Αλήθειες που πονάνε και δεν κανένα περιθώριο αμφισβητήσεων των γεγονότων ξεδίπλωσε σε Ομιλία του στην Πόλη των Σερρών, καλεσμέ...
Αλήθειες που πονάνε και δεν κανένα περιθώριο αμφισβητήσεων των γεγονότων ξεδίπλωσε σε Ομιλία του στην Πόλη των Σερρών, καλεσμένος της ΕΑΑΣ και του ΣΕΑΝ ο Στρατηγός Κωσταράκος.
Για άλλη μια φορά είπε τα πράγματα με το όνομά τους και ξεμπρόστιασε την προδοτική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, υπεύθυνοι για την εθνική ήττα της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Ειδικά για το ξεπούλημα της Μακεδονίας μεταξύ άλλων ανέφερε και τα εξής:
Ένας ορισμός τον οποίο βρίσκω ιδιαίτερα πετυχημένο περιγράφει την διπλωματία ως «την τέχνη να επιτρέπεις στον άλλο να κάνει το δικό σου» (Sir David Frost, British Diplomat).
Θεωρώ λοιπόν ως ιδιαίτερα πετυχημένη την εξάσκηση της διπλωματίας από τον βόρειο, πρόσφατα βαπτισμένο σε (Βόρεια Μακεδονία) γείτονά μας.
Διότι έπραξαν ότι έπρεπε απέναντι στον ασύγκριτα δυνατότερο σε κάθε διάσταση αντίπαλό του, δάμασαν την δύναμή του και του επέτρεψαν να πράξει αυτό που επεδίωκαν, και ακόμα περισσότερα:
Να τους χαρίσει μαζί με το όνομα, την γλώσσα και την εθνότητα καθώς και τα ερείσματα εκείνα που θα τους επιτρέψουν στο μέλλον να υποκινήσουν και υποθάλψουν μειονοτικά προβλήματα στο εσωτερικό του θεωρητικά ισχυρού γείτονά τους.
Ποιος είναι αυτός ο γείτονας; Μα φυσικά η Ελλάδα.
Δυστυχώς, δεν ήταν ο ξένος παράγοντας αυτός που μας πίεσε.
Σε καμία περίπτωση οι ισχυροί του διεθνούς συστήματος δεν ενδιαφέρονται για τεχνικές λεπτομέρειες, όπως το όνομα με το οποίο το γειτονικό προς τον βορρά κράτος θα εισερχόταν στους δυτικούς οργανισμούς.
Τους αρκούσε το να μπει στο ΝΑΤΟ για να αναχαιτιστεί η ρωσική διείσδυση, με οποιοδήποτε όνομα.
Με οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Με οποιοδήποτε κόστος.
Αυτό το κόστος, οι κυβερνώντες την χώρα μας προθυμοποιήθηκαν να το αναλάβει η Ελλάδα.
Προσέξτε όμως: όχι οι ίδιοι.
Η Ελλάδα.
Γαλαντόμοι με την περιουσία άλλων.
Έδωσαν κάτι το οποίο δεν τους άνηκε ώστε να ικανοποιήσουν τις κομματικές ιδεοληψίες, τόσο τις δικές τους όσο και του σκληρού πυρήνα των οπαδών τους.
Τα υπόλοιπα είναι φθηνές δικαιολογίες που δεν αντέχουν σε καμία κριτική.
Κυρίες και Κύριοι,
Δεν περίμενα, για να είμαι ειλικρινής, κάτι καλό από μια παρέα από νεοκομμουνιστές και διεθνιστές ακαδημαϊκούς, σε συνεργασία με άσχετους και ερασιτέχνες διπλωμάτες και με επικεφαλής τους κυρίους Τσίπρα,Καμμένο και Κοτζιά.
Αλλά δεν περίμενα ότι θα έφτανε ποτέ στο σημείο να ξεπουλήσει την ένδοξη και ζηλευτή ιστορία χιλιάδων ετών ενός μέρους της Ελλάδος μας, της Μακεδονίας.
