Μέσα στὶς ἐρχόμενες ἑβδομάδες, θεωρητικῶς καὶ μόνον, θὰ ἔχουμε κάποιο «θερμὸ» ἐπεισόδιον μὲ τὴν γείτονα, γιὰ νὰ …«ἐπισφραγίσου...
Μέσα στὶς ἐρχόμενες ἑβδομάδες, θεωρητικῶς καὶ μόνον, θὰ ἔχουμε κάποιο «θερμὸ» ἐπεισόδιον μὲ τὴν γείτονα, γιὰ νὰ …«ἐπισφραγίσουμε», ἐπὶ τέλους καὶ διὰ παντός, τὴν «ἑλληνοτουρκικὴ φιλία», διότι, ἐὰν μία φιλία δὲν σφραγίζεται μὲ αἶμα, φιλία δὲν εἶναι.
Ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο διαισθανόμεθα πὼς κάτι σημαντικὸ καὶ ἄσκημο καὶ δύσκολο μᾶς ἐπιφυλάσσεται, οὐδόλως τυχαῖον βεβαίως-βεβαίως, ἀλλά, ἀπὸ μίαν (καὶ μόνον) ὀπτική, μᾶλλον ὀφείλουμε νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε ὡς …ἀναγκαῖον κακό.
Διότι, ὡς γνωστόν, τὰ μαθήματα τὰ ἐμπαιδώνει κάποιος μόνον μετὰ ἀπὸ παθήματα.
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς ἔχουμε καταντήση ὀλίγον …«ῥεμπεσκέδες», στὴν πλειοψηφία μας, τὰ παθήματά μας θὰ εἶναι ἰδιαιτέρως σκληρά, πρὸ κειμένου ὅλοι μας (μὰ ὅλοι μας λέμε, πλὴν πρακτορίσκων καὶ ἐμμίσθων παρατρεχαμένων τους, ποὺ θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ μᾶς ζαλίζουν τὰ μέζεα…!!!) θὰ καταλήξουμε-καταντήσουμε κάτι σὲ πιὸ ὁμοιόμορφο, ἀπὸ πλευρᾶς ἀντιληπτικότητος.
Ἀναγκαία (δυστυχῶς μας!!!) συνθήκη, ποὺ ὁρίζει νέες παραμέτρους, μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστὲ νὰ ἐπιτύχουμε στοιχειωδῶς τὶς ἀπαραίτητες ἐπανεκκινήσεις μας.
Μὰ αὐτὰ εἶναι μεταγενέστερα.
Τώρα ἔχουμε ἄλλα νὰ ἀντιμετωπίσουμε.
Κι αὐτὰ τὰ ἄλλα ξεκινοῦν ἀπὸ ἐμᾶς γιὰ νὰ καταλήξουν σὲ ἐμᾶς.
Κι αὐτὸ ὅλο τὸ κακὸ εἶναι τὸ σημαντικότερον χαρακτηριστικὸ τῶν κοινωνιῶν μας καὶ τῆς καθημερινότητός μας.
Μαζάνθρωποι καταντήσαμε στὴν πλειοψηφία μας καὶ ὡς μαζάνθρωποι θὰ ἀντιδράσουμε σὲ κάθε ἔκτακτον γεγονός, εἰδικῶς δὲ σὲ μίαν ἐμπόλεμο κατάστασιν.
Ἐὰν συνυπολογίσουμε πὼς τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως ὑπάρχουν μόνον γιὰ νὰ μᾶς διατηροῦν ἐν ὑπνώσει, ὀπότε καὶ οὐδέποτε θὰ ἐπιχειρήσουν νὰ μᾶς προφυλάξουν ἀπὸ τὰ χείριστα, ἐνημερώνοντάς μας ἀληθῶς καὶ ὄχι μὲ κοτσανολογίες…
Ἐὰν προσθέσουμε σὲ αὐτὰ καὶ τὴν ἀνικανότητα, μὰ κυρίως τὸν ἀνθελληνισμὸ τῶν (φερομένων ὡς) κρατούντων, κυβερνώντων καὶ ἀντιπολιτευομένων…
Ἐὰν θυμηθοῦμε καὶ τίς, σχετικῶς πρόσφατες, Ἐθνικὲς μειοδοσίες, στὴν Κύπρο καὶ στὰ Ἴμια…
…τότε μᾶλλον, ἐξ ὅσων ἀντιλαμβάνομαι, αὐτοβούλως θὰ θέσουμε τοὺς ἑαυτούς μας στὰ θυσιαστήρια…
Τὸ κακό, ὅσο κυλᾶ ὁ καιρός, τόσο περισσότερο ἀποκαλύπτεται.
