο Αβέρωφ βρισκόταν σε συνεννόηση.
ΠΟΛΛΕΣ απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα, για το τι ακριβώς έγινε κατά το διάστημα 23/7-14/8/74, δίδει το Πόρισμα της Βουλής των Ελλήνων του 1988 για τα γεγονότα στην Κύπρο και φωτίζει σημαντικές πτυχές της μεγάλης προδοσίας που έγινε.
Ένα πόρισμα, που από τότε δεν δόθηκε επίσημα στη δημοσιότητα, ούτε και ξέρει κανένας την τύχη του!
Αν υπάρχει, δηλαδή.
Το «γιατί», βέβαια, ας το απαντήσουν όσοι έχουν «ξεχάσει» τον «Φάκελο της Κύπρου», ο οποίος, αποδεδειγμένα περιέχει στοιχεία και προδοσίες προσώπων για τα οποία έχουν ακόμη συμφέροντα οι ίδιοι ή και τα κόμματά τους.
Συμφέροντα πολιτικά, οικονομικά και άλλα.
ΚΑΙ ενώ αυτή είναι η κατάσταση, όχι μόνο οι πιο πάνω συνεχίζουν το βιολί της παραποίησης γεγονότων, σε σημείο που κάποιοι από αυτούς…να έχουν πιστέψει στα ψέματά τους, αλλά και κορδώνουν σε εκδηλώσεις και πανηγύρια, όπου αδιάντροπα προβάλλουν τα ψέματα σαν αλήθειες!
Και σ’ αυτό, συνέβαλαν – και συμβάλλουν ακόμη – οι εκάστοτε Κυβερνήσεις στην Κύπρο και την Ελλάδα από το 1974, αλλά και τα κόμματα που έχουν συμφέρον να συνεχίσουν να περιφέρουν τον νερόμυλο της διαστροφής και του βιασμού της Ιστορίας.
Κι αυτό που σίγουρα περιμένουν, είναι να πεθάνουν όλοι όσοι έχουν να ιστορίσουν προσωπικά τους βιώματα για να διασταυρωθούν γεγονότα και να αποκατασταθεί η αλήθεια, προκειμένου οι ίδιοι να συνεχίσουν το ξεφάντωμα της ψευτιάς και της μάσας!
Ευάγγελου Αβέρωφ αποκαλυπτήρια
ΣΤΟ θέμα μας, όμως, που είναι η πολιτεία της πρώτης μεταπολιτευτικής Κυβέρνησης στην Ελλάδα στο διάστημα μεταξύ πρώτης και δεύτερης εισβολής.
Η όποια βοήθεια που δεν έδωσε στην Κύπρο.
Αλλά, για ποιαν βοήθεια προς τη μεγαλόνησο για αντιμετώπιση του «Αττίλα ΙΙ» μπορεί να γίνει λόγος, όταν η εντολή του Αβέρωφ προς τις Ένοπλες Δυνάμεις τότε ήταν;
- «Η μόνη δυνατή λύσις εν περιπτώσει μαζικής τουρκικής επιθέσεως, είναι η υποχωρητική κίνησις, με διατήρησιν επαφής»!
ΔΗΛΑΔΗ, αν επιτεθούν οι Τούρκοι, οι οποίοι από τις 20 Ιουλίου που εισέβαλαν στην Κύπρο προχωρούσαν και καταλάμβαναν όλο και περισσότερα κυπριακά εδάφη παρά την εκεχειρία της 22ας Ιουλίου, να μην ριχτεί ούτε σφαίρα και οι ελληνικές δυνάμεις να υποχωρήσουν, διατηρώντας μόνο επαφή με τους εισβολείς!
Μάλιστα!
Αυτή ήταν η διαταγή Αβέρωφ, την οποία πήρε μετά από σύσκεψη με τον Αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Μπονάνο και τον Αρχηγό Στρατού Γαλατσάνο!
Γιατί, όμως, η απόφαση αυτή του Αβέρωφ;
Δέστε την απάντηση, όπως αυτή περιέχεται στο Πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής:
Απόσπασμα από το Πόρισμα της Επιτροπής για τον «Φάκελο».
