Νους, Καρδία, Φιλοτιμία! Ευρωεκλογές 2019. Θα είμαι υποψήφιος με την Ελεύθερη Πατρίδα! Έγιναν ορισμένες προσπάθειες...
Νους, Καρδία, Φιλοτιμία!
Ευρωεκλογές 2019.
Θα είμαι υποψήφιος με την Ελεύθερη Πατρίδα!
Έγιναν ορισμένες προσπάθειες συνεργασίας διαφόρων πολιτικών δυνάμεων, χωρίς όμως ευτυχές αποτέλεσμα.
Παρόλ’ αυτά, επειδή θεωρώ τις επικείμενες εκλογές μία μεγάλη ευκαιρία, θέλησα να πάρω θέση για πρώτη φορά στη ζωή μου.
Όχι απλώς θέση υποστήριξης, αλλά θέση υποψηφίου! Ελεύθερη Πατρίδα.
Σε κάποιους θα αρέσει η επιλογή, σε κάποιους ίσως όχι.
Δεκτή η κριτική!
Ακολουθούν ορισμένα μικρά κείμενα πολιτικής γνωριμίας και ένα σύντομο βιογραφικό μου στο τέλος:
Α. Δικτατορία στα νοήματα (Εστία 17.4.2019, ο πλήρης τίτλος που δεν χωρούσε στην εφημερίδα είναι «Εθνομηδενισμός:
1ο βήμα: Δικτατορία στη νοηματοδότηση, 2ο βήμα: άλωση παιδείας, 3ο βήμα: απόσπαση της Μακεδονίας από την ελληνική Ιστορία.»)
Κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης είχαμε δύο κομματικούς στρατούς να αντιπαλεύουν και να εναλλάσσονται στην εξουσία.
Με τον όρο εξουσία συνήθως εννοούμε την διαχείριση του κρατικού μηχανισμού, την θεώρηση του κράτους ως λάφυρο.
Ο ένας από τους δύο στρατούς άλλαξε ηγεσία και χρώμα, αλλά το μοτίβο παρέμεινε περίπου το ίδιο.
Συμπληρωματικά με τον ορισμό αυτό υπάρχει μία βαθύτερη και ασφαλώς ουσιαστικότερη εκδοχή της εξουσίας: αυτή που ελέγχει την σκέψη μας.
Γίνεται μέσω της διαμόρφωσης των κοινωνικοπολιτικών στερεοτύπων και με τον χρωματισμό των εννοιών.
Το ονομάζω δικτατορία στη νοηματοδότηση των πολιτικών όρων.
Την ώρα που τα «κόμματα εξουσίας» εφορμούσαν στην λεία, κάποιοι άλλοι ενοχοποιούσαν συστηματικά μία αλυσίδα εννοιών όπως: πατρίδα, σημαία, έθνος, πίστη, παράδοση, αξίες, οικογένεια, συντηρητικός, δεξιός, φιλελεύθερος, ελληνισμός, Ορθοδοξία, εκκλησία, ιερέας, κρυφό σχολειό, ελεύθερη οικονομία, επιχειρηματικότητα, αριστεία.
Ταυτόχρονα με τη δαιμονοποίηση αυτή, προέβαιναν και σε εξιδανίκευση άλλων εννοιών όπως: προοδευτικός, συνδικαλισμός, πορεία, απεργία, κατάληψη, αγώνας κλπ. Κυρίως όμως, εδραίωναν το αξίωμα ταύτισης της αριστεράς με τον ανθρωπισμό και την ηθική, σε ανυπέρβλητο μάλιστα βαθμό.
Το αξίωμα αυτό κατέστη ιερό δόγμα.
Άνθρωποι αυτής της νομενκλατούρας προσέγγισαν και κατέλαβαν θέσεις κλειδιά στον χώρο της παιδείας, του τύπου και της πολιτικής, οριζόντια μάλιστα σε όλο το φάσμα.
Όταν ένιωσαν δυνατοί, πριν από περίπου 20 χρόνια, ανέβασαν στροφές και έκαναν το δεύτερο βήμα.
Επίθεση στην Εκκλησία με στόχο τον θρησκευτικό αποχρωματισμό των Ελλήνων, άλωση της παιδείας με τα 150 σχολικά εγχειρίδια και ριζική αναθεώρηση της ύλης, αλλά και του πνεύματος των κειμένων, συκοφάντηση της Επανάστασης του 1821 με ανάδειξη οικονομικίστικων λόγων για την έναρξή της, αμφισβήτηση της γενοκτονίας των Ποντίων, έμμεση άρνηση ευθυνών στους Τούρκους για τη Μικρασιατική Καταστροφή κοκ.
Σε πολιτικό επίπεδο υποστηρίχθηκε η παράδοση της Κύπρου στην τουρκική σφαίρα επιρροής μέσω του Σχεδίου Ανάν.
Όλα αυτά απετέλεσαν το υπόβαθρο για να προχωρήσουν στο τρίτο βήμα, δηλαδή ουσιαστικά την αποκοπή της Μακεδονίας από την ελληνική Ιστορία.
