Γραφει ο Παναγιώτης Μπάρκας ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΔΕ ΜΙΛΗΣΕ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ, ΩΡΑ ΝΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΧΑΘΟΥΜΕ! Το Πάσχα των Ορθοδόξων, π...
Γραφει ο Παναγιώτης Μπάρκας
ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΔΕ ΜΙΛΗΣΕ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ, ΩΡΑ ΝΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΧΑΘΟΥΜΕ!
Το Πάσχα των Ορθοδόξων, παρά τη λαμπρότητα γενικώς στην Αλβανία, πέρασε.
Η διάβα του όμως στον τόπο μας δεν σχετίστηκε με το κεντρικό μήνυμα της ορθοδοξίας, - την Ανάσταση, ή με ό, τι έλεγε και το πασχάλιο μήνυμα του ποιμενάρχη,- την ελπίδα. Απεναντίας!
Έκανε περισσότερο αισθητή την εγκατάλειψη, την μοναξιά την αβεβαιότητα….
Έβαλε και τους πιο αισιόδοξους ή και τους πιο συγκρατημένους, στον πειρασμό του διλήμματος, δλδ να φωνάξουν ή να σιωπήσουν και άλλο για το γεγονός ότι ο Ελληνισμός σ΄αυτόν τον τόπο χάνεται;!!
Δεν ανήκω στους πολλούς που διαπιστώνουν τον αφανισμό του Ελληνισμού μας, αλλά δεν φωνάζουν για να αποφύγουν τον τελικό πανικό.
Ανήκω στους ολίγους που φωνάζουν για τον αφανισμό του εδώ Ελληνισμού με σκοπό να αποφύγουμε την τελική κατάπτωση και ο τόπος μας να σωθεί!
Η σιωπή είναι σίγουρο ότι συμμαχεί και εγγυάται τον αφανισμό.
Απλώς πρόκειται για θέμα χρόνου.
Ο ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟΣ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ ΜΑΣ
Προσέξτε … δεν είναι ότι δεν αντιδρούμε γιατί μας προσβάλουν τα εθνικά μας σύμβολα, μας αφαιρούν τις εθνικές σημαίες, μας κηλιδώνουν τον Σαχίνη, τον Λαμποβιτιάδη, μας προσβάλουν την μνήμη του Θύμιο Λώλη, δεν αντιδρούμε όταν μας αφαιρούνε τις πινακίδες στη μητρική γλώσσα, όταν τα σχολεία μας τα μετέτρεψαν χειρότερα από την εποχή του βασιλιά Ζώγου (με τη διαφορά ότι τότε υπήρξαν οι πιο σκληρές αντιδράσεις), όταν μας σκοτώνουν χωρίς ποτέ να απολογηθούν…
Δεν αντιδρούμε ούτε όταν μας ληστεύουν τα σπίτια μας, μας παίρνουν τις περιουσίες μας.
Συνεχίζουμε να υπάρχουμε λόγω σχεδιασμένης ελεημοσύνης της πλειοψηφίας…
(Πιστεύουν ότι αν θα μας δώσουν την χαριστική βολή ή μας τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια, θα υπάρξουν αντιδράσεις.
Όχι βέβαια από μας, αλλά από παράγοντες άλλους που σκέφτονται ότι μπορεί να χρειαστούμε ως πιόνι σε πιθανούς επικείμενους λογαριασμούς, που σίγουρα θα μετρήσουν εις βάρος μας!!!
ΔΕΝ ΣΩΖΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΟΙ ΑΚΡΩΣ ΑΝΑΞΙΟΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ
Δεν θα σώσουμε τον τοπο μας εμείς…
Εμείς δείξαμε ότι δεν τον αγαπάμε τον τόπο αυτό για να έχουμε και κίνητρα για να τον σώσουμε…
Οι πολιτικοί μας φορείς και όχι μόνο η ΟΜΟΝΟΙΑ και το ΚΕΑΔ, απλώς συνεχίζουν να τροφοδοτούν την πολιτική τους ύπαρξη με τα τελευταία δείγματα σάρκας του τόπου μας.
(Μια πρόσφατη δημοσίευση στα ΜΜΕ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, με αφορμή τις δίγλωσσες τοπωνυμικές πινακίδες που έβαλε τελευταία ο Δήμος Φοινικαίων, σημειώνοντας ότι μπήκε σε ισχύ το ψήφισμα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ σε κάποια ΜΚΟ του ΟΗΕ, μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια, όταν ο δάσκαλος μου για να ενθαρρύνει τρεις αδερφές στην ίδια τάξη δημοτικού που έπαιρναν μόνο αρνητικούς βαθμούς, έβαλε στη μία ένα οκτώ και εκείνες περιφέρονταν μετά στο χωριό φωνάζοντας ότι «πήραμε 8, πήραμε 8!!»
20 χρόνια είναι σε ισχύ, ως εσωτερικός νόμος η Σύμβαση πλαίσιο για τις εθνικές μειονότητες που προβλέπει τις δίγλωσσες τοπωνυμικές πινακίδες !!!! )
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΊΣΤΡΕΦΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ
Η σωτηρία του τόπου μας είναι θέμα πατρίδας, Αθήνας, γενικότερα του Ελληνισμού.
