Ἡ ἐπανάστασις τῆς Κρήτης, ποὺ ξεκίνησε στὶς 21 Αὐγούστου τοῦ 1866, εἶχε ἀρκετὲς καλὲς στιγμές, ἀλλὰ εἶχε καὶ τὶς κακές της. ...
Ἡ ἐπανάστασις τῆς Κρήτης, ποὺ ξεκίνησε στὶς 21 Αὐγούστου τοῦ 1866, εἶχε ἀρκετὲς καλὲς στιγμές, ἀλλὰ εἶχε καὶ τὶς κακές της.
Στόχος τῶν ἐπαναστατῶν ἦταν ἡ ἔνωσις τῆς Κρήτης μὲ τὴν Ἑλλάδα.
Αὐτὸ ὅμως τὸ ὄνειρο θὰ ἀργήσουν ἀκόμη γιὰ νὰ τὸ ζήσουν.
Ὁ Μουσταφᾶ πασᾶς ποὺ κατέφθασε στὴν Κρήτη γιὰ νὰ ἐπιβάλῃ τὴν τάξι, στὶς 30 Αὐγούστου τοῦ 1866, δὲν τὰ κατάφερε πάρα πολὺ καλά.
Ἕνα κτύπημα ἔκανε στοὺς Κρῆτες, δύο τοῦ πισωγύριζαν.
Μέσα σὲ μόλις ἕξι μῆνες κατάφερε νὰ μειώσῃ τὸ στράτευμα τῶν 45-50.000 τουρκοαιγυπτίων στὶς 25.000.
Καὶ ἡ ἐπανάστασις ἀν τὶ νὰ παύσῃ δυνάμωνε.
Ἀκόμη καὶ τὸ ὁλοκαύτωμα τῆς μονῆς Ἀρκαδίου, στὶς 9 Νοεμβρίου τοῦ 1866, σὲ κακὸ τοῦ βγῆκε μὲ τὴν τόση διάστασι ποὺ ἔλαβε τὸ θέμα.
Στὰ μέσα Μαρτίου τοῦ 1867 ἀνεκλήθῃ ὁ Μουσταφᾶ πασᾶς καὶ τὴν θέσι του ἔλαβε ὁ ἱκανότερος στρατηγὸς τῆς αὐτοκρατορίας, ὁ Ὁμὲρ πασᾶς, ὁ Κροάτης ἐξωμότης Μιχαὴλ Λάττας, μὲ τὴν ἐντολὴ νὰ καταστείλῃ τὸ ταχύτερον δυνατὸν τὴν ἐπανάστασι!!!
Στὸ μεταξύ, οἱ ἐνισχύσεις ἔφθαναν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα διαρκῶς.
Ἡ κυβέρνησις Κουμουνδούρου, ἄν καὶ πολὺ προσεκτική, ἦταν ἀρκετὰ ἐνθουσιώδης μὲ τὴν πιθανότητα τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Κρήτης.
Ἄλλως τὲ ὁ Πᾶνος Κορωναῖος ποὺ εἶχε φθάσῃ στὸ νησί, ἦταν συνταγματάρχης τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ καὶ ἀνέλαβε τελικῶς τὴν γενικὴ διεύθυνσι τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων.
(Ἄν καὶ ὑπῆρχαν ἀρκετὲς συγκρούσεις μὲ τὸν Ζυμβρακάκη καὶ μὲ ἄλλους ἀρχηγούς.)
Ἀπὸ τὶς τρεῖς μεγάλες δυνάμεις τῆς ἐποχῆς, ἡ Γαλλία καὶ ἡ Ῥωσσία συμφωνοῦσαν στὴν ἔνωσι.
Ἡ Ἀγγλία ὅμως δὲν ἄλλαζε μὲ καμμίαν δύναμι τὶς ἀρχικές της θέσεις.
Ἡ Κρήτη ἔπρεπε νὰ μείνῃ ὑπὸ ὀθωμανικὸ ζυγό.
Μὲ τὴν ἄφιξιν τοῦ Ὁμὲρ οἱ Κρῆτες δὲν ἀνησύχησαν ἰδιαιτέρως.