Πλέον, το όνομα αυτό σε διεθνές επίπεδο το μονοπωλούν Σλάβοι, ενώ οι Έλληνες, οι πραγματικοί Μακεδόνες, καθίστανται απλώς ο «πληθυσμός της βόρειας περιοχής» της Ελλάδας.
Εξ ου και η συχνή του όρου «βόρεια Ελλάδα» αντί των όρων Μακεδονία, Θράκη και Ηπείρος.
Τα αναρίθμητα ψεύδη περί «ιστορικού» δικαιώματος χρήσης ή κτήσης του όρου «Μακεδόνας» και «Μακεδονία» από Σλάβους, κατάφεραν να επιπλεύσουν στην δημόσια σφαίρα ακριβώς λόγω της απονεύρωσης των Ελλήνων τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και της γενικευμένης απροθυμίας όλων των πολιτικών δυνάμεων να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο αυτό του εθνομηδενισμού.
Η αποκατάσταση των ενοχοποιημένων εννοιών δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά όταν οι πολιτικές δυνάμεις χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: στις κατεξοχήν εθνομηδενιστικές, στις αδιάφορες στον εθνομηδενισμό και σε όσες λειτουργούν ως όχημα απαξίωσης της φιλοπατρίας.
Και οι τρεις κατηγορίες συνεισφέρουν με τον τρόπο τους στην επιδείνωση του φαινομένου.
Β. Πολιτικό στίγμα.
Αν πρέπει υποχρεωτικά να δηλώσω ένα επίθετο για να περιγράψω το πολιτικό μου στίγμα, θα χρησιμοποιούσα τον δαιμονοποιημένο όρο «συντηρητικός».
Στον όρο αυτόν αποδίδω το εξής νόημα:
Συντηρητικός είναι αυτός του οποίου η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων επί του συλλογικού υποκειμένου (έθνος) είναι μία προβολή των φυσικών προτεραιοτήτων του προσώπου.
Δηλαδή: πρώτα η σωματική υγεία, μετά η ψυχική υγεία και τέλος η οικονομική άνεση.
Για το συλλογικό υποκείμενο, δηλαδή το έθνος, ύψιστος στόχος είναι η επιβίωση, ακολουθεί η ταυτότητα και η συνείδηση της ιδιοπροσωπείας του, και τέλος η οικονομική ευμάρεια.
Μας φαίνεται τόσο λογικό όταν αφορά τον εαυτό μας.
Γιατί μας ξενίζει τόσο όταν το εφαρμόζουμε σε έναν λαό;
Δεν είναι πιο σημαντικό πολιτικό πρόβλημα το δημογραφικό και οι μεταναστευτικές ροές των Ελλήνων προς το εξωτερικό από όσο είναι η οικονομία της Ελλάδος;
Αν η χώρα γεράσει, ερημώσει, αφανιστεί, πόσο και ποιον θα ωφελήσει στην περίπτωση που η οικονομία της δουλεύει σαν ελβετικό ρολόϊ;
Εάν έχει εξασφαλιστεί η φυσική υπόσταση, το ζητούμενο δεν είναι πλέον να διασωθεί η πολιτιστική της ταυτότητα, η συλλογική της αυτογνωσία, ο τρόπος του βίου, η ιεράρχηση αναγκών, οι μεταφυσικές αναζητήσεις, η παιδεία, η Ιστορία, η θρησκεία, η πατριδογνωσία, τα κοινά τέλος πάντων πράγματα, όσα μας συνέχουν και όσα, ακόμα και αν δεν τα ακολουθούμε όλοι μας, αντικατοπτρίζουν την ιδιαιτερότητα της κοινότητάς μας;
Τι θα καταλάβουμε από μία «Δανία του νότου», αν στο μεταξύ έχουμε χάσει τη γλώσσα μας, την επίγνωση της ιστορικής μας συνέχειας, την ταυτότητά μας, και αποκολλημένοι από τις ρίζες μας γυρίζουμε σαν φτερό στον άνεμο σε μία, έστω, καλοκουρδισμένη μηχανή απολαμβάνοντας τα αγαθά του κόσμου;
Αφού εξασφαλίσουμε αυτά τα δύο, και πριν συμφωνήσουμε ή διαφωνήσουμε για το πεδίο της οικονομίας, δεν πρέπει να θέσουμε τις απαραίτητες θεσμικές ασφαλιστικές δικλείδες για να αποκρούσουμε αποκλίσεις από τη Δημοκρατία, και τη διάκριση των εξουσιών;
Δεν είναι λογικό ότι όλα τα παραπάνω προηγούνται της συζήτησης για το δίλημμα μεταξύ υψηλής φορολογίας με κοινωνικά επιδόματα και της χαμηλής φορολογίας με ενθάρρυνση της οικονομικής ανταμοιβής ως οδηγό ανάπτυξης; ή το δίλημμα μεταξύ του κεντρικού σχεδιασμού και της ελεύθερης αγοράς, ή μεταξύ του μεγάλου και μικρού κράτος ή την αναζήτηση του βαθμού παρέμβασης των ρυθμιστικών αρχών στην αγορά;
Για να λυθεί ένα πρόβλημα πρέπει πρώτα να κατανοηθούν οι ρίζες του.