Κι ἔτσι ἡ κατάντια τοῦ κόσμου μας ξεπερνᾶ κάθε δυνατότητα προβλέψεως καί, τὸ χειρότερον, περιορισμοῦ του.
Ὁ ξεπεσμός, σὲ ὅλες τὶς ἐκδοχές του, λαμβάνει διαστάσεις ἐπιδημίας…
Ἀμέτρητα καθημερινῶς τὰ παραδείγματα, ἀλλὰ θὰ ἀρκεσθῶ μόνον σὲ ἐλάχιστα πρόσφατα…
Δὲν βρέχει… Μᾶς φτύνουν…
Εὔκολο χρῆμα, εὔκολο κέρδος, μεγάλη προσφορὰ ἐκπόρνεύσεως…
Ἔχει μείνη στὸ ἐξώφυλλο ἀπὸ τὸ ζόρι.
Βαρειὰ ἡ πρώτη σελίδα, δὲν γυρίζει! Ἀνάθεμα γιὰ δάκρυ!
Σὰν μία χάρτινη ὁμίχλη τὴν στιγμὴ τοῦ ἀποχωρισμοῦ.
Σὰν πρωτοβρόχι μέσα στὸ ὄνειρο.
Σὰν ξεχασμένος ἐμετὸς σὲ τάπερ μέσα στὸ ντουλάπι opel kadett.
Φρέρης Κωνσταντῖνος
Ὑπέρ-σεξουαλικοποίησις, ἐκπόρνευσις, προβολὴ καὶ βασιλεία τῆς σαχλαμπούχλας εἶναι τὰ κύρια πρότυπα τῆς σημερινῆς μας πραγματικότητος.
Ὅσο πιὸ χαζοβιόλης δὲ εἶναι κάποιος, τόσο πιὸ φανατικὸς παλαμοκρούστης καταντᾶ.
Οὐρὲς ἀκόμη καὶ γιὰ ἕνα νέο μοντέλο κινητοῦ τηλεφώνου ἢ γιὰ ἕνα αὐτόγραφο ἀπὸ τὸν κάθε ἀνύπαρκτο, τὴν στιγμὴ πού, πολὺ πιθανόν, νὰ μὴν ἔχῃ νὰ φάῃ ἢ νὰ κοιμηθῇ κάπου ἀσφαλῶς ὁ παλαμοκρούστης.
Κι ἐνᾦ ἀπελπιζόμεθα μὲ τὴν συνολικὴ κατάντια, δυστυχῶς μας, καθημερινῶς διαπιστώνουμε πὼς εἶναι πολὺ μεγαλυτέρα, ἀπὸ αὐτήν, ποὺ ἐκ πρώτης καὶ μόνον ὄψεως διακρίνεται…
Κάτι γ@μημένες σειρῆνες κτυποῦν ἀπὸ τὸ πρωὶ στὶς 6:00 καὶ μᾶς ξύπνησαν ἐνῶ στὸν διπλανὸ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ ὑπάρχουν κάτι σερβιέτες, λίγο γάλα ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει ὁ καφές!
Κάτι γ@μημένες σειρῆνες κτυποῦν ἀπὸ τὸ πρωὶ στὶς 6:00 καὶ μᾶς ξύπνησαν ἐνῶ στὸν διπλανὸ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ ὑπάρχουν κάτι σερβιέτες, λίγο γάλα ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει ὁ καφές!
Τὸ router βαρᾶ μύγες, δὲν ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ ζοῦμε.
Τὰ ΜΜΕ λὲν πόλεμος καὶ ὅτι μᾶς βομβαρδίζουν οἱ Τοῦρκοι.
Κόλασις, οὔτε like δὲν προλαβαίνεις ῥὲ παιδί μου νὰ κάνῃς γιατί τὸ facebook σέρνεται!
Βουτῶ τὸν καναπὲ στὸν ὦμο καὶ τὸν κατεβάζω στὸ αὐτοκίνητο.