«Όπως σαφώς προκύπτει τόσο από έγγραφα στοιχεία, όσο και από την κατάθεση του ίδιου, ενώπιον της Επιτροπής μας, ο κ. Αβέρωφ έχει διαμορφωμένη σαφή και συνολική άποψη του Κυπριακού προβλήματος.
Τούτο, όπως ο ίδιος δηλώνει, οφείλεται στην μακροχρόνια πολιτική του πείρα και κυρίως στη θητεία του ως υπουργού των Εξωτερικών, κατά την οποία χειρίστηκε σε κρίσιμες περιόδους το Κυπριακό θέμα.
Οι απόψεις του έχουν καταχωρηθεί κατά καιρούς σε δικά του κείμενα.
Ειδικότερα, οι απόψεις-θέσεις του στη διαδικασία που ακολουθείται στην Επιτροπή μας και προκύπτουν από τα έγγραφα στην κατάθεσή του, έχουν ως εξής:
»β). Απέτρεψε την αποστολή Μεραρχίας, που πρότεινε ο κ. Κ. Καραμανλής.
»γ). Αποδέχθηκε την τακτική που ακολουθήθηκε από το ΓΕΕΦ, στην αντιμετώπιση της προέλασης των τουρκικών στρατευμάτων του ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ (υποχωρητική κίνηση, με διατήρηση επαφής προς αποφυγή εγκλωβισμένων δυνάμεων).
Την τακτική αυτή είχαν προτείνει ο Μπονάνος και ο Γαλατσάνος στις συσκέψεις του ΥΕΘΑ (Υπουργού Εθνικής Αμύνης) και εφάρμοσε ο Καραγιάννης στην Κύπρο».
(Αντιστράτηγος Ευθύμιος Καραγιάννης: Τον έστειλε στην Κύπρο αρχές Αυγούστου ο Καραμανλής ως νέο Αρχηγό ΓΕΕΦ, σε αντικατάσταση του Μιχάλη Γιωργίτση.
Αυτή, όπως και πολλές άλλες αντικαταστάσεις αξιωματικών στην Κύπρο, ήταν η μόνη στρατιωτική «συμβολή» του Καραμανλή στην αιμάσσουσα υπό την μπότα του Αττίλα Κύπρο.
Yπήρξε, βέβαια, και η απόφαση για αποστολή μεραρχίας, την οποία, όμως σαμπόταρε ο Αβέρωφ, όπως αναφέρεται και πιο πάνω.
»Τις θέσεις του αυτές ο κ. Αβέρωφ», συνεχίζει το Πόρισμα, υποστήριξε και ενώπιον της Επιτροπής μας κατά την κατάθεσή του, ως εξής:
Σε συγκεκριμένη ειδικά ερώτηση μέλους της Επιτροπής, ο κ. Αβέρωφ, λέγει επί λέξει:
«Κύριε συνάδελφε, πήρα τη γνώμη των τεσσάρων Αρχηγών, η οποία ήταν ανεπιφύλακτη, αλλά δεν στηρίχθηκα σ’ αυτήν.
Στηρίχθηκα στη μελέτη του προβλήματος, την οποία είχα κάνει ως υπουργός των Εξωτερικών.
Διότι τα γεωπολιτικά και στρατιωτικά δεδομένα δεν άλλαζαν και το περιγράφω και στο βιβλίο μου, το οποίο τελειώνει το 1963.
Και τότε είχα πολλές συνεργασίες με τα Γενικά Επιτελεία, για να δούμε ποια μπορούσε να είναι η άμυνα της Κύπρου.
Και είχα πεισθεί απολύτως και μου αρκούσε μια ματιά στον χάρτη για να μου επανέλθουν εκείνα τ οποία πίστευα και τα οποία εξακολουθώ να πιστεύω.»
ΑΥΤΗ, λοιπόν, ήταν η δικαιολογία του Αβέρωφ για τη μη εμπλοκή του ελληνικού Ναυτικού και της Αεροπορίας στην αντιμετώπιση των Τούρκων μετά την έναρξη της δεύτερης εισβολής.
Σύγκρινε καταστάσεις του 1963 με εκείνες του 1974, χωρίς να λαμβάνει ποσώς υπ’ όψη τη σημαντική ενίσχυση της Ελλάδας το ’74σε εξοπλισμό για θάλασσα και αέρα, με υπερσύγχρονα υποβρύχια και πολεμικά «Φάντομς».