Εάν μιλήσουμε για την κρίση χρέους, πρέπει να ερευνηθεί ο λόγος του δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ.
Το 1981 είχαμε χρέος 23%.
Οκτώ χρόνια μετά, είχε αυξηθεί στο 80%.
Τα επόμενα 30 χρόνια σκαρφάλωσε στο 110%, όταν ξεκίνησε η οικονομική κρίση.
Είναι σαφές ποια νοοτροπία πρέπει να εγκαταλειφθεί.
Δεν πιστεύω στα παραμύθια ότι με «έναν νόμο και ένα άρθρο» μπορούν μαγικά να βρεθούν χρήματα για να πληρωθούν τα δάνεια της χώρας.
Δυστυχώς, πολλοί πίστευψαν τέτοια παραμύθια, και μας έφεραν περισσότερα δεινά από όσα είχαμε πριν.
Η παρούσα κυβέρνηση δεν ευθύνεται επειδή δεν υλοποίησε τις υποσχέσεις της.
Ευθύνεται, επειδή παρουσίασε αυτές τις υποσχέσεις ως υλοποιήσιμες!
Επανέλαβε την ρητορική που μας οδήγησε στο χρέος.
Γ. Αντίβαρο.
Τα φώτα πορείας μου μπορούν να ιδωθούν μέσα από το Αντίβαρο που το δημιούργησα πριν από ακριβώς 18 χρόνια, τον Μάϊο του 2001, και τα μεγάλα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε: το Σχέδιο Ανάν, το βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού, το Κρυφό Σχολειό, τα αφιερώματα στο έπος του 1940 και στην Επανάσταση του 1821, τη μελέτη για τη Μακεδονία και τόσα άλλα.
Κυρίως, την παροχή βήματος λόγου σε εκατοντάδες ανθρώπους και δεκάδες χιλιάδες άρθρα όλα αυτά τα χρόνια.
Ορισμένοι φίλοι και συνεργάτες του Αντίβαρου, εφαρμόζοντας το σύνθημά του «αντίβαρο στην ιδιωτεία» έχουν κατέλθει στην πολιτική με διαφορετικά κόμματα.
Αυτό δεν το χρωμάτισε τον ιστοχώρο.
Το ίδιο θα συνεχίσει να συμβαίνει και τώρα με την δική μου υποψηφιότητα, ειδικά επειδή πρόκειται για νέο κόμμα άξιων και αξιών.
Η λειτουργία του θα παραμείνει ανεπηρέαστη και υπερκομματική.
Δ. Βιογραφικό – αντιγραφή από εδώ
Ο Ανδρέας Σταλίδης γεννήθηκε στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης τον Δεκέμβριο του 1972.
Στα μαθητικά του χρόνια διακρίθηκε σε Ολυμπιάδες Μαθηματικών και Πληροφορικής, με αποκορύφωμα την κατάκτηση χάλκινου μεταλλίου στην 7η Βαλκανική Μαθηματική Ολυμπιάδα στη Βουλγαρία το 1990.
Σπούδασε Φυσική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1996) και απέκτησε τρεις μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών: MSc στην Πληροφορική στο πανεπιστήμιο του Reading (1997), MA στις Διεθνείς Σχέσεις στο Reading (1998), και τέλος MPhil στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά στο Imperial College του Λονδίνου (2000) με υποτροφία.
Εργάζεται από το 2001 μέχρι σήμερα στον χώρο της ενέργειας στη Μεγάλη Βρετανία διαδοχικά σε τρεις διαφορετικές εταιρείες, με μία διακοπή την περίοδο 2004/05 για την πλήρη στρατιωτική του θητεία.
Το 2001 δημιούργησε το ηλεκτρονικό περιοδικό Αντίβαρο, που έγινε ιδιαίτερα γνωστό από την επιτυχημένη πρωτοβουλία του να συλλέξει υπογραφές με αίτημα την απόσυρση του βιβλίου Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού.
Από το 2015 γράφει άρθρα γνώμης και στην Εστία, την αρχαιότερη ελληνική εφημερίδα.
Τον Ιανουάριο του 2019 εξέδωσε ένα ηλεκτρονικό βιβλίο με τίτλο «Μακεδονία.
Αντίβαρο στην ηττοπάθεια».
Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.
Ε. Σύνθημα.
Σε ένα βιβλίο του 1885 του Ιωάννη Καλοστύπη διαβάζω την φράση: «Μόνο όταν από του ελληνικού έθνους τέλεον εκλείψη και νους και καρδία και φιλοτιμία είνε δυνατόν ναπολεσθή η επί δισχίλια έτη σωθείσα εν ελληνισμώ Μακεδονία»
Το σύνθημά μου λοιπόν είναι: Νους, Καρδία, Φιλοτιμία!
Να το βροντοφωνάξουμε: δεν εξέλιπαν!
Ανδρέας Σταλίδης.
.
