Της Μαρίνας Λοϊζίδου Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βενιαμίν Νετανιάχου κρατούν το προεδρικό διάταγμα που υπέγραψαν για την κυριαρ...
Της Μαρίνας Λοϊζίδου
Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βενιαμίν Νετανιάχου κρατούν το προεδρικό διάταγμα που υπέγραψαν για την κυριαρχία του Ισραήλ στα υψίπεδα
ΤΟ «ΚΑΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ» ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΡΑΜΠ ΓΙΑ ΤΑ ΥΨΩΜΑΤΑ ΓΚΟΛΑΝ
Η ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΕΝΟΣ ΕΔΑΦΟΥΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ, ΩΣΤΟΣΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΓΙΝΕΙ
Η σιωπηρή ανοχή της ΕΕ προμηνύει μπελάδες για άλλα κράτη με αντίστοιχα προβλήματα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν πλέον επίσημα, με προεδρικό διάταγμα, το οποίο υπέγραψε ο Ντόναλντ Τραμπ πριν από την έναρξη της συνάντησής του με τον Βενιαμίν Νετανιάχου στον Λευκό Οίκο, την κυριαρχία του Ισραήλ στα υψίπεδα Γκολάν.
Η πρώτη εξαγγελία είχε γίνει μήνες πριν και είχε επαναληφθεί στις 21 Μαρτίου με σχετική ανάρτηση του Αμερικανού Προέδρου στο Twitter.
Η «επιχείρηση» στήριξης του Βενιαμίν Νετανιάχου, ενόψει των εκλογών του Απρίλη, δεν έμεινε στα λόγια και τις επικοινωνιακές πολιτικές.
Διά της επιβολής της ισχύος οι Ηνωμένες Πολιτείες, με την υπογραφή Τραμπ, αναγνώρισαν την ισραηλινή κυριαρχία στα διά του πολέμου κατακτηθέντα υψώματα και επιχειρούν να νομιμοποιήσουν το καθεστώς της κατοχής.
Είναι σαφές πως αυτή η αναγνώριση δεν είναι η πρώτη πράξη του έργου, αλλά η δεύτερη, καθώς αποτελεί επί της ουσίας συνέχεια της απόφασης για αναγνώριση ολόκληρης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του εβραϊκού κράτους.
Τι έπεται;
Τόσο το ζήτημα της Ιερουσαλήμ, όσο και το ζήτημα των υψωμάτων Γκολάν αποτελούν ενέργειες στις οποίες ο Τραμπ -και άρα οι Ηνωμένες Πολιτείες- προβαίνουν μονομερώς.
Ωστόσο εκ του αποτελέσματος είναι ξεκάθαρο πως, αφενός κι άλλες χώρες -κυρίως υποτελείς των Ηνωμένων Πολιτειών- θα προχωρήσουν σε ανάλογες ενέργειες και αφετέρου η σιωπηρή ανοχή της ΕΕ προμηνύει μπελάδες για άλλα κράτη με αντίστοιχα προβλήματα, ανάμεσά τους και η Κύπρος, η οποία τελεί μερικώς υπό κατοχή και πολλές φορές έχει αποτελέσει σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ του Βενιαμίν Νετανιάχου και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Το καθεστώς των υψωμάτων Γκολάν
Αναλύοντας τα δεδομένα είναι προφανές πως το γενικό συμπέρασμα από την έναρξη της προεδρίας Τραμπ δείχνει πως ο Αμερικανός νέος Πρόεδρος είναι αποφασισμένος να δημιουργήσει έναν νέο κόσμο. Όπως εκείνος τον έχει φανταστεί και τον σχεδιάζει.
Για την υλοποίηση αυτού του σκοπού δεν διστάζει να παραβιάζει διεθνείς συμφωνίες -βλέπε πυρηνικά Ιράν, αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και δεδομένα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, το οποίο ωστόσο επικαλείται για το «καλό των Ηνωμένων Πολιτειών που ο θεός να τις ευλογεί».
Με βάση τα ιστορικο-πολιτικά δεδομένα από τον πόλεμο των έξι ημερών του 1967, τα υψίπεδα Γκολάν, τα οποία ανήκαν στη Συρία και κατακτήθηκαν από το Ισραήλ, αποτελούν κατεχόμενο έδαφος και ως τέτοιο αναγνωρίζονται από τη διεθνή κοινότητα.
Μερικά χρόνια αργότερα και μετά τις άκαρπες προσπάθειες συνομιλιών μεταξύ Ισραήλ και Συρίας, το στρατιωτικά επιβαλλόμενο τετελεσμένο παρέμεινε ως τέτοιο.
Αυτό, βεβαίως, απείχε κατά πολύ από την αναγνώριση της παρανομίας στην οποία προχώρησε πριν από μερικές μέρες ο Ντόναλντ Τραμπ.
Ανεξάρτητα από τα χρόνια που έχουν περάσει από τον πόλεμο του 1967 και το γεγονός ότι επί 52 χρόνια τα υψίπεδα Γκολάν παραμένουν υπό κατοχήν, η παρανομία δεν αλλάζει και δεν παράγει δίκαιο ή ακόμη και κεκτημένο.
