Το 1821 το Βραχώρι ήταν έδρα ισχυρών τουρκικών στρατευμάτων και διοικητικό κέντρο της περιοχής. Ο τουρκαλβανός διοικητής τη...
Το 1821 το Βραχώρι ήταν έδρα ισχυρών τουρκικών στρατευμάτων και διοικητικό κέντρο της περιοχής.
Ο τουρκαλβανός διοικητής της πόλης, Νούρκα Σέρβανη, πρόβλεψε την εξέλιξη των γεγονότων και προσκάλεσε το σημαντικό οπλαρχηγό της περιοχής Αλέξανδρο Βλαχόπουλο στο Βραχώρι, προσδοκώντας να τον κρατήσει όμηρο.
Ο τελευταίος όμως, δεν ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση αυτή και σε συνεννόηση με το Δημήτριο Μακρή, το Θανάση Ραζηκότσικα, τον Κων/νο Σιαδήμα και το Θεόδωρο Γρίβα ξεκίνησαν συντονισμένες επιχειρήσεις εναντίον της πόλης.
Μεταξύ της 26ης και 27ης Μαΐου ο Βλαχόπουλος με το Γρίβα κατέλαβαν τη θέση Δογρή, ενώ ο Μακρής με το Ραζηκότσικα τα γεφύρια του Αλάμπεη.
Μεταξύ της 26ης και 27ης Μαΐου ο Βλαχόπουλος με το Γρίβα κατέλαβαν τη θέση Δογρή, ενώ ο Μακρής με το Ραζηκότσικα τα γεφύρια του Αλάμπεη.
Το πρωί της επόμενης ημέρας σε συντονισμένη επιχείρηση των ελληνικών δυνάμεων έγινε κατάληψη της πόλης και οι Τούρκοι εγκατέλειψαν τα σπίτια και κατέφυγαν στην κεντρική συνοικία του Βραχωριού.
Η επιχείρηση παρουσίαζε μεγάλες δυσκολίες και τούτο γιατί τα τουρκικά σπίτια ήταν άριστα οχυρωμένα.
Τριγυρισμένα με διπλό και τριπλό κάποιες φορές τείχισμα και αυλόθυρες σε πολλές μεριές-μοναδικό φαινόμενο σπιτιών σ΄ όλη την Ελλάδα – ήταν ικανά να αντισταθούν στις συνεχείς επιθέσεις των επαναστατών, που άλλωστε δε διέθεταν πυροβολικό.
Από την επόμενη μέρα όμως, η αντίσταση των Τούρκων άρχισε να κάμπτεται, κάτι που οδήγησε το Νούρκα Σέρβανη να δείξει «…διαθέσεις παραδόσεως της πόλεως…» , προσπάθεια η οποία δεν απέδωσε.
Από την επόμενη μέρα όμως, η αντίσταση των Τούρκων άρχισε να κάμπτεται, κάτι που οδήγησε το Νούρκα Σέρβανη να δείξει «…διαθέσεις παραδόσεως της πόλεως…» , προσπάθεια η οποία δεν απέδωσε.
Στις 30 Μαΐου οι ελληνικές δυνάμεις, που ήδη είχαν ενισχυθεί από άνδρες του Σιαδήμα, του Γρίβα, του Τσόγκα και του Γιώτη Βαρνακιώτη, ανάγκασαν τους Τούρκους να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και το διοικητήριο της πόλης και να κλειστούν σε άλλα πιο οχυρωμένα σπίτια.
Τρεις μέρες αργότερα έφτασε ο Γεώργιος Βαρνακιώτης με ισχυρή δύναμη Ξηρομεριτών.
Τρεις μέρες αργότερα έφτασε ο Γεώργιος Βαρνακιώτης με ισχυρή δύναμη Ξηρομεριτών.
Η δύναμη των Ελλήνων στο Βραχώρι έφτασε πλέον περί τους 4.000 άντρες.
Ο Νούρκα Σέρβανη ήρθε σε νέες συνεννοήσεις με τους Έλληνες και μαζί με την αλβανική φρουρά εγκατέλειψε την πόλη με όλο τον οπλισμό του.
Φεύγοντας όμως οι Αλβανοί λήστεψαν τα σπίτια των αγάδων της πόλης και στέρησαν από τους Έλληνες πολύτιμα λάφυρα.
Εκείνοι όμως τους καταδίωξαν, τους πρόλαβαν, πήραν πίσω την πολύτιμη λεία, αιχμαλώτισαν τους περισσότερους και ανάμεσά τους το Νούρκα Σέρβανη.
Οι ντόπιοι Τούρκοι, μετά τις παραπάνω εξελίξεις, παραδόθηκαν στις 10 και 11 Ιουνίου.
Έτσι «…η πρωτεύουσα του Κάρλελι, το Αγρίνιον, περιήλθεν εις χείρας των επαναστατών και μέγας επεκράτησεν ενθουσιασμός όχι μόνον εις την Δυτικήν Ελλάδα, αλλ’ εις ολόκληρον τον Ελληνισμόν».
Απερίσπαστες πλέον οι ελληνικές δυνάμεις θα προσπαθήσουν να καταλάβουν το άλλο σπουδαίο οχυρό των εχθρών, το Ζαπάντι.
Β. Κωστόπουλος, Ε. Μπούρου, Αιτωλοακαρνανία, Αγρίνιο 2001,σελ. 72.
Γ.Α. Φερεντίνος, Ιστορία της Ακαρνανίας, Αθήναι 2001, τ. Δ΄, σελ. 105.
Σπ. Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, 1978, τ. Α΄, σελ. 264.
Γ.Α. Φερεντίνος, Ιστορία της Ακαρνανίας, Αθήναι 2001, τ. Δ΄, σελ. 110.
Αιτωλοακαρνανική και Ευρυτανική Εγκυκλοπαίδεια, σελ 188.
Ανθολογία Περάνθη, τ. Β΄, Κωστής Παλαμάς.
ΠΗΓΗ