Πίστευα ότι θα είχαν όρια και ηθικούς φραγμούς.
Δεν έχουν.
Και πούλησαν μακεδονική γλώσσα και εθνότητα με τη συμφωνία των Πρεσπών.
Και συνεχίζουν να περιοδεύουν ανά την Ελλάδα διαφημίζοντας τα ανόητα ιδεολογήματα τους.
Ονόμασαν «έντιμο συμβιβασμό» μια άτακτη υποχώρηση σε μια μάχη που δεν έδωσαν, απεμπολώντας τα εθνικά συμφέροντα με αντάλλαγμα ομιχλώδη οφέλη: τη βελτίωση της οικονομικής μας διείσδυσης στα Βαλκάνια και την απόκτηση κυρίαρχης γεωπολιτικής θέσης στην περιοχή μας.
Αυτά είναι παραμύθια για ανίδεους.
Όσοι ξέρουν τα Βαλκάνια, ξέρουν κατ’ αρχήν ότι «εδώ δεν είναι παίξε-γέλασε» για «καρικατούρες» που παριστάνουν τους Υπουργούς Εξωτερικών, και κατά δεύτερον ότι τα «όργανα παίζουν όσο πληρώνεις τους οργανοπαίκτες».
Και η Ελλάδα την παρούσα χρονική περίοδο δεν είναι ικανή να πληρώσει τους συνταξιούχους της πόσο δε μάλλον να προσελκύσει και να στηρίξει τους απαιτητικούς διεθνείς «οργανοπαίκτες».
Συνεπώς, το αφήγημα των οικονομικών «ωφελημάτων» και του «επηρεασμού» στην εκπαίδευση, στην διοικητική οργάνωση και στις ένοπλες δυνάμεις των γειτονικών χωρών, όχι μόνο είναι από τη φύση του άηθες ως κίνητρο, αλλά είναι και ένα ουτοπικό παραμύθι για αφελείς.
Η Ελλάδα υπέστη εκούσια και εντελώς ανώφελα, μια στρατηγική ήττα.
Ίσως να αποτελεί την χειρότερη στιγμή στην διπλωματική ιστορία μας.
Ξέρω ότι πολύς κόσμος εκεί στο Υπουργείο Εξωτερικών πραγματικά ντρέπεται για το έγκλημα που έγινε.
Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μία κακή συμφωνία.
Είναι μία πρόχειρη συμφωνία, μια βιαστική συμφωνία, η οποία αφήνει αρκετές γκρίζες ζώνες και ανεπίλυτα θέματα τα οποία θα μας ταλαιπωρήσουν αρκετά στο μέλλον και θα απαιτήσουν την κατανάλωση εκείνου του περίφημου διπλωματικού κεφαλαίου το οποίο μας έλεγαν ότι θα εξοικονομείτο για διοχέτευση στο μεγαλύτερο και πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, το εξ ανατολών.
Και τώρα τι;
Πολλοί μιλούν για ακύρωση, για καταγγελία.
Δυστυχώς, απ’ ότι φαίνεται, αυτά δεν είναι εφικτά.
Οι διεθνείς συμφωνίες δεσμεύουν τα κράτη που τις συνάπτουν, και τα σοβαρά κράτη έχουν συνέχεια Ας μην έχουμε αυταπάτες κι ας μην αιθεροβατούμε, διότι η προσγείωση στην πραγματικότητα θα είναι οδυνηρή.
Η συμφωνία υφίσταται, κυρώθηκε με τον τρόπο και τις μεθοδεύσεις που όλος ο ελληνικός λαός είδε, παράγει μη αναστρέψιμα αποτελέσματα, όπως η είσοδος της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ που έγινε πλέον επίσημα αποδεκτή από τη διεθνή κοινότητα, και πλέον καλείται η επόμενη ελληνική κυβέρνηση να διαχειριστεί τις επιπτώσεις.