Κατάφεραν μάλλιστα ἀρκετὰ κτυπήματα ἐναντίον του, μικρὰ καὶ μεγάλα.
Ἡ μεγαλυτέρα τους ἐπιτυχία ἦταν στὶς 23 Ἀπριλίου τοῦ 1867, στὴν περιοχὴ τῶν Σφακίων, τὴν ὁποίαν ὁ Μουσταφᾶ κτύπησε σὲ συνεργασία μὲ τὸν Μεχμὲτ πασᾶ, μὲ στόχο νὰ κυκλώσῃ τὰ Σφακιὰ καὶ νὰ βγάλῃ ἀπὸ τὴν μέσι αὐτὸν τὸν ἐπικίνδυνον ἀντίπαλο.
Ὅταν ὅμως ὁ Μεχμὲτ πασᾶς ἐτράπη σὲ φυγή, ὑπεχρεώθῃ κι ὁ Ὁμὲρ νὰ ἀκολουθήσῃ λίγες ὥρες ἀργότερα, μὲ πολὺ μεγάλες ἀπώλειες.
Λίγες ἡμέρες ἀργότερα ἐξεστράτευσε κατὰ τοῦ ὁροπεδίου Λασιθίου.
Στὴν περιοχὴ εἶχε συγκεντρωθῇ μία ἀξιόλογος δύναμις Κρητῶν κι ἐθελοντῶν, ποὺ ὑπερέβαινε τοὺς 2000 ἄντρες.
Στὶς 20 Μαΐου τοῦ 1867 ὁ Ὁμὲρ πασᾶς μὲ τὶς δυνάμεις του, κι ἐν ᾦ εἶχε ἤδη καταφέρῃ νὰ τὶς ἐνώσῃ μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ Ῥεσῆτ πασᾶ, μετρῶντας ὑψηλὲς σὲ ἀριθμὸ ἀπώλειες, κατάφερε νὰ στρατοπεδεύσῃ στὸ Καστέλλι Πεδιάδος καὶ ἀποφασισμένος νὰ κτυπήσῃ τοὺς ἐπαναστάτες.
Στὶς21 Μαΐου κτυποῦν οἱ ἀξιωματικοί του τὸν καπετὰν Μιχαὴλ Κόρακα καὶ τὸν Σφακιανάκη, ποὺ ἦσαν ἐπὶ κεφαλῆς.
Μὲ ταὐτόχρονα κτυπήματα, μὲ ὑπέρτερες δυνάμεις καὶ μὲ προσπάθεια διασπάσεως τοῦ κοινοῦ μετώπου τῶν ἐπαναστατῶν, ἐπιτυγχάνει νὰ ἀπομακρύνῃ τὸν καπετὰν Κόρακα ἀπὸ τὴν περιοχή.
Ὄχι ὅμως γιὰ πολύ.
Ὁ Κόρακας ἀπὸ ἐκεῖ καὶ στὸ ἐξῆς κτυποῦσε διαρκῶς, ἔως τὶς 30 Μαΐου, μὲ καθημερινὲς μάχες, ἀλλὰ δίχως νὰ ἡττηθῇ ξανά, ὀπισθοχώρησε ὅμως λίγο δυτικότερα.
Οὐσιαστικῶς ὁ Ὁμὲρ δὲν εἶχε κερδίση κάτι σπουδαῖο σὲ ἐκείνην τὴν μάχη.
Οἱ ἀπώλειές του πολὺ σημαντικές, ὁ φυσικὸς χῶρος πολέμου του ἦταν ἄλλος καὶ τὸ Λασίθι δὲν ἦταν ὁ μοναδικὸς χῶρος πολέμου γιὰ τοὺς Κρῆτες.
Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἦταν ἡ πρώτη μεγάλη στρατιωτικὴ ἐπιτυχία τῶν ὀθωμανῶν καὶ μεγαλοποιήθηκε ἀρκετά.
Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα ο πόλεμος ἐξακολούθησε ἔως τὸ καλοκαίρι τοῦ 1868.
Ἡ Κρήτη δὲν μποροῦσε ἀκόμη νὰ βρῇ τὸν δρόμο γιὰ τὴν λευτεριά της.
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"
