«Είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας διότι δεν είχε ποτέ γενοκτονίες». Αυτό διακήρυξε πρόσφατα σε ομιλία του ως τιμώμενο πρ...
«Είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας διότι δεν είχε ποτέ γενοκτονίες». Αυτό διακήρυξε πρόσφατα σε ομιλία του ως τιμώμενο πρόσωπο, στο ισλαμιστικό πανεπιστήμιο Σελτσούκ στην επαρχία Κόνυα ο Τούρκος ΥΠΕΞ Mεβλούτ Τσαβούσογλου.
Αφορμή για τις δηλώσεις του και άλλες που προηγήθηκαν υπήρξαν οι πρόσφατες αποφάσεις των Κοινοβουλίων Γαλλίας και Ιταλίας να αναγνωρίσουν τις γενοκτονικές σφαγές των Αρμενίων από τους Τούρκους που άρχισαν το 1915, μήνα Απρίλη.
Δεκάδες άλλα Κοινοβούλια και κράτη έχουν μέχρι τώρα αναγνωρίσει την αρμενική γενοκτονία.
Στις 24 Απριλίου 1915, 230 Αρμένιοι ηγέτες και διανοούμενοι συνελήφθησαν και εκτοπίσθηκαν.
Από αυτούς 174 εκτελέσθηκαν ενώ οι υπόλοιποι πέθαναν από κακουχίες στην εξορία.
Ακολούθησαν οι μαζικοί και οργανωμένοι εκτοπισμοί και δολοφονίες των χριστιανικών πληθυσμών με συνολικά θύματα 1,5 εκατ. Αρμενίους, 750.000 Ασσυρίους/Νεστοριανούς και 500.000 Έλληνες.
Και μετά ακολούθησε ένα πλάτσικο στις περιουσίες τους.
Το 2013 κυκλοφόρησε στην Τουρκία το βιβλίο «24 Nisan 1915: Istambul, Cankırı, Ayas, Ankara» («24 Απριλίου 1915») με συγγραφέα τον Nesim Onadya Ιzrail. Αποσπάσματα από το βιβλίο δημοσιεύτηκαν στις 20 Απριλίου στην αγγλόφωνη έκδοση της Zaman («Forgotten Ottoman Legacy: Armenian Ιntellectuals»).
Η Zaman δεν κυκλοφορεί σήμερα.
Μαζί με δεκάδες άλλες εφημερίδες και ΜΜΕ στην Τουρκία έχουν απαγορευθεί από το καθεστώς Ερντογάν.
Τα αρχεία τους καταστράφηκαν και τα περιουσιακά τους στοιχεία έχουν δημευθεί.
«Το φιλί του θανάτου»
Ένας από τους Αρμένιους διανοούμενους, που δεν συνελήφθη την 24η Απριλίου, ήταν ο Κρικόρ Ζοχράπ, βουλευτής Κωνσταντινούπολης και μέλος της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου των Νεοτούρκων.
Ιδού πώς παραφράζει η εφημερίδα τον συγγραφέα Ιζραΐλ, που περιγράφει την τελευταία μέρα ελευθερίας του βουλευτή Κρικόρ Ζοχράπ: Είχε πολλούς φίλους (ο Ζοχράπ) συμπεριλαμβανομένου και του Ταλάτ Πασά του πιο ισχυρού άνδρα της εποχής, της τριανδρίας των Νεοτούρκων που κυβερνούσε τη χώρα και αρχιτέκτονα της γενοκτονίας των χριστιανών της Μικράς Ασίας.
Κατά τον Ιζραΐλ ήταν και οι δύο Μασόνοι.
Κατά τη διάρκεια των μαζικών συλλήψεων, Αρμενίων διανοουμένων και ηγετών, στις 24 Απριλίου, ο Ζοχράπ, όπως και ο βουλευτής Ερζερούμ Βαρκές Σερενγκουλάν, ήταν άνετος, δεν ένιωθε καμία πίεση. Αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ.
Στη διάρκεια ενός δείπνου και παίζοντας χαρτιά, στις 2 Ιουνίου στην κοινωνική λέσχη και εστιατόριο Cercle d’ Orient, ο Ζοχράπ σηκώθηκε να φύγει και ο Ταλάτ σηκώθηκε και αυτός και τον φίλησε στο μάγουλο.
Έκπληκτος ο Ζοχράπ, τον ρώτησε γιατί.
Ο Ταλάτ απάντησε ότι ήθελε να τον φιλήσει.
Aυτο είναι γνωστό ως το φιλί του θανάτου, διότι την ίδια μέρα ο Ταλάτ είχε υπογράψει τα χαρτιά για τη σύλληψή του.
Ο Ταλάτ γνώριζε ότι αυτό σήμαινε απλά θάνατο.
Παρά τη φιλία, ο Ταλάτ δεν δίστασε να κάνει την κίνηση.
Ο Ζοχράπ εκτοπίσθηκε στην Ούρφα.
Του συνέθλιψαν το κεφάλι με μία πέτρα.