Με συνέργεια, τονίζουμε, και των αρχηγών Ναυτικού και Αεροπορίας, Πέτρου Αραπάκη και Αλέξαντρου Παπανικολάου, οι οποίοι περιλαμβάνονταν στο μεγάλο «παιγνίδι», που παίχτηκε σε βάρος της Κύπρου.
- ΤΙ άλλο, βέβαια, μπορούσε να περιμένει κανείς από τον Ευάγγελο Αβέρωφ, ο οποίος το 1956, διαρκούντος του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, είχε προτείνει στους Τούρκους σχέδιο διχοτόμησης της Κύπρου!
- Και ήταν ο πρώτος που το έκαμε αυτό!
ΠΟΙΕΣ, όμως, ήταν οι δικαιολογίες που πρόβαλε ο Αβέρωφ στην Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων ειδικά για τα «Φάντομς» και τα υποβρύχια;
Ιδού:
Οι δικαιολογίες ενός…«αρχιστράτηγου»!
Για…34 ώρες (!) παρέμειναν δεμένοι στα πιλοτήρια οι κυβερνήτες των πολεμικών «Φάντομς» της Ελληνικής Αεροπορίας το 1974 στην Κρήτη, αναμένοντας τη διαταγή για να βομβαρδίσουν τον τουρκικό αποβατικό στόλο στην Κύπρο. Η διαταγή, όμως, δεν έφτασε ποτέ!.
Ε. ΑΒΕΡΩΦ: «Μας κατηγόρησαν τότε γιατί δεν εστείλαμε στην Κύπρο το «Φάντομ».
«Φάντομ» είχαμε παραλάβει 18 εν συνόλω.
Με διαταγή του Καραμανλή εστάθμευαν στην Κρήτη, διά να είναι έτοιμα να πάνε στην Κύπρο.
Το ένα χάλασε κατά την προσγείωση,διότι δεν είχαν εκπαιδευτεί ακόμη οι αεροπόροι τους στο νέο αυτό όπλο.
Και τόσο πολύ δεν είχαν εκπαιδευτεί, ώστε κατά την συντηρητική προσγείωση το ένα αχρηστεύθη (!).
Αλλά και πέραν αυτού, εάν επήγαιναν, διά να έχουν καύσιμα και να μπορούν να γυρίσουν, θα έπρεπε να μείνουν υπεράνω της Κύπρου μόνο 5 έως 8 λεπτά.
Ποιος τρελός θα έστελνε αυτά τα αεροπλάνα, τα τόσο χρήσιμα για το μέλλον, να κινδυνεύσουν να ριχθούν από τους Τούρκους;
Διότι οι Τούρκοι στα νότιά τους παράλια είχαν τρία ραντάρ και διάφορα αεροδρόμια, από τα οποία μπορούσαν να σηκώσουν 50 δικά τους αεροπλάνα και να τα ρίξουν.
Η Χούντα έστειλε αεροπλάνα και από κακή συνεννόηση το ένα κατερρίφθη από την Εθνοφρουρά και σκοτώθηκαν τόσα παιδιά.
»Ελέχθη διά τα υποβρύχια, για τον στόλο ο οποίος έπρεπε να πάει στην Κύπρο.
Ο υπερπατριωτισμός, μας κάνει να διαστρέφουμε τα πράγματα. Λησμονείται ότι οι Τούρκοι είχανε εκλάβει τρία αντιτορπιλικά τους για δικά μας και με τρία αεροπλάνα βούλιαξαν το ένα και έβλαψαν πολύ σοβαρά το άλλο;
Θέλατε με τέτοιαν έλλειψη αεροπορικής καλύψεως δικής μας, με πλήρη και συνεχή κάλυψη δική τους, να στείλουμε τον Στόλο μας στην Κύπρο, να μην μπορούμε να υπερασπίσουμε έπειτα τα άλλα νησιά;
»Ομιλήσατε για τα υποβρύχια.
Σας πληροφορώ ότι οι Τούρκοι εκείνη την εποχή είχαν μπροστά στην Κύπρο τρία υποβρύχια εν ακινησία, τα οποία με τα μηχανήματα Sonar, συνελάμβαναν παν υποβρύχιο που θα συναντούσε.