Υπάρχουν τρόποι να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις της συμφωνίας των Πρεσπών.
Ο πρώτος τρόπος είναι η κινητοποίηση όλων των συνιστωσών της ελληνικής διπλωματίας και της οικονομικής ζωής προς αυτήν την κατεύθυνση.
Με τρόπο σωστό και υπεύθυνο.
Η περίφημη διαφήμιση των επενδύσεων προς τα Σκόπια είναι ανεξήγητη και απευθύνεται σε ανόητους.
Θέλουμε εισαγωγή επενδύσεων στην Ελλάδα και όχι εξαγωγή επενδύσεων προς τα Σκόπια.
Οι επενδύσεις Ελλήνων επιχειρηματιών στο εξωτερικό σίγουρα βοηθούν τους ίδιους αλλά όχι τη χώρα.
Η χώρα χρειάζεται νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν εδώ, χρειάζεται ευκαιρίες για τους νέους για να μείνουν στη χώρα καθώς και αύξηση του εθνικού προϊόντος και όχι απλά πλουσιότερους επιχειρηματίες.
Η στρατιωτική διπλωματία, ένας άλλος διαφημισμένος τομέας επιρροής θα αναλάβει να περισώσει ότι είναι δυνατόν να διασωθεί από την υπογραφή της Συμφωνίας.
Ο κ. Αποστολάκης ήδη υπέγραψε συμφωνία αμυντικής συνεργασίας, όπου φέρεται, μεταξύ άλλων, να προβλέπεται ο έλεγχος του εναερίου χώρου της γείτονος από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.
Φέρεται επίσης να προβλέπεται η παραχώρηση πλεονάζοντος αμυντικού υλικού, με διπλό στόχο:
α. Τον περιορισμό της τουρκικής επιρροής,
β. Την εμπλοκή της χειμαζόμενης ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στην συντήρηση και αναβάθμισή του και μετέπειτα, σε πωλήσεις.
Το γεγονός ότι εκπρόσωποι αυτών των βιομηχανιών δεν προσκλήθηκαν καν να συμμετάσχουν στην ελληνική αποστολή είναι ενδεικτικό της έλλειψης σοβαρότητας από το επιχείρημα αυτό.
Οι Σκοπιανοί όμως δεν νοιάζονται να αγοράσουν.
Ότι θέλουν θα το πάρουν δωρεάν από τους Τούρκους.
Όσο δε για το πρώτο επιχείρημα, ο αυτοσεβασμός μου και ο σεβασμός μου προς εσάς δεν μου επιτρέπει να το σχολιάσω.
Είναι πια πολύ αργά.
Οι Τούρκοι εκτελούν επιχειρήσεις επιρροής από χρόνια προς Αλβανία και Σκόπια με απόλυτη επιτυχία κι αυτό για να ανατραπεί θέλει μεγάλη προσπάθεια και πολλά λεφτά σε βάθος χρόνου.
Η Ελλάδα χρειάζεται και έχει ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις με αποτρεπτικό αμυντικό δόγμα και ισχυρές συμμαχίες που θα τη βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τις απειλές όχι κατευναστικά αλλά αποτρεπτικά.
Ας μη ξεχνάμε ότι η αποτροπή είναι μια εξίσωση με στρατιωτικές δυνατότητες, αποφασιστική στάση που σημαίνει «μην τολμήσεις».
Και φυσικά, πρέπει να έχει μία κυβέρνηση η οποία να εμφορείται από πατριωτισμό και να μην έχει αλλεργία, για να το θέσω ευγενικά, σε κάθε τι το εθνικό.
Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, αυτό το τελευταίο είναι αυτό το οποίο βιώνουμε.
Για όλους αυτούς τους λόγους που εξήγησα παραπάνω αγαπητοί φίλοι ανησυχώ.
Στη πραγματικότητα ανησυχώ πολύ και πιστεύω ότι όλοι πρέπει να ανησυχούμε και να επαγρυπνούμε.