Ο γιατρός στην Ούρφα πιστοποίησε ότι ο Ζοχράπ πέθανε από καρδιακή προσβολή.
Το ρολόι του και το δαχτυλίδι του πουλήθηκαν στο παζάρι της Ούρφα.
Ο Κρικόρ Ζοχράπ, πέραν από βουλευτής, υπήρξε επιφανής δικηγόρος και ρήτορας, σχολιογράφος και καταξιωμένος συγγραφέας με πάνω από είκοσι έργα μεταφρασμένα σε 26 γλώσσες.
Υπήρξε, όπως προαναφέρθηκε, και μέλος της επαναστατικής Επιτροπής Ένωσης και Πρόοδος των Νεοτούρκων όπως και πολλοί άλλοι μη μουσουλμάνοι διανοούμενοι.
Η συμμετοχή τους στην επανάσταση δεν τους έσωσε.
Όλοι αυτοί, ως ηγέτες, υπήρξαν τα πρώτα θύματα της γενοκτονικής πολιτικής που ακολούθησε.
Αρχείο Σφαγών
Οι οργανωμένες σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών στην οθωμανική επικράτεια είχαν αρχίσει πολύ πριν τους Νεότουρκους, από τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ (πρότυπο και ήρωα των Ερντογάν - Τσαβούσογλου) κατά των Βουλγάρων και αργότερα, το 1894-95, εναντίον της ηγεσίας των Αρμενίων στην Πόλη.
Η γραμμή άμυνας του Σουλτάνου ήταν η επίθεση: για τις σφαγές δεν έφταιγαν οι θύτες αλλά τα θύματα. Αυτά προκαλούσαν.
Τη γραμμή αυτή υιοθέτησαν οι Νεότουρκοι και οι διάδοχοί τους, οι Κεμαλιστές.
Οι τελευταίοι κατάφεραν για μεγάλο χρονικό διάστημα να επιβάλουν τη λήθη αλλά και να εξαφανίσουν και τα φυσικά τεκμήρια του εγκλήματος αλλοιώνοντας την ανθρωπογεωγραφία της Μικράς Ασίας.
Την παράδοση της άρνησης συνεχίζουν οι ισλαμιστές του Ερντογάν και «δικαιολογημένα», επικαλούμενοι το Κοράνι.
Κατά τη σαρία (ιερό νόμο), νομιμοποιείται η σφαγή και αρπαγή των περιουσιών των απίστων που δεν επιδεικνύουν υποταγή και πίστη στην κυρίαρχη μουσουλμανική τάξη η οποία «μεγαλόψυχα» τους ανέχεται και τους προστατεύει.
Αυτά είναι τα πιστεύω του κάθε Τσαβούσογλου.
Σφάζοντας απίστους δεν νοείται γενοκτονία.
Είναι κορανική διαταγή.
Άρα ποτέ δεν έγινε!
Oι χριστιανικοί πληθυσμοί ξεπερνούσαν το 30%
Πρόσφατα κυκλοφόρησαν ακόμη δύο βιβλία που αποδεικνύουν ψεύτη με περικεφαλαία τον κάθε Τσαβούσογλου, ενώ το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει ακόμη ένα που ασχολείται επιπρόσθετα και με τις σφαγές των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Πρόκειται για το «Talat Pasha’s Telegrams and the Armenian Genocide» του γνωστού Τούρκου ιστορικού καθηγητή Taner Akcam (Palgrave Macmillan, 2018) και το «Talaat Pasha: Father of Modern Turkey, Architect of Genocide (Princeton, 2018)» του Hans-Lukas Kieser, και το «The Thirty-Year Genocide: Τurkey’s Destruction of Its Christian Minorities, 1894–1924» των Benny Morris και Dror Ze’evi (Harvard, 2019).
Και τα τρία συμπληρώνουν το ήδη εκτενές αρχείο των γενοκτονικών σφαγών των χριστιανών της Μικράς Ασίας.
Η ιστορία δεν πρέπει να γίνεται βραχνάς και να εγκλωβίζει σε αδιέξοδα τους λαούς.
Και είναι φορές που επιβάλλεται οι λαοί να «δραπετεύουν» από αυτήν και να συμφιλιώνονται για χάριν της ειρήνης.
Όμως η «απόδραση» δεν πρέπει να γίνεται διά της λήθης και της παραχάραξης, ή ακόμη χειρότερα, διά της επιβολής των σκοπιμοτήτων των ισχυρών και των απολογητών τους, και των ντόπιων νεροκουβαλητών τους.
Αυτό μας διδάσκει η γενοκτονία των Αρμενίων.
Και 104 χρόνια μετά, μας διδάσκει και για την πεισματικά ηρωική ιστορία των απογόνων αυτών που επέζησαν και που στις 24 Απριλίου θα τιμήσουν τη μνήμη τους και μαζί τους και τη μνήμη όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας (Ελλήνων, Ασσυρίων, Νεστοριανών κ.ά.) που, ας σημειωθεί, στις αρχές του 20ού αιώνα ξεπερνούσαν το 30% του συνολικού της πληθυσμού.
Φιλελεύθερος