Και θα στέλναμε τα καινούργια μας υποβρύχια, τα οποία ίσως θα εκαλούντο να υπερασπιστούν τα νησιά μας, να πέσουν ως πρόβατα επί σφαγή;»
Εθνική προδοσία
ΜΙΑ σύντομη, αλλά αποστομωτική απάντηση στον Αβέρωφ για τα πιο πάνω, αποτελούνασφαλώς οι αφηγήσεις των πλοιάρχων των δύο υποβρυχίων που έπλεαν προς Κύπρο και τα οποία ανέκρουσαν πρύμναν με εντολή Αραπάκης, αλλά και οι μαρτυρίες των πιλότων των «Φάντομ», οι οποίοι ανέμεναν για 34 ώρες μέσα στα πιλοτήρια στην Κρήτη, τη διαταγή να απογειωθούν και να σπεύσουν προς Κύπρο.
Και οι μεν κυβερνήτες των υποβρυχίων «Γλαύκος» και Νηρεύς» διαβεβαίωσαν ότι είχαν συνέχεια στα σκόπευτρά τους τα τούρκικα πλοία και θα τα βύθιζαν μόλις πλησίαζαν ακόμη λίγο, οι δε πιλότοι ότι, αν έφταναν στην Κύπρο, θα βομβάρδιζαν και θα κατέστρεφαν τον τουρκικό αποβατικό στόλο, αλλά η εντολή απογείωσης δεν έφθασε ποτέ!
ΑΝ η συμπεριφορά αυτή του Αβέρωφ και των Αρχηγών Όπλων δεν αποτελεί εθνική προδοσία, τότε τι άλλο μπορεί να ονομαστεί έτσι;
Δεν ντράπηκε, όμως, ο Αβέρωφ να αναφερθεί και στην αποστολή «Νίκη» στην Κύπρο, με την 1η Μοίρα Καταδρομών το βράδυ της 21ης Ιουλίου, την οποία έστειλε η Χούντα του Ιωαννίδη, μετά από την απόφαση του Πολεμικού Συμβουλίου για κήρυξη πολέμου εναντίον της Τουρκίας.
Δυστυχώς, όμωε, μετά από την απόφαση αυτή, ο ΑΕΔ Μπονάνος και οι Αρχηγοί των Όπλων, μαζί με τους Καραμανλή-Αβέρωφ και άλλους παλιούς πολιτικούς και μερίδα ανωτάτων αξιωματικών, αλλά και εξωγενών κύκλων, έθεσαν σε ενέργεια το σχέδιό τους για τον παραμερισμό μεν της Χούντας, αλλά, παράλληλα, και τη διχοτόμηση της Κύπρου!
Οι ευθύνες Καραμανλή- «Η Κύπρος κείται μακράν!»
ΑΛΛΑ, είναι και οι ευθύνες του Καραμανλή, ο οποίος εμφανίστηκε κατά μαγικό τρόπο στο προσκήνιο για δεύτερη φορά, μετά την πρώτη της υπογραφής των επάρατων Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου.
Ξανά, λοιπόν, στον επίλογο του κυπριακού δράματος, ο «εθνικός ηγέτης» που αναφώνησε το προδοτικό «η Κύπρος κείται μακράν» και, άρα, «δεν μπορούμε να τη βοηθήσουμε»(!), την ώρα που έπρεπε να μπει η ταφόπλακα στο κυπριακό ζήτημα.
Αυτή τη φορά με την τουρκική εισβολή και την ντε φάκτο για 42 τώρα χρόνια διχοτόμηση της Κύπρου.
Στον στρατιωτικό τομέα επαναλαμβάνουμε, η Κυβέρνηση Καραμανλή όχι μόνο αδρανούσε αλλά προέβαινε και σε μετατάξεις των αξιόμαχων αξιωματικών, που γνώριζαν το έδαφος, που γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα.
Που είχαν ψυχικό δεσμό με τους στρατιώτες τους.
Που πολέμησαν τον Αττίλα Ι.