Και δεν πρέπει να δουν τον τόπο μας αυτόν, ως κομμάτι πατρίδας και έθνους που ανήκει στους σημερινούς Βορειοηπειρώτες, σε μας που αναδειχτήκαμε οι άκρως ανάξιοι των προγόνων μας.
Αλλά ως την τελευταία Πατρίδα, εκτός επίσημης επικρατείας, που χάνεται.
Την μοναδική εθνική ελληνική μειονότητα συνέχεια του ελληνικού κράτους.
Ένα κομμάτι πατρίδας-Ελληνισμού με τον πιο ενδιαφέρον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, με το πιο σημαντικό ρόλο του κλήρου για τη διατήρηση της πίστης, της γλώσσας, της εθνικής ταυτότητας.
Και για να μη παρεξηγηθούμε, δεν είπαμε να ενταχτεί στα ελληνικά σύνορα, (χωρίς ποτέ θα πρέπει να αδιαφορούμε για τα ιστορικά κεκτημένα και τις ενδεχόμενες εξελίξεις στην περιοχή), αλλά να ευδοκιμήσει ως υπαρκτός οικουμενικός Ελληνισμός, έστω και σε συρρικνωμένα γεωγραφικά όρια της Ηπείρου.
Η Ελλάδα, επίσης, θα πρέπει να τον στηρίξει και τον προωθήσει να παραμείνει αξιοπρεπώς στις εστίες του, ώστε αύριο να μην έχει στα βόρεια σύνορά της αλλοεθνείς πληθυσμούς στιγματισμένους από το δόγμα της μεγάλης Αλβανίας.
Η Ελλάδα θα πρέπει να γνωρίζει ότι στους αιώνες αυτός ο τόπος ήταν η ασπίδα του Ελληνισμού, οι σκληρές μυλόπετρες που αλλοίωναν κάθε ξενόφερτο φύλο, προικίζοντας το με ελληνική ταυτότητα.
Υπήρξε η γεννήτρα των ανθρώπων που έδωσαν στο γένος τα γράμματα, τα γρόσια και τα άρματα, προσανατολίζοντας και καθοδηγώντας το στο δρόμο της εθνικής υπόστασης και σωτηρίας, σε κάθε δύσκολο σταυροδρόμι της ιστορίας του Γένους.
Θα πρέπει συνεπώς η Αθήνα να πράξει το χρέος.
Αρκούν για τον τόπο αυτό τα κληροδοτήματα των ευεργετών μας!
Ο ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΜΥΩΠΙΑΣ
Η Αθήνα όμως έχει εγκλειστεί σε ανώφελες συζητήσεις, περί του γένους των Αγγέλων.
Τα επίσημα και ανεπίσημα πολιτικά κλαμπ στην Ελλάδα, επικαλούμενα την πολυπόθητη ενότητα των Βορειοηπειρωτών, έχουν διαιρεθεί σε ανούσια στρατόπεδα.
Το ένα βλέπει τη λύση επιβάλλοντας τον μύθο – φετίχ του Μεγάλου Αρχηγού, τον οποίο μύθο το ίδιο σκαρφίστηκε ως κατεστημένο που καλύπτει την μαύρη τρύπα ιδιοτελών συμφερόντων.
Στο σκεπτικό αυτό δικαιολογεί κάθε πράξη του Μεγάλου Αρχηγού όταν αντίστοιχες πράξεις των αντιπάλων του τις θεωρεί αντεθνικές και προδοτικές.
Κάθε φορά που ο Μεγάλος Αρχηγός με τη βοήθεια των Αθηναίων έχει το πάνω χέρι συμβάλλοντας στην επιδείνωση της κατάστασης μεταξύ των Βορειοηπειρωτών και στην όξυνση της διάσπασης εξαιτίας του, η επίσημη Αθήνα δηλώνει ότι δε μπορεί να παρέμβει στα εσωτερικά της ομογένειας.
Όποτε όμως η θέση του Μεγάλου Αρχηγού ταλαντεύεται, τότε η Αθήνα επιδιώκει την ένωση των Βορειοηπειρωτών, αλλά, … μόνο γύρω από τον Μεγάλο Αρχηγό.
Ό,τι βρίσκεται σε εξέλιξη και τώρα…
Ενότητα γύρω από τον Μεγάλο Αρχηγό, τον Μέγα Υπεύθυνο για την κατάντια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Διαφορετικά… στο διάβολο να πάει ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός, η ιστορία του, η αξίες; του, η γεωπολιτική του σημασία…!!!
Το άλλο στρατόπεδο, αντιδράει στη λύση που προτείνει το πρώτο, καταναλώνοντας όλα τα επιχειρήματα για τη δική τους λύση, στις κατηγορίες ότι ο Μεγάλος Αρχηγός αποτελεί τη βασική αιτία της διάσπασης των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, της διάλυσης της εθνικής κοινότητας των Ελλήνων μειονοτικών, του ξεπουλήματος των εθνικών συμφερόντων και της άμβλυνσης της εθνικής συνείδησης των Βορειοηπειρωτών.
ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΝ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ.
Τα δύο στρατόπεδα δε θέλουν να δουν την εθνική, την κοινωνική, την πολιτική και εκλογική συμπεριφορά των απλών Βορειοηπειρωτών οι οποίοι αναγκάζονται να επιλέξουν το μικρότερο κακό, το οποίο εντοπίζουν στα αλβανικά κόμματα και στον αλβανικό παράγοντα.
ΤΕΛΟΣ