Αυτό δεν ήταν αναγκαίο ποτέ μέχρι τώρα για τα εθνικά θέματα.
Να φοβόμαστε την ίδια την κυβέρνησή μας.
Υπήρχαν προφανώς, καλές και κακές κυβερνήσεις, ικανοί ή λιγότερο ικανοί Υπουργοί, θιασώτες και αντίπαλοι συγκεκριμένων οικονομικών μέτρων και πολιτικών (βλέπε μνημόνια) αλλά πάντοτε τα κόμματα και οι πολιτικοί αρχηγοί, όποιες διαφωνίες και αν είχαν, ως ελάχιστο σημείο επαφής και συναίνεσης είχαν την υιοθέτηση και υποστήριξη μιας σαφούς εθνικής γραμμής που εξασφάλιζε το καλύτερο δυνατό για τη χώρα.
Όχι για τους ίδιους, ούτε για το κόμμα τους.
Για την Ελλάδα.
Ο ελληνικός λαός αλλά και οι Ένοπλες Δυνάμεις γνώριζαν ότι η πολιτική εξουσία θα σταθεί δίπλα τους στην κρίση και στον αγώνα, και ότι δεν θα εμφανιστεί ξαφνικά από το πουθενά να έχει απεμπολήσει τα εθνικά συμφέροντα και να έχει υπονομεύσει την ίδια την Χώρα, με ένα χαμόγελο αυτάρεσκης αλαζονικής αυτοεπιβεβαίωσης και απαξιωτικές δηλώσεις για το τμήμα του ελληνικού λαού που διαφωνεί μαζί τους.
Η συμφωνία αυτή και η γενικότερη διαχείρισή της, δίχασε τον ελληνικό λαό.
Ακούστηκαν ακραίες φράσεις και από τις δύο πλευρές, υποστηρικτές και ενάντιους σε αυτήν. Και παρά το ότι εμείς που είμαστε αντίθετοι στην συμφωνία αποτελούμε το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού, ενώ εκείνοι οι οποίοι την υποστηρίζουν μειοψηφία, εξακολουθούμε να είμαστε Συνέλληνες.
Μπροστά μας έχουμε τις επόμενες προκλήσεις, οι οποίες πρέπει να μας βρουν ενωμένους.
Μόνο η ενότητα δίνει δύναμη στην χώρα.
Η ενότητα όμως είναι ευθύνη της κυβέρνησης. Δυστυχώς δεν έχει δώσει τέτοια δείγματα μέχρι τώρα.
Αν θέλει να συνεχίσει τη αντιδημοκρατική, πολωτική και διχαστική της πολιτική θα μας βρεί όλους αντίθετους και αναπόφευκτα θα κληθεί να πληρώσει το τίμημα αυτής της πολιτικής.
Εμείς οι υπόλοιποι, οφείλουμε να συνεχίζουμε να χτίζουμε την Ελλάδα του μέλλοντος όλοι μαζί.
Όχι μακρύτερα από 50 χιλιόμετρα από εδώ, βρίσκονται τα οχυρά.
Στην αρχαία Ελλάδα θεωρούσαν και αυτό ισχύει και σήμερα οτι τα πραγματικά οχυρά ήταν και είναι οι ίδιοι οι Έλληνες.
Σας ευχαριστώ για τον πατριωτισμό σας και σας καλώ να συνεχίσετε να είστε τα οχυρά του Ελληνισμού, απτόητοι από τις αντιξοότητες, μπροστάρηδες στον καλό αγώνα.
Και να συνεχίσετε να παρελαύνετε υπερήφανοι και αγέρωχοι υπό τους ήχους του εμβατηρίου «Μακεδονία ξακουστή», όπως πράξατε και φέτος.
Γιατί η Μακεδονία δεν θα χαθεί ποτέ αν δεν χαθεί πρώτα στις καρδιές μας.
Σας ευχαριστώ.