Ο Καραμανλής εφάρμοζε το σχέδιο αποχουντοποίησης και άφηνε ανοχύρωτη την Κύπρο.
Η προτεραιότητά του και η έγνοια του δεν ήταν η υπεράσπιση της Κύπρου αλλά η εδραίωση του νέου καθεστώτος.
Έστελνε τους μάχιμους αξιωματικούς στην Αθήνα και από εκεί στο πουθενά και στη θέση τους έφερνε πιστούς στο νέο καθεστώς αξιωματικούς, άσχετους με τον πόλεμο.
ΤΟ ότι η προτεραιότητα Καραμανλή το 1974 ήταν η εδραίωσή του στην εξουσία, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο.
Το απέδειξε η όλη πολιτεία του κατά την κρίσιμη εκείνη περίοδο.
Μιλούσε για «Χούντα», αλλά την ίδια ώρα, ανάλογα με τα προσωπικά του συμφέροντα, συνεργαζόταν και προστάτευε ηγετικά στελέχη του στρατιωτικού καθεστώτος.
Αναφέρουμε τον στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη και τους Αρχηγούς των τεσσάρων Όπλων.
Ακόμα και τον βασιλιά Κωνσταντίνο τον εκμεταλλεύτηκε για να πετύχει την επιστροφή του στην Ελλάδα, αλλά αθέτησε, στη συνέχεια, την υπόσχεσή του σ’ αυτόν ότι, μετά τη δική του επιστροφή, θα καλούσε τον Κωνσταντίνο να επιστρέψει κι αυτός.
Αντ’ αυτού, διοργάνωσε δημοψήφισμα και κατάργησε τη βασιλεία και άφησε τον βασιλιά εκτός παιγνιδιού.
ΝΑ μην ξεχνούμε, επίσης, ότι ο Καραμανλής αρνήθηκε να καταθέσει στην Επιτροπή για το Φάκελο της Κύπρου στην ελληνική Βουλή, γεγονός που παραπέμπει σε προσπάθειά του να αποκρύψει γεγονότα, να αποδείξει πόσο «δημοκράτης» και προσηλωμένος στην αλήθεια και την Ιστορία ήταν, αλλά και πόσο σεβόταν νόμους και θεσμούς όταν περιφρόνησε μια Επιτροπή που εξέταζε πολύ σοβαρά ιστορικά θέματα.
Τα ψεύδη για «επίθεση από τον βορρά»
ΑΞΙΟ αναφοράς, είναι και το γεγονός ότι με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Καραμανλή, στις 23.7.74 και μέχρι τη δεύτερη εισβολή, κυκλοφορούσαν έντονα στην Ελλάδα πληροφορίες για δήθεν «μετακινήσεις στρατευμάτων με αεροπλάνα, που κατευθύνονταν από τη Βουλγαρία μέσω πολλών χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας» Ότι, δηλαδή, η Ελλάδα κινδύνευε με εισβολή από τη Βουλγαρία και έπρεπε να προστατέψει τα σύνορά της!
ΤΕΤΟΙΕΣ αθλιότητες λέγονταν, την ώρα που η Κύπρος καιγόταν.
Αθήνα, 23 Ιουλίου 1974:
Στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης υποδέχεται Καραμανλή.
Σημαίνει κάτι αυτό για την Ιστορία;
Ασφαλώς και σημαίνει.
Πολλά.
ΑΚΟΜΑ και τα Πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου της «Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας» υπό τον Καραμανλή, χάθηκαν!
Ο καθένας αντιλαμβάνεται ποια μπορεί να είναι η εξήγηση γι’ αυτό.
ΝΑ σημειωθεί, όμως, και τούτο:
- Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραβίασε τον καταστατικό χάρτη της Ελλάδας και αντί να ορκισθεί ως Πρωθυπουργός στον νόμιμο Ανώτατο Άρχοντα (τον βασιλιά), όπως προέβλεπε το Σύνταγμα του 1952, ορκίσθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της ιωαννιδικής Χούντας.
Να γιατί δεν ανοίγει ο «Φάκελος Κύπρου»
ΑΛΛΑ και κάτι πολύ σημαντικό, για το λόγο που δεν ανοίγει ο «Φάκελος της Κύπρου»:
Με απόφαση του Ευάγγελου Αβέρωφ, ως Υπουργού Εθνικής Άμυνας (45/07-03-1975), «αναστέλλεται η ποινική δίωξη των πρωταιτίων και των συνυπευθύνων, για την εθνική τραγωδία της Κύπρου».