Θὰ τὸν χωρέσῃ ῥὲ π@ύστη μου, θὰ ἀφήσω ἀνοικτὸ τὸ πορτμπαγκὰζ ἐὰν εἶναι!
Ἐξ ἄλλου πόλεμο ἔχουμε, σιγὰ μὴν μοῦ ῥίξουν κλήση οἱ μ@λάκες!
Ἐπάνω ποῦ παίρνει μὲ τὸν ζόρι τὸν καναπὲ τὸ αὐτοκίνητο ζαλισμένος τί ξέχασα;
Τὸ freddo ῥὲ σεῖς!
Ἔλεος, ποῦ πᾶς πόλεμο δίχως freddo ῥὲ ἀγόρι;
Φτάνω μαλλιοκούβαρα σὲ κάτι καταφύγια, ξεφορτώνω τὸν καναπὲ στὸ καταφύγιο ἐνῶ πλακώνομαι στὸ ξύλο γιατί ὁ καναπὲς τοῦ διπλανοῦ μοῦ παίρνει χῶρο.
Τί σκατά κάνουν;
Καταφύγια δίχως διαχωριστικές;
Ἀνοίγω τὸ κινητὸ καί τί νά δῶ;
Ῥὲ μαλάκες δὲν ἔχω WI-FI! Ἔλεος!!!
Καταφύγια χωρίς WI-FI;
Πῶς σκατά θὰ ἐνημερωθῶ ὁ π@ύστης πού θά μέ πάρουν φαντάρο;
Ἀπίστευτο, μέχρι ποὺ σοῦ ἔρχεται στὸ μυαλὸ ἡ ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου ποὺ σοῦ ἔμαθαν στὸ σχολεῖο καὶ τότε κάνεις τὸ ἀπενοημένο βῆμα!
Βγαίνεις ἔξω μαλλιοκούβαρα μὲ τὸ tablet στὰ χέρια ἐν μέσῳ βομβαρδισμῶν ψάχνοντας τὸ πρῶτο ἡρωϊκὸ internet cafe ἐν ὀνόματι χάνι τῆς Γραβιᾶς καὶ ἐκεῖ τὰ δίνεις ὅλα…
Εὔχομαι οὐδέποτε νὰ γίνῃ ἐπιστράτευσις, γιατί ἡ μαλακία θὰ κτυπήση κόκκινο!!!
Ὅσοι εἶναι νὰ πᾶμε, θὰ πᾶμε εἶτε μᾶς καλέσουν, εἶτε ὄχι, μόνοι μας καί, ἐν τέλει, ξέρουμε καὶ ποῦ θὰ πᾶμε…
Ἐπιστράτευσις νεοελλήνων 2019
Καί, φυσικά, ὅλος αὐτὸς ὁ ξεπεσμὸς δὲν εἶναι μοναδικό μας προνόμιον.
Εἶναι παγκόσμιος καὶ διαρκῶς πολλαπλασιάζεται.
Τί νομίζατε;
Ἔτσι, στό τυχαῖον μᾶς ἐκπαιδεύουν ἐδῶ καί μερικές δεκαετίες γιά νά γίνουμε ὅλοι μας (θηλυκοὶ κι ἀρσενικοί, μὰ πλέον καὶ …ἀρσενικοθήλυκοι!!!) κανονικές π@υτάνες, πρό κειμένου νά βιοποριζόμεθα στοιχειωδῶς;
Γίνε …π@υτάνα γιὰ νὰ σπουδάσῃς!!!
Κι ἐκεῖ λοιπὸν ποὺ ὅλοι μας ἀντιλαμβανόμεθα πὼς προέχει νὰ ἀνυψωθῇ τὸ ἐθνικὸ φρόνημα, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιτύχουμε, γιὰ ἀρχή, στοιχειωδῶς, μίαν ἑνότητα, ἐκεῖ ἀκριβῶς εἶναι ποὺ συνειδητοποιοῦμε πὼς οἱ περισσότεροι ἀκόμη ἀναζητοῦν τὸν στόχο τῶν …διακοπῶν τους, παραμένοντας, κυριολεκτικῶς βαθειὰ νυκτωμένοι…
Ναί, δὲν βρέχει…
Μᾶς φτύνουν οἱ …θεοὶ καὶ οἱ δαίμονες καὶ ὅλα τὰ στοιχιὰ τοῦ κόσμου μας.