Αυτό ακριβώς το γεγονός πρέπει να παραμείνει τέτοιο και η ΕΕ θα πρέπει να υπερασπιστεί την πλευρά του δικαίου, πόσω μάλλον αφού ένα δικό της κράτος - μέλος απειλείται από τις εξελίξεις.
Θα ζητήσει ο Ερντογάν αναγνώριση της «ΤΔΒΚ»;
Τα τελευταία χρόνια στις αντιπαραθέσεις μεταξύ του Βενιαμίν Νετανιάχου και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχουν ακουστεί πολλές φορές αλληλοκατηγορίες περί εισβολής και κατοχής.
Ο μεν πρώτος βάλλει κατά του δεύτερου για την εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου.
Ο δε δεύτερος, κατηγορεί τον πρώτο για κατοχή παλαιστινιακών και συριακών εδαφών.
Γιατί, λοιπόν, στο πλαίσιο της ίδιας αντιπαράθεσης και εν τω μέσω της κρίσης στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, ο Ταγίπ Ερντογάν να μη ζητήσει «πληρωμένη» απάντηση με αίτημα αναγνώρισης του παράνομου μορφώματος στην Κύπρο;
Η Ρωσία, βεβαίως, ένεκα των καλών διπλωματικών σχέσεων που -αν και με σκαμπανεβάσματα- διατηρεί με την Κυπριακή Δημοκρατία, δεν αναμένεται να υποπέσει σε μια τέτοια εγκληματική ενέργεια αναγνώρισης του ψευδοκράτους.
Ωστόσο το Ιράν δεν αποκλείεται να συναινέσει, λόγω της αυξανόμενης εξάρτησης από την Άγκυρα, στην οποία την οδηγεί η αραβική συσπείρωση στον άξονα των Αμερικανών.
Το δεδομένο, λοιπόν, στην προκειμένη περίπτωση είναι πως τέτοιες αυθαίρετες προσεγγίσεις, αναγνώρισης παράνομα κεκτημένων εδαφών, όσο καλές σχέσεις κι αν διατηρούμε με το Ισραήλ, πρέπει να βρίσκουν μια συλλογική αντίδραση.
Ο προάγγελος της «Συμφωνίας του Αιώνα»
Όλο και πιο συχνά ακούμε πλέον για τη «Συμφωνία του αιώνα» που προωθούν οι Αμερικανοί και αποτελεί το βασικό όραμα στην εξωτερική πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ.
Πρόκειται για την αμερικανική πρόταση λύσης του μεσανατολικού ζητήματος με στόχο την… ειρήνευση στην περιοχή.
Σε πρώτο στάδιο, σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν ειδικοί αναλυτές και γνώστες, η αμερικανική πρόταση θα επανα-οριοθετήσει τα εδάφη του Ισραήλ.
Η αναγνώριση των υψιπέδων Γκολάν, λοιπόν, αποτελεί μιαν από τις πολλές πράξεις που θα διαδραματιστούν.
Το επόμενο στάδιο είναι η ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών και η υπογραφή λύσης δύο κρατών.
Βεβαίως τα εδάφη που θα δώσει το Ισραήλ στους Παλαιστινίους θα είναι άνευ γεωστρατηγικής σημασίας, αλλά θα μεγαλώνουν τα όρια της σημερινής μορφής της.
Αν και η πρόταση βρίσκεται στο τελικό στάδιο και σύντομα αναμένεται να ανακοινωθεί και επίσημα, το ερώτημα της αντίδρασης της Παλαιστινιακής Αρχής, η οποία ήδη γνωρίζει μεγάλο μέρος της πρότασης, παραμένει.
Τι θα συμβεί αν η Παλαιστινιακή Αρχή δεν δώσει τη συγκατάθεσή της και δεν συνεργαστεί με τις ΗΠΑ;
Τότε οι Αμερικανοί έχουν ήδη προετοιμαστεί για τερματισμό της λειτουργίας της υπηρεσίας «United Nations Relief and Works Agency (UNRWA)» και να αφήσει τους Παλαιστίνιους στο έλεός τους… μέχρι να συναινέσουν.
Βεβαίως το σχέδιο αφορά μια περιοχή ευρύτερη και δεν αποτελούν το αποκλειστικό αντικείμενο της συμφωνίας του αιώνα.
Το βασικό σημείο της συμφωνίας, για την αποδοχή της οποίας έχουν προετοιμαστεί σε μεγάλο βαθμό τα αραβικά -προσκείμενα προς τη Σαουδική Αραβία- κράτη είναι η δημιουργία ενός αμερικανικού «υπέρ-δορυφόρου» στη Μέση Ανατολή, στο πλαίσιο ενός άξονα Ισραήλ - αραβικού κόσμου, δύο πλευρές που συνενώνει επί της ουσίας ο κίνδυνος του Ιράν.
Με αυτόν τον τρόπο ο Τραμπ επιδιώκει να γραφτεί στην ιστορία ως ο πλανητάρχης που έφερε τελικά την ειρήνη ενώ δεν φοβόταν να κάνει άλλον έναν πόλεμο, ενώ εδραιώνεται περαιτέρω και εξασφαλίζεται στον μέγιστο βαθμό η ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ, ως ηγέτη της περιοχής.
Σημερινή