Μια απόφαση, η οποία εκδόθηκε για να προστατευθεί κυρίως ο ίδιος ο Αβέρωφ, ως το κύριο ποινικά υπεύθυνο πολιτικό πρόσωπο για τη δεύτερη τουρκική εισβολή. Καμιά ελληνική Κυβέρνηση, μετά το κλείσιμο των εργασιών της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων του 1988, δεν ανέλαβε καμιά πρωτοβουλία για την άρση της κατάπτυστης αυτής απόφασης, που προφυλάσσει όλους τους μεγάλους προδότες της κυπριακής τραγωδίας.
ΠΟΛΛΟΙ «δημοκράτες», «αντιστασιακοί» και βάλε, αποδίδουν όλες τις ευθύνες για την τραγωδία του 1974 στη «Χούντα» του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη και σκόπιμα αποφεύγουν να επιρρίψουν ευθύνες και σε άλλους πολιτικούς, όπως οι Καραμανλής, Αβέρωφ, Μακάριος, βασιλιάς Κωνσταντίνος, Ανδρέας Παπανδρέου, Γεώργιος Μαύρος και άλλοι.
Αποφεύγουν να αναφερθούν στο βρόμικο παρασκήνιο της άθλιας πολιτικής συναλλαγής που προηγήθηκε και ακολούθησε την τουρκική εισβολή, αλλά και στην πορεία του έργου και του πορίσματος της Εξεταστικής Επιτροπής.
Ενός έργου, που παρήχθη μέσα από παρεμβάσεις και απειλές προς τα μέλη της Επιτροπής.
ΕΧΟΥΜΕ και σε άλλη περίπτωση εκφράσει υποψίες και αμφιβολίες, αν τελικά το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής διατηρείται όπως ετοιμάστηκε ή έχει λαφυραγωγηθεί από άτομα και καταστάσεις που είχαν συμφέρον να το κάμουν αυτό.
Αριθμεί 260 φάιλς ο «Φάκελος»
ΟΙ εργασίες της εξεταστικής επιτροπής για τον «Φάκελο Κύπρου» ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 1986 και ολοκληρώθηκαν – με την επικύρωση των πρακτικών στην ολομέλεια της Ελληνικής Βουλής – την 31η Οκτωβρίου 1988 κατά την διάρκεια της ΙΣΤ’ κοινοβουλευτικής περιόδου της Δ’ προεδρευόμενης Ελληνικής Δημοκρατίας.
Οι εργασίες της Εξεταστικής διήρκησαν δύο σχεδόν χρόνια, από τον Μάρτιο του 1986 μέχρι τον Οκτώβριο του 1988.
Το πόρισμα, στον τόμο των επικυρωμένων πρακτικών της ΙΣΤ’ ολομέλειας της συνόδου της Βουλής των Ελλήνων, καταλαμβάνει συνολικά 93 σελίδες ενώ ολόκληρο το υλικό που εξέτασε η Εξεταστική Επιτροπή αποτελείται από 20.748 σελίδες καταχωρημένες σε 260 φακέλους, οι οποίοι είναι τοποθετημένοι σε έξι μεταλλικές αρχειοθήκες με σύστημα ασφαλείας.
Οι αρχειοθήκες σφραγίστηκαν ενώπιον του τότε προέδρου της Βουλής των Ελλήνων Ιωάννη Αλευρά και τοποθετήθηκαν στο ισόγειο της Ελληνικής Βουλής στο γραφείο αριθμός 65.
ΣΤΙΣ 20.748 σελίδες περιλαμβάνονται τα πρακτικά των συνεδριάσεων , οι μαρτυρικές καταθέσεις, τα απόρρητα στρατιωτικά σήματα, οι διαταγές και τα πρακτικά των πολιτικών αποφάσεων, που είχαν τεθεί ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής. που χρειάσθηκε να τεθούν υπόψη της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων.
(Αρχείο Νίκου Παπαναστασίου-απόσπασμα)