Μᾶς φτύνουν μήπως καὶ ἀφυπνισθοῦμε, ἀκόμη καὶ τώρα, τὴν ὑστάτη στιγμή, γιὰ νὰ κυττάξουμε δίπλα μας (καὶ μόνον δίπλα μας γιὰ ἀρχή), πρὸ κειμένου νὰ ἐντοπίσουμε, ὅσο τὸ δυνατόν, περισσοτέρους συμπολεμιστές-συναγωνιστές.
Διότι πέραν τοῦ ἐπερχομένου πολέμου στὸ (κάθε) μέτωπον (ποὺ θὰ ἀνοίξη, κατὰ πῶς μᾶς τὰ λέν, συντόμως) ὁ ἐδῶ, ὁ ἐσωτερικὸς καὶ σαφῶς χειρότερος πόλεμος, εἶναι κι αὐτὸς ποὺ πράγματι μᾶς ἀπειλεῖ.
Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι γιὰ νὰ λέμε…
Ὄχι δῆλα δὴ πὼς δὲν ὐπάρχουν καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ γνωρίζουν, ἀντιλαμβάνονται καὶ ἀναμένουν προετοιμασμένοι.
Μά πόσοι εἶναι τέλος πάντων ἐν τῷ συνόλῳ μας;
Καί πόσα πιά νά πράξουν;
Καί πόσους νά βοηθήσουν, ἐὰν κι ὅταν ἀπαιτηθῇ;
Καί γιατί νά βοηθήσουν;
Καί θά μποροῦν νά βοηθήσουν;
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην… Ἐμεῖς τί κάνουμε;
Ἡ ἀτομική μας εὐθύνη γιά τήν ζωή μας καί τίς οἰκογένειές μας ἀπό ποῦ ξεκινᾶ καί ποῦ παύει;
Γιά πόσο ἀκόμη θά ἐλπίζουμε σέ …θεϊκές παρεμβάσεις, ὅταν ἐμεῖς κανονικότατα καί μέ τήν δική μας ἀδιαφορία συνυπογράφουμε τήν καταδίκη μας;
Δῆλα δή, ὄταν ὁ ἄλλος (ὁ κάθε ἄλλος) ἀντιστεκόταν μέ τίς ὅποιες δυνάμεις του στό καθεστώς, ἐμεῖς ποῦ ἤμασταν;
Καί τί κάναμε γιά νά τόν στηρίξουμε;
Πόσες φορές συμπαρασταθήκαμε σέ αὐτόν πού μᾶς χρειαζόταν;
Γιατί λοιπόν σήμερα αὐτός πού ἐπέλεξε ἐξ ἀρχῆς νά ἀντισταθῇ, νά μᾶς ἁπλώσῃ χείρα βοηθείας;
Καί, καλά… Αὐτὰ πέρασαν.
Τώρα ὅμως;
Τί;
Ἔρχεται πόλεμος, βαρύς, πολυ-ἐπίπεδος καί, κυρίως, ἀκραία ἐκκαθαριστικός, ἀλλὰ ἐμεῖς (στὴν πλειοψηφία μας!!!) κυττᾶμε μόνον τὸ πῶς καὶ σήμερα θὰ βολέψουμε κάπου τὴν ἀρίδα μας.
Αὐτοκτονικοί;
Βεβαίως…
Μόνον ποὺ τώρα πιὰ ὀφείλουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε (ἐπὶ τέλους) πὼς τὸ νὰ εἴμαστε ἐμεῖς αὐτοκτονικοὶ ναὶ μὲν εἶναι δικαίωμά μας, ἀλλὰ σὲ οὐδὲ μίαν περίπτωσιν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ τὸ …«ἐξασκοῦμε τὸ ἄθλημα», ἐφ΄ ὅσον, οὔτως ἤ ἄλλως, παραμένουμε κύτταρα ἐνὸς ἐνιαίου κόσμου καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἡ δική μας ἀδιαφορία, ἡ δική μας βλακεία καὶ ὁ δικός μας ὠχαδελφισμὸς θὰ καταλήξη νὰ παρασύρῃ κι ἄλλους στὸν ἀφανισμό.
Γιὰ τὰ τομάρια μας σαφῶς καὶ εἴμαστε μόνον ἐμεῖς ὑπεύθυνοι.
Γιά τούς γύρω μας ὅμως;
