Ανήμερα της γιορτής του, στις 23 Απριλίου 1827, τάφηκε εδώ ο Αρχιστράτηγος της Ρούμελης Γεώργιος Καραϊσκάκης! Μέσα ...
Ανήμερα της γιορτής του, στις 23 Απριλίου 1827, τάφηκε εδώ ο Αρχιστράτηγος της Ρούμελης Γεώργιος Καραϊσκάκης!
Μέσα στην Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στο νησί της Σαλαμίνας, ανάμεσα σε δύο έργα του Γιαννούλη Χαλεπά (ο Δεσποτικός Θρόνος και ο Άμβωνας) και οκτώ ζωγραφικούς πίνακες του Πολυχρόνη Λεμπέση, βρίσκεται ένας από τους μεγαλύτερους θησαυρούς της νεότερης Ελλάδας, ο τάφος του ίδιου του ατρόμητου Γεωργίου Καραϊσκάκη, του νικητή της Αράχωβας, του Αρχιστράτηγου της Ρούμελης (Στερεάς Ελλάδας), του ορμητικού, λαϊκού πολέμαρχου του 1821, που αν το αφήνανε οι ξένοι, θα ελευθέρωνε μόνος του και την ίδια την Αθήνα!
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣΕ ΠΛΑΪ ΤΟΥ
Εδώ εκκλησιαζόταν συχνά ο τρανός Στρατηγός, που είχε προσωπικό προστάτη του τον Άγιο Δημήτριο, έναν από τους γοργόσπαθους Στρατιωτικούς Αγίους των Ελλήνων, διηγούμενος συχνά πόσες φορές τον είχε βοηθήσει στις μάχες κατά των Τούρκων!
ΟΙ ΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ
Γι΄ αυτό και ο Καραϊσκάκης έφτιαξε στα 1824 το ασημένιο πουκάμισο (κάλυμμα) της εικόνας του Αγίου Δημητρίου, από τις λιωμένες πιστόλες και παλάσκες του!
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ
Όταν τραυματίστηκε στη Μάχη του Φαλήρου στις 22 - 4 - 1827 πολεμώντας άρρωστος με τον πυρετό να τον καίει, ζήτησε να τον φέρουν ακριβώς εδώ, στο Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στη Σαλαμίνα, όπου και ήθελε να ταφεί, όπως και έγινε στις 23 Απριλίου 1827 μ.Χ., την μέρα της γιορτής του...
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΑ
Τα τελευταία του λόγια ήταν και θα είναι πάντα επίκαιρα προς όλους μας:
«Εγώ πεθαίνω, όμως εσείς να είστε μονοιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα»!
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ
Το 1835 κατόπιν βασιλικού διατάγματος του Όθωνος έγινε ανακομιδή των λειψάνων του.
Το μεγαλύτερο μέρος των οστών του πήγε στο Φάληρο σε "κενοτάφιο" και ένα μέρος τους έμεινε στον Άγιο Δημήτριο Σαλαμίνας.
Εκεί όπου οφείλουν όλοι οι Έλληνες να ανάψουν ένα κερί για την ανδρεία ψυχή του Στρατηγού της Ελευθερίας!
Δείτε το βίντεο
.
***
"Καραϊσκάκης" - Τραγούδι Γιάννης Πουλόπουλος
.
ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ
(Στίχοι: Πυθαγόρας – Μουσική: Γιώργος Κριμιζάκης)
Διάβασα ιστορία εχτές, λιγάκι,
και με κλαμένα μάτια σταμάτησα να δω
τον Γεώργιο Καραΐσκάκη
και τον σκέφτομαι και τραγουδώ.
Της καλογριούλας γιε, έλα στα όνειρά μας
κι έτσι ματωμένος, πες μας στρατηγέ
πόσο απέχει ο θάνατος απ’ τη λευτεριά μας
πόσο απέχει ο θάνατος απ’ τη λευτεριά μας.
Σήκωνε στον πάγκο το μπαϊράκι
και τον προσμέναν σκλάβοι μες στο Αιτωλικό
τον Γεώργιο Καραΐσκάκη
τον αγωνιστή, τον αητό.
Της καλογριούλας γιε, έλα στα όνειρά μας
κι έτσι ματωμένος, πες μας στρατηγέ
πόσο απέχει ο θάνατος απ’ τη λευτεριά μας
πόσο απέχει ο θάνατος απ’ τη λευτεριά μας.
Πόσο απέχει ο θάνατος απ’ τη λευτεριά μας
πόσο απέχει ο θάνατος απ’ τη λευτεριά μας.
***
Το τραγούδι του Καραϊσκάκη από το αηδόνι της Ελλάδας
την εκ γενετής τυφλή Ευγενία Ξεφτέρη
.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ
(Στίχοι: Θεοδώρου Σαντᾶ – Μουσική: πατρός Θεοδώρου Τσαμπατζίδη)
Στὴ Δόμβραινα στὸ Δίστομο ἡ δόξα σου θὰ μείνει
κι ἡ νίκη τῆς Ἀράχοβας χορὸς κλεφτῶν θὰ γίνει.
Ἀπ’ τὸ φλασκὶ κρασὶ θὰ πιοῦν θὰ σφάξουν τὰ κριάρια
θὰ παραβγοῦν στὸ τρέξιμο τὰ ἄξια παλικάρια.
Βάστα καρδιά, βάστα ψυχὴ Βάστα Καραϊσκάκη
μὴ γονατίσει ὁ ραγιὰς θρύλε ἀπ’ τὸ Μαυρομάτι.
Τὰ ἀπροσκύνητα βουνὰ γενοῦν παλικαράδες
τοὺς σταυραϊτοὺς τῆς Ρούμελης νὰ πολεμοῦν ἀγάδες.
Μὲ κλεφτοπόλεμο λυγᾶς τὸν Τοῦρκο τὸ στρατάρχη
καὶ τὸ ὀρδὶ τοῦ Κιουταχῆ ἄχτι σὲ ἔχει ἄχτι.
Σὲ καίει τῆς φθίσης πυρετὸς τῆς Διμισκῆ βλαστάρι
μὰ σὺ καβάλα σὲ ἄλογο μὲ τοῦ ρωμιοῦ τὴ χάρη.
Βάστα καρδιά, βάστα ψυχὴ Βάστα Καραϊσκάκη
μὴ γονατίσει ὁ ραγιὰς θρύλε ἀπ’ τὸ Μαυρομάτι.
Τὰ ἀπροσκύνητα βουνὰ γενοῦν παλικαράδες
τοὺς σταυραϊτοὺς τῆς Ρούμελης να πολεμοῦν ἀγάδες.
Απρίλη μέρα τ’ Ἀη Γιωργιοὺ σὲ βρίσκει μαῦρο βόλι
στὸ Φάληρο ἀρχιστράτηγε καὶ μένει ἡ Ἑλλάδα μόνη.
Σὲ κλαῖν τοῦ Βάλτου τὰ χωριὰ σὲ κλαῖν καπεταναῖοι
τὸ μοναστήρι τοῦ Προυσοῦ κι οἰ Κολοκοτρωναίοι
Βάστα καρδιά, βάστα ψυχή. Βάστα Καραϊσκάκη
μὴ γονατίσει ὁ ραγιὰς θρύλε ἀπ’ τὸ Μαυρομάτι.
Τὰ ἀπροσκύνητα βουνὰ γενοῦν παλικαράδες
τοὺς σταυραϊτοὺς τῆς Ρούμελης νὰ πολεμοῦν ἀγάδες.
Βάστα καρδιά, βάστα ψυχή!
